Με τον Ιάκωβο ήμασταν αυτό που τότε αποκαλούσαμε "σύντροφοι". Συμμετείχαμε στις διεργασίες έκδοσης του περιοδικού "Τετράδια έρευνας και προβληματισμού", στην Αθήνα που ζούσα τότε.
Μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του, επί μια βδομάδα περιφρουρούσαμε το δωμάτιο της εντατικής του Λαϊκού, όπου βρίσκονταν σε κώμα, μαζί με τη σύντροφό του τη Μαρία, γιατί φοβόμασταν μην δράσει καμία "σκοτεινή δύναμη" και τον "στείλει", ώστε να μην γίνει πρόβλημα για την τότε κυβέρνηση, αν επιζούσε. Ελπίζαμε βέβαια οτι θα συνέλθει για να μιλήσει και να καταγγείλει τις συνθήκες τραυματισμού του, όμως φάνηκε τελικά ότι τα ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους…
http://topikopoiisi.blogspot.gr/2010/11/blog-post_4496.html
Μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του, επί μια βδομάδα περιφρουρούσαμε το δωμάτιο της εντατικής του Λαϊκού, όπου βρίσκονταν σε κώμα, μαζί με τη σύντροφό του τη Μαρία, γιατί φοβόμασταν μην δράσει καμία "σκοτεινή δύναμη" και τον "στείλει", ώστε να μην γίνει πρόβλημα για την τότε κυβέρνηση, αν επιζούσε. Ελπίζαμε βέβαια οτι θα συνέλθει για να μιλήσει και να καταγγείλει τις συνθήκες τραυματισμού του, όμως φάνηκε τελικά ότι τα ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους…
http://topikopoiisi.blogspot.gr/2010/11/blog-post_4496.html