Τον Μάρτιο του 2013, οι δήμαρχοι της Νίκαιας, η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη στη Γαλλία, και των γύρω κοινοτήτων, ανακοίνωσαν ότι οι υπηρεσίες ύδρευσης της πόλης θα στραφούν σταδιακά προς τη δημόσια διαχείριση.
Παρά την έντονη συζήτηση στη Γαλλία για την ιδιωτική διαχείριση του νερού, καθώς και πολλές εμβληματικές επαναδημοτικοποιήσεις εκείνη την εποχή, αυτή η ανακοίνωση από έναν δήμο με τη φήμη του οικονομικά συντηρητικού, ήρθε ως μια έκπληξη για πολλούς. Στελέχη από τον ιδιωτικό φορέα διαχείρισης , Veolia, μίλησαν δημοσίως για «ψυχρολουσία». Η εταιρεία (πρώην Générale des Eaux) ήταν υπεύθυνη της διαχείρισης των υδάτινων πόρων της Νίκαιας από την ίδρυση του συστήματος υδροδότησης της πόλης το 1864! (Οι υπηρεσίες αποχέτευσης, από την άλλη, ήταν πάντα υπό δημόσια διαχείριση). Με άλλα λόγια, το νερό της Νίκαιας δεν είχε ποτέ διαχειρισθεί από το Δημόσιο. Η πιο πρόσφατη σύμβαση υπεγράφη το 1952 και είχε ανανεωθεί πολλές φορές, με τροπολογίες.
Η νέα δημόσια εταιρεία Eau d'Azur, δημιουργήθηκε επίσημα τον Ιούνιο του 2013. Οι παράκτιες πόλεις του Beaulieu, Cap d'Ail, Eze και Villefranche προσχώρησαν στην εταιρεία το Σεπτέμβριο του 2014, πριν την ίδια τη Νίκαια που προσχώρησε στις 4 Φεβρουαρίου 2015. Οι ήδη υπάρχουσες δημόσιες επιχειρήσεις στη μητροπολιτική περιοχή ενσωματώθηκαν στην Eau d'Azur την 1η Ιανουαρίου 2015. Τώρα 33 από 49 δήμους της Νίκαιας, δηλαδή περίπου το 80% του πληθυσμού, εξαρτάται από την Eau d'Azur για την παροχή του νερού τους.
Με μια πιο προσεκτική εξέταση, η επαναδημοτικοποίηση της ύδρευσης της Νίκαιας δεν θα πρέπει να προκαλεί τέτοια έκπληξη. Οι δήμαρχοι διενεργούσαν ελέγχους σχετικά με τη λειτουργία και τις επιδόσεις της υπηρεσίας ύδρευσης για αρκετά χρόνια. Είχαν καταφέρει να γίνουν διαδοχικές μειώσεις της τιμής του νερού της Νίκαιας το 2009 και το 2013. Το 2008, οι Δήμοι του Saint-André, Falicon και Trinité, μέρος της Μητρόπολης της Νίκαιας, δεν ανανέωσαν τη σύμβασή τους με τη Veolia και επέστρεψαν στη δημόσια διοίκηση. Και σε άλλους τομείς, οι δήμαρχοι της Νίκαιας είχαν, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών, ήδη επαναδημοτικοποιήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς της πόλης, τα κυλικεία των σχολείων, μια πισίνα, το φεστιβάλ τζαζ και μια εθνικώς σημαντική αγορά γεωργικών προϊόντων.
Παρά το γεγονός ότι η προώθηση της διαχείρισης των δημοσίων υδάτων μπορεί να φαίνεται ότι συμβαίνει λόγω προοδευτικότητας , πολλές πόλεις στην πραγματικότητα, επιλέγουν την επαναδημοτικοποίηση ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς στη Γαλλία, οι οποίοι ακολουθούν το δρόμο της επαναδημοτικοποίησης, οι πολιτικοί στη Νίκαια (ειδικότερα,o Christian Estrosi, Αντιδήμαρχος της Νίκαιας και Πρόεδρος της μητροπολιτικής περιοχής και o Hervé Paul, ο πρόεδρος της Επιτροπής νερού, αποχέτευσης και ενέργειας και πρόεδρος της Eau d'Azur) δεν έχουν λάβει μια απόλυτη στάση στη συζήτηση δημόσιο έναντι ιδιωτικού, παρόλο που ισχυρίζονται ότι έχουν κάνει μια «πολιτική επιλογή». Σε δημόσιες δηλώσεις τους, δεν παραλείπουν να αναφέρουν ότι μπορεί να υπάρχει χώρος για την ιδιωτική διαχείριση του νερού - παράλληλα με τις σύγχρονες, δημόσιες εταιρείες ύδρευσης.
Νίκαια - μοναδική στο είδος της.
Ο κύριος λόγος που η Νίκαια επέλεξε να ακολουθήσει το δρόμο της επαναδημοτικοποίησης του νερού ήταν για να επιβεβαιώσει την αρχή της «εδαφικής αλληλεγγύης» στο σύνολο της μητροπολιτικής περιοχής της Νίκαιας. Η Nice Côte d'Azur, ήταν η πρώτη "μητροπολιτική περιοχή" που δημιουργήθηκε στη Γαλλία, την 1η Ιανουαρίου 2012, είναι μοναδική στο ότι εκτείνεται μέχρι τις αλπικές κορυφές του Εθνικού Πάρκου Mercantour και σε όλη τη διαδρομή προς τη Μεσόγειο Θάλασσα . 80% της χερσαίας επιφάνειας της βρίσκεται σε αγροτικές ή ορεινές περιοχές. Περιλαμβάνει χιονοδρομικά κέντρα (Isola 2000 και Auron), καθώς και παραθαλάσσια θέρετρα, την ίδια την πόλη της Νίκαιας και χωριά σε υψηλό και μέσο υψόμετρο στην ενδοχώρα. Επιπλέον, η μητροπολιτική περιοχή σχεδόν ταιριάζει ακριβώς σε μια ενιαία λεκάνη απορροής, δηλαδή των Tinée και Vésubie, δύο παραπόταμους του Var. Υπάρχουν επίσης ισχυροί ιστορικοί δεσμοί μεταξύ του αστικού κέντρου και τα χωριά της Νίκαιας στην ενδοχώρα. Όλες οι επιφανείς οικογένειες της Νίκαιας, συμπεριλαμβανομένης του δημάρχου Christian Estrosi, προέρχονται από ορεινές πόλεις και χωριά. Ιστορικά, το μόνο κανάλι που συνέδεε αυτά τα χωριά με την πόλη της Νίκαιας ήταν οι βαθιές κοιλάδες κατά μήκος των ποταμών κάτω από το βουνό. Αυτό το σκηνικό της αλληλεξάρτησης απεικονίζει τη συμβολική σημασία του νερού στην ανάπτυξη της μητρόπολης της Νίκαιας.
Σύμφωνα με τους συμβούλους της Nice Côte d'Azur, ο κύριος λόγος για την στροφή προς επαναδημοτικοποίηση ήταν ότι η ιδιωτική διαχείριση ήταν "ακατάλληλη" για μια περιοχή αυτού του μεγέθους και τέτοιου ποικιλόμορφου τοπίου. Η ιδιωτική διαχείριση ήταν ακατάλληλη για την προώθηση των σχέσεων αλληλεγγύης και του τρόπου της «συγκέντρωσης των πόρων» που ήθελαν οι δήμων της μητροπολιτικής περιοχής. Η ιδιωτική διαχείριση δεν ήταν ιδιαίτερα κοινωνικά αποδεκτή άλλωστε. Σε ορεινά χωριά, όπου οι άνθρωποι είναι πολύ δεμένοι με την ιδέα μιας τοπικής δημόσιας υπηρεσίας, ο έλεγχος του νερού είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Δεδομένου ότι μπορεί ήδη να είναι δύσκολο για τους ανθρώπους των χωριών αυτών να δεχτούν μια νέα δημόσια εταιρεία, που διαχειρίζεται από «ανθρώπους της πόλης», η οποία αναλαμβάνει την υποχρέωση να εκσυγχρονίσει το σύστημα ύδρευσης και να δημιουργήσει αποδοτικές μετρήσεις, όπως η εγκατάσταση μετρητών νερού, οι αλλαγές αυτές θα ήταν ανήκουστο να γίνουν από έναν ιδιωτικό φορέα.
Επενδύσεις
Επίσης για θέματα που σχετίζονται με την ιδιαιτερότητα της περιοχής, ένας άλλος λόγος της επαναδημοτικοποίησης ήταν φυσικά η βούληση να εισαχθεί μεγαλύτερος πολιτικός έλεγχος επί των υπηρεσιών ύδρευσης, ιδίως σε ό, τι αφορά τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη των τιμολογίων νερού. Οι δήμαρχοι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τη ροή εσόδων της δημόσιας επιχείρησης για τη συντήρηση των υποδομών, τη βελτίωση της ποιότητας και την φιλικότητα προς το χρήστη της εταιρείας, αντί να διανέμει κέρδη στους μετόχους. Η υπηρεσία ύδρευσης της μητροπολιτικής περιοχής της Νίκαιας αντιμετωπίζει αρκετές προκλήσεις. Το πρώτο από αυτά είναι η διασφάλιση μιας σταθερή παροχής νερού, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν ο πληθυσμός διπλασιάζεται με την εισροή των παραθεριστών. Προκειμένου να μετριαστούν οι πιθανοί κίνδυνοι, ιδίως στην περίπτωση των άνυδρων καλοκαιριών, η δημόσια εταιρεία επικεντρώνεται στην μείωση των διαρροών και τη διατήρηση των υδάτινων πόρων. Παρά το γεγονός ότι οι διαρροές δεν είναι ένα μείζον πρόβλημα στην ακτή, υπάρχει ένα σχετικά υψηλό επίπεδο της απώλειας νερού προς την ενδοχώρα και στις ορεινές περιοχές, λόγω της ηλικίας των σωληνώσεων νερού, μερικές από τις οποίες είναι πάνω από 100 ετών. Βασικές επενδύσεις περιλαμβάνουν την εγκατάσταση ατομικών μετρητών νερού, αντικατάσταση των σωλήνων μολύβδου, και τη θέσπιση ή την αναβάθμιση των εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων στο ορεινές πόλεις και χωριά. Η νέα δημόσια εταιρεία έχει την υποχρέωση να πραγματοποιήσει τις αναγκαίες εργασίες για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων και τον εκσυγχρονισμό του δικτύου.
Για συμβολικούς λόγους , οι δήμαρχοι ήλπιζαν να ανακοινώσουν μια μείωση της τιμής του νερού, όταν ανέλαβε η νέα δημόσια εταιρεία τον Φεβρουάριο του 2015. Ωστόσο, ο Christian Estrosi και ο Hervé Paul είχαν ήδη καταφέρει να μειώσουν (σταδιακά) τις τιμές του νερού κατά 30% κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών. Για λόγους κάλυψης του κόστους των επενδύσεων, αποφάσισαν τελικά να διατηρήσουν το κόστος νερού στο σημερινό του επίπεδο, ενώ εισαγάγανε ένα νέο προοδευτικό σύστημα τιμολόγησης. Η τιμή του νερού στη Νίκαια μειώθηκε κατά σχεδόν 30% για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ζώνη κατανάλωσης (60 και 120 κυβικά μέτρα ετησίως, αντίστοιχα). Ωστόσο, για τους μεγάλους καταναλωτές νερού (ξενοδοχεία ή τις συλλογικές ιδιοκτησίες χωρίς ατομικούς μετρητές νερού, δηλαδή το 12% των χρηστών, σύμφωνα με την Eau d'Azur), υπήρξε μια μικρή αύξηση στην τιμή του νερού. Τελικώς ,με τα ίδια έσοδα, οι δαπάνες για
επενδύσεις έχουν διπλασιαστεί σε σύγκριση με αυτές της ιδιωτικής διαχείρισης: η δημόσια εταιρεία θα επενδύσει € 105 εκατομμύρια για μια περίοδο πέντε ετών, δηλαδή κατά μέσο όρο 21 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, το οποίο είναι διπλάσιο από αυτό που δαπανήθηκε κατά τη διάρκεια των προηγούμενων πέντε ετών. Η Eau d'Azur σχεδιάζει τώρα την τυποποίηση του επιπέδου των υπηρεσιών και των τιμών του νερού σε όλη τη μητροπολιτική περιοχή, η οποία μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο.
Η ιδιαιτερότητα του δικτύου ύδρευσης της Νίκαιας, με το ορεινό τοπίο της, έχει εμπνεύσει επίσης καινοτόμες πολιτικές νερού και ενέργειας. Ακόμη και πριν από την επαναδημοτικοποίηση, ο Hervé Paul είχε ζητήσει από τη Veolia να εγκαταστήσει υδροστροβίλους επί των αγωγών του κατεργασμένου νερού που ρέει από το εργοστάσιο καθαρισμού νερού Super Rimiez, που βρίσκεται 220 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η δημόσια εταιρεία έχει επίσης δεσμευτεί για την οικοδόμηση ενός νέου υδροηλεκτρικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε ένα μεγάλο κανάλι που μεταφέρει ακατέργαστο νερό. Μόλις εγκαταστήσει αυτό το νέο εξοπλισμό, η δημόσια εταιρεία νερού θα γίνει «ενεργειακά-θετική».
Μια ομαλή μετάβαση;
Η διαδικασία επαναδημοτικοποίησης του νερού στους δήμους της Νίκαιας ήταν αρκετά ομαλή σε σχέση με προηγούμενες εμπειρίες. Οι δήμαρχοι επέλεξαν να μην αμφισβητήσουν ανοιχτά τη διαχείριση του πρώην παρόχου. Ακολουθώντας το παράδειγμα της διαδικασίας επαναδημοτικοποίησης του Παρισιού, η δημόσια εταιρεία έχει υπογράψει συμβάσεις ορισμένου χρόνου με τη Veolia, που λήγουν στο τέλος του 2016. Αυτές αφορούν ορισμένους βασικούς τομείς της διαχείρισης των υπηρεσιών, όπως το λογισμικό διαχείρισης πελατών. Η Νίκαια υπέγραψε επίσης μια προσωρινή διετή σύμβαση που παρέχει πρόσβαση στο κεντρικό τμήμα προμηθειών της Veolia. Αυτό θα της επιτρέψει να έχει πρόσβαση στις προνομιακές τιμές της Veolia, και σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να περάσει από δυνητικά εκατοντάδες διαφορετικές προσφορές για την προμήθεια υλικών. Σύμφωνα με στελέχη της Eau d'Azur, η Veolia γνωρίζει ότι αποχωρεί λόγω της επαναδημοτικοποίησης και δεν έχει και πολλές επιλογές επ’αυτού.
Η Veolia ίσως ελπίζει στην ανάληψη εργασιών
Πηγή
Παρά την έντονη συζήτηση στη Γαλλία για την ιδιωτική διαχείριση του νερού, καθώς και πολλές εμβληματικές επαναδημοτικοποιήσεις εκείνη την εποχή, αυτή η ανακοίνωση από έναν δήμο με τη φήμη του οικονομικά συντηρητικού, ήρθε ως μια έκπληξη για πολλούς. Στελέχη από τον ιδιωτικό φορέα διαχείρισης , Veolia, μίλησαν δημοσίως για «ψυχρολουσία». Η εταιρεία (πρώην Générale des Eaux) ήταν υπεύθυνη της διαχείρισης των υδάτινων πόρων της Νίκαιας από την ίδρυση του συστήματος υδροδότησης της πόλης το 1864! (Οι υπηρεσίες αποχέτευσης, από την άλλη, ήταν πάντα υπό δημόσια διαχείριση). Με άλλα λόγια, το νερό της Νίκαιας δεν είχε ποτέ διαχειρισθεί από το Δημόσιο. Η πιο πρόσφατη σύμβαση υπεγράφη το 1952 και είχε ανανεωθεί πολλές φορές, με τροπολογίες.
Η νέα δημόσια εταιρεία Eau d'Azur, δημιουργήθηκε επίσημα τον Ιούνιο του 2013. Οι παράκτιες πόλεις του Beaulieu, Cap d'Ail, Eze και Villefranche προσχώρησαν στην εταιρεία το Σεπτέμβριο του 2014, πριν την ίδια τη Νίκαια που προσχώρησε στις 4 Φεβρουαρίου 2015. Οι ήδη υπάρχουσες δημόσιες επιχειρήσεις στη μητροπολιτική περιοχή ενσωματώθηκαν στην Eau d'Azur την 1η Ιανουαρίου 2015. Τώρα 33 από 49 δήμους της Νίκαιας, δηλαδή περίπου το 80% του πληθυσμού, εξαρτάται από την Eau d'Azur για την παροχή του νερού τους.
Με μια πιο προσεκτική εξέταση, η επαναδημοτικοποίηση της ύδρευσης της Νίκαιας δεν θα πρέπει να προκαλεί τέτοια έκπληξη. Οι δήμαρχοι διενεργούσαν ελέγχους σχετικά με τη λειτουργία και τις επιδόσεις της υπηρεσίας ύδρευσης για αρκετά χρόνια. Είχαν καταφέρει να γίνουν διαδοχικές μειώσεις της τιμής του νερού της Νίκαιας το 2009 και το 2013. Το 2008, οι Δήμοι του Saint-André, Falicon και Trinité, μέρος της Μητρόπολης της Νίκαιας, δεν ανανέωσαν τη σύμβασή τους με τη Veolia και επέστρεψαν στη δημόσια διοίκηση. Και σε άλλους τομείς, οι δήμαρχοι της Νίκαιας είχαν, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών, ήδη επαναδημοτικοποιήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς της πόλης, τα κυλικεία των σχολείων, μια πισίνα, το φεστιβάλ τζαζ και μια εθνικώς σημαντική αγορά γεωργικών προϊόντων.
Παρά το γεγονός ότι η προώθηση της διαχείρισης των δημοσίων υδάτων μπορεί να φαίνεται ότι συμβαίνει λόγω προοδευτικότητας , πολλές πόλεις στην πραγματικότητα, επιλέγουν την επαναδημοτικοποίηση ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς στη Γαλλία, οι οποίοι ακολουθούν το δρόμο της επαναδημοτικοποίησης, οι πολιτικοί στη Νίκαια (ειδικότερα,o Christian Estrosi, Αντιδήμαρχος της Νίκαιας και Πρόεδρος της μητροπολιτικής περιοχής και o Hervé Paul, ο πρόεδρος της Επιτροπής νερού, αποχέτευσης και ενέργειας και πρόεδρος της Eau d'Azur) δεν έχουν λάβει μια απόλυτη στάση στη συζήτηση δημόσιο έναντι ιδιωτικού, παρόλο που ισχυρίζονται ότι έχουν κάνει μια «πολιτική επιλογή». Σε δημόσιες δηλώσεις τους, δεν παραλείπουν να αναφέρουν ότι μπορεί να υπάρχει χώρος για την ιδιωτική διαχείριση του νερού - παράλληλα με τις σύγχρονες, δημόσιες εταιρείες ύδρευσης.
Νίκαια - μοναδική στο είδος της.
Ο κύριος λόγος που η Νίκαια επέλεξε να ακολουθήσει το δρόμο της επαναδημοτικοποίησης του νερού ήταν για να επιβεβαιώσει την αρχή της «εδαφικής αλληλεγγύης» στο σύνολο της μητροπολιτικής περιοχής της Νίκαιας. Η Nice Côte d'Azur, ήταν η πρώτη "μητροπολιτική περιοχή" που δημιουργήθηκε στη Γαλλία, την 1η Ιανουαρίου 2012, είναι μοναδική στο ότι εκτείνεται μέχρι τις αλπικές κορυφές του Εθνικού Πάρκου Mercantour και σε όλη τη διαδρομή προς τη Μεσόγειο Θάλασσα . 80% της χερσαίας επιφάνειας της βρίσκεται σε αγροτικές ή ορεινές περιοχές. Περιλαμβάνει χιονοδρομικά κέντρα (Isola 2000 και Auron), καθώς και παραθαλάσσια θέρετρα, την ίδια την πόλη της Νίκαιας και χωριά σε υψηλό και μέσο υψόμετρο στην ενδοχώρα. Επιπλέον, η μητροπολιτική περιοχή σχεδόν ταιριάζει ακριβώς σε μια ενιαία λεκάνη απορροής, δηλαδή των Tinée και Vésubie, δύο παραπόταμους του Var. Υπάρχουν επίσης ισχυροί ιστορικοί δεσμοί μεταξύ του αστικού κέντρου και τα χωριά της Νίκαιας στην ενδοχώρα. Όλες οι επιφανείς οικογένειες της Νίκαιας, συμπεριλαμβανομένης του δημάρχου Christian Estrosi, προέρχονται από ορεινές πόλεις και χωριά. Ιστορικά, το μόνο κανάλι που συνέδεε αυτά τα χωριά με την πόλη της Νίκαιας ήταν οι βαθιές κοιλάδες κατά μήκος των ποταμών κάτω από το βουνό. Αυτό το σκηνικό της αλληλεξάρτησης απεικονίζει τη συμβολική σημασία του νερού στην ανάπτυξη της μητρόπολης της Νίκαιας.
Σύμφωνα με τους συμβούλους της Nice Côte d'Azur, ο κύριος λόγος για την στροφή προς επαναδημοτικοποίηση ήταν ότι η ιδιωτική διαχείριση ήταν "ακατάλληλη" για μια περιοχή αυτού του μεγέθους και τέτοιου ποικιλόμορφου τοπίου. Η ιδιωτική διαχείριση ήταν ακατάλληλη για την προώθηση των σχέσεων αλληλεγγύης και του τρόπου της «συγκέντρωσης των πόρων» που ήθελαν οι δήμων της μητροπολιτικής περιοχής. Η ιδιωτική διαχείριση δεν ήταν ιδιαίτερα κοινωνικά αποδεκτή άλλωστε. Σε ορεινά χωριά, όπου οι άνθρωποι είναι πολύ δεμένοι με την ιδέα μιας τοπικής δημόσιας υπηρεσίας, ο έλεγχος του νερού είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Δεδομένου ότι μπορεί ήδη να είναι δύσκολο για τους ανθρώπους των χωριών αυτών να δεχτούν μια νέα δημόσια εταιρεία, που διαχειρίζεται από «ανθρώπους της πόλης», η οποία αναλαμβάνει την υποχρέωση να εκσυγχρονίσει το σύστημα ύδρευσης και να δημιουργήσει αποδοτικές μετρήσεις, όπως η εγκατάσταση μετρητών νερού, οι αλλαγές αυτές θα ήταν ανήκουστο να γίνουν από έναν ιδιωτικό φορέα.
Επενδύσεις
Επίσης για θέματα που σχετίζονται με την ιδιαιτερότητα της περιοχής, ένας άλλος λόγος της επαναδημοτικοποίησης ήταν φυσικά η βούληση να εισαχθεί μεγαλύτερος πολιτικός έλεγχος επί των υπηρεσιών ύδρευσης, ιδίως σε ό, τι αφορά τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη των τιμολογίων νερού. Οι δήμαρχοι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τη ροή εσόδων της δημόσιας επιχείρησης για τη συντήρηση των υποδομών, τη βελτίωση της ποιότητας και την φιλικότητα προς το χρήστη της εταιρείας, αντί να διανέμει κέρδη στους μετόχους. Η υπηρεσία ύδρευσης της μητροπολιτικής περιοχής της Νίκαιας αντιμετωπίζει αρκετές προκλήσεις. Το πρώτο από αυτά είναι η διασφάλιση μιας σταθερή παροχής νερού, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν ο πληθυσμός διπλασιάζεται με την εισροή των παραθεριστών. Προκειμένου να μετριαστούν οι πιθανοί κίνδυνοι, ιδίως στην περίπτωση των άνυδρων καλοκαιριών, η δημόσια εταιρεία επικεντρώνεται στην μείωση των διαρροών και τη διατήρηση των υδάτινων πόρων. Παρά το γεγονός ότι οι διαρροές δεν είναι ένα μείζον πρόβλημα στην ακτή, υπάρχει ένα σχετικά υψηλό επίπεδο της απώλειας νερού προς την ενδοχώρα και στις ορεινές περιοχές, λόγω της ηλικίας των σωληνώσεων νερού, μερικές από τις οποίες είναι πάνω από 100 ετών. Βασικές επενδύσεις περιλαμβάνουν την εγκατάσταση ατομικών μετρητών νερού, αντικατάσταση των σωλήνων μολύβδου, και τη θέσπιση ή την αναβάθμιση των εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων στο ορεινές πόλεις και χωριά. Η νέα δημόσια εταιρεία έχει την υποχρέωση να πραγματοποιήσει τις αναγκαίες εργασίες για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων και τον εκσυγχρονισμό του δικτύου.
Για συμβολικούς λόγους , οι δήμαρχοι ήλπιζαν να ανακοινώσουν μια μείωση της τιμής του νερού, όταν ανέλαβε η νέα δημόσια εταιρεία τον Φεβρουάριο του 2015. Ωστόσο, ο Christian Estrosi και ο Hervé Paul είχαν ήδη καταφέρει να μειώσουν (σταδιακά) τις τιμές του νερού κατά 30% κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών. Για λόγους κάλυψης του κόστους των επενδύσεων, αποφάσισαν τελικά να διατηρήσουν το κόστος νερού στο σημερινό του επίπεδο, ενώ εισαγάγανε ένα νέο προοδευτικό σύστημα τιμολόγησης. Η τιμή του νερού στη Νίκαια μειώθηκε κατά σχεδόν 30% για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ζώνη κατανάλωσης (60 και 120 κυβικά μέτρα ετησίως, αντίστοιχα). Ωστόσο, για τους μεγάλους καταναλωτές νερού (ξενοδοχεία ή τις συλλογικές ιδιοκτησίες χωρίς ατομικούς μετρητές νερού, δηλαδή το 12% των χρηστών, σύμφωνα με την Eau d'Azur), υπήρξε μια μικρή αύξηση στην τιμή του νερού. Τελικώς ,με τα ίδια έσοδα, οι δαπάνες για
επενδύσεις έχουν διπλασιαστεί σε σύγκριση με αυτές της ιδιωτικής διαχείρισης: η δημόσια εταιρεία θα επενδύσει € 105 εκατομμύρια για μια περίοδο πέντε ετών, δηλαδή κατά μέσο όρο 21 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, το οποίο είναι διπλάσιο από αυτό που δαπανήθηκε κατά τη διάρκεια των προηγούμενων πέντε ετών. Η Eau d'Azur σχεδιάζει τώρα την τυποποίηση του επιπέδου των υπηρεσιών και των τιμών του νερού σε όλη τη μητροπολιτική περιοχή, η οποία μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο.
Η ιδιαιτερότητα του δικτύου ύδρευσης της Νίκαιας, με το ορεινό τοπίο της, έχει εμπνεύσει επίσης καινοτόμες πολιτικές νερού και ενέργειας. Ακόμη και πριν από την επαναδημοτικοποίηση, ο Hervé Paul είχε ζητήσει από τη Veolia να εγκαταστήσει υδροστροβίλους επί των αγωγών του κατεργασμένου νερού που ρέει από το εργοστάσιο καθαρισμού νερού Super Rimiez, που βρίσκεται 220 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η δημόσια εταιρεία έχει επίσης δεσμευτεί για την οικοδόμηση ενός νέου υδροηλεκτρικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε ένα μεγάλο κανάλι που μεταφέρει ακατέργαστο νερό. Μόλις εγκαταστήσει αυτό το νέο εξοπλισμό, η δημόσια εταιρεία νερού θα γίνει «ενεργειακά-θετική».
Μια ομαλή μετάβαση;
Η διαδικασία επαναδημοτικοποίησης του νερού στους δήμους της Νίκαιας ήταν αρκετά ομαλή σε σχέση με προηγούμενες εμπειρίες. Οι δήμαρχοι επέλεξαν να μην αμφισβητήσουν ανοιχτά τη διαχείριση του πρώην παρόχου. Ακολουθώντας το παράδειγμα της διαδικασίας επαναδημοτικοποίησης του Παρισιού, η δημόσια εταιρεία έχει υπογράψει συμβάσεις ορισμένου χρόνου με τη Veolia, που λήγουν στο τέλος του 2016. Αυτές αφορούν ορισμένους βασικούς τομείς της διαχείρισης των υπηρεσιών, όπως το λογισμικό διαχείρισης πελατών. Η Νίκαια υπέγραψε επίσης μια προσωρινή διετή σύμβαση που παρέχει πρόσβαση στο κεντρικό τμήμα προμηθειών της Veolia. Αυτό θα της επιτρέψει να έχει πρόσβαση στις προνομιακές τιμές της Veolia, και σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να περάσει από δυνητικά εκατοντάδες διαφορετικές προσφορές για την προμήθεια υλικών. Σύμφωνα με στελέχη της Eau d'Azur, η Veolia γνωρίζει ότι αποχωρεί λόγω της επαναδημοτικοποίησης και δεν έχει και πολλές επιλογές επ’αυτού.
Η Veolia ίσως ελπίζει στην ανάληψη εργασιών
Πηγή
RSS Feed
