Παγκόσμια μέρα κατά της ερημοποίησης σήμερα. Ο θεσμός των παγκόσμιων ημερών, υποφέρει, εκτός των άλλων, και από παραπλανητική διατύπωσή τους.
Η ερημοποίηση του πλανήτη δεν συμβαίνει μόνη της. Την προκαλεί ο καθένας από εμάς με την καθημερινή του διαβίωση και τις καταναλωτικές του συνήθειες, δηλαδή τον τρόπος ζωής αποπροσανατολισμένου και αποξενωμένου από τη φύση ανθρώπου.
Ερημοποιούμε με ταχείς ρυθμούς τον πλανήτη λόγω του ότι είμαστε καταναλωτές προσανατολισμένοι στον χρηματικό “πλούτο”, θυσιάζουμε λοιπόν τη γη, που έθρεψε γενιές και γενιές ανθρώπων και άλλων πλασμάτων, για τα πρόσκαιρα και άχρηστα μακροπρόθεσμα οικονομικά μας “κέρδη”. Ερημοποιούμε τον πάλαι ποτέ ζάπλουτο σε βιοποικιλότητα πλανήτη μας επιδιδόμενοι επί χρόνια σε στρεβλές και απομυζητικές μεθόδους βίαιων έντονων μονοκαλλιεργειών, που δημιουργούν ανισορροπία και απαιτούν κατόπιν χρήση χημικών φαρμάκων και λιπασμάτων που καταστρέφουν το χώμα, τους μικροοργανισμούς και τη μέλισσα.
Πριν από μερικούς μήνες ήμουν σε περιοδεία εκδηλώσεων στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα. Ξημερώθηκα λοιπόν ένα πρωί στην Ξάνθη και επειδή στο ξενοδοχείο είχε τηλεόραση και είχα μήνες να δω τέτοια συσκευή, πήρα το τηλεκοντρόλ και άρχισα να παίζω. Για καλή μου τύχη είχαν απεργία οι δημοσιογράφοι και έτσι δεν υπήρχαν εκείνες οι θλιβερές πρωινές εκπομπές αλλά υπήρχε ένα ντοκυμαντέρ μεταγλωττισμένο που έδειχνε το πώς μέσα σε 20 μόλις χρόνια η Μογγολία μετατράπηκε λόγω της εντατικής καλλιέργειας, από τόπος με λίμνες σε έρημο, η οποία προχωρεί ολοένα ταχύτατα και έχει ήδη φτάσει 70χλμ βόρεια του Πεκίνου. Έδειχνε έναν καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Πεκίνου ο οποίος είχε μεγαλώσει ως παιδί αγροτών στην εν λόγω περιοχή και θυμόταν τα νερά, τον πλούτο της φύσης σε χλωρίδα και πανίδα, δίδασκε δε τους φοιτητές του περί ερημοποίησης και δεν πίστευαν αυτοί τα όσα τους έλεγε περί της δραματικής αλλαγής μέσα σε 20 μόλις χρόνια. Οι ντόπιοι που απέμειναν εκεί να παλεύουν με τις αμμοθύελλες και να προσπαθούν να αντλήσουν ελάχιστο νερό από πηγάδια, τα οποία έχουν πλέον κατεβάσει στα 350 μέτρα βάθος και να καλλιεργήσουν ηλίανθους, έλεγαν στην κάμερα ότι πριν από μερικά χρόνια οι άνθρωποι μετανάστευαν λόγω των πλημμυρών αλλά τώρα έχουν φύγει λόγω της ξηρασίας και της ερήμου. Είχα μείνει με το στόμα ορθάνοιχτο βλέποντας τις εικόνες και ακούγοντας όλα αυτά. Το ντοκυμαντέρ έκλεισε με την σκηνή μίας γυναίκας, κατοίκου Πεκίνου, η οποία μέσα στο σπίτι της ζούσε φορώντας μάσκα στο στόμα για να μην εισπνέει τη σκόνη και σκούπιζε το σαλόνι της μαζεύοντας την άμμο της ερήμου στο φαράσι. Ο εκφωνητής έλεγε: Το Πεκίνο κατάφερε να αποσοβήσει στη διάρκεια των αιώνων πάμπολλους και πολύ σκληροτράχηλους επιδρομείς. Την ερημοποίηση όμως δεν θα μπορέσει να την νικήσει παρ’ όλες τις επιστημονικές προσπάθειες.
Αυτό βεβαίως διότι, όπως έχουμε πολλές φορές πει, κάθε ανθρώπινη δράση που εκβιάζει την αργή φυσική ανάπτυξη, τους Ρυθμούς και τους Νόμους του Οικοσυστήματος, επιφέρει μέσα από τις δυνάμεις και τις δυναμικές του Χάους πολλαπλάσιες συνέπειες και δεν διορθώνει τίποτε παρά μόνον τα κάνει μακροπρόθεσμα χειρότερα.
Την επόμενη μέρα είχα εκδήλωση στα Τρίκαλα και φτάνοντας στην πόλη, είδα μέσα από το τζάμι του λεωφορείου τον θεσσαλικό κάμπο ο οποίος βρίσκεται ένα στάδιο πριν την μετατροπή του σε απόλυτη έρημο όμοια με αυτή του Πεκίνου. Αυτό μπορεί να το διακρίνει ο καθένας που έχει λίγο συναναστραφεί με τη γη και τα πλάσματά της. Το μεσημέρι λοιπόν εκείνης της μέρας ήμουν προσκεκλημένος σε μια ζωντανή εκπομπή στο ΤV10, κατά τη διάρκεια της οποίας διατύπωσα και την εντύπωσή μου περί του θεσσαλικού κάμπου, οπότε το βράδυ ήρθε στο βιβλιοπωλείο Κηρήθρες, όπου είχαμε την εκδήλωση, ένας άνθρωπος από τη Λάρισα, ο οποίος μου είπε ότι με είχε δει στην τηλεόραση και επειδή εξέφρασα με λόγια την ανησυχία του ήρθε να τα πούμε από κοντά. Με πληροφόρησε λοιπόν ότι είναι αγρότης στον κάμπο και ότι οι γεωτρήσεις τους βρίσκονται πλέον στα 350 μέτρα βάθος και ανασύρουν νερό θολό και κακής ποιότητας φυσικά. Μου επιβεβαίωσε την ερημοποίηση του κάμπου η οποία είναι γεγονός και έδειξε να γνωρίζει απόλυτα τους λόγους, τον εξής έναν: Εντατική καλλιέργεια, μονοκαλλιέργεια, γεωργία προσανατολισμένη στο χρηματοοικονομικό κέρδος. Ο οποίος βέβαια συμβαίνει για τον εξής έναν λόγο: Για να μπορεί να αντεπεξέρχεται στις ανάγκες των καταναλωτών, οι οποίοι το μόνο που δεν συνειδητοποιούν καθημερινά είναι η φυσική τους υπόσταση, δεν τρώνε και δεν πίνουν αλλά “καταναλώνουν”.
Την ερημοποίηση λοιπόν της γης την προκαλούμε εμείς και μόνον εμείς με την καθημερινή μας καταναλωτική νοοτροπία. Την ίδια στιγμή που γεννάμε παιδιά και θέλουμε, λέμε, να τους αφήσουμε έναν πλανήτη ικανό να τα θρέψει κι αυτά όπως εμάς, εμείς τον απομυζούμε και τον ρυπαίνουμε ταυτόχρονα, τον φτωχαίνουμε, τον καταντάμε έρημο τόπο.
Ο μόνος τρόπος για να αναχαιτιστεί η ερημοποίηση της γης είναι η προσωπική αναχαίτιση της καταναλωτικής συμπεριφοράς από τον καθένα μας, η στροφή στη φυσική διατροφή και ζωή, που θα οδηγήσει και στη στροφή των αγροτών στη φυσική καλλιέργεια για δημιουργία μικρών οικοσυστημάτων και όχι θανατηφόρων πια μονοκαλλιεργειών.
http://yiannismakridakis.gr/?p=6763
Η ερημοποίηση του πλανήτη δεν συμβαίνει μόνη της. Την προκαλεί ο καθένας από εμάς με την καθημερινή του διαβίωση και τις καταναλωτικές του συνήθειες, δηλαδή τον τρόπος ζωής αποπροσανατολισμένου και αποξενωμένου από τη φύση ανθρώπου.
Ερημοποιούμε με ταχείς ρυθμούς τον πλανήτη λόγω του ότι είμαστε καταναλωτές προσανατολισμένοι στον χρηματικό “πλούτο”, θυσιάζουμε λοιπόν τη γη, που έθρεψε γενιές και γενιές ανθρώπων και άλλων πλασμάτων, για τα πρόσκαιρα και άχρηστα μακροπρόθεσμα οικονομικά μας “κέρδη”. Ερημοποιούμε τον πάλαι ποτέ ζάπλουτο σε βιοποικιλότητα πλανήτη μας επιδιδόμενοι επί χρόνια σε στρεβλές και απομυζητικές μεθόδους βίαιων έντονων μονοκαλλιεργειών, που δημιουργούν ανισορροπία και απαιτούν κατόπιν χρήση χημικών φαρμάκων και λιπασμάτων που καταστρέφουν το χώμα, τους μικροοργανισμούς και τη μέλισσα.
Πριν από μερικούς μήνες ήμουν σε περιοδεία εκδηλώσεων στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα. Ξημερώθηκα λοιπόν ένα πρωί στην Ξάνθη και επειδή στο ξενοδοχείο είχε τηλεόραση και είχα μήνες να δω τέτοια συσκευή, πήρα το τηλεκοντρόλ και άρχισα να παίζω. Για καλή μου τύχη είχαν απεργία οι δημοσιογράφοι και έτσι δεν υπήρχαν εκείνες οι θλιβερές πρωινές εκπομπές αλλά υπήρχε ένα ντοκυμαντέρ μεταγλωττισμένο που έδειχνε το πώς μέσα σε 20 μόλις χρόνια η Μογγολία μετατράπηκε λόγω της εντατικής καλλιέργειας, από τόπος με λίμνες σε έρημο, η οποία προχωρεί ολοένα ταχύτατα και έχει ήδη φτάσει 70χλμ βόρεια του Πεκίνου. Έδειχνε έναν καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Πεκίνου ο οποίος είχε μεγαλώσει ως παιδί αγροτών στην εν λόγω περιοχή και θυμόταν τα νερά, τον πλούτο της φύσης σε χλωρίδα και πανίδα, δίδασκε δε τους φοιτητές του περί ερημοποίησης και δεν πίστευαν αυτοί τα όσα τους έλεγε περί της δραματικής αλλαγής μέσα σε 20 μόλις χρόνια. Οι ντόπιοι που απέμειναν εκεί να παλεύουν με τις αμμοθύελλες και να προσπαθούν να αντλήσουν ελάχιστο νερό από πηγάδια, τα οποία έχουν πλέον κατεβάσει στα 350 μέτρα βάθος και να καλλιεργήσουν ηλίανθους, έλεγαν στην κάμερα ότι πριν από μερικά χρόνια οι άνθρωποι μετανάστευαν λόγω των πλημμυρών αλλά τώρα έχουν φύγει λόγω της ξηρασίας και της ερήμου. Είχα μείνει με το στόμα ορθάνοιχτο βλέποντας τις εικόνες και ακούγοντας όλα αυτά. Το ντοκυμαντέρ έκλεισε με την σκηνή μίας γυναίκας, κατοίκου Πεκίνου, η οποία μέσα στο σπίτι της ζούσε φορώντας μάσκα στο στόμα για να μην εισπνέει τη σκόνη και σκούπιζε το σαλόνι της μαζεύοντας την άμμο της ερήμου στο φαράσι. Ο εκφωνητής έλεγε: Το Πεκίνο κατάφερε να αποσοβήσει στη διάρκεια των αιώνων πάμπολλους και πολύ σκληροτράχηλους επιδρομείς. Την ερημοποίηση όμως δεν θα μπορέσει να την νικήσει παρ’ όλες τις επιστημονικές προσπάθειες.
Αυτό βεβαίως διότι, όπως έχουμε πολλές φορές πει, κάθε ανθρώπινη δράση που εκβιάζει την αργή φυσική ανάπτυξη, τους Ρυθμούς και τους Νόμους του Οικοσυστήματος, επιφέρει μέσα από τις δυνάμεις και τις δυναμικές του Χάους πολλαπλάσιες συνέπειες και δεν διορθώνει τίποτε παρά μόνον τα κάνει μακροπρόθεσμα χειρότερα.
Την επόμενη μέρα είχα εκδήλωση στα Τρίκαλα και φτάνοντας στην πόλη, είδα μέσα από το τζάμι του λεωφορείου τον θεσσαλικό κάμπο ο οποίος βρίσκεται ένα στάδιο πριν την μετατροπή του σε απόλυτη έρημο όμοια με αυτή του Πεκίνου. Αυτό μπορεί να το διακρίνει ο καθένας που έχει λίγο συναναστραφεί με τη γη και τα πλάσματά της. Το μεσημέρι λοιπόν εκείνης της μέρας ήμουν προσκεκλημένος σε μια ζωντανή εκπομπή στο ΤV10, κατά τη διάρκεια της οποίας διατύπωσα και την εντύπωσή μου περί του θεσσαλικού κάμπου, οπότε το βράδυ ήρθε στο βιβλιοπωλείο Κηρήθρες, όπου είχαμε την εκδήλωση, ένας άνθρωπος από τη Λάρισα, ο οποίος μου είπε ότι με είχε δει στην τηλεόραση και επειδή εξέφρασα με λόγια την ανησυχία του ήρθε να τα πούμε από κοντά. Με πληροφόρησε λοιπόν ότι είναι αγρότης στον κάμπο και ότι οι γεωτρήσεις τους βρίσκονται πλέον στα 350 μέτρα βάθος και ανασύρουν νερό θολό και κακής ποιότητας φυσικά. Μου επιβεβαίωσε την ερημοποίηση του κάμπου η οποία είναι γεγονός και έδειξε να γνωρίζει απόλυτα τους λόγους, τον εξής έναν: Εντατική καλλιέργεια, μονοκαλλιέργεια, γεωργία προσανατολισμένη στο χρηματοοικονομικό κέρδος. Ο οποίος βέβαια συμβαίνει για τον εξής έναν λόγο: Για να μπορεί να αντεπεξέρχεται στις ανάγκες των καταναλωτών, οι οποίοι το μόνο που δεν συνειδητοποιούν καθημερινά είναι η φυσική τους υπόσταση, δεν τρώνε και δεν πίνουν αλλά “καταναλώνουν”.
Την ερημοποίηση λοιπόν της γης την προκαλούμε εμείς και μόνον εμείς με την καθημερινή μας καταναλωτική νοοτροπία. Την ίδια στιγμή που γεννάμε παιδιά και θέλουμε, λέμε, να τους αφήσουμε έναν πλανήτη ικανό να τα θρέψει κι αυτά όπως εμάς, εμείς τον απομυζούμε και τον ρυπαίνουμε ταυτόχρονα, τον φτωχαίνουμε, τον καταντάμε έρημο τόπο.
Ο μόνος τρόπος για να αναχαιτιστεί η ερημοποίηση της γης είναι η προσωπική αναχαίτιση της καταναλωτικής συμπεριφοράς από τον καθένα μας, η στροφή στη φυσική διατροφή και ζωή, που θα οδηγήσει και στη στροφή των αγροτών στη φυσική καλλιέργεια για δημιουργία μικρών οικοσυστημάτων και όχι θανατηφόρων πια μονοκαλλιεργειών.
http://yiannismakridakis.gr/?p=6763
RSS Feed
