Ο αρθρογράφος της εφημερίδας Guardian, Τζορτζ Μόνμπιο, στη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» τονίζει τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν η ιδεολογία και οι αξίες, τομείς τους οποίους, όπως λέει, ελέγχει απόλυτα το κεφάλαιο, μέσω των ΜΜΕ και δεξαμενών σκέψης που διαμορφώνουν την κοινωνική συνείδηση.
Ο Τζορτζ Μόνμπιο χρησιμοποιεί ένα μαχητικό είδος αρθρογραφίας για να φέρει στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος θέματα όπως η περιβαλλοντική υποβάθμιση, η ανάγκη προστασίας του δημόσιου χώρου, αλλά και το άνοιγμα της εισοδηματικής ψαλίδας και οι τρομακτικές ανισότητες. Στη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» τονίζει τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν η ιδεολογία και οι αξίες, τομείς τους οποίους, όπως λέει, ελέγχει απόλυτα το κεφάλαιο, μέσω των ΜΜΕ και δεξαμενών σκέψης που διαμορφώνουν την κοινωνική συνείδηση.
Στον Τάσο Τσακίρογλου
• Εχετε πει ότι «οι πλούσιοι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ο πλούτος τους είναι καλό για όλους μας». Στην πραγματικότητα θέλουν να πιστέψουμε ότι η ανισότητα είναι ένα βασικό στοιχείο της φυσικής τάξης πραγμάτων. Πώς μπορούμε να αντισταθούμε σ’ αυτή την ψευδαίσθηση;
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που μας λένε. Νομίζω ότι πολύ συχνά δεν είμαστε καλοί στο να καταλαβαίνουμε το πλαίσιο των κυρίαρχων «φωνών». Με τη λέξη «πλαίσιο» εννοώ τη νοητική δομή πίσω από μια ιδέα. Δεν αντιλαμβανόμαστε πώς έχει διαμορφωθεί αυτό το πλαίσιο και έτσι το επαναλαμβάνουμε ασυνείδητα, χρησιμοποιώντας την ίδια γλώσσα μ’ αυτούς που το διαμόρφωσαν, προκειμένου να επιβάλλουν τις ιδέες τους. Υπάρχει ένα τεράστιο δίκτυο δεξαμενών σκέψης (think tanks) παντού στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, με τεράστια χρηματοδότηση, από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλούσιους. Αυτές οι δεξαμενές εσκεμμένα διαμορφώνουν διαρκώς ιδέες, τις οποίες αποδεχόμαστε χωρίς να το ξέρουμε. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούμε έννοιες όπως «η δημιουργία πλούτου», η οποία περιγράφει τους πλούσιους. Δεν τους χαρακτηρίζουμε πλέον πλούσιους, αλλά «δημιουργούς πλούτου», παρότι αυτοί οι άνθρωποι πολύ συχνά καταστρέφουν τον πλούτο σε μεγάλη κλίμακα, όπως έδειξε και η χρηματοπιστωτική κρίση. Στην Ελλάδα γνωρίζετε καλά με ποιον τρόπο διάφοροι πλούσιοι καταστρέφουν τον δημόσιο πλούτο. Το ίδιο συμβαίνει και στη Βρετανία. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους χαρακτηρίζει η επιχειρηματικότητα, αλλά μια οικονομία βασισμένη στην κερδοσκοπία και στα δάνεια. Παρ’ όλα αυτά μιλάνε για μια «επιχειρηματική οικονομία», κάτι που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Αυτές λοιπόν οι δεξαμενές σκέψης χρηματοδοτούνται από τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους και εμείς είμαστε τα θύματά τους. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να καταλάβουμε για να αντισταθούμε.
• Και στη συνέχεια;
Δεύτερο, να καταλάβουμε τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι «λαγοί». Δεν εμφανίζονται από το πουθενά, αλλά τους αμολάνε συγκεκριμένοι άνθρωποι για συγκεκριμένους λόγους. Τρίτον, να φτιάξουμε το δικό μας πλαίσιο, το οποίο θα αφηγείται την ιστορία με διαφορετικό τρόπο.
Η συνέχεια στο:
http://www.efsyn.gr/?p=231194
Ο Τζορτζ Μόνμπιο χρησιμοποιεί ένα μαχητικό είδος αρθρογραφίας για να φέρει στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος θέματα όπως η περιβαλλοντική υποβάθμιση, η ανάγκη προστασίας του δημόσιου χώρου, αλλά και το άνοιγμα της εισοδηματικής ψαλίδας και οι τρομακτικές ανισότητες. Στη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» τονίζει τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν η ιδεολογία και οι αξίες, τομείς τους οποίους, όπως λέει, ελέγχει απόλυτα το κεφάλαιο, μέσω των ΜΜΕ και δεξαμενών σκέψης που διαμορφώνουν την κοινωνική συνείδηση.
Στον Τάσο Τσακίρογλου
• Εχετε πει ότι «οι πλούσιοι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ο πλούτος τους είναι καλό για όλους μας». Στην πραγματικότητα θέλουν να πιστέψουμε ότι η ανισότητα είναι ένα βασικό στοιχείο της φυσικής τάξης πραγμάτων. Πώς μπορούμε να αντισταθούμε σ’ αυτή την ψευδαίσθηση;
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που μας λένε. Νομίζω ότι πολύ συχνά δεν είμαστε καλοί στο να καταλαβαίνουμε το πλαίσιο των κυρίαρχων «φωνών». Με τη λέξη «πλαίσιο» εννοώ τη νοητική δομή πίσω από μια ιδέα. Δεν αντιλαμβανόμαστε πώς έχει διαμορφωθεί αυτό το πλαίσιο και έτσι το επαναλαμβάνουμε ασυνείδητα, χρησιμοποιώντας την ίδια γλώσσα μ’ αυτούς που το διαμόρφωσαν, προκειμένου να επιβάλλουν τις ιδέες τους. Υπάρχει ένα τεράστιο δίκτυο δεξαμενών σκέψης (think tanks) παντού στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, με τεράστια χρηματοδότηση, από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλούσιους. Αυτές οι δεξαμενές εσκεμμένα διαμορφώνουν διαρκώς ιδέες, τις οποίες αποδεχόμαστε χωρίς να το ξέρουμε. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούμε έννοιες όπως «η δημιουργία πλούτου», η οποία περιγράφει τους πλούσιους. Δεν τους χαρακτηρίζουμε πλέον πλούσιους, αλλά «δημιουργούς πλούτου», παρότι αυτοί οι άνθρωποι πολύ συχνά καταστρέφουν τον πλούτο σε μεγάλη κλίμακα, όπως έδειξε και η χρηματοπιστωτική κρίση. Στην Ελλάδα γνωρίζετε καλά με ποιον τρόπο διάφοροι πλούσιοι καταστρέφουν τον δημόσιο πλούτο. Το ίδιο συμβαίνει και στη Βρετανία. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους χαρακτηρίζει η επιχειρηματικότητα, αλλά μια οικονομία βασισμένη στην κερδοσκοπία και στα δάνεια. Παρ’ όλα αυτά μιλάνε για μια «επιχειρηματική οικονομία», κάτι που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Αυτές λοιπόν οι δεξαμενές σκέψης χρηματοδοτούνται από τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους και εμείς είμαστε τα θύματά τους. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να καταλάβουμε για να αντισταθούμε.
• Και στη συνέχεια;
Δεύτερο, να καταλάβουμε τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι «λαγοί». Δεν εμφανίζονται από το πουθενά, αλλά τους αμολάνε συγκεκριμένοι άνθρωποι για συγκεκριμένους λόγους. Τρίτον, να φτιάξουμε το δικό μας πλαίσιο, το οποίο θα αφηγείται την ιστορία με διαφορετικό τρόπο.
Η συνέχεια στο:
http://www.efsyn.gr/?p=231194
RSS Feed