Γιώργος Σταματόπουλος
Μ’ αυτόν τον τίτλο αποχαιρετούν τους ακροατές τους οι παραγωγοί της εκπομπής «Η θεωρία παίρνει θέση», που παρουσίαζαν εθελοντικά στην ΕΡΑ Ιωαννίνων κατά τους μήνες του αγώνα της ΕRTopen.
Ποιοι και πόσοι είναι δεν γνωρίζω, με ενθουσίασε όμως ο λόγος τους: ειλικρινής, αυτόνομος, υπερήφανος, δημοκρατικός (όντως δημοκρατικός).
Θα μεταφέρω μερικά αποσπάσματα του λόγου αυτού:
«H εθελοντικήπαρουσία μας στο πρόγραμμα της ΕΡΑ Ιωαννίνων είχε ως σκοπό την έμπρακτη αλληλεγγύη σε ένα εγχείρημα αυτοδιαχείρισης πρωτοφανούς μεγέθους για τον χώρο των ΜΜΕ σε παγκόσμια κλίμακα [...]
»Από κοινού παράγουμε αγαθά που ανήκουν στην κοινωνία και τα διαχειρίζεται ελεύθερα η κοινωνία. Αυτή η κοινή ελευθερία είναι η βάση της ελεύθερης προσφοράς. Χωρίς αυτήν, ελεύθερη-εθελούσια προσφορά δεν νοείται. Στο πλαίσιο ενός τυπικού κρατικού φορέα, όπως έγινε πάλι η ΕΡΤ, οι συνθήκες αυτές εκλείπουν [...]
»Πήραμε μέρος στον αγώνα για μια ΕΡΤ ανοιχτή στην κοινωνία. Και μετά από κοντά δύο χρόνια αγώνα διαπιστώνουμε ότι το Δ.Σ. διορίζεται από τον υπουργό -λες κι είναι ΥΕΝΕΔ-, ότι η κύρια επιλογή είναι ένας κλασικός χρυσοκάνθαρος, από αυτούς που σε ένα μήνα βγάζουν περισσότερα απ’ όσα βγάζει η μάνα σου να πλένει σκάλες 10 χρόνια, ότι μάλιστα ο κύριος αυτός είναι και ρητά μνημονιακός, διαπλεκόμενος υβριστής των εργαζομένων κι από πάνω ο υπουργός μάς δουλεύει ευθέως και λέει ότι τον επέλεξε για να μην είναι κομματικός (σ.σ.:!).)
»Ειρήσθω εν παρόδω, τίποτα από αυτά δεν ήταν απαίτηση των εταίρων. Απλώς έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική ηγεσία που δεν ενδιαφέρεται να προκαλέσει τριγμούς στο υπάρχον σύστημα, που αδιαφορεί για τα αιτήματα, τις ελπίδες και το όραμα της κοινωνίας των εργαζομένων [...] Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι δώσαμε έναν αγώνα τον οποίο χάσαμε τη στιγμή που τον κερδίσαμε...».
Είναι κρίμα που δεν μπορώ να περιλάβω περισσότερα αποσπάσματα και που διακόπτω κάπως τον ειρμό του κειμένου.
Οι παραγωγοί φεύγουν με αξιοπρέπεια, προειδοποιώντας μας όλους πως ««“ό,τι δεν γίνεται από εμάς δεν γίνεται για εμάς”. Είναι ένα χρήσιμο μάθημα για όλα τα πεδία πολιτικοκοινωνικού αγώνα. Χωρίς πραγματική δημοκρατία, χωρίς αληθινή αυτονομία, χωρίς δομές οριζόντιες που να αποτρέπουν την απόσπαση της εξουσίας από την κοινωνία, θα καταλήγουμε πάντα να γυρίζουν εναντίον μας τα ίδια μας τα δημιουργήματα».
Συνυπογράφω, ελπίζοντας ότι δεν είναι πολλοί εκείνοι που δεν θα έπρατταν το ίδιο.
Αν είναι η ΕΡΤ να ξαναγίνει κρατική, να λείπει. Ολα δείχνουν εντούτοις ότι έτσι θα γίνει.
Πάει και η εμπειρία της αυτοδιαχείρισης (η πολύτιμη εμπειρία!), πάει η «διείσδυση» αγάπης και το ενδιαφέρον στην κοινωνία, η πληροφοριοανάδραση, η αμεσότητα, η ανεξαρτησία, η αυτονομία, πάν’ όλα.
Κρατισμός και ξερό ψωμί. Εξουσία ωμή. Υποστήριξη του συστήματος. Ιδού η νέα μας κυβέρνηση.
Τι ξέρει ο υπουργός Παππάς και οι περί αυτόν για την αυτοδιαχείριση και την άμεση δημοκρατία;
Ποιος νοιάζεται απ’ όλους αυτούς για την κοινωνία;
Οι θέσεις εξουσίας να μοιραστούν καλά και ας πάμε όλοι εμείς να κουρευόμαστε.
Το ’χω ξανασημειώσει. Ας πάψουμε να βαυκαλιζόμαστε αποκαλώντας εαυτούς αριστερούς· ας βρούμε κάποιον άλλο όρο στην πολιτική και κοινωνική επικοινωνία, να μην εμπλεκόμαστε τουλάχιστον σε λαβυρίνθους ιδεολογικούς, σε λεκτικά-πρακτικά αδιέξοδα.
Τι δουλειά έχουν τα μέλη του νέου Δ.Σ. με την αυτοδιαχείριση;
Το υπουργείο (η ωμή εξουσία) θεωρεί ανίκανους όλους εκείνους που έφτιαξαν μια σχεδόν δημόσια τηλεόραση τους 23 αυτούς μήνες, κόντρα στα μνημόνια και κοντά στην κοινωνία;
Διαβάζοντας προσεκτικότερα βλέπω ότι δύο είναι οι παραγωγοί που αποχαιρετάνε μ’ αυτόν τον εξαιρετικό λόγο τους εργαζόμενους στην ΕΡΑ Ιωαννίνων, τους οποίους και ευχαριστούν θερμά για τη μεταρσιωτική, δίχρονη συνύπαρξη. Κι εμείς ευχαριστούμε τους δύο παραγωγούς.
Μ’ αυτόν τον τίτλο αποχαιρετούν τους ακροατές τους οι παραγωγοί της εκπομπής «Η θεωρία παίρνει θέση», που παρουσίαζαν εθελοντικά στην ΕΡΑ Ιωαννίνων κατά τους μήνες του αγώνα της ΕRTopen.
Ποιοι και πόσοι είναι δεν γνωρίζω, με ενθουσίασε όμως ο λόγος τους: ειλικρινής, αυτόνομος, υπερήφανος, δημοκρατικός (όντως δημοκρατικός).
Θα μεταφέρω μερικά αποσπάσματα του λόγου αυτού:
«H εθελοντικήπαρουσία μας στο πρόγραμμα της ΕΡΑ Ιωαννίνων είχε ως σκοπό την έμπρακτη αλληλεγγύη σε ένα εγχείρημα αυτοδιαχείρισης πρωτοφανούς μεγέθους για τον χώρο των ΜΜΕ σε παγκόσμια κλίμακα [...]
»Από κοινού παράγουμε αγαθά που ανήκουν στην κοινωνία και τα διαχειρίζεται ελεύθερα η κοινωνία. Αυτή η κοινή ελευθερία είναι η βάση της ελεύθερης προσφοράς. Χωρίς αυτήν, ελεύθερη-εθελούσια προσφορά δεν νοείται. Στο πλαίσιο ενός τυπικού κρατικού φορέα, όπως έγινε πάλι η ΕΡΤ, οι συνθήκες αυτές εκλείπουν [...]
»Πήραμε μέρος στον αγώνα για μια ΕΡΤ ανοιχτή στην κοινωνία. Και μετά από κοντά δύο χρόνια αγώνα διαπιστώνουμε ότι το Δ.Σ. διορίζεται από τον υπουργό -λες κι είναι ΥΕΝΕΔ-, ότι η κύρια επιλογή είναι ένας κλασικός χρυσοκάνθαρος, από αυτούς που σε ένα μήνα βγάζουν περισσότερα απ’ όσα βγάζει η μάνα σου να πλένει σκάλες 10 χρόνια, ότι μάλιστα ο κύριος αυτός είναι και ρητά μνημονιακός, διαπλεκόμενος υβριστής των εργαζομένων κι από πάνω ο υπουργός μάς δουλεύει ευθέως και λέει ότι τον επέλεξε για να μην είναι κομματικός (σ.σ.:!).)
»Ειρήσθω εν παρόδω, τίποτα από αυτά δεν ήταν απαίτηση των εταίρων. Απλώς έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική ηγεσία που δεν ενδιαφέρεται να προκαλέσει τριγμούς στο υπάρχον σύστημα, που αδιαφορεί για τα αιτήματα, τις ελπίδες και το όραμα της κοινωνίας των εργαζομένων [...] Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι δώσαμε έναν αγώνα τον οποίο χάσαμε τη στιγμή που τον κερδίσαμε...».
Είναι κρίμα που δεν μπορώ να περιλάβω περισσότερα αποσπάσματα και που διακόπτω κάπως τον ειρμό του κειμένου.
Οι παραγωγοί φεύγουν με αξιοπρέπεια, προειδοποιώντας μας όλους πως ««“ό,τι δεν γίνεται από εμάς δεν γίνεται για εμάς”. Είναι ένα χρήσιμο μάθημα για όλα τα πεδία πολιτικοκοινωνικού αγώνα. Χωρίς πραγματική δημοκρατία, χωρίς αληθινή αυτονομία, χωρίς δομές οριζόντιες που να αποτρέπουν την απόσπαση της εξουσίας από την κοινωνία, θα καταλήγουμε πάντα να γυρίζουν εναντίον μας τα ίδια μας τα δημιουργήματα».
Συνυπογράφω, ελπίζοντας ότι δεν είναι πολλοί εκείνοι που δεν θα έπρατταν το ίδιο.
Αν είναι η ΕΡΤ να ξαναγίνει κρατική, να λείπει. Ολα δείχνουν εντούτοις ότι έτσι θα γίνει.
Πάει και η εμπειρία της αυτοδιαχείρισης (η πολύτιμη εμπειρία!), πάει η «διείσδυση» αγάπης και το ενδιαφέρον στην κοινωνία, η πληροφοριοανάδραση, η αμεσότητα, η ανεξαρτησία, η αυτονομία, πάν’ όλα.
Κρατισμός και ξερό ψωμί. Εξουσία ωμή. Υποστήριξη του συστήματος. Ιδού η νέα μας κυβέρνηση.
Τι ξέρει ο υπουργός Παππάς και οι περί αυτόν για την αυτοδιαχείριση και την άμεση δημοκρατία;
Ποιος νοιάζεται απ’ όλους αυτούς για την κοινωνία;
Οι θέσεις εξουσίας να μοιραστούν καλά και ας πάμε όλοι εμείς να κουρευόμαστε.
Το ’χω ξανασημειώσει. Ας πάψουμε να βαυκαλιζόμαστε αποκαλώντας εαυτούς αριστερούς· ας βρούμε κάποιον άλλο όρο στην πολιτική και κοινωνική επικοινωνία, να μην εμπλεκόμαστε τουλάχιστον σε λαβυρίνθους ιδεολογικούς, σε λεκτικά-πρακτικά αδιέξοδα.
Τι δουλειά έχουν τα μέλη του νέου Δ.Σ. με την αυτοδιαχείριση;
Το υπουργείο (η ωμή εξουσία) θεωρεί ανίκανους όλους εκείνους που έφτιαξαν μια σχεδόν δημόσια τηλεόραση τους 23 αυτούς μήνες, κόντρα στα μνημόνια και κοντά στην κοινωνία;
Διαβάζοντας προσεκτικότερα βλέπω ότι δύο είναι οι παραγωγοί που αποχαιρετάνε μ’ αυτόν τον εξαιρετικό λόγο τους εργαζόμενους στην ΕΡΑ Ιωαννίνων, τους οποίους και ευχαριστούν θερμά για τη μεταρσιωτική, δίχρονη συνύπαρξη. Κι εμείς ευχαριστούμε τους δύο παραγωγούς.
RSS Feed