Παρακολουθούσα τη συνέντευξη που έδωσε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, στην ΕΡΤ την Τρίτη το βράδυ, κι από όσα άκουσα διαπίστωσα ότι η αρχική μου οργή εξελίχθηκε γρήγορα σε οίκτο.
Είδα έναν πρωθυπουργό εξαντλημένο, νικημένο, ταπεινωμένο, να προσπαθεί να μιλήσει με τη γλώσσα των προκατόχων του, αλλά να μην τα καταφέρνει. Να λέει ότι δεν θα έρθουν μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ότι τα νέα βάρη θα διανεμηθούν ισόποσα, και πως ο φόβος μιας ρήξης είναι ισχυρότερος από μια υποτέλεια δεκαετιών.
Να λέει «υπερεκτίμησα την ισχύ του δίκιου ενός λαού»!!!
Ειλικρινά δεν ξέρω πώς αυτός ο άνθρωπος, που το βράδυ των εκλογών έβγαινε στο Ζάππειο ως ο απόλυτος νικητής, θα καταφέρει να συμφιλιωθεί με τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν νομίζω να το κάνει ποτέ του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα σχέδιο που λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να επαναλάμβανε διαρκώς ότι η «Ευρώπη δεν έχει ιδιοκτήτες» και πως «η Ελλάδα δεν φιλοξενείται από κανέναν, αλλά βρίσκεται εκεί ως ίση προς ίσους», όμως η πραγματικότητα έδειξε άλλα.
Η Ευρώπη έχει ιδιοκτήτες. Οι ιδιοκτήτες αυτοί είναι στυγνοί εκβιαστές, και η σαδιστική τιμωρία που επέλεξαν για τους πολίτες της Ελλάδας δεν έχει καμία σχέση με αριθμούς και προβλέψεις, αλλά εξυπηρετεί μόνο τα σχέδια για έναν σκληρό, απάνθρωπο παραδειγματισμό.
Η εκδίκηση της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα και την κυβέρνηση της εκφράστηκε από δύο tweets του Σλοβάκου υπουργού Οικονομικών. Το ένα, που το έσβησε μετά από τη διεθνή κατακραυγή που προκάλεσε, έλεγε στην ουσία ότι η τιμωρία της Ελλάδας με αυτά τα μέτρα-θάνατος ήταν αποτέλεσμα της «ελληνικής άνοιξης». Δηλαδή των επιλογών των Ελλήνων πολιτών στην κάλπη.
Το δεύτερο tweet, πάλι από τον ίδιο, ήταν ακόμη χειρότερο. Έλεγε ότι αυτή η συμφωνία-λαιμητόμος ήταν αποτέλεσμα της «άνοιξης του ΣΥΡΙΖΑ». Δηλαδή της επιλογής μιας κυβέρνησης να ασκήσει την πολιτική της και να ζητήσει τη δημοκρατική κι ελεύθερη στήριξη των ψηφοφόρων σε ένα δημοψήφισμα.
Οι δύο αυτές περιπτώσεις είναι χαρακτηριστικές του τι θα ακολουθήσει. Το έδειξε ήδη και ο επανεκλεγείς πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, σε χθεσινή του συνέντευξη, στην οποία είπε ότι παρά το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον κυριολεκτικά με τα παντελόνια κατεβασμένα, αυτοί εξακολουθούν να μην έχουν άλλη υπομονή μαζί του.
Το δημοψήφισμα και το συντριπτικό ποσοστό του «όχι» τους εξόργισε. Όχι μόνο επειδή το προκάλεσε ο Τσίπρας χωρίς να τους ρωτήσει, αλλά κυρίως γιατί θύμισε στην Ευρώπη-ξενοδόχο ότι μια φορά κι έναν καιρό, οι λαοί έπαιρναν δημοκρατικές αποφάσεις χωρίς την άδεια τους.
Όμως ο φόβος νίκησε.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης επαναλαμβάνει τις τρεις τελευταίες μέρες κάτι τραγικό. Το βράδυ του δημοψηφίσματος του 61,3% «όχι», πήγε στο Μαξίμου με τεράστια αυτοπεποίθηση κι είδε τον πρωθυπουργό και τους συμβούλους του αμήχανους. Θλιμμένους. Πανικοβλημένους. Να μην μπορούν να κατανοήσουν πώς έφτασαν σε αυτό το αποτέλεσμα – προφανώς περιμένοντας μια οριακή νίκη του «ναι» ή μια ισοπαλία.
«Ο ελληνικός λαός υπερέβη την ηγεσία του», είπε ο πρώην υπουργός, και τα ξημερώματα υπέβαλε την παραίτησή του.
Αυτό που είπε ήταν πολύ σκληρό για τον Αλέξη Τσίπρα. Ειλικρινά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι χειρότερο για έναν πρωθυπουργό από την αποδοχή ότι ο λαός του ξεπέρασε τον φόβο που αυτός δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ.
Όμως η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ διδακτική. Έδειξε σε αρκετούς δύσπιστους ότι το «ξενοδοχείο Ευρώπη» είναι μια σφηκοφωλιά στυγνών εκβιαστών, οι οποίοι εκδικούνται σαδιστικά τους ευρωπαϊκούς λαούς, τον έναν μετά τον άλλο. Είναι μια ένωση οικονομικών δολοφόνων που καταστρέφουν κάθε αξία δημοκρατίας κι ελευθερίας. Αλλά, και για να μην ξεχνιόμαστε, καταρρίπτουν και κάθε οικονομική θεώρηση.
Πρέπει να το βάλουμε πολύ καλά στο μυαλό μας. Αυτή η «συμφωνία» δεν πρόκειται να ζήσει για πάνω από έξι μήνες. Δεν έχει σημασία να βάλω κάτω τα νούμερα. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι απλώς «δεν βγαίνουν». Κι εδώ που είμαστε σήμερα, θα ξαναβρεθούμε λίγο πριν, ή λίγο μετά τα Χριστούγεννα (κάποιοι λένε και νωρίτερα).
Οι πολίτες πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τον τυφώνα απειλών που θα ακολουθήσει. Αυτά που θα δούμε, θα είναι ακόμη πιο σκληρά από όσα έχουμε ήδη δει.
Γι’ αυτό λοιπόν εκείνες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που προτιμούν την ελευθερία από την ησυχία, πρέπει να είναι έτοιμες για το χειρότερο. Γιατί μόνο έτσι μπορεί επιτέλους να έρθει και το πραγματικά καλύτερο.
(Θεωρώ ότι όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ψηφίσουν “ναι” στα μέτρα και να οργανωθούν για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη στήριξη μιας στρατηγικής που όφειλαν να γνωρίζουν εξ αρχής ότι δεν θα πετύχει. Δε δέχομαι από κανέναν να μου πει ότι με άλλο πρόγραμμα εξελέγη, κι άλλο τελικά καλείται να ακολουθήσει. Να υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους και να “βρωμιστούν”. Να πέσουν όλοι μαζί, κι όχι ο καθένας μόνος του. Γιατί αν δεν τους άρεσε η στάση που κρατήθηκε όλους αυτούς τους μήνες, ας αποχωρούσαν νωρίτερα. Όχι τώρα)
Για το Νόστιμον ήμαρ: Πολύφημος
Είδα έναν πρωθυπουργό εξαντλημένο, νικημένο, ταπεινωμένο, να προσπαθεί να μιλήσει με τη γλώσσα των προκατόχων του, αλλά να μην τα καταφέρνει. Να λέει ότι δεν θα έρθουν μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ότι τα νέα βάρη θα διανεμηθούν ισόποσα, και πως ο φόβος μιας ρήξης είναι ισχυρότερος από μια υποτέλεια δεκαετιών.
Να λέει «υπερεκτίμησα την ισχύ του δίκιου ενός λαού»!!!
Ειλικρινά δεν ξέρω πώς αυτός ο άνθρωπος, που το βράδυ των εκλογών έβγαινε στο Ζάππειο ως ο απόλυτος νικητής, θα καταφέρει να συμφιλιωθεί με τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν νομίζω να το κάνει ποτέ του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα σχέδιο που λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να επαναλάμβανε διαρκώς ότι η «Ευρώπη δεν έχει ιδιοκτήτες» και πως «η Ελλάδα δεν φιλοξενείται από κανέναν, αλλά βρίσκεται εκεί ως ίση προς ίσους», όμως η πραγματικότητα έδειξε άλλα.
Η Ευρώπη έχει ιδιοκτήτες. Οι ιδιοκτήτες αυτοί είναι στυγνοί εκβιαστές, και η σαδιστική τιμωρία που επέλεξαν για τους πολίτες της Ελλάδας δεν έχει καμία σχέση με αριθμούς και προβλέψεις, αλλά εξυπηρετεί μόνο τα σχέδια για έναν σκληρό, απάνθρωπο παραδειγματισμό.
Η εκδίκηση της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα και την κυβέρνηση της εκφράστηκε από δύο tweets του Σλοβάκου υπουργού Οικονομικών. Το ένα, που το έσβησε μετά από τη διεθνή κατακραυγή που προκάλεσε, έλεγε στην ουσία ότι η τιμωρία της Ελλάδας με αυτά τα μέτρα-θάνατος ήταν αποτέλεσμα της «ελληνικής άνοιξης». Δηλαδή των επιλογών των Ελλήνων πολιτών στην κάλπη.
Το δεύτερο tweet, πάλι από τον ίδιο, ήταν ακόμη χειρότερο. Έλεγε ότι αυτή η συμφωνία-λαιμητόμος ήταν αποτέλεσμα της «άνοιξης του ΣΥΡΙΖΑ». Δηλαδή της επιλογής μιας κυβέρνησης να ασκήσει την πολιτική της και να ζητήσει τη δημοκρατική κι ελεύθερη στήριξη των ψηφοφόρων σε ένα δημοψήφισμα.
Οι δύο αυτές περιπτώσεις είναι χαρακτηριστικές του τι θα ακολουθήσει. Το έδειξε ήδη και ο επανεκλεγείς πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, σε χθεσινή του συνέντευξη, στην οποία είπε ότι παρά το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον κυριολεκτικά με τα παντελόνια κατεβασμένα, αυτοί εξακολουθούν να μην έχουν άλλη υπομονή μαζί του.
Το δημοψήφισμα και το συντριπτικό ποσοστό του «όχι» τους εξόργισε. Όχι μόνο επειδή το προκάλεσε ο Τσίπρας χωρίς να τους ρωτήσει, αλλά κυρίως γιατί θύμισε στην Ευρώπη-ξενοδόχο ότι μια φορά κι έναν καιρό, οι λαοί έπαιρναν δημοκρατικές αποφάσεις χωρίς την άδεια τους.
Όμως ο φόβος νίκησε.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης επαναλαμβάνει τις τρεις τελευταίες μέρες κάτι τραγικό. Το βράδυ του δημοψηφίσματος του 61,3% «όχι», πήγε στο Μαξίμου με τεράστια αυτοπεποίθηση κι είδε τον πρωθυπουργό και τους συμβούλους του αμήχανους. Θλιμμένους. Πανικοβλημένους. Να μην μπορούν να κατανοήσουν πώς έφτασαν σε αυτό το αποτέλεσμα – προφανώς περιμένοντας μια οριακή νίκη του «ναι» ή μια ισοπαλία.
«Ο ελληνικός λαός υπερέβη την ηγεσία του», είπε ο πρώην υπουργός, και τα ξημερώματα υπέβαλε την παραίτησή του.
Αυτό που είπε ήταν πολύ σκληρό για τον Αλέξη Τσίπρα. Ειλικρινά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι χειρότερο για έναν πρωθυπουργό από την αποδοχή ότι ο λαός του ξεπέρασε τον φόβο που αυτός δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ.
Όμως η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ διδακτική. Έδειξε σε αρκετούς δύσπιστους ότι το «ξενοδοχείο Ευρώπη» είναι μια σφηκοφωλιά στυγνών εκβιαστών, οι οποίοι εκδικούνται σαδιστικά τους ευρωπαϊκούς λαούς, τον έναν μετά τον άλλο. Είναι μια ένωση οικονομικών δολοφόνων που καταστρέφουν κάθε αξία δημοκρατίας κι ελευθερίας. Αλλά, και για να μην ξεχνιόμαστε, καταρρίπτουν και κάθε οικονομική θεώρηση.
Πρέπει να το βάλουμε πολύ καλά στο μυαλό μας. Αυτή η «συμφωνία» δεν πρόκειται να ζήσει για πάνω από έξι μήνες. Δεν έχει σημασία να βάλω κάτω τα νούμερα. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι απλώς «δεν βγαίνουν». Κι εδώ που είμαστε σήμερα, θα ξαναβρεθούμε λίγο πριν, ή λίγο μετά τα Χριστούγεννα (κάποιοι λένε και νωρίτερα).
Οι πολίτες πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τον τυφώνα απειλών που θα ακολουθήσει. Αυτά που θα δούμε, θα είναι ακόμη πιο σκληρά από όσα έχουμε ήδη δει.
Γι’ αυτό λοιπόν εκείνες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που προτιμούν την ελευθερία από την ησυχία, πρέπει να είναι έτοιμες για το χειρότερο. Γιατί μόνο έτσι μπορεί επιτέλους να έρθει και το πραγματικά καλύτερο.
(Θεωρώ ότι όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ψηφίσουν “ναι” στα μέτρα και να οργανωθούν για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη στήριξη μιας στρατηγικής που όφειλαν να γνωρίζουν εξ αρχής ότι δεν θα πετύχει. Δε δέχομαι από κανέναν να μου πει ότι με άλλο πρόγραμμα εξελέγη, κι άλλο τελικά καλείται να ακολουθήσει. Να υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους και να “βρωμιστούν”. Να πέσουν όλοι μαζί, κι όχι ο καθένας μόνος του. Γιατί αν δεν τους άρεσε η στάση που κρατήθηκε όλους αυτούς τους μήνες, ας αποχωρούσαν νωρίτερα. Όχι τώρα)
Για το Νόστιμον ήμαρ: Πολύφημος
RSS Feed