To αφιέρωμα της "Εφημερίδας των Συντακτών" στην "Ανακυκλώνω στην πηγή"
Ιωάννα Σωτήρχου
Είχαν ένα διαφορετικό όραμα και την τόλμη να αναμετρηθούν με ένα σοβαρό πρόβλημα: τα σκουπίδια. Χρειάστηκαν ένα φορτηγάκι και μια αποθήκη.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, χωρίς ούτε ένα ευρώ επιχορήγηση έχουν ισοσκελίσει έξοδα με έσοδα, δημιούργησαν μία θέση εργασίας, γλιτώνουν από τη χωματερή ανακυκλώσιμα υλικά βάρους 200 τόνων, που σημαίνει ότι ο όγκος τους είναι πολλαπλάσιος, οργανώνουν ανακύκλωση ηλεκτρικών συσκευών στην πόλης τους, ενώ πρόσφατα οι οθόνες που επισκεύασε εθελοντής τους δωρίστηκαν σε ένα Λύκειο για να αντικαταστήσουν της παλιάς τεχνολογίας.
Ο λόγος για την κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση «Ανακυκλώνω στην πηγή» της Πάτρας που αριθμεί 170 μέλη.
▸ Ποια είναι η κατάσταση; Ο γραμματέας της διοικούσας επιτροπής Τάσος Νικολαδάκης μας εξηγεί:
«Από τη μια τα σκουπίδια. Η χωματερή της πόλης έχει υπερβεί το επιτρεπόμενο ύψος κατά 50 μέτρα με κίνδυνο κατάρρευσης, υπάρχει αδυναμία μετεγκατάστασης, σοβαρές επιπλοκές στο περιβάλλον -αρκεί να αναφέρουμε την αποστράγγιση των υγρών που καταλήγουν στη θάλασσα της πόλης.
Εκατό χιλιάδες τόνοι είναι τα σκουπίδια που πετιούνται κάθε χρόνο, από τα οποία μόνο τα 10.000 πέφτουν στους μπλε κάδους κι από αυτά ανακτώνται μόλις 3-4.000.
Από την άλλη η πόλη έχει τραγικά χαμηλό δείκτη ανακύκλωσης και απίστευτη σπατάλη υλικών που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην τοπική και γενικότερη βιομηχανία χαρτιού, πλαστικού και μετάλλων.
Ετσι μια μικρή ομάδα ανθρώπων αρχικά που μεγάλωσε στη συνέχεια, εν όψει και των σχεδιασμών για τη δημιουργία τεράστιων εργοστασιακών μονάδων με τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) που θα απομάκρυναν εντελώς την ιδέα της ανακύκλωσης στην πηγή, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε έναν φορέα διάδοσης αυτής της ιδέας, της διαλογής των απορριμμάτων στο σχολείο, στην επιχείρηση, στον δημόσιο χώρο, ώστε να δείξουμε ότι ο δημότης είναι ο κάτοχος των απορριμμάτων και μπορεί να παρέμβει στην παραγωγή και διάθεσή τους αποφασίζοντας ο ίδιος αν θα θαφτούν, θα καούν ή αν θα γυρίσουν ξανά στην παραγωγή.
Εξίσου σημαντικός είναι ο στόχος μας μέσα σε συνθήκες κρίσης να τονωθεί η έννοια της συνεργατικότητας και να παραμείνουν τα κοινά αγαθά στη διαχείριση της κοινωνίας, να μην ιδιωτικοποιηθούν, να δοθεί ένα άλλο μοντέλο παραγωγής και ανάπτυξης, συνεργατικό, οικολογικό, δημοκρατικής διαχείρισης, με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον».
Αλλωστε τη διαλογή στην πηγή προβλέπει και το εθνικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων.
▸ Ποιοι είναι οι καρποί της προσπάθειας;
«Αμέσως έδειξαν ενδιαφέρον και ανταποκρίθηκαν άνθρωποι από την εκπαίδευση. Το Πανεπιστήμιο οργάνωσε τη δική του ανακύκλωση.
Σήμερα συμμετέχουν δημόσιες υπηρεσίες και επαγγελματίες όπως αποθήκες τροφίμων, σούπερ μάρκετ, μονάδες παραγωγής που βρήκαν πολύ βολικό το ότι έχουμε οργανώσει δρομολόγια στις περιοχές τους συλλέγοντας τα ανακυκλώσιμα υλικά τους.
Μάλιστα πολλοί πολίτες, που έκαναν ήδη ανακύκλωση, φέρνουν οι ίδιοι τα υλικά τους και τα διαχωρίζουν στην αποθήκη μας, συναντήσαμε πολύ κόσμο ευαισθητοποιημένο.
Ο Ελληνας έχει γενικά την αίσθηση ότι είναι κρίμα να πετιέται κάτι για το οποίο έχουν χρησιμοποιηθεί πόροι, ενέργεια, ανθρώπινος κόπος.
Επιπλέον τα ελληνικά νοικοκυριά διατηρούν συγκριτικά με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο εξαπλάσιο βάρος μη λειτουργούντων ηλεκτρικών συσκευών.
Κι έτσι προσφέραμε στους Πατρινούς ακόμη μία υπηρεσία που δεν την είχαν, παραλαμβάνοντας από το σπίτι τους τις ηλεκτρικές συσκευές που δεν είχαν πετάξει. Επιπλέον προσφέρουμε στη βιομηχανία πρώτης ποιότητας ανακυκλώσιμο υλικό».
▸ Τι αξιολογεί ως πιο σημαντικό ο κ. Νικολαδάκης;
«Οτι κατορθώνουμε να λειτουργούμε με απόλυτα δημοκρατικό τρόπο και αυτό είναι μια πολύ σημαντική κατάκτηση για μια επιχείρηση που λειτουργεί στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς».
Ιωάννα Σωτήρχου
Είχαν ένα διαφορετικό όραμα και την τόλμη να αναμετρηθούν με ένα σοβαρό πρόβλημα: τα σκουπίδια. Χρειάστηκαν ένα φορτηγάκι και μια αποθήκη.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, χωρίς ούτε ένα ευρώ επιχορήγηση έχουν ισοσκελίσει έξοδα με έσοδα, δημιούργησαν μία θέση εργασίας, γλιτώνουν από τη χωματερή ανακυκλώσιμα υλικά βάρους 200 τόνων, που σημαίνει ότι ο όγκος τους είναι πολλαπλάσιος, οργανώνουν ανακύκλωση ηλεκτρικών συσκευών στην πόλης τους, ενώ πρόσφατα οι οθόνες που επισκεύασε εθελοντής τους δωρίστηκαν σε ένα Λύκειο για να αντικαταστήσουν της παλιάς τεχνολογίας.
Ο λόγος για την κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση «Ανακυκλώνω στην πηγή» της Πάτρας που αριθμεί 170 μέλη.
▸ Ποια είναι η κατάσταση; Ο γραμματέας της διοικούσας επιτροπής Τάσος Νικολαδάκης μας εξηγεί:
«Από τη μια τα σκουπίδια. Η χωματερή της πόλης έχει υπερβεί το επιτρεπόμενο ύψος κατά 50 μέτρα με κίνδυνο κατάρρευσης, υπάρχει αδυναμία μετεγκατάστασης, σοβαρές επιπλοκές στο περιβάλλον -αρκεί να αναφέρουμε την αποστράγγιση των υγρών που καταλήγουν στη θάλασσα της πόλης.
Εκατό χιλιάδες τόνοι είναι τα σκουπίδια που πετιούνται κάθε χρόνο, από τα οποία μόνο τα 10.000 πέφτουν στους μπλε κάδους κι από αυτά ανακτώνται μόλις 3-4.000.
Από την άλλη η πόλη έχει τραγικά χαμηλό δείκτη ανακύκλωσης και απίστευτη σπατάλη υλικών που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην τοπική και γενικότερη βιομηχανία χαρτιού, πλαστικού και μετάλλων.
Ετσι μια μικρή ομάδα ανθρώπων αρχικά που μεγάλωσε στη συνέχεια, εν όψει και των σχεδιασμών για τη δημιουργία τεράστιων εργοστασιακών μονάδων με τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) που θα απομάκρυναν εντελώς την ιδέα της ανακύκλωσης στην πηγή, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε έναν φορέα διάδοσης αυτής της ιδέας, της διαλογής των απορριμμάτων στο σχολείο, στην επιχείρηση, στον δημόσιο χώρο, ώστε να δείξουμε ότι ο δημότης είναι ο κάτοχος των απορριμμάτων και μπορεί να παρέμβει στην παραγωγή και διάθεσή τους αποφασίζοντας ο ίδιος αν θα θαφτούν, θα καούν ή αν θα γυρίσουν ξανά στην παραγωγή.
Εξίσου σημαντικός είναι ο στόχος μας μέσα σε συνθήκες κρίσης να τονωθεί η έννοια της συνεργατικότητας και να παραμείνουν τα κοινά αγαθά στη διαχείριση της κοινωνίας, να μην ιδιωτικοποιηθούν, να δοθεί ένα άλλο μοντέλο παραγωγής και ανάπτυξης, συνεργατικό, οικολογικό, δημοκρατικής διαχείρισης, με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον».
Αλλωστε τη διαλογή στην πηγή προβλέπει και το εθνικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων.
▸ Ποιοι είναι οι καρποί της προσπάθειας;
«Αμέσως έδειξαν ενδιαφέρον και ανταποκρίθηκαν άνθρωποι από την εκπαίδευση. Το Πανεπιστήμιο οργάνωσε τη δική του ανακύκλωση.
Σήμερα συμμετέχουν δημόσιες υπηρεσίες και επαγγελματίες όπως αποθήκες τροφίμων, σούπερ μάρκετ, μονάδες παραγωγής που βρήκαν πολύ βολικό το ότι έχουμε οργανώσει δρομολόγια στις περιοχές τους συλλέγοντας τα ανακυκλώσιμα υλικά τους.
Μάλιστα πολλοί πολίτες, που έκαναν ήδη ανακύκλωση, φέρνουν οι ίδιοι τα υλικά τους και τα διαχωρίζουν στην αποθήκη μας, συναντήσαμε πολύ κόσμο ευαισθητοποιημένο.
Ο Ελληνας έχει γενικά την αίσθηση ότι είναι κρίμα να πετιέται κάτι για το οποίο έχουν χρησιμοποιηθεί πόροι, ενέργεια, ανθρώπινος κόπος.
Επιπλέον τα ελληνικά νοικοκυριά διατηρούν συγκριτικά με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο εξαπλάσιο βάρος μη λειτουργούντων ηλεκτρικών συσκευών.
Κι έτσι προσφέραμε στους Πατρινούς ακόμη μία υπηρεσία που δεν την είχαν, παραλαμβάνοντας από το σπίτι τους τις ηλεκτρικές συσκευές που δεν είχαν πετάξει. Επιπλέον προσφέρουμε στη βιομηχανία πρώτης ποιότητας ανακυκλώσιμο υλικό».
▸ Τι αξιολογεί ως πιο σημαντικό ο κ. Νικολαδάκης;
«Οτι κατορθώνουμε να λειτουργούμε με απόλυτα δημοκρατικό τρόπο και αυτό είναι μια πολύ σημαντική κατάκτηση για μια επιχείρηση που λειτουργεί στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς».
RSS Feed