“ «Η Ζωή και ο Παναγιώτης μου το τρώγαν το συκώτι. Αισθανόμουν σαν τον Προμηθέα Δεσμώτη», εκμυστηρεύτηκε ο καταλληλότερος και από τον Σημίτη πλέον πρωθυπουργός του καταλληλότερου Μνημονίου στους συνεργάτες του… Η πολιτική αμηχανία συνοδεύεται από ένα αίσθημα προσωπικής λύτρωσης και απεγκλωβισμού…”, μας πληροφόρησε με αγωνία το Βήμα για το πώς αισθάνεται τελευταία ο Τσίπρας.
Ο παραλληλισμός έχει ενδιαφέρον καθώς στο σημείωμα της παράστασης του καλοκαιριού της ομώνυμης τραγωδίας του Αισχύλου αναφέρεται ότι «ο Προμηθέας κραυγάζει πως η αμφισβήτηση της εξουσίας είναι πάντα ένα ρήγμα» και ότι «γίνεται έτσι η πρώτη φωνή στην ανθρώπινη ιστορία που δηλώνει ευθαρσώς: Είμαι ρεαλιστής γιατί ζητώ το αδύνατο. Και το ζητώ χωρίς άλλον λόγο από τον εαυτό μου».
Και συνεχίζει η συγγραφέας του άρθρου: "Ο κ. Τσίπρας ζήτησε το αδύνατο από την Ευρώπη, με έναν τρόπο όμως που αντί να τον κάνει ήρωα τον έριξε στην πεζότητα της αδύνατης συμβίωσης με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Και σίγουρα αυτή την ώρα ζητάει το αδύνατο από τον εαυτό του: να κερδίσει τις εκλογές κόντρα σε όλους".
“Οι συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα διαπιστώνουν στις σκέψεις που διατυπώνει τις τελευταίες ημέρες να αναδύεται μια καινούργια πολιτική συγκρότηση. Η διαχείριση της επόμενης ημέρας των εκλογών κυριαρχεί στο μυαλό του, το δόγμα του «κοινωνικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού» έχει εγκαταλειφθεί υπέρ της νέας, αμορφοποίητης ακόμη στις λεπτομέρειές της, ιδέας του «ριζικού εκσυγχρονισμού» – ούτε ο Κώστας Σημίτης δεν τόλμησε να τον ονομάσει έτσι!”
Μάλιστα, αυτό είναι!!!! Η «ναυαρχίδα της διαπλοκής» μας πληροφορεί για το ποια είναι η επιθυμία των «διαπλεκομένων». Θέλουν τον Τσίπρα να γίνει ο νέος ηγέτης του «ριζικού εκσυγχρονισμού». Μπορεί ο ίδιος να έχει ακόμα αμορφοποίητο στο κεφάλι του τον όρο και τις λεπτομέρειές του, αλλά φαίνεται να είναι τολμηρός όρος. Και ταιριάζει με τον «ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ». Ο αγώνας του εκσυγχρονισμού τώρα θα δικαιωθεί, όχι με τη Φώφη ή τον Σταύρο, αλλά με το «γελαστό παιδί» του «αριστερού μνημονίου».
“Ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίζει μια όψιμη προσήλωση στις μεταρρυθμίσεις, την οποία ο ίδιος αιτιολογεί ότι στην ουσία δεν του επετράπη να κυβερνήσει τη χώρα όπως οραματιζόταν. «Το μεγάλο θέμα, το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών, είναι οι αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα και οι μεταρρυθμίσεις» επαναλαμβάνει σε ιδιωτικές συνομιλίες και κομματικές παρεμβάσεις του. Λέγεται ότι η μεταρρυθμιστική αλήθεια δεν αποκαλύφθηκε στον κ. Τσίπρα εν είδει περιστεράς αλλά με τη μορφή των ιεράκων της ευρωζώνης στους οποίους, με αντάλλαγμα το νέο δάνειο, έδωσε διαβεβαιώσεις ότι αν εκλεγεί ξανά θα σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με δυνάμεις του φιλοευρωπαϊκού τόξου…”
Να και ο τελικός στόχος της «διαπλοκής»: να κάνει ο Τσίπρας την «νέα Κεντροαριστερά», πράγμα που δε μπορούσαν να κάνουν οι μέχρι τώρα υποψήφιοι αρχηγοί της, από τον Βενιζέλο και τον Γιωργάκη, μέχρι την Φώφη και τον Σταυράκη. Πραγματικά ο Τσίπρας έχει τα φόντα για αυτό, αρκεί να το θελήσει. Και από ότι φαίνεται αυτός είναι και ο δικός του στόχος.
Ο παραλληλισμός έχει ενδιαφέρον καθώς στο σημείωμα της παράστασης του καλοκαιριού της ομώνυμης τραγωδίας του Αισχύλου αναφέρεται ότι «ο Προμηθέας κραυγάζει πως η αμφισβήτηση της εξουσίας είναι πάντα ένα ρήγμα» και ότι «γίνεται έτσι η πρώτη φωνή στην ανθρώπινη ιστορία που δηλώνει ευθαρσώς: Είμαι ρεαλιστής γιατί ζητώ το αδύνατο. Και το ζητώ χωρίς άλλον λόγο από τον εαυτό μου».
Και συνεχίζει η συγγραφέας του άρθρου: "Ο κ. Τσίπρας ζήτησε το αδύνατο από την Ευρώπη, με έναν τρόπο όμως που αντί να τον κάνει ήρωα τον έριξε στην πεζότητα της αδύνατης συμβίωσης με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Και σίγουρα αυτή την ώρα ζητάει το αδύνατο από τον εαυτό του: να κερδίσει τις εκλογές κόντρα σε όλους".
“Οι συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα διαπιστώνουν στις σκέψεις που διατυπώνει τις τελευταίες ημέρες να αναδύεται μια καινούργια πολιτική συγκρότηση. Η διαχείριση της επόμενης ημέρας των εκλογών κυριαρχεί στο μυαλό του, το δόγμα του «κοινωνικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού» έχει εγκαταλειφθεί υπέρ της νέας, αμορφοποίητης ακόμη στις λεπτομέρειές της, ιδέας του «ριζικού εκσυγχρονισμού» – ούτε ο Κώστας Σημίτης δεν τόλμησε να τον ονομάσει έτσι!”
Μάλιστα, αυτό είναι!!!! Η «ναυαρχίδα της διαπλοκής» μας πληροφορεί για το ποια είναι η επιθυμία των «διαπλεκομένων». Θέλουν τον Τσίπρα να γίνει ο νέος ηγέτης του «ριζικού εκσυγχρονισμού». Μπορεί ο ίδιος να έχει ακόμα αμορφοποίητο στο κεφάλι του τον όρο και τις λεπτομέρειές του, αλλά φαίνεται να είναι τολμηρός όρος. Και ταιριάζει με τον «ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ». Ο αγώνας του εκσυγχρονισμού τώρα θα δικαιωθεί, όχι με τη Φώφη ή τον Σταύρο, αλλά με το «γελαστό παιδί» του «αριστερού μνημονίου».
“Ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίζει μια όψιμη προσήλωση στις μεταρρυθμίσεις, την οποία ο ίδιος αιτιολογεί ότι στην ουσία δεν του επετράπη να κυβερνήσει τη χώρα όπως οραματιζόταν. «Το μεγάλο θέμα, το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών, είναι οι αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα και οι μεταρρυθμίσεις» επαναλαμβάνει σε ιδιωτικές συνομιλίες και κομματικές παρεμβάσεις του. Λέγεται ότι η μεταρρυθμιστική αλήθεια δεν αποκαλύφθηκε στον κ. Τσίπρα εν είδει περιστεράς αλλά με τη μορφή των ιεράκων της ευρωζώνης στους οποίους, με αντάλλαγμα το νέο δάνειο, έδωσε διαβεβαιώσεις ότι αν εκλεγεί ξανά θα σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με δυνάμεις του φιλοευρωπαϊκού τόξου…”
Να και ο τελικός στόχος της «διαπλοκής»: να κάνει ο Τσίπρας την «νέα Κεντροαριστερά», πράγμα που δε μπορούσαν να κάνουν οι μέχρι τώρα υποψήφιοι αρχηγοί της, από τον Βενιζέλο και τον Γιωργάκη, μέχρι την Φώφη και τον Σταυράκη. Πραγματικά ο Τσίπρας έχει τα φόντα για αυτό, αρκεί να το θελήσει. Και από ότι φαίνεται αυτός είναι και ο δικός του στόχος.
RSS Feed
