Αυτό που όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνάμε αλλά πρέπει και να το επαναλμβάνουμε συχνά πυκνά προς γνώση και συμμόρφωση δική μας και των μελλοντικών ανθρώπων είναι ότι ο καταναλωτικός καπιταλισμός έφτασε σε αυτό το έσχατο σημείο να τρώει τις σάρκες του, δηλαδή εμάς, ακριβώς για τους λόγους για τους οποίους εδώ και δεκαετίες κάποιες οικτρές μειοψηφίες ενεργών πολιτών διατράνωναν με δράσεις και παρεμβάσεις ότι όλο αυτό που μεθοδεύεται και επιδιώκεται να εγκαθιδρυθεί στο φαντασιακό μας δεν είναι ανάπτυξη αλλά καταστροφή.
Και όλοι εμείς τότε χαρακτηριζόμασταν τροχοπέδη στην ανάπτυξη, απάτριδες, κατάσκοποι της ΜΥΤ, ρόμπες οικολογικές, ανισόρροποι, ιδιόρρυθμοι και τα λοιπά και τα λοιπά.
Το κακό είναι ότι και τώρα ακόμη αυτή την ανάπτυξη και μάλιστα πιο επιθετική προσδοκά, μεθοδεύει και υπηρετεί ως λύση στην κρίση, το πολιτικό σύστημα των ανοήτων που κυβερνούν τον πλανήτη.
Γι’ αυτό έχει ήδη αρχίσει η φρικτή, επώδυνη και πλήρης θανάτων ανθρώπων και άλλων πλασμάτων κατάρρευση.
Ο καταναλωτικός πολιτισμός καταρρέει με πάταγο αυτή την ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας και αφήνει πίσω του νεκρούς και συντρίμια αλλά εμείς νιώθουμε την κατακόρυφη πτώση μας ως διολίσθηση και έχουμε ελπίδα ότι θα τη γλυτώσουμε, διότι, ως πεπερασμένων δυνατοτήτων όντα έτσι μόνο μπορούμε να αντιληφθούμε τον χρόνο και να συνεχίσουμε τη ζωή.
Συμβαίνουν στην εποχή της κατανάλωσης στη χώρα
1. 15.000 θηριώδη αγροτικά μηχανήματα στην πλειονότητά τους γερμανικής κατασκευής, αγορασμένα με δάνεια από τις τράπεζες σταμάτησαν αυτές τις μέρες την εντατική μονοκαλλιέργεια, τη βαθιά και καταστροφική άρωση, τη λίπανση, τη μόλυνση υδάτων και χώματος με χημικά, τους ψεκασμούς και εν τέλει την απόλυτη καταστροφή και την ερημοποίηση των πάλαι ποτέ εύφορων κάμπων αυτής της πατρίδας και βγήκαν για άλλη μια φορά στους δρόμους να διεκδικήσουν πιο συμφέρουσες οικονομικές συνθήκες δουλείας και αυτοκαταστροφής
2. Αν κάνετε μια βόλτα στις εθνικές οδούς και δείτε τις μάρκες των τρακτέρ, αν κάνετε μια βόλτα στα κατά τόπους κτελ και δείτε τις μάρκες των λεωφορείων, αν προσέξετε γύρω σας τις μάρκες των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν, αν δείτε τις μάρκες των συσκευών και των μηχανημάτων που υπάρχουν στα σπίτια, στα καταστήματα, στα εργαστήρια, στους χώρους εργασίας γενικότερα, θα καταλάβετε ότι οι γερμανοί ξανάρθαν χρόνια πριν και μπήκανε στα σπίτια μας. Τώρα απλά μας πετάνε έξω διότι παχύναμε πολύ με τον καταναλωτισμό και πιάνουμε χώρο
3. Στις επόμενες εκλογές θα πάνε να ψηφίσουν μόνον οι φίλοι κ συγγενείς των εκπροσώπων του νέου δικομματισμού, οι οποίοι αναμένουν διορισμό ή δεν θέλουν να τον χάσουν.
Έχουμε ήδη σήμερα μια κυβέρνηση μειοψηφίας αφού την ψήφισε το 35% του 50% των πολιτών, δηλ λιγότερο από το 20% της κοινωνίας, γι’ αυτό δεν έχει καμία ουσιαστική νομιμοποίηση ούτε αποδοχή για να επιβάλει την φιλελεύθερη πολιτική της.
Το ότι δεν διαφαίνεται μέσα στο υπάρχον σύστημα καμία εναλλακτική αφού όλοι πια είναι υπηρέτες των ίδιων αφεντικών, αυτό οδηγεί σε αδιέξοδο κ επειδή ως γνωστόν στην κατ’ επίφαση δημοκρατία που ζούμε δεν υπάρχουν αδιέξοδα, όπως με κάθε ευκαιρία μας λένε οι τιμητές της, το επόμενο βήμα, μετά τον διορισμό άλλης μιας “οικουμενικής κυβέρνησης τεχνοκρατών” θα είναι η σύλληψη των πολιτών κατά την ημέρα των εκλογών κ η βίαιη μεταφορά τους στην κάλπη.
Αναγκαστική δημοκρατία θα λέγεται το πολίτευμα της αποικίας και θα φέρει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό στην κορύφωσή του
http://yiannismakridakis.gr/?p=7432
Σχόλιο: Ήρθε ο καιρός, που τα όποια κοινωνικά κινήματα –της απελευθέρωσης της εργασίας, της κοινωνικής-συνεργατικής-αλληλέγγυας οικονομίας, της ριζοσπαστικής οικολογίας και προστασίας του κλίματος, της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης, της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας, του ελευθεριακού κοινοτισμού, των αυτόχθονων, της γυναικείας απελευθέρωσης κ.λπ., των σημερινών δηλαδή κινημάτων αυτών που αποκαλούμε «από κάτω»– θα χρειαστεί να γίνουν και πολιτικά. Στηριζόμενα στην αναβίωση του πνεύματος του κοινοτισμού και συνδεόμενα μεταξύ τους, θα χρειαστεί να μετατραπούν σε ενιαίο πολιτικό κίνημα μετάβασης σε μετακαπιταλιστικές κοινωνίες. Σε ένα κίνημα, δηλαδή, που θα διαμορφώσει ένα ελκυστικό για την πλειοψηφία των «από κάτω» πρόγραμμα διεκδίκησης της «εδώ και τώρα» αλλαγής πορείας σε κάθε χώρα, δημιουργώντας ταυτόχρονα τα στοιχεία και τις κοινωνικές δομές του νέου κόσμου που οραματίζεται, αφήνοντας πίσω τον καπιταλιστικό κόσμο που μας οδηγεί στην κοινωνική και οικολογική κατάρρευση.
Και όλοι εμείς τότε χαρακτηριζόμασταν τροχοπέδη στην ανάπτυξη, απάτριδες, κατάσκοποι της ΜΥΤ, ρόμπες οικολογικές, ανισόρροποι, ιδιόρρυθμοι και τα λοιπά και τα λοιπά.
Το κακό είναι ότι και τώρα ακόμη αυτή την ανάπτυξη και μάλιστα πιο επιθετική προσδοκά, μεθοδεύει και υπηρετεί ως λύση στην κρίση, το πολιτικό σύστημα των ανοήτων που κυβερνούν τον πλανήτη.
Γι’ αυτό έχει ήδη αρχίσει η φρικτή, επώδυνη και πλήρης θανάτων ανθρώπων και άλλων πλασμάτων κατάρρευση.
Ο καταναλωτικός πολιτισμός καταρρέει με πάταγο αυτή την ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας και αφήνει πίσω του νεκρούς και συντρίμια αλλά εμείς νιώθουμε την κατακόρυφη πτώση μας ως διολίσθηση και έχουμε ελπίδα ότι θα τη γλυτώσουμε, διότι, ως πεπερασμένων δυνατοτήτων όντα έτσι μόνο μπορούμε να αντιληφθούμε τον χρόνο και να συνεχίσουμε τη ζωή.
Συμβαίνουν στην εποχή της κατανάλωσης στη χώρα
1. 15.000 θηριώδη αγροτικά μηχανήματα στην πλειονότητά τους γερμανικής κατασκευής, αγορασμένα με δάνεια από τις τράπεζες σταμάτησαν αυτές τις μέρες την εντατική μονοκαλλιέργεια, τη βαθιά και καταστροφική άρωση, τη λίπανση, τη μόλυνση υδάτων και χώματος με χημικά, τους ψεκασμούς και εν τέλει την απόλυτη καταστροφή και την ερημοποίηση των πάλαι ποτέ εύφορων κάμπων αυτής της πατρίδας και βγήκαν για άλλη μια φορά στους δρόμους να διεκδικήσουν πιο συμφέρουσες οικονομικές συνθήκες δουλείας και αυτοκαταστροφής
2. Αν κάνετε μια βόλτα στις εθνικές οδούς και δείτε τις μάρκες των τρακτέρ, αν κάνετε μια βόλτα στα κατά τόπους κτελ και δείτε τις μάρκες των λεωφορείων, αν προσέξετε γύρω σας τις μάρκες των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν, αν δείτε τις μάρκες των συσκευών και των μηχανημάτων που υπάρχουν στα σπίτια, στα καταστήματα, στα εργαστήρια, στους χώρους εργασίας γενικότερα, θα καταλάβετε ότι οι γερμανοί ξανάρθαν χρόνια πριν και μπήκανε στα σπίτια μας. Τώρα απλά μας πετάνε έξω διότι παχύναμε πολύ με τον καταναλωτισμό και πιάνουμε χώρο
3. Στις επόμενες εκλογές θα πάνε να ψηφίσουν μόνον οι φίλοι κ συγγενείς των εκπροσώπων του νέου δικομματισμού, οι οποίοι αναμένουν διορισμό ή δεν θέλουν να τον χάσουν.
Έχουμε ήδη σήμερα μια κυβέρνηση μειοψηφίας αφού την ψήφισε το 35% του 50% των πολιτών, δηλ λιγότερο από το 20% της κοινωνίας, γι’ αυτό δεν έχει καμία ουσιαστική νομιμοποίηση ούτε αποδοχή για να επιβάλει την φιλελεύθερη πολιτική της.
Το ότι δεν διαφαίνεται μέσα στο υπάρχον σύστημα καμία εναλλακτική αφού όλοι πια είναι υπηρέτες των ίδιων αφεντικών, αυτό οδηγεί σε αδιέξοδο κ επειδή ως γνωστόν στην κατ’ επίφαση δημοκρατία που ζούμε δεν υπάρχουν αδιέξοδα, όπως με κάθε ευκαιρία μας λένε οι τιμητές της, το επόμενο βήμα, μετά τον διορισμό άλλης μιας “οικουμενικής κυβέρνησης τεχνοκρατών” θα είναι η σύλληψη των πολιτών κατά την ημέρα των εκλογών κ η βίαιη μεταφορά τους στην κάλπη.
Αναγκαστική δημοκρατία θα λέγεται το πολίτευμα της αποικίας και θα φέρει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό στην κορύφωσή του
http://yiannismakridakis.gr/?p=7432
Σχόλιο: Ήρθε ο καιρός, που τα όποια κοινωνικά κινήματα –της απελευθέρωσης της εργασίας, της κοινωνικής-συνεργατικής-αλληλέγγυας οικονομίας, της ριζοσπαστικής οικολογίας και προστασίας του κλίματος, της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης, της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας, του ελευθεριακού κοινοτισμού, των αυτόχθονων, της γυναικείας απελευθέρωσης κ.λπ., των σημερινών δηλαδή κινημάτων αυτών που αποκαλούμε «από κάτω»– θα χρειαστεί να γίνουν και πολιτικά. Στηριζόμενα στην αναβίωση του πνεύματος του κοινοτισμού και συνδεόμενα μεταξύ τους, θα χρειαστεί να μετατραπούν σε ενιαίο πολιτικό κίνημα μετάβασης σε μετακαπιταλιστικές κοινωνίες. Σε ένα κίνημα, δηλαδή, που θα διαμορφώσει ένα ελκυστικό για την πλειοψηφία των «από κάτω» πρόγραμμα διεκδίκησης της «εδώ και τώρα» αλλαγής πορείας σε κάθε χώρα, δημιουργώντας ταυτόχρονα τα στοιχεία και τις κοινωνικές δομές του νέου κόσμου που οραματίζεται, αφήνοντας πίσω τον καπιταλιστικό κόσμο που μας οδηγεί στην κοινωνική και οικολογική κατάρρευση.