Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ζουν σαν να πρόκειται να ζήσουν για πάντα. Που ξοδεύουν μια ολόκληρη ζωή προσμένοντας ένα καλύτερο ή, απλά, διαφορετικό μέλλον, αλλά εκείνο αρνείται πεισματικά να τους κάνει το χατίρι: ποτέ δεν έρχεται…
Δεν μας απασχολεί εδώ η αναβλητικότητα στην καθημερινή ζωή (χάσιμο προθεσμιών ή καθυστέρηση εκπλήρωσης των υποχρεώσεων). Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η αναβολή της ίδιας της ζωής. Η υποθήκευση του πολύτιμου «εδώ και τώρα» για χάρη ενός αμφίβολου «εκεί και τότε».
Μας ενδιαφέρει να πλησιάσουμε τους αφανείς, αθόρυβους και διακριτικούς εκείνους ανθρώπους που μοιάζουν να είναι απόντες από την ίδια τους τη ζωή. Που βαθιά μέσα τους, με λύπη και κόπο ίσως, συνειδητοποιούν ότι αφήνουν τη ζωή να περνάει και να τους προσπερνάει. Που, παρόλα αυτά, εμμένουν στη στάση ζωής «αναβάλλεται μέχρι νεοτέρας» και διαρκώς παζαρεύουν:
«Θα ζήσω αύριο. Ή μεθαύριο. Ή κάποια στιγμή στο μέλλον. Κάποτε, τέλος πάντων, αλλά όχι τώρα… όχι ακόμα…».
περισσότερα στο:
http://antikleidi.com/2015/02/24/pote-tha-zisw/#more-86186
Δεν μας απασχολεί εδώ η αναβλητικότητα στην καθημερινή ζωή (χάσιμο προθεσμιών ή καθυστέρηση εκπλήρωσης των υποχρεώσεων). Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η αναβολή της ίδιας της ζωής. Η υποθήκευση του πολύτιμου «εδώ και τώρα» για χάρη ενός αμφίβολου «εκεί και τότε».
Μας ενδιαφέρει να πλησιάσουμε τους αφανείς, αθόρυβους και διακριτικούς εκείνους ανθρώπους που μοιάζουν να είναι απόντες από την ίδια τους τη ζωή. Που βαθιά μέσα τους, με λύπη και κόπο ίσως, συνειδητοποιούν ότι αφήνουν τη ζωή να περνάει και να τους προσπερνάει. Που, παρόλα αυτά, εμμένουν στη στάση ζωής «αναβάλλεται μέχρι νεοτέρας» και διαρκώς παζαρεύουν:
«Θα ζήσω αύριο. Ή μεθαύριο. Ή κάποια στιγμή στο μέλλον. Κάποτε, τέλος πάντων, αλλά όχι τώρα… όχι ακόμα…».
περισσότερα στο:
http://antikleidi.com/2015/02/24/pote-tha-zisw/#more-86186
RSS Feed
