Μια ώρα ήλιο άμα κάνει του Αγιού Αντωνιού, βαρύς χειμώνας πίσω. Σήμερα όχι μόνο μια ώρα αλλά όλη η μέρα είναι ηλιόλουστη και ανοιξιάτικη. Τα μηνολόγια, είπαμε, δείξανε βαρυχειμωνιά μέχρι σχεδόν τον Μάη και αναμένουμε να δούμε αν θα επαληθευτούν.
Καθώς δούλευα στο χωράφι το πρωί σκεφτόμουν ότι το σύστημα και το οικοσύστημα συνδέονται μεταξύ τους με το νήμα του χρήματος. Με το χρήμα οι καταναλωτές απομυζούν το οικοσύστημα και το συρρικνώνουν ολοένα, με το χρήμα παράγουν απορρίμματα ρυπαίνοντας τον ίδιο τους τον βιότοπο, με το χρήμα αρρωσταίνουν τον εαυτό τους σωματικά, πνευματικά και ψυχικά τρώγοντας, δουλεύοντας υπό πίεση σε περιβάλλοντα τοξικά αλλά και εξαιτίας του άγχους τους να το εξασφαλίσουν.
Γι’ αυτό λοιπόν μια Αριστερά πραγματική και όχι της πλατείας Μαβίλη, μια Αριστερά ανθρώπων και όχι καταναλωτών, που θα αμφισβητούσε, είπαμε και προχθές, λόγω και έργω τον καταναλωτισμό, μια Αριστερά σύγχρονη ριζοσπαστική, οικουμενική και εμπνευσμένη το πρώτο που θα έπρεπε να υπόσχεται προεκλογικά είναι η πλήρης και παντελής κατάργηση κάθε υπάρχοντος άμεσου φόρου, τέλους, εισφοράς και οτιδήποτε άλλου παρόμοιου και να θεσπίσει μόνο έναν έμμεσο Φόρο Κατανάλωσης Φυσικών Πόρων, ο οποίος θα πληρώνεται με κάθε αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών και θα έχει κάποιες κλίμακες π.χ. πολύ χαμηλή για φυτικά προϊόντα διατροφής, χαμηλή για ζωικά παράγωγα και κάποια φυτικά που προκαλούν ασθένειες, υψηλή για κρέατα, λιπαρά και παντός είδους επεξεργασμένα και συσκευασμένα εντός απορριμμάτων τρόφιμα και πολύ υψηλή για την ενέργεια, τα καύσιμα. τις πρώτες ύλες.
Με τον τρόπο αυτό αφενός θα ισχύει απολύτως η αναλογικότητα της φορολόγησης σύμφωνα με την διαβίωση του καθενός αφετέρου δε, το πιο σημαντικό, θα συνδεθεί άμεσα η καταναλωτική συμπεριφορά με το οικοσύστημα εκπαιδεύοντας σιγά σιγά τον καταναλωτή και κάνοντάς τον πιο συνειδητό ως πλάσμα φυσικό, το οποίο είναι και το ζητούμενο.
Επίσης η φορολόγηση με τον τρόπο αυτό δίνει κίνητρα οικονομικά στους ανθρώπους που αποφασίζουν να αφήσουν τα γήπεδα του καταναλωτισμού δηλαδή τις πόλεις, μεγαλουπόλεις, μητροπόλεις και να οδεύσουν προς την ζωή, την παραγωγή αλλά και την αναπλήρωση των φυσικών πόρων. Συμβάλει έτσι καταλυτικά στην άμεση αλλαγή του αξιακού συστήματος των ανθρώπων και βέβαια στην ανάσχεση της απομύζησης του οικοσυστήματος και στον εμπλουτισμό του από μία νέα γενιά ανθρώπων, την πρώτη της μετακαταναλωτικής εποχής, της εποχής της συνειδητότητας.
http://yiannismakridakis.gr/?p=5704
Καθώς δούλευα στο χωράφι το πρωί σκεφτόμουν ότι το σύστημα και το οικοσύστημα συνδέονται μεταξύ τους με το νήμα του χρήματος. Με το χρήμα οι καταναλωτές απομυζούν το οικοσύστημα και το συρρικνώνουν ολοένα, με το χρήμα παράγουν απορρίμματα ρυπαίνοντας τον ίδιο τους τον βιότοπο, με το χρήμα αρρωσταίνουν τον εαυτό τους σωματικά, πνευματικά και ψυχικά τρώγοντας, δουλεύοντας υπό πίεση σε περιβάλλοντα τοξικά αλλά και εξαιτίας του άγχους τους να το εξασφαλίσουν.
Γι’ αυτό λοιπόν μια Αριστερά πραγματική και όχι της πλατείας Μαβίλη, μια Αριστερά ανθρώπων και όχι καταναλωτών, που θα αμφισβητούσε, είπαμε και προχθές, λόγω και έργω τον καταναλωτισμό, μια Αριστερά σύγχρονη ριζοσπαστική, οικουμενική και εμπνευσμένη το πρώτο που θα έπρεπε να υπόσχεται προεκλογικά είναι η πλήρης και παντελής κατάργηση κάθε υπάρχοντος άμεσου φόρου, τέλους, εισφοράς και οτιδήποτε άλλου παρόμοιου και να θεσπίσει μόνο έναν έμμεσο Φόρο Κατανάλωσης Φυσικών Πόρων, ο οποίος θα πληρώνεται με κάθε αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών και θα έχει κάποιες κλίμακες π.χ. πολύ χαμηλή για φυτικά προϊόντα διατροφής, χαμηλή για ζωικά παράγωγα και κάποια φυτικά που προκαλούν ασθένειες, υψηλή για κρέατα, λιπαρά και παντός είδους επεξεργασμένα και συσκευασμένα εντός απορριμμάτων τρόφιμα και πολύ υψηλή για την ενέργεια, τα καύσιμα. τις πρώτες ύλες.
Με τον τρόπο αυτό αφενός θα ισχύει απολύτως η αναλογικότητα της φορολόγησης σύμφωνα με την διαβίωση του καθενός αφετέρου δε, το πιο σημαντικό, θα συνδεθεί άμεσα η καταναλωτική συμπεριφορά με το οικοσύστημα εκπαιδεύοντας σιγά σιγά τον καταναλωτή και κάνοντάς τον πιο συνειδητό ως πλάσμα φυσικό, το οποίο είναι και το ζητούμενο.
Επίσης η φορολόγηση με τον τρόπο αυτό δίνει κίνητρα οικονομικά στους ανθρώπους που αποφασίζουν να αφήσουν τα γήπεδα του καταναλωτισμού δηλαδή τις πόλεις, μεγαλουπόλεις, μητροπόλεις και να οδεύσουν προς την ζωή, την παραγωγή αλλά και την αναπλήρωση των φυσικών πόρων. Συμβάλει έτσι καταλυτικά στην άμεση αλλαγή του αξιακού συστήματος των ανθρώπων και βέβαια στην ανάσχεση της απομύζησης του οικοσυστήματος και στον εμπλουτισμό του από μία νέα γενιά ανθρώπων, την πρώτη της μετακαταναλωτικής εποχής, της εποχής της συνειδητότητας.
http://yiannismakridakis.gr/?p=5704
RSS Feed
