ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΩΤΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ σε καθετί, και στο σκοτάδι ακόμα, κι έπειτα το κακό και το ανάποδο με σύνεση αλλάζου Που δεν σκώπτουν, ειρωνεύονται και διακωμωδούν, αν εναλλακτικές δεν έχουν οι ίδιοι να προτείνουν.
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΙ, προτού το δικαίωμα να κρίνουν θεμελιώσουν, πρωτοπόροι για να γίνουν και παραδείγματα στην αλλαγή που οραματίστηκαν και τεκμηριώνουν.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΜΥΖΟΥΝ τη δύναμη από ομάδες, συντεχνίες και συνάφια, αλλά ατόφια την αυτοεκτίμηση από μέσα τους αντλούνε. Συναξαριστές εμπειριών τους θέλουμε κι όχι καθηλωμένους σε τόπους, σε συνήθειες, στα περασμένα.
ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΕΡΑΣΤΕΣ και του πρωτόγνωρου θιασώτες. Πρόσωπα που η γνώση της ματαιότητας, πείσμα ενάντια στο μηδέν τούς δίνει.
ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, την ηθική ως πρόσχημα για την αδράνεια, τη χλεύη, τη φιλαυτία δεν παρουσιάζουν.
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΕΝΕ «αυτό το ξέρω», αλλά «θα το μάθω καλύτερα ακόμα».
ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΤΕΡΓΟΥΝΕ, που την ανασφάλεια προφασιζόμενα, ρουφούν τη δύναμη του άλλου και ευθύς μόλις τον ξεράνουνε, καινούργια θύματα γυρεύουν να προσκολληθούνε.
ΠΑΡΑΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ και πάντα ερωτευμένους με την οικουμένη. Ιδανικούς μέσα στις ήττες τους και στις συγκυρίες με επίγνωση γενναίους.
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΕΡΝΟΥΝ ΚΡΑΣΙ ΤΟΝ ΧΑΡΟΝΤΑ, την ασθένεια, τον πόνο, την οδύνη.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΑ, που στον Θεό «σ’ αγαπώ» αντί για προσευχές ψελλίζουν. Κι εκείνους που παλεύουν για το αδύνατο, επειδή γνωρίζουν πως έτσι ξεριζώνεται το χάος.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ σε καινούργιο θαύμα μετατρέπουν. Και δεν μεμψιμοιρούν ή παραδίνονται, γιατί στο ελάχιστο και στο ασήμαντο διάλεξε ο Πλάστης να κρύψει το σύμπαν όλο.
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ και οι αποφάσεις τους οι μικρές αλλάζουν την ιστορία και τη μοίρα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπάνη, Ψυχολογία της Προσωπικότητας και Αυτοεκτίμηση, εκδ. Οxy Book.
Πηγή: www.doctv.gr]
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΙ, προτού το δικαίωμα να κρίνουν θεμελιώσουν, πρωτοπόροι για να γίνουν και παραδείγματα στην αλλαγή που οραματίστηκαν και τεκμηριώνουν.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΜΥΖΟΥΝ τη δύναμη από ομάδες, συντεχνίες και συνάφια, αλλά ατόφια την αυτοεκτίμηση από μέσα τους αντλούνε. Συναξαριστές εμπειριών τους θέλουμε κι όχι καθηλωμένους σε τόπους, σε συνήθειες, στα περασμένα.
ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΕΡΑΣΤΕΣ και του πρωτόγνωρου θιασώτες. Πρόσωπα που η γνώση της ματαιότητας, πείσμα ενάντια στο μηδέν τούς δίνει.
ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, την ηθική ως πρόσχημα για την αδράνεια, τη χλεύη, τη φιλαυτία δεν παρουσιάζουν.
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΕΝΕ «αυτό το ξέρω», αλλά «θα το μάθω καλύτερα ακόμα».
ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΤΕΡΓΟΥΝΕ, που την ανασφάλεια προφασιζόμενα, ρουφούν τη δύναμη του άλλου και ευθύς μόλις τον ξεράνουνε, καινούργια θύματα γυρεύουν να προσκολληθούνε.
ΠΑΡΑΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ και πάντα ερωτευμένους με την οικουμένη. Ιδανικούς μέσα στις ήττες τους και στις συγκυρίες με επίγνωση γενναίους.
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΕΡΝΟΥΝ ΚΡΑΣΙ ΤΟΝ ΧΑΡΟΝΤΑ, την ασθένεια, τον πόνο, την οδύνη.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΑ, που στον Θεό «σ’ αγαπώ» αντί για προσευχές ψελλίζουν. Κι εκείνους που παλεύουν για το αδύνατο, επειδή γνωρίζουν πως έτσι ξεριζώνεται το χάος.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ σε καινούργιο θαύμα μετατρέπουν. Και δεν μεμψιμοιρούν ή παραδίνονται, γιατί στο ελάχιστο και στο ασήμαντο διάλεξε ο Πλάστης να κρύψει το σύμπαν όλο.
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ και οι αποφάσεις τους οι μικρές αλλάζουν την ιστορία και τη μοίρα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπάνη, Ψυχολογία της Προσωπικότητας και Αυτοεκτίμηση, εκδ. Οxy Book.
Πηγή: www.doctv.gr]
RSS Feed
