Αθανάσιος Γεωργιλάς
«το πλήθος κραύγαζε πως είναι τρομερό να μην αφήνουν τον λαό να κάνει ότι θέλει» (Ξενοφώντας ελληνικά, Α’)
Αντί για ένα εκτενές σχόλιο στο κείμενο του Μιχάλη Θεοδοσιάδη «Λαϊκισμός, δημοκρατία και γιατί πρέπει να κερδίσουν οι λαϊκιστές» επωφελούμαι να διατυπώσω κάποιες θεμελιώδεις αντιρρήσεις μεταξύ των άλλες φορές αλληλοτροφοδοτούμενων και άλλες αλληλοαναιρούμενων σχέσεων δημοκρατίας και λαϊκισμού. Η βασική αντίρρηση που έχω στην θέση του κειμένου είναι πως ο αν λαϊκισμός και δημοκρατία συγκροτούνται εξίσου στην βάση της πλειοψηφίας, αυτό δεν σημαίνει και πως ο λαϊκισμός με τα χαρακτηριστικά που τον συνοδεύουν είναι ένα είδος δημοκρατικού γεγονότος και ούτε πως η αφηρημένη και απροσδιόριστη τις περισσότερες φορές έννοια του «Λαού» αποτελεί ικανό τεκμήριο για την δημοκρατία...
Η συνέχεια εδώ
«το πλήθος κραύγαζε πως είναι τρομερό να μην αφήνουν τον λαό να κάνει ότι θέλει» (Ξενοφώντας ελληνικά, Α’)
Αντί για ένα εκτενές σχόλιο στο κείμενο του Μιχάλη Θεοδοσιάδη «Λαϊκισμός, δημοκρατία και γιατί πρέπει να κερδίσουν οι λαϊκιστές» επωφελούμαι να διατυπώσω κάποιες θεμελιώδεις αντιρρήσεις μεταξύ των άλλες φορές αλληλοτροφοδοτούμενων και άλλες αλληλοαναιρούμενων σχέσεων δημοκρατίας και λαϊκισμού. Η βασική αντίρρηση που έχω στην θέση του κειμένου είναι πως ο αν λαϊκισμός και δημοκρατία συγκροτούνται εξίσου στην βάση της πλειοψηφίας, αυτό δεν σημαίνει και πως ο λαϊκισμός με τα χαρακτηριστικά που τον συνοδεύουν είναι ένα είδος δημοκρατικού γεγονότος και ούτε πως η αφηρημένη και απροσδιόριστη τις περισσότερες φορές έννοια του «Λαού» αποτελεί ικανό τεκμήριο για την δημοκρατία...
Η συνέχεια εδώ
RSS Feed
