Κάποτε όταν ένας Χιώτης έμπορος έβγαινε στη σύνταξη και ήθελε να περάσει το μαγαζί μαζί με όλη την πελατεία του στον γιο του, κάνανε το εξής κόλπο:
Καθόντουσαν και οι δυο πίσω από το γκισέ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και σε κάθε πελάτη που έμπαινε, έσπευδε ο υιός να τον εξυπηρετήσει λέγοντάς του, δήθεν κρυφά από τον πατέρα, ότι αν ξαναέρθει σε στιγμή που θα λείπει ο γέρος ο παράξενος, θα του δώσει το προϊόν που ζήτησε σε καλύτερη τιμή. Πετύχαιναν λοιπόν να καταστήσουν αντιπαθή στα μάτια των πελατών τον απερχόμενο έμπορο και συμπαθή τον κληρονόμο του, κι έτσι πολύ σύντομα όλη η εκλεκτή πελατεία του καταστήματος άρχισαν να περνούν απ’ έξω και να ελέγχουν πότε δεν είναι μέσα ο γέρος, για να μπουν και να ψωνίσουν. Ο γέρος τότε άρχιζε σιγά σιγά να αποσύρεται και με τον τρόπο αυτό σε εύλογο χρονικό διάστημα το μαγαζί περνούσε ομαλά στον υιό και όλοι οι πελάτες του ήταν ευχαριστημένοι που ο παράξενος γέρος δεν ξαναπατούσε ποτέ στο μαγαζί, ακόμη και όταν ο υιός σταματούσε σταδιακά να τους κάνει εκπτώσεις.
Την ίδια ακριβώς αίσθηση αποπνέει η σημερινή πολιτική συγκυρία. Το παλαιοκομματικό σύστημα της διαπλοκής και της διαφθοράς συνταξιοδοτείται και φέρνει στο προσκήνιο τους κληρονόμους του. Ο γέρος ο παράξενος και κακομούτσουνος κάθεται μπάστακας προς το παρόν στο μαγαζί, δε λέει δήθεν να αποσυρθεί και απαιτεί συνεργασία με το νέο αίμα. Ο νέος, ο λαμπερός και χαμογελαστός τον απορρίπτει δήθεν και υπόσχεται στην πελατεία του ότι μόλις ξεκουμπιστεί επιτέλους ο κωλόγερος, όλα θα είναι πιο καλά πιο συμφέροντα για την πελατεία του, αν και τίποτε διαφορετικό δεν έχει να προτείνει, το ίδιο πρόγραμμα μνημόνιο έχουν υπογράψει να εφαρμόσουν αμφότεροι.
Έτσι στεκόμαστε τώρα όλοι εμείς εμπρός στο γκισέ και συμμετέχουμε ως πελατεία εκλεκτή στη διαδικασία αλλαγής ιδιοκτησίας του πολιτικού μαγαζιού της έρμης χώρας. Είναι δε απολύτως εμφανές ότι η νέα γενιά εμπόρων της πολιτικής, της χώρας και της ζωής μας, όχι μόνο δεν υπολείπεται αλλά είναι πολύ ικανότερη στην απατεωνιά και πολύ πιο αναξιοπρεπής από την προηγούμενη.
Από τον επικεφαλής βασικό κληρονόμο που με χυδαίο τρόπο πλιατσικολόγησε επί της αριστεράς και της χώρας, από τους επικεφαλής των αποκομμάτων που είναι ανακόλουθοι λόγων και πράξεων ή αποκτηνωμένοι καταναλωτές, μέχρι τα νεαρά και άλλα μικροστελέχη που δε μπορούν να κρύψουν τη λαιμαργία της ματαιοδοξίας τους, όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην έναρξη μιας νέας ιστορικής περιόδου πολιτικής και κοινωνικής δυστυχίας.
Όλα αυτά προφανώς συμβαίνουν διότι η βάση της κοινωνίας ουδόλως έχει αλλάξει στην πλειονότητά της, παρ’ όλη την εκπληκτικών διαστάσεων επανάσταση που έχει λάβει χώρα μέχρι στιγμής σε ένα μεγάλο κομμάτι της κατά τα χρόνια της λεγόμενης οικονομικής κρίσης. Προφανώς χρειάζεται ακόμη κι άλλος χρόνος για να γίνουν εμφανείς ευρύτατα οι αλλαγές και να εκφραστούν κατόπιν και πολιτικά.
Δεν έχουμε παρά να αναμένουμε υπομονετικά και φυσικά να δρούμε καθημερινά πολιτικά για την όσο γίνεται ταχύτερη επίσπευση των διαδικασιών προς την συνειδητότητα και την απεμπλοκή της κοινωνίας από τον πελατειακό κομματισμό και τη νοοτροπία ανάθεσης της πολιτικής και προσωπικής του καθενός ευθύνης.
http://yiannismakridakis.gr/?p=7125
Καθόντουσαν και οι δυο πίσω από το γκισέ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και σε κάθε πελάτη που έμπαινε, έσπευδε ο υιός να τον εξυπηρετήσει λέγοντάς του, δήθεν κρυφά από τον πατέρα, ότι αν ξαναέρθει σε στιγμή που θα λείπει ο γέρος ο παράξενος, θα του δώσει το προϊόν που ζήτησε σε καλύτερη τιμή. Πετύχαιναν λοιπόν να καταστήσουν αντιπαθή στα μάτια των πελατών τον απερχόμενο έμπορο και συμπαθή τον κληρονόμο του, κι έτσι πολύ σύντομα όλη η εκλεκτή πελατεία του καταστήματος άρχισαν να περνούν απ’ έξω και να ελέγχουν πότε δεν είναι μέσα ο γέρος, για να μπουν και να ψωνίσουν. Ο γέρος τότε άρχιζε σιγά σιγά να αποσύρεται και με τον τρόπο αυτό σε εύλογο χρονικό διάστημα το μαγαζί περνούσε ομαλά στον υιό και όλοι οι πελάτες του ήταν ευχαριστημένοι που ο παράξενος γέρος δεν ξαναπατούσε ποτέ στο μαγαζί, ακόμη και όταν ο υιός σταματούσε σταδιακά να τους κάνει εκπτώσεις.
Την ίδια ακριβώς αίσθηση αποπνέει η σημερινή πολιτική συγκυρία. Το παλαιοκομματικό σύστημα της διαπλοκής και της διαφθοράς συνταξιοδοτείται και φέρνει στο προσκήνιο τους κληρονόμους του. Ο γέρος ο παράξενος και κακομούτσουνος κάθεται μπάστακας προς το παρόν στο μαγαζί, δε λέει δήθεν να αποσυρθεί και απαιτεί συνεργασία με το νέο αίμα. Ο νέος, ο λαμπερός και χαμογελαστός τον απορρίπτει δήθεν και υπόσχεται στην πελατεία του ότι μόλις ξεκουμπιστεί επιτέλους ο κωλόγερος, όλα θα είναι πιο καλά πιο συμφέροντα για την πελατεία του, αν και τίποτε διαφορετικό δεν έχει να προτείνει, το ίδιο πρόγραμμα μνημόνιο έχουν υπογράψει να εφαρμόσουν αμφότεροι.
Έτσι στεκόμαστε τώρα όλοι εμείς εμπρός στο γκισέ και συμμετέχουμε ως πελατεία εκλεκτή στη διαδικασία αλλαγής ιδιοκτησίας του πολιτικού μαγαζιού της έρμης χώρας. Είναι δε απολύτως εμφανές ότι η νέα γενιά εμπόρων της πολιτικής, της χώρας και της ζωής μας, όχι μόνο δεν υπολείπεται αλλά είναι πολύ ικανότερη στην απατεωνιά και πολύ πιο αναξιοπρεπής από την προηγούμενη.
Από τον επικεφαλής βασικό κληρονόμο που με χυδαίο τρόπο πλιατσικολόγησε επί της αριστεράς και της χώρας, από τους επικεφαλής των αποκομμάτων που είναι ανακόλουθοι λόγων και πράξεων ή αποκτηνωμένοι καταναλωτές, μέχρι τα νεαρά και άλλα μικροστελέχη που δε μπορούν να κρύψουν τη λαιμαργία της ματαιοδοξίας τους, όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην έναρξη μιας νέας ιστορικής περιόδου πολιτικής και κοινωνικής δυστυχίας.
Όλα αυτά προφανώς συμβαίνουν διότι η βάση της κοινωνίας ουδόλως έχει αλλάξει στην πλειονότητά της, παρ’ όλη την εκπληκτικών διαστάσεων επανάσταση που έχει λάβει χώρα μέχρι στιγμής σε ένα μεγάλο κομμάτι της κατά τα χρόνια της λεγόμενης οικονομικής κρίσης. Προφανώς χρειάζεται ακόμη κι άλλος χρόνος για να γίνουν εμφανείς ευρύτατα οι αλλαγές και να εκφραστούν κατόπιν και πολιτικά.
Δεν έχουμε παρά να αναμένουμε υπομονετικά και φυσικά να δρούμε καθημερινά πολιτικά για την όσο γίνεται ταχύτερη επίσπευση των διαδικασιών προς την συνειδητότητα και την απεμπλοκή της κοινωνίας από τον πελατειακό κομματισμό και τη νοοτροπία ανάθεσης της πολιτικής και προσωπικής του καθενός ευθύνης.
http://yiannismakridakis.gr/?p=7125
RSS Feed
