Έχετε ποτέ σκεφτεί ότι το να βρείτε χρόνο για να μην κάνετε απολύτως τίποτα θα μπορούσε να αποδειχτεί ευεργετικό για την ψυχική και τη σωματική σας υγεία;
Προσπαθώ απελπισμένα να θυμηθώ την τελευταία φορά που καθόμουν χωρίς να κάνω απολύτως τίποτε και δεν μπορώ να τη φέρω στο μυαλό μου. Σίγουρα ήταν πριν κάνω παιδιά, πριν αποκτήσω κινητό, πριν αρχίσω να δουλεύω, πριν μου πάρουν τον πρώτο μου υπολογιστή. Ήμουν φοιτήτρια ή ίσως και μαθήτρια ακόμα. Φαντάζομαι θα ήταν κάποιο καλοκαιρινό μεσημέρι στο σπίτι στο χωριό, από εκείνα που σε ζεσταίνουν ολόκληρο με το που τα φέρνεις στη μνήμη σου και που ο μόνος ήχος που διακόπτει τη ραστώνη τους είναι εκείνος από τα τζιτζίκια στα γύρω δέντρα. Ακόμα και όταν κάθομαι να δω τηλεόραση, τις σπάνιες πια εκείνες φορές που μου περισσεύει χρόνος, θα απασχολούμαι παράλληλα με το κινητό, το λάπτοπ ή θα κρατάω σημειώσεις για όλες τις εκκρεμότητες που μου έρχονται στο μυαλό κάθε λίγο. Η αλήθεια είναι ότι το να μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα είναι χρήσιμο και πιθανώς μία ένδειξη σχετικά με το πόσο καλά εξασκημένος είναι ο εγκέφαλός μας. Δεν παύει, όμως, να είναι πολύ πιεστικό το να έχουμε συνέχεια κάτι να κάνουμε. Άλλωστε, έχουμε όλοι βιώσει ή υποψιαστεί τις συνέπειες αυτής της υπερδραστηριότητας. Στρες, αυξημένη πίεση, δυσκολία στον ύπνο, αδύναμο ανοσοποιητικό… Μήπως ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε και να ευχαριστηθούμε -έστω για λίγο- την απραξία;
The Slow Movement
Υπάρχει μία ολόκληρη σχολή ανθρώπων που, ως αντίδραση στην αντίληψη της εποχής μας, που λέει ότι πρέπει συνέχεια να είμαστε απασχολημένοι και ότι ο γρηγορότερος είναι ο καλύτερος, προτάσσουν η σημασία τού να ρίξουμε τους ρυθμούς μας και την ταχύτητά μας. Η φιλοσοφία της συγκεκριμένης σχολής είναι να προσπαθούμε να απολαμβάνουμε τα όσα κάνουμε, με στόχο να τα φέρουμε σε πέρας όσο καλύτερα και όχι όσο γρηγορότερα μπορούμε. Έτσι θα είμαστε τελικά πιο αποτελεσματικοί, θα κάνουμε λιγότερα λάθη και θα ευχαριστιόμαστε περισσότερο τα όσα κάνουμε.
Εγώ, άραγε, είμαι βιαστικός;
Υπάρχουν κάποια σημάδια που θα μας βοηθήσουν να υποψιαστούμε ότι πιθανώς είμαστε εθισμένοι στην ταχύτητα. Ας δούμε ποια είναι αυτά:
* Προσπαθούμε να κάνουμε πολλά διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα.
Δεν είναι καλή ιδέα. Τελικά καταλήγουμε να κάνουμε περισσότερα λάθη και να ολοκληρώνουμε τα εγχειρήματά μας σε περισσότερο χρόνο από ό,τι θα χρειαζόμασταν αν προσπαθούσαμε να κάνουμε το καθένα χωριστά.
* Είμαστε συνέχεια άρρωστοι ή κουρασμένοι. Αυτός είναι ο τρόπος που έχει το σώμα μας να μας πει ότι δεν αντέχει στις ταχύτητες που υιοθετούμε. Χρειάζεται να φρενάρουμε, για να δώσουμε στον εαυτό μας χρόνο να γεμίσει τις μπαταρίες του και να επανακάμψει.
*Ξεχνάμε.Τρέχουμε τόσο πολύ, που αντί να ζούμε τη ζωή μας τη διεκπεραιώνουμε. Το αποτέλεσμα είναι να γίνονται όλα θολά και συγκεχυμένα. Δεν είναι απίθανο να μη θυμόμαστε τι φάγαμε για πρωινό, να ξεχνάμε τις υποχρεώσεις μας ή ακόμα και τι θέλουμε να πούμε.
Πώς θα ρίξουμε τους ρυθμούς
Υιοθετούμε ένα «αργό» χόμπι
Η κηπουρική, η γιόγκα, το πλέξιμο, το διάβασμα και η ζωγραφική μάς μαθαίνουν να μη βιαζόμαστε, αλλά να παίρνουμε ευχαρίστηση από αργές διαδικασίες. Επιπλέον, συμβάλλουν στην καλλιέργεια και στη διατήρηση της εσωτερικής μας ηρεμίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ακολουθώντας τέτοιες δραστηριότητες, φυλάμε την ενέργειά μας και δεν κουραζόμαστε υπερβολικά.
Περπατάμε αργά
Το να κάνουμε μια βόλτα με τον ρυθμό που μας αρέσει, χωρίς να τρέχουμε να προλάβουμε αλλά απολαμβάνοντας τη διαδικασία, μας βοηθάει να χαλαρώσουμε, να έρθουμε σε επαφή με τη φύση και με τον εαυτό μας.
Βγάζουμε το ρολόι
Αν καταφέρουμε να γίνουμε λιγότερο ψυχαναγκαστικοί με τον χρόνο, θα δούμε μεγάλη διαφορά. Ας δοκιμάσουμε, για παράδειγμα, να μη βάζουμε ξυπνητήρι το Σαββατοκύ-ριακο ή να μη φοράμε ρολόι στις διακοπές και παράλληλα ας ξεχάσουμε τη φράση «ο χρόνος είναι χρήμα», τουλάχιστον τις ημέρες που δεν δουλεύουμε.
Διαλογιζόμαστε
Αν καταφέρουμε να περνάμε έστω και 5΄ κάθε μέρα με το μυαλό μας τελείως άδειο από τα πάντα, το όφελος θα είναι σημαντικό. Βρίσκουμε ένα ήσυχο μέρος, καθόμαστε, κλείνουμε τα μάτια μας, παίρνουμε μια βαθιά αναπνοή, την κρατάμε για 3˝ και εκπνέουμε για λίγο περισσότερο, για 5˝, ώστε να χαλαρώσουμε. Έρευνες έχουν δείξει ότι 15΄ διαλογισμού την ημέρα μειώνουν την αρτηριακή πίεση, τους πονοκεφάλους, και αυξάνουν τη σεροτονίνη, τον νευροδιαβιβαστή που σχετίζεται με την καλή διάθεση.
Απολαμβάνουμε
Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που πραγματικά κάτσαμε και απολαύσαμε κάτι; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον καφέ μας. Πότε τον απολαύσαμε χωρίς να τον πιούμε μηχανικά και βιαστικά προκειμένου να ξυπνήσουμε και να δουλέψουμε στη συνέχεια;
Pigi: http://www.vita.gr/psixologia/article/34509/h-aksia-toy-na-mhn-kanoyme-tipota/
Σχόλιο δικό μας: θα χρειασθεί να επιδιώξουμε όχι μόνο Επιβράδυνση όσον αφορά στο χρόνο, αλλά και στον χώρο Εγγύτητα( με την έννοια των μικρών αποστάσεων, της Επανατοπικοποίησης-Εντοπιότητας , αλλά και της σαφήνειας), στην ιδιοκτησία Επάρκεια- Εκκαθάριση(με την έννοια της ατομικής επάρκειας, κρατάμε τα απαραίτητα ως ατομική ιδιοκτησία, τα υπόλοιπα τα δωρίζουμε στη συλλογική- κοινοτική ιδιοκτησία-κοινό ταμείο), στην αγορά Έξοδος (με την έννοια της απεξάρτησης-αποεμπορευματοποίησης των κοινωνικών διανθρώπινων σχέσεων), στη συνείδηση Επανανοηματοδότηση(Επάνοδος από το «εγώ» στο «εμείς», από τον ανταγωνισμό στη συνεργασία-αλληλοσυμπλήρωση, από το «θρυματισμένο» άτομο στο πολύπλευρο πρόσωπο)
Τα 6 παραπάνω Ε είναι χρήσιμα για την αλλαγή στην ατομική στάση και τον τρόπο ζωής μας, αλλά και σαν πυξίδα στη γενικότερη πολιτική κατεύθυνση και την οικονομία (βλέπε : http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/-e-a-o)
Προσπαθώ απελπισμένα να θυμηθώ την τελευταία φορά που καθόμουν χωρίς να κάνω απολύτως τίποτε και δεν μπορώ να τη φέρω στο μυαλό μου. Σίγουρα ήταν πριν κάνω παιδιά, πριν αποκτήσω κινητό, πριν αρχίσω να δουλεύω, πριν μου πάρουν τον πρώτο μου υπολογιστή. Ήμουν φοιτήτρια ή ίσως και μαθήτρια ακόμα. Φαντάζομαι θα ήταν κάποιο καλοκαιρινό μεσημέρι στο σπίτι στο χωριό, από εκείνα που σε ζεσταίνουν ολόκληρο με το που τα φέρνεις στη μνήμη σου και που ο μόνος ήχος που διακόπτει τη ραστώνη τους είναι εκείνος από τα τζιτζίκια στα γύρω δέντρα. Ακόμα και όταν κάθομαι να δω τηλεόραση, τις σπάνιες πια εκείνες φορές που μου περισσεύει χρόνος, θα απασχολούμαι παράλληλα με το κινητό, το λάπτοπ ή θα κρατάω σημειώσεις για όλες τις εκκρεμότητες που μου έρχονται στο μυαλό κάθε λίγο. Η αλήθεια είναι ότι το να μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα είναι χρήσιμο και πιθανώς μία ένδειξη σχετικά με το πόσο καλά εξασκημένος είναι ο εγκέφαλός μας. Δεν παύει, όμως, να είναι πολύ πιεστικό το να έχουμε συνέχεια κάτι να κάνουμε. Άλλωστε, έχουμε όλοι βιώσει ή υποψιαστεί τις συνέπειες αυτής της υπερδραστηριότητας. Στρες, αυξημένη πίεση, δυσκολία στον ύπνο, αδύναμο ανοσοποιητικό… Μήπως ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε και να ευχαριστηθούμε -έστω για λίγο- την απραξία;
The Slow Movement
Υπάρχει μία ολόκληρη σχολή ανθρώπων που, ως αντίδραση στην αντίληψη της εποχής μας, που λέει ότι πρέπει συνέχεια να είμαστε απασχολημένοι και ότι ο γρηγορότερος είναι ο καλύτερος, προτάσσουν η σημασία τού να ρίξουμε τους ρυθμούς μας και την ταχύτητά μας. Η φιλοσοφία της συγκεκριμένης σχολής είναι να προσπαθούμε να απολαμβάνουμε τα όσα κάνουμε, με στόχο να τα φέρουμε σε πέρας όσο καλύτερα και όχι όσο γρηγορότερα μπορούμε. Έτσι θα είμαστε τελικά πιο αποτελεσματικοί, θα κάνουμε λιγότερα λάθη και θα ευχαριστιόμαστε περισσότερο τα όσα κάνουμε.
Εγώ, άραγε, είμαι βιαστικός;
Υπάρχουν κάποια σημάδια που θα μας βοηθήσουν να υποψιαστούμε ότι πιθανώς είμαστε εθισμένοι στην ταχύτητα. Ας δούμε ποια είναι αυτά:
* Προσπαθούμε να κάνουμε πολλά διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα.
Δεν είναι καλή ιδέα. Τελικά καταλήγουμε να κάνουμε περισσότερα λάθη και να ολοκληρώνουμε τα εγχειρήματά μας σε περισσότερο χρόνο από ό,τι θα χρειαζόμασταν αν προσπαθούσαμε να κάνουμε το καθένα χωριστά.
* Είμαστε συνέχεια άρρωστοι ή κουρασμένοι. Αυτός είναι ο τρόπος που έχει το σώμα μας να μας πει ότι δεν αντέχει στις ταχύτητες που υιοθετούμε. Χρειάζεται να φρενάρουμε, για να δώσουμε στον εαυτό μας χρόνο να γεμίσει τις μπαταρίες του και να επανακάμψει.
*Ξεχνάμε.Τρέχουμε τόσο πολύ, που αντί να ζούμε τη ζωή μας τη διεκπεραιώνουμε. Το αποτέλεσμα είναι να γίνονται όλα θολά και συγκεχυμένα. Δεν είναι απίθανο να μη θυμόμαστε τι φάγαμε για πρωινό, να ξεχνάμε τις υποχρεώσεις μας ή ακόμα και τι θέλουμε να πούμε.
Πώς θα ρίξουμε τους ρυθμούς
Υιοθετούμε ένα «αργό» χόμπι
Η κηπουρική, η γιόγκα, το πλέξιμο, το διάβασμα και η ζωγραφική μάς μαθαίνουν να μη βιαζόμαστε, αλλά να παίρνουμε ευχαρίστηση από αργές διαδικασίες. Επιπλέον, συμβάλλουν στην καλλιέργεια και στη διατήρηση της εσωτερικής μας ηρεμίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ακολουθώντας τέτοιες δραστηριότητες, φυλάμε την ενέργειά μας και δεν κουραζόμαστε υπερβολικά.
Περπατάμε αργά
Το να κάνουμε μια βόλτα με τον ρυθμό που μας αρέσει, χωρίς να τρέχουμε να προλάβουμε αλλά απολαμβάνοντας τη διαδικασία, μας βοηθάει να χαλαρώσουμε, να έρθουμε σε επαφή με τη φύση και με τον εαυτό μας.
Βγάζουμε το ρολόι
Αν καταφέρουμε να γίνουμε λιγότερο ψυχαναγκαστικοί με τον χρόνο, θα δούμε μεγάλη διαφορά. Ας δοκιμάσουμε, για παράδειγμα, να μη βάζουμε ξυπνητήρι το Σαββατοκύ-ριακο ή να μη φοράμε ρολόι στις διακοπές και παράλληλα ας ξεχάσουμε τη φράση «ο χρόνος είναι χρήμα», τουλάχιστον τις ημέρες που δεν δουλεύουμε.
Διαλογιζόμαστε
Αν καταφέρουμε να περνάμε έστω και 5΄ κάθε μέρα με το μυαλό μας τελείως άδειο από τα πάντα, το όφελος θα είναι σημαντικό. Βρίσκουμε ένα ήσυχο μέρος, καθόμαστε, κλείνουμε τα μάτια μας, παίρνουμε μια βαθιά αναπνοή, την κρατάμε για 3˝ και εκπνέουμε για λίγο περισσότερο, για 5˝, ώστε να χαλαρώσουμε. Έρευνες έχουν δείξει ότι 15΄ διαλογισμού την ημέρα μειώνουν την αρτηριακή πίεση, τους πονοκεφάλους, και αυξάνουν τη σεροτονίνη, τον νευροδιαβιβαστή που σχετίζεται με την καλή διάθεση.
Απολαμβάνουμε
Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που πραγματικά κάτσαμε και απολαύσαμε κάτι; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον καφέ μας. Πότε τον απολαύσαμε χωρίς να τον πιούμε μηχανικά και βιαστικά προκειμένου να ξυπνήσουμε και να δουλέψουμε στη συνέχεια;
Pigi: http://www.vita.gr/psixologia/article/34509/h-aksia-toy-na-mhn-kanoyme-tipota/
Σχόλιο δικό μας: θα χρειασθεί να επιδιώξουμε όχι μόνο Επιβράδυνση όσον αφορά στο χρόνο, αλλά και στον χώρο Εγγύτητα( με την έννοια των μικρών αποστάσεων, της Επανατοπικοποίησης-Εντοπιότητας , αλλά και της σαφήνειας), στην ιδιοκτησία Επάρκεια- Εκκαθάριση(με την έννοια της ατομικής επάρκειας, κρατάμε τα απαραίτητα ως ατομική ιδιοκτησία, τα υπόλοιπα τα δωρίζουμε στη συλλογική- κοινοτική ιδιοκτησία-κοινό ταμείο), στην αγορά Έξοδος (με την έννοια της απεξάρτησης-αποεμπορευματοποίησης των κοινωνικών διανθρώπινων σχέσεων), στη συνείδηση Επανανοηματοδότηση(Επάνοδος από το «εγώ» στο «εμείς», από τον ανταγωνισμό στη συνεργασία-αλληλοσυμπλήρωση, από το «θρυματισμένο» άτομο στο πολύπλευρο πρόσωπο)
Τα 6 παραπάνω Ε είναι χρήσιμα για την αλλαγή στην ατομική στάση και τον τρόπο ζωής μας, αλλά και σαν πυξίδα στη γενικότερη πολιτική κατεύθυνση και την οικονομία (βλέπε : http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/-e-a-o)
RSS Feed