Η μεγαλύτερη αθλιότητα αλλά ταυτόχρονα και αυτοκαταστροφική ανοησία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού-καταναλωτικού μοντέλου είναι ότι δεν σέβεται τη ζωή και τη διαφορετικότητα (παρ’ όλο που οι εκπρόσωποί του αυτοπροβάλλονται και βαυκαλίζονται ως οι μόνοι πολιτισμένοι του σύμπαντος κόσμου).
Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την υπόθεση “ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων”.
Έχω γράψει κι άλλες φορές ότι οι φυσικοί πόροι δεν είναι κοινωνικά αγαθά, όπως πεπλανημένα υποστηρίζουν τα πολλά κινήματα ενάντια στην ιδιωτικοποιήσή τους, τα οποία αναπτύχθηκαν εντός του καπιταλιστικού-καταναλωτικού συστήματος ως φυσικά αντισώματα. Οι φυσικοί πόροι είναι αρχέγονα αγαθά κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων του Οικοσυστήματος, του μοναδικού δηλαδή αυθύπαρκτου άρα αληθινού και τέλειου συστήματος, στο οποίο περιέχεται ως υποσύνολο το τεχνητό, χωλό και πλάνο καταναλωτικό-καπιταλιστικό σύστημα.
Ιδιωτικοποίηση λοιπόν των αρχέγονων αγαθών κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων σημαίνει πολύ απλά ότι έχει πάρει πλέον εντελώς λάθος δρόμο προς την χυδαιότητα ο ουμανισμός – διαφωτισμός της Δύσης αφού έχει μετεξελιχθεί σε έναν καταναλωτικό εγωκεντρισμό μέχρι απομύζησης του οικοσυστήματος, αποκλείοντας ταυτόχρονα από τη ζωή και την επιβίωση κάθε άλλο πλάσμα, είτε αυτό είναι διαφορετικού είδους είτε όμως και άνθρωπος, που δεν αποδέχεται ή που δεν δύναται να μετάσχει και να ακολουθήσει το καπιταλιστικό-καταναλωτικό μοντέλο.
Με άλλα λόγια κάθε πλάσμα που δεν έχει τρόπο να αγοράσει φυσικούς πόρους για να επιβιώσει, θα πεθαίνει (θα διώκεται ή θα δολοφονείται, από τους φρουρούς της ιδιωτικής εταιρίας στην οποία ανήκουν, ως καταχραστής αυτών).
Αυτό δεν είναι κάτι το νέο αφού ισχύει εδώ και πολλές δεκαετίες με συνέπεια την καταστροφή μεγάλου μέρους του οικοσυστήματος και εξαφάνισης μεγάλου ποσοστού των έμβιων ειδών του, λόγω της άκρατης και αλόγιστης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων από τον καταναλωτή. Αυτό που είναι νέο όμως είναι η άκρατη επιτάχυνσή του στα χρόνια μας, η συνέχισή του με φρενήρεις ρυθμούς λόγω της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων και έχει ως αποτέλεσμα αυτή η πορεία να οδηγεί μαθηματικά στον πλήρη αφανισμό όσων είναι αδύναμοι να καταναλώσουν πληρώνοντας με χρήμα, άρα στην “μονοκαλλιέργεια” των καταναλωτών επί της γης και εντέλει στον κανιβαλισμό τους.
Εκτός αν η ανθρωπότητα των καταναλωτών κατανοήσει επιτέλους ό,τι ο άλλος της εαυτός, δηλαδή η ανθρωπότητα της Επιστήμης και της Τέχνης, έχει ήδη κατακτήσει και θεραπεύσει από αιώνες. Το ότι δεν μπορεί δηλαδή να επιβιώσει δίχως τα άλλα πλάσματα (όσο και αν κάποια από αυτά τα εκτρέφει και τα αναπαράγει η ίδια ως υβρίδια και μεταλλαγμένα για να τα “καταναλώνει” κατόπιν αυτοκτονώντας καθημερινά).
Αν κατανοήσει η ανθρωπότητα των καταναλωτών ότι η “συγκαλλιέργεια” των ειδών είναι η μόνη απαραίτητη προϋπόθεση υγιούς κοινωνίας, συνολικής ανάπτυξης και αενάου ύπαρξης των φυσικών πόρων και άρα και δική της,
Αν σεβαστεί η ανθρωπότητα των καταναλωτών τη ζωή απ’ όπου κι αν προέρχεται, αν φροντίσει να υπάρχουν, να ζουν και να ευημερούν τριγύρω της όλα τα είδη των διαφορετικών πλασμάτων επί γης καθώς βέβαια και οι “διαφορετικοί” άνθρωποι, οι “απολίτιστοι”, οι “αντιαναπτυξιακοί”, οι “οπισθοδρομικοί”, οι “αντικαταναλωτές”, οι “λοξοί”, οι “αναχωρητές” και όπως αλλιώς τους χαρακτηρίζει διότι αυτοί όχι μόνον είναι λιτοί και ολιγαρκείς ως προς την χρήση των φυσικών πόρων αλλά είναι εκείνοι που συμβάλουν καθημερινά εκούσια και ακούσια στην αναπλήρωση μεγάλου μέρους αυτών των φυσικών πόρων που χρειάζεται ο καταναλωτισμός – καπιταλισμός για να λειτουργήσει και ο καταναλωτής για να κρατηθεί στη ζωή ως φυσικό ον και ας του διαφεύγει εντελώς αυτή του η υπόσταση μέχρι να ασθενήσει.
http://yiannismakridakis.gr/?p=6696
Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την υπόθεση “ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων”.
Έχω γράψει κι άλλες φορές ότι οι φυσικοί πόροι δεν είναι κοινωνικά αγαθά, όπως πεπλανημένα υποστηρίζουν τα πολλά κινήματα ενάντια στην ιδιωτικοποιήσή τους, τα οποία αναπτύχθηκαν εντός του καπιταλιστικού-καταναλωτικού συστήματος ως φυσικά αντισώματα. Οι φυσικοί πόροι είναι αρχέγονα αγαθά κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων του Οικοσυστήματος, του μοναδικού δηλαδή αυθύπαρκτου άρα αληθινού και τέλειου συστήματος, στο οποίο περιέχεται ως υποσύνολο το τεχνητό, χωλό και πλάνο καταναλωτικό-καπιταλιστικό σύστημα.
Ιδιωτικοποίηση λοιπόν των αρχέγονων αγαθών κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων σημαίνει πολύ απλά ότι έχει πάρει πλέον εντελώς λάθος δρόμο προς την χυδαιότητα ο ουμανισμός – διαφωτισμός της Δύσης αφού έχει μετεξελιχθεί σε έναν καταναλωτικό εγωκεντρισμό μέχρι απομύζησης του οικοσυστήματος, αποκλείοντας ταυτόχρονα από τη ζωή και την επιβίωση κάθε άλλο πλάσμα, είτε αυτό είναι διαφορετικού είδους είτε όμως και άνθρωπος, που δεν αποδέχεται ή που δεν δύναται να μετάσχει και να ακολουθήσει το καπιταλιστικό-καταναλωτικό μοντέλο.
Με άλλα λόγια κάθε πλάσμα που δεν έχει τρόπο να αγοράσει φυσικούς πόρους για να επιβιώσει, θα πεθαίνει (θα διώκεται ή θα δολοφονείται, από τους φρουρούς της ιδιωτικής εταιρίας στην οποία ανήκουν, ως καταχραστής αυτών).
Αυτό δεν είναι κάτι το νέο αφού ισχύει εδώ και πολλές δεκαετίες με συνέπεια την καταστροφή μεγάλου μέρους του οικοσυστήματος και εξαφάνισης μεγάλου ποσοστού των έμβιων ειδών του, λόγω της άκρατης και αλόγιστης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων από τον καταναλωτή. Αυτό που είναι νέο όμως είναι η άκρατη επιτάχυνσή του στα χρόνια μας, η συνέχισή του με φρενήρεις ρυθμούς λόγω της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων και έχει ως αποτέλεσμα αυτή η πορεία να οδηγεί μαθηματικά στον πλήρη αφανισμό όσων είναι αδύναμοι να καταναλώσουν πληρώνοντας με χρήμα, άρα στην “μονοκαλλιέργεια” των καταναλωτών επί της γης και εντέλει στον κανιβαλισμό τους.
Εκτός αν η ανθρωπότητα των καταναλωτών κατανοήσει επιτέλους ό,τι ο άλλος της εαυτός, δηλαδή η ανθρωπότητα της Επιστήμης και της Τέχνης, έχει ήδη κατακτήσει και θεραπεύσει από αιώνες. Το ότι δεν μπορεί δηλαδή να επιβιώσει δίχως τα άλλα πλάσματα (όσο και αν κάποια από αυτά τα εκτρέφει και τα αναπαράγει η ίδια ως υβρίδια και μεταλλαγμένα για να τα “καταναλώνει” κατόπιν αυτοκτονώντας καθημερινά).
Αν κατανοήσει η ανθρωπότητα των καταναλωτών ότι η “συγκαλλιέργεια” των ειδών είναι η μόνη απαραίτητη προϋπόθεση υγιούς κοινωνίας, συνολικής ανάπτυξης και αενάου ύπαρξης των φυσικών πόρων και άρα και δική της,
Αν σεβαστεί η ανθρωπότητα των καταναλωτών τη ζωή απ’ όπου κι αν προέρχεται, αν φροντίσει να υπάρχουν, να ζουν και να ευημερούν τριγύρω της όλα τα είδη των διαφορετικών πλασμάτων επί γης καθώς βέβαια και οι “διαφορετικοί” άνθρωποι, οι “απολίτιστοι”, οι “αντιαναπτυξιακοί”, οι “οπισθοδρομικοί”, οι “αντικαταναλωτές”, οι “λοξοί”, οι “αναχωρητές” και όπως αλλιώς τους χαρακτηρίζει διότι αυτοί όχι μόνον είναι λιτοί και ολιγαρκείς ως προς την χρήση των φυσικών πόρων αλλά είναι εκείνοι που συμβάλουν καθημερινά εκούσια και ακούσια στην αναπλήρωση μεγάλου μέρους αυτών των φυσικών πόρων που χρειάζεται ο καταναλωτισμός – καπιταλισμός για να λειτουργήσει και ο καταναλωτής για να κρατηθεί στη ζωή ως φυσικό ον και ας του διαφεύγει εντελώς αυτή του η υπόσταση μέχρι να ασθενήσει.
http://yiannismakridakis.gr/?p=6696
RSS Feed
