Ζούμε σε δύσκολες συνθήκες, κάποιοι από μας σε τραγικές συνθήκες. Ζούμε την εποχή της ανεξέλεγκτης «αγοράς», της αφθονίας της «προσφοράς» αλλά και της αδυναμίας «ζήτησης» βασικών αγαθών, από πολλούς.
Ζούμε την εποχή της κυριαρχίας του ανταγωνισμού, του αμοραλισμού, των διευρυνόμενων ανισοτήτων.
Ζούμε την εποχή της διεθνοποιημένης οικονομικής κρίσης, της καλπάζουσας φτώχιας, της εκτεταμένης ανεργίας.
Δεν ζητάμε ένα πιάτο φαγητό, ένα κομμάτι ψωμί, μια «θέση εργασίας», ένα μισθό πείνας. Θέλουμε να αλλάξουμε την ζωή μας, τώρα.
Δεν θέλουμε, απλώς, να μην είμαστε «άνεργοι», δεν θέλουμε να βρούμε απλώς μια δουλειά, μια «απασχόληση», δεν θέλουμε να είμαστε απλώς «εργάτες». Θέλουμε να γίνουμε τεχνίτες, μάστορες, παραγωγοί. Θέλουμε να γίνουμε δημιουργοί, δηλαδή να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας, τη φαντασία μας, τα χέρια μας, όχι απλώς να χειριζόμαστε εργαλεία και μηχανές που ανήκουν σε κάποιους άλλους.
Θέλουμε να μπορούμε να φτιάχνουμε συνεταιρισμούς που να προκύπτουν από συλλογικές ανάγκες και πρωτοβουλίες. Θέλουμε την συνεργασία και την στήριξη άλλων συνεταιρισμών. Θέλουμε να μπορούμε να μεταφέρουμε την εμπειρία μας σε όποιους την χρειάζονται και την ζητάνε. Θέλουμε να είμαστε αλληλέγγυοι σε όποιους τα φέρνουν δύσκολα πέρα.
Θέλουμε διαφορετικές δομές, διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας. Θέλουμε ένα κόσμο που να χωράει μέσα του πολλούς κόσμους.
Θέλουμε ένα κράτος που να μην ελέγχεται από τους ισχυρούς και τους κυρίαρχους, ντόπιους και ξένους. Θέλουμε ένα κράτος που να ελέγχεται «από τους από κάτω».
Θέλουμε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε την δημόσια γη για τις ανάγκες όλων μας, θέλουμε να μην παραχωρείται η δημόσια γη για «επενδύσεις» που αποσκοπούν στην κερδοσκοπία ελάχιστων και στην εκμετάλλευση των πολλών.
Θέλουμε μια «ανάπτυξη» που να μην συνδέεται με την συγκέντρωση πληθυσμού και δραστηριοτήτων σε ελάχιστα αστικά κέντρα, μια «ανάπτυξη» που να μην συρρικνώνει την γεωργική γη και το φυσικό περιβάλλον, να μην αφανίζει τα δάση και τους ορεινούς όγκους.
«Παραγωγική ανασυγκρότηση» σημαίνει να πάψουν να αποφασίζουν οι «επενδυτές» και να επιβάλλουν στους «καταναλωτές» τις επιλογές τους. Δεν θέλουμε να είμαστε απλώς, «καταναλωτές» όσων κάποιοι άλλοι αποφασίζουν να καταναλώσουμε.
Θέλουμε τον κοινωνικό και οικολογικό μετασχηματισμό της παραγωγής. Θέλουμε αυτοδιαχείριση. Θέλουμε εμείς να αποφασίζουμε τι θα παράγουμε, πως θα παράγουμε, για ποιούς θα παράγουμε.
Θέλουμε εμείς να αποφασίζουμε το πώς θα διανέμεται το προϊόν της εργασίας μας. Θέλουμε το μοίρασμα των κόπων μας να αφορά εμάς τους ίδιους και όχι κάποιους άλλους, να αφορά τους ίδιους τους παραγωγούς και τους δημιουργούς, όχι τους «επενδυτές», τους τραπεζίτες και τα χρηματιστήρια.
Θέλουμε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι και η φύση θα βρίσκονται πάνω από τα κέρδη. Θέλουμε ουσιαστική και άμεση δημοκρατία, θέλουμε πραγματική δικαιοσύνη, θέλουμε ελευθερία για όλους.
* Αφιερώνεται στους εξεγερμένους του Παρισιού και όλου του κόσμου
pigi
Ζούμε την εποχή της κυριαρχίας του ανταγωνισμού, του αμοραλισμού, των διευρυνόμενων ανισοτήτων.
Ζούμε την εποχή της διεθνοποιημένης οικονομικής κρίσης, της καλπάζουσας φτώχιας, της εκτεταμένης ανεργίας.
Δεν ζητάμε ένα πιάτο φαγητό, ένα κομμάτι ψωμί, μια «θέση εργασίας», ένα μισθό πείνας. Θέλουμε να αλλάξουμε την ζωή μας, τώρα.
Δεν θέλουμε, απλώς, να μην είμαστε «άνεργοι», δεν θέλουμε να βρούμε απλώς μια δουλειά, μια «απασχόληση», δεν θέλουμε να είμαστε απλώς «εργάτες». Θέλουμε να γίνουμε τεχνίτες, μάστορες, παραγωγοί. Θέλουμε να γίνουμε δημιουργοί, δηλαδή να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας, τη φαντασία μας, τα χέρια μας, όχι απλώς να χειριζόμαστε εργαλεία και μηχανές που ανήκουν σε κάποιους άλλους.
Θέλουμε να μπορούμε να φτιάχνουμε συνεταιρισμούς που να προκύπτουν από συλλογικές ανάγκες και πρωτοβουλίες. Θέλουμε την συνεργασία και την στήριξη άλλων συνεταιρισμών. Θέλουμε να μπορούμε να μεταφέρουμε την εμπειρία μας σε όποιους την χρειάζονται και την ζητάνε. Θέλουμε να είμαστε αλληλέγγυοι σε όποιους τα φέρνουν δύσκολα πέρα.
Θέλουμε διαφορετικές δομές, διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας. Θέλουμε ένα κόσμο που να χωράει μέσα του πολλούς κόσμους.
Θέλουμε ένα κράτος που να μην ελέγχεται από τους ισχυρούς και τους κυρίαρχους, ντόπιους και ξένους. Θέλουμε ένα κράτος που να ελέγχεται «από τους από κάτω».
Θέλουμε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε την δημόσια γη για τις ανάγκες όλων μας, θέλουμε να μην παραχωρείται η δημόσια γη για «επενδύσεις» που αποσκοπούν στην κερδοσκοπία ελάχιστων και στην εκμετάλλευση των πολλών.
Θέλουμε μια «ανάπτυξη» που να μην συνδέεται με την συγκέντρωση πληθυσμού και δραστηριοτήτων σε ελάχιστα αστικά κέντρα, μια «ανάπτυξη» που να μην συρρικνώνει την γεωργική γη και το φυσικό περιβάλλον, να μην αφανίζει τα δάση και τους ορεινούς όγκους.
«Παραγωγική ανασυγκρότηση» σημαίνει να πάψουν να αποφασίζουν οι «επενδυτές» και να επιβάλλουν στους «καταναλωτές» τις επιλογές τους. Δεν θέλουμε να είμαστε απλώς, «καταναλωτές» όσων κάποιοι άλλοι αποφασίζουν να καταναλώσουμε.
Θέλουμε τον κοινωνικό και οικολογικό μετασχηματισμό της παραγωγής. Θέλουμε αυτοδιαχείριση. Θέλουμε εμείς να αποφασίζουμε τι θα παράγουμε, πως θα παράγουμε, για ποιούς θα παράγουμε.
Θέλουμε εμείς να αποφασίζουμε το πώς θα διανέμεται το προϊόν της εργασίας μας. Θέλουμε το μοίρασμα των κόπων μας να αφορά εμάς τους ίδιους και όχι κάποιους άλλους, να αφορά τους ίδιους τους παραγωγούς και τους δημιουργούς, όχι τους «επενδυτές», τους τραπεζίτες και τα χρηματιστήρια.
Θέλουμε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι και η φύση θα βρίσκονται πάνω από τα κέρδη. Θέλουμε ουσιαστική και άμεση δημοκρατία, θέλουμε πραγματική δικαιοσύνη, θέλουμε ελευθερία για όλους.
* Αφιερώνεται στους εξεγερμένους του Παρισιού και όλου του κόσμου
pigi
RSS Feed
