«Υπάρχει μόνο ένα πράγμα στον κόσμο χειρότερο από το να μιλά κανείς για σένα· να μην μιλά για σένα κανείς»
Oscar Wilde – The Picture of Dorian Gray (σ.4)
Σχεδόν τρεις δεκαετίες πριν, ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Christopher Lasch εκδίδει την Κουλτούρα του Ναρκισσισμού. Το πολυσυζητημένο αυτό βιβλίο θα γίνει αποδεκτό από ανθρώπους διάφορων πολιτικών χώρων, ενώ την ίδια στιγμή θα δεχθεί ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια. Για τον Lasch, λοιπόν, στη μεταπολεμική Αμερική αναδύεται ένας τύπος ανθρώπου που σύμφωνα με τις κλινικές μελέτες εμπίπτει στην κατηγορία του «παθολογικού ναρκισσισμού». Αυτή η παθολογία δεν αφορά μονάχα την καθημερινή ναρκισσιστική συμπεριφορά, δηλαδή τον ηδονιστικό εγωισμό. Έχει να κάνει, εξίσου, και με την ατέρμονη ανάγκη μας για υπερβολικό αυτο-θαυμασμό, καθώς και με την έλλειψη κατανόησης των συναισθημάτων των άλλων. Επιπλέον, στο ίδιο βιβλίο, ο Lasch εντοπίζει εκδηλώσεις αυτής της διαταραχής σε διάφορες πτυχές της κοινωνικής ζωής, και κυρίως στον χαρακτήρα διαφόρων διάσημων προσώπων (τα γνωστά celebrities), λόγω της τάσης τους να προσπαθούν με κάθε μέσο να τραβήξουν τα φώτα της δημοσιότητας. Από τη στιγμή, βέβαια, που ο κόσμος των celebrity διεκδίκησε να παρουσιαστεί στο «δημόσιο βίο» ως κοινωνικό πρότυπο και δείγμα προσωπικής επιτυχίας, το αναμενόμενο επόμενο βήμα ήταν να εισβάλει στην πολιτική ζωή. Έτσι, από την εποχή του Ronald Reagan και του Silvio Berlusconi μέχρι και σήμερα, τον πολιτικό κόσμο κατακυριεύουν μηδαμινές περσόνες, άνθρωποι δίχως ίχνος ευπρέπειας και ευσυνειδησίας, που καταφεύγουν στον λαϊκισμό με στόχο – αποκλειστικά και μόνο – να εξυπηρετήσουν τη δίψα τους για λίγη δημοσιότητα. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, όχι μόνο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, αλλά απεναντίας πρόκειται για μια από τις πιο θλιβερές αντανακλάσεις αυτής της διαβρωτικής κουλτούρας...
perissotera
Oscar Wilde – The Picture of Dorian Gray (σ.4)
Σχεδόν τρεις δεκαετίες πριν, ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Christopher Lasch εκδίδει την Κουλτούρα του Ναρκισσισμού. Το πολυσυζητημένο αυτό βιβλίο θα γίνει αποδεκτό από ανθρώπους διάφορων πολιτικών χώρων, ενώ την ίδια στιγμή θα δεχθεί ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια. Για τον Lasch, λοιπόν, στη μεταπολεμική Αμερική αναδύεται ένας τύπος ανθρώπου που σύμφωνα με τις κλινικές μελέτες εμπίπτει στην κατηγορία του «παθολογικού ναρκισσισμού». Αυτή η παθολογία δεν αφορά μονάχα την καθημερινή ναρκισσιστική συμπεριφορά, δηλαδή τον ηδονιστικό εγωισμό. Έχει να κάνει, εξίσου, και με την ατέρμονη ανάγκη μας για υπερβολικό αυτο-θαυμασμό, καθώς και με την έλλειψη κατανόησης των συναισθημάτων των άλλων. Επιπλέον, στο ίδιο βιβλίο, ο Lasch εντοπίζει εκδηλώσεις αυτής της διαταραχής σε διάφορες πτυχές της κοινωνικής ζωής, και κυρίως στον χαρακτήρα διαφόρων διάσημων προσώπων (τα γνωστά celebrities), λόγω της τάσης τους να προσπαθούν με κάθε μέσο να τραβήξουν τα φώτα της δημοσιότητας. Από τη στιγμή, βέβαια, που ο κόσμος των celebrity διεκδίκησε να παρουσιαστεί στο «δημόσιο βίο» ως κοινωνικό πρότυπο και δείγμα προσωπικής επιτυχίας, το αναμενόμενο επόμενο βήμα ήταν να εισβάλει στην πολιτική ζωή. Έτσι, από την εποχή του Ronald Reagan και του Silvio Berlusconi μέχρι και σήμερα, τον πολιτικό κόσμο κατακυριεύουν μηδαμινές περσόνες, άνθρωποι δίχως ίχνος ευπρέπειας και ευσυνειδησίας, που καταφεύγουν στον λαϊκισμό με στόχο – αποκλειστικά και μόνο – να εξυπηρετήσουν τη δίψα τους για λίγη δημοσιότητα. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, όχι μόνο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, αλλά απεναντίας πρόκειται για μια από τις πιο θλιβερές αντανακλάσεις αυτής της διαβρωτικής κουλτούρας...
perissotera
RSS Feed
