Από τη δεκαετία του ’70,η πολιτική οικολογία εισήγαγε στην ατζέντα της κουβέντας για την οικοδόμηση μιας οικολογικής κοινωνίας την έννοια της εναλλακτικής ενέργειας. Η ενέργεια υπήρξε πάντα ένα σημαντικό εργαλείο ελέγχου και καταπίεσης των πολιτών από το κράτος και πηγή μεγάλων κερδών για το κεφάλαιο. Τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας εκφράζουν τον συγκεντρωτικό και πυρηνικό χαρακτήρα του κράτους με την απόλυτη ασφάλεια και την ένταση της παραγωγής ως τα κύρια χαρακτηριστικά τους.
Απέναντι στον κρατικό έλεγχο και την υψηλή τεχνολογία των μονοπωλίων οι οικολόγοι αντέταξαν τις ήπιες μορφές ενέργειας, δηλαδή αυτές τις μορφές που αξιοποιούν τον ήλιο τον αέρα και το νερό με μηχανισμούς απλούς ,τόσο στην κατασκευή τους όσο και στον χειρισμό και τη συντήρησή τους και σε μικρά μεγέθη που να εξυπηρετούν μικρές κοινότητες ανθρώπων.
Προϋπόθεση βέβαια για την ήπια χρήση ήταν ο επανακαθορισμός των αναγκών του ανθρώπου στο επίπεδο των πραγματικών και όχι των τεχνητών και υπερβολικών αναγκών τις οποίες επέβαλλε το κυρίαρχο καπιταλιστικό σύστημα τα τελευταία 200 χρόνια. Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειες θα ήταν εύκολα διαχειρίσιμες και απόλυτα ελεγχόμενες από τους απλούς ανθρώπους στο πλαίσιο μιας κοινωνίας αποκεντρωμένης , δομημένης σε μικρά κοινοτικά μεγέθη με οριζόντια κοινωνική και πολιτική οργάνωση.
Από την Ευτοπία στην Δυστοπία των αιολικών και ηλιακών βιομηχανικών πάρκων και των τεράστιων φραγμάτων.
Ωστόσο πολύ σύντομα, κάπου στα τέλη του’80 η οικολογική ουτοπία εξαργυρώθηκε με την είσοδο των πράσινων στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια. Έμεινε ένα μικρό σχετικά κομμάτι αυτού του χώρου να εξακολουθεί να κάνει λόγο για όλα αυτά, ανήμπορο όμως να τα βάλει με ένα σύστημα που φουλάριζε όλο και πιο πολύ τις μηχανές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιώντας λιγνίτη, πετρέλαιο και ουράνιο για να ανταποκριθεί στις υπερβολικές , τεχνητές ανάγκες του σύγχρονου καταναλωτή πολίτη των «ανεπτυγμένων» χωρών της Δύσης.
Η ένταση στην παραγωγή ενέργειας δημιούργησε περιβαλλοντικά προβλήματα αισθητά πλέον σε όλο τον πλανήτη και έδωσε την ευκαιρία σε μεγάλες πολυεθνικές –κάποιες μάλιστα στο χώρο της πυρηνικής ενέργειας- να στρέψουν το ενδιαφέρον τους προς τις εναλλακτικές μορφές. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες τεράστια αιολικά και ηλιακά πάρκα κάνουν την εμφάνισή τους και την ίδια ώρα πολλά υδροηλεκτρικά έργα κατασκευάζονται παντού, στο όνομα υποτίθεται της άμβλυνσης του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής και της αδιάκοπης ικανοποίησης των όλο και ταχύτερα αυξανόμενων τεχνητών καταναλωτικών αναγκών.
Η εναλλακτικές μορφές έχασαν παντελώς τον ήπιο χαρακτήρα τους γιατί τα μεγέθη τους είναι τεράστια, παράγονται και ελέγχονται αποκλειστικά από μεγάλες πολυεθνικές και κρατικές επιχειρήσεις, εξακολουθούν να αποτελούν εργαλείο ελέγχου της κοινωνίας και βέβαια είναι ξεκομμένες από αυτήν. Η σχετική βιομηχανία ανθεί με την ανοχή της κοινής γνώμης μέσα από την προπαγάνδα της καθαρότητας της παραγωγής ενέργειας ακόμη και όταν τα τεράστια ηλιακά και αιολικά πάρκα καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους , καταστρέφουν το περιβάλλον με την παρουσία τους, προκαλούν οχλήσεις (ανεμογεννήτριες) , καλύπτουν εκτάσεις απαραίτητες για την παραγωγή τροφής, δημιουργούν τεράστια νεκροταφεία με κουφάρια ηλιακών πλακών και ανεμογεννητριών όταν πλέον παύσουν να είναι κερδοφόρες και στη περίπτωση ειδικά των μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων προκαλούν μετατοπίσεις ιθαγενών πληθυσμών με οδυνηρά γι αυτούς κοινωνικά αποτελέσματα.
Όπως διαπιστώνεται από τα στοιχεία του πανεπιστημίου Prager, στο φιλμ που επισυνάπτεται, η απόδοση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ ή ΒΑΠΕ) είναι πολύ χαμηλή, το ίδιο και η συνεισφορά της στην ικανοποίηση της ζήτησης . Πρέπει να προσθέσουμε επίσης το γεγονός ότι η συνολικά παραγόμενη ενέργεια από τα σύγχρονα αυτά «εναλλακτικά» μεγαθήρια, είναι μικρότερη από αυτήν που απαιτείται για την κατασκευή τους με ότι αυτό συνεπάγεται με τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον . Αυτό σημαίνει ότι οι πολυεθνικές και οι κυβερνήσεις που στηρίζουν αυτές τις επενδύσεις λειτουργούν συνειδητά με βάση το οικονομικό όφελος και με τη λογική της «αρπαχτής».
Το κίνημα ενάντια στις Βιομηχανικές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στην Κρήτη
Οι πολυεθνικές του είδους αφού εξάντλησαν ως φαίνεται την αγορά της κεντρικής Ευρώπης, στρέφονται τα τελευταία χρόνια στις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου, όπου οι αντιστάσεις κυβερνήσεων και κινημάτων είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Στην Ελλάδα τα αιολικά πάρκα που στήνονται στην Κρήτη και απειλούν περιβάλλον και τοπικές κοινωνίες, προκάλεσαν τη δημιουργία δυνατού κινήματος κατά των ΒΑΠΕ(https://www.facebook.com/PakritioDiktyoAgonaKataBAPE/) και τώρα τελευταία οι κάτοικοι της περιοχής της Αργιθέας στο νομό Καρδίτσας(http://www.protothema.gr/greece/article/504479/prasino-apo-to-ste-gia-tin-kataskeui-aiolikon-parkon-se-karditsa-kai-troizinia/) άρχισαν τις κινητοποιήσεις για τον ίδιο λόγο.
Τον τελευταίο χρόνο έγινε γνωστό ότι υπάρχει ήδη σχετική άδεια για εγκατάσταση αιολικού πάρκου στο Νότιο Πήλιο, δεν υπάρχουν όμως αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες παρότι ξεκίνησε μια ενημέρωση πάνω στο ζήτημα μέσα από το blog της Κίνησης.
Στις 9 Απρίλη, οργανώθηκε στη Σκόπελο ημερίδα () με θέμα την εγκατάσταση αιολικού πάρκου στο νησί από τη δημοτική αρχή και ανθρώπους που εκπροσωπούν συμφέροντα σχετικών εταιρειών.
Επειδή πιστεύουμε ότι υπάρχει πράγματι ένα έλλειμμα πληροφόρησης πάνω στο ζήτημα, θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε μέρος από αυτό, με υλικό που έχουμε ήδη συγκεντρώσει και δηλώνουμε ότι είμαστε διαθέσιμοι σε περίπτωση που μας ζητηθεί να ενημερώσουμε και να εκφράσουμε τις βάσιμες αντιρρήσεις μας δημόσια και τη συμπαράστασή μας στο κίνημα για να φρενάρουμε την εξάπλωση αυτής της ενεργειακής γάγγραινας.
Υλικό σχετικά με εναλλακτικές μορφές ενέργειας που έχει δημοσιευθεί στο watervolo.blofspot:
http://watervolo.blogspot.gr/2015/11/blog-post_13.html
http://watervolo.blogspot.gr/2015/10/blog-post_14.html
http://watervolo.blogspot.gr/2015/09/14000.html
http://watervolo.blogspot.gr/2015/06/blog-post_22.html
http://watervolo.blogspot.gr/2015/05/e.html
https://www.youtube.com/watch?v=lffXGug5bEY
Απέναντι στον κρατικό έλεγχο και την υψηλή τεχνολογία των μονοπωλίων οι οικολόγοι αντέταξαν τις ήπιες μορφές ενέργειας, δηλαδή αυτές τις μορφές που αξιοποιούν τον ήλιο τον αέρα και το νερό με μηχανισμούς απλούς ,τόσο στην κατασκευή τους όσο και στον χειρισμό και τη συντήρησή τους και σε μικρά μεγέθη που να εξυπηρετούν μικρές κοινότητες ανθρώπων.
Προϋπόθεση βέβαια για την ήπια χρήση ήταν ο επανακαθορισμός των αναγκών του ανθρώπου στο επίπεδο των πραγματικών και όχι των τεχνητών και υπερβολικών αναγκών τις οποίες επέβαλλε το κυρίαρχο καπιταλιστικό σύστημα τα τελευταία 200 χρόνια. Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειες θα ήταν εύκολα διαχειρίσιμες και απόλυτα ελεγχόμενες από τους απλούς ανθρώπους στο πλαίσιο μιας κοινωνίας αποκεντρωμένης , δομημένης σε μικρά κοινοτικά μεγέθη με οριζόντια κοινωνική και πολιτική οργάνωση.
Από την Ευτοπία στην Δυστοπία των αιολικών και ηλιακών βιομηχανικών πάρκων και των τεράστιων φραγμάτων.
Ωστόσο πολύ σύντομα, κάπου στα τέλη του’80 η οικολογική ουτοπία εξαργυρώθηκε με την είσοδο των πράσινων στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια. Έμεινε ένα μικρό σχετικά κομμάτι αυτού του χώρου να εξακολουθεί να κάνει λόγο για όλα αυτά, ανήμπορο όμως να τα βάλει με ένα σύστημα που φουλάριζε όλο και πιο πολύ τις μηχανές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιώντας λιγνίτη, πετρέλαιο και ουράνιο για να ανταποκριθεί στις υπερβολικές , τεχνητές ανάγκες του σύγχρονου καταναλωτή πολίτη των «ανεπτυγμένων» χωρών της Δύσης.
Η ένταση στην παραγωγή ενέργειας δημιούργησε περιβαλλοντικά προβλήματα αισθητά πλέον σε όλο τον πλανήτη και έδωσε την ευκαιρία σε μεγάλες πολυεθνικές –κάποιες μάλιστα στο χώρο της πυρηνικής ενέργειας- να στρέψουν το ενδιαφέρον τους προς τις εναλλακτικές μορφές. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες τεράστια αιολικά και ηλιακά πάρκα κάνουν την εμφάνισή τους και την ίδια ώρα πολλά υδροηλεκτρικά έργα κατασκευάζονται παντού, στο όνομα υποτίθεται της άμβλυνσης του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής και της αδιάκοπης ικανοποίησης των όλο και ταχύτερα αυξανόμενων τεχνητών καταναλωτικών αναγκών.
Η εναλλακτικές μορφές έχασαν παντελώς τον ήπιο χαρακτήρα τους γιατί τα μεγέθη τους είναι τεράστια, παράγονται και ελέγχονται αποκλειστικά από μεγάλες πολυεθνικές και κρατικές επιχειρήσεις, εξακολουθούν να αποτελούν εργαλείο ελέγχου της κοινωνίας και βέβαια είναι ξεκομμένες από αυτήν. Η σχετική βιομηχανία ανθεί με την ανοχή της κοινής γνώμης μέσα από την προπαγάνδα της καθαρότητας της παραγωγής ενέργειας ακόμη και όταν τα τεράστια ηλιακά και αιολικά πάρκα καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους , καταστρέφουν το περιβάλλον με την παρουσία τους, προκαλούν οχλήσεις (ανεμογεννήτριες) , καλύπτουν εκτάσεις απαραίτητες για την παραγωγή τροφής, δημιουργούν τεράστια νεκροταφεία με κουφάρια ηλιακών πλακών και ανεμογεννητριών όταν πλέον παύσουν να είναι κερδοφόρες και στη περίπτωση ειδικά των μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων προκαλούν μετατοπίσεις ιθαγενών πληθυσμών με οδυνηρά γι αυτούς κοινωνικά αποτελέσματα.
Όπως διαπιστώνεται από τα στοιχεία του πανεπιστημίου Prager, στο φιλμ που επισυνάπτεται, η απόδοση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ ή ΒΑΠΕ) είναι πολύ χαμηλή, το ίδιο και η συνεισφορά της στην ικανοποίηση της ζήτησης . Πρέπει να προσθέσουμε επίσης το γεγονός ότι η συνολικά παραγόμενη ενέργεια από τα σύγχρονα αυτά «εναλλακτικά» μεγαθήρια, είναι μικρότερη από αυτήν που απαιτείται για την κατασκευή τους με ότι αυτό συνεπάγεται με τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον . Αυτό σημαίνει ότι οι πολυεθνικές και οι κυβερνήσεις που στηρίζουν αυτές τις επενδύσεις λειτουργούν συνειδητά με βάση το οικονομικό όφελος και με τη λογική της «αρπαχτής».
Το κίνημα ενάντια στις Βιομηχανικές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στην Κρήτη
Οι πολυεθνικές του είδους αφού εξάντλησαν ως φαίνεται την αγορά της κεντρικής Ευρώπης, στρέφονται τα τελευταία χρόνια στις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου, όπου οι αντιστάσεις κυβερνήσεων και κινημάτων είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Στην Ελλάδα τα αιολικά πάρκα που στήνονται στην Κρήτη και απειλούν περιβάλλον και τοπικές κοινωνίες, προκάλεσαν τη δημιουργία δυνατού κινήματος κατά των ΒΑΠΕ(https://www.facebook.com/PakritioDiktyoAgonaKataBAPE/) και τώρα τελευταία οι κάτοικοι της περιοχής της Αργιθέας στο νομό Καρδίτσας(http://www.protothema.gr/greece/article/504479/prasino-apo-to-ste-gia-tin-kataskeui-aiolikon-parkon-se-karditsa-kai-troizinia/) άρχισαν τις κινητοποιήσεις για τον ίδιο λόγο.
Τον τελευταίο χρόνο έγινε γνωστό ότι υπάρχει ήδη σχετική άδεια για εγκατάσταση αιολικού πάρκου στο Νότιο Πήλιο, δεν υπάρχουν όμως αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες παρότι ξεκίνησε μια ενημέρωση πάνω στο ζήτημα μέσα από το blog της Κίνησης.
Στις 9 Απρίλη, οργανώθηκε στη Σκόπελο ημερίδα () με θέμα την εγκατάσταση αιολικού πάρκου στο νησί από τη δημοτική αρχή και ανθρώπους που εκπροσωπούν συμφέροντα σχετικών εταιρειών.
Επειδή πιστεύουμε ότι υπάρχει πράγματι ένα έλλειμμα πληροφόρησης πάνω στο ζήτημα, θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε μέρος από αυτό, με υλικό που έχουμε ήδη συγκεντρώσει και δηλώνουμε ότι είμαστε διαθέσιμοι σε περίπτωση που μας ζητηθεί να ενημερώσουμε και να εκφράσουμε τις βάσιμες αντιρρήσεις μας δημόσια και τη συμπαράστασή μας στο κίνημα για να φρενάρουμε την εξάπλωση αυτής της ενεργειακής γάγγραινας.
Υλικό σχετικά με εναλλακτικές μορφές ενέργειας που έχει δημοσιευθεί στο watervolo.blofspot:
http://watervolo.blogspot.gr/2015/11/blog-post_13.html
http://watervolo.blogspot.gr/2015/10/blog-post_14.html
http://watervolo.blogspot.gr/2015/09/14000.html
http://watervolo.blogspot.gr/2015/06/blog-post_22.html
http://watervolo.blogspot.gr/2015/05/e.html
https://www.youtube.com/watch?v=lffXGug5bEY