Το φθινόπωρο, για την ακρίβεια ο Οκτώβριος αποτελεί την απόδειξη της πλάνης του σύγχρονου ανθρώπου. Ο οποίος εγκαταλείπει την ύπαιθρο χώρα, όπου βρισκόταν μέχρι πρόσφατα χάριν “διακοπών”, επανέρχεται στις πόλεις και απομακρύνεται ξανά από το οικοσύστημα, το οποίον όμως διέρχεται περίοδο μικρής άνοιξης, αλλιώτικης, ήρεμης και γαλήνιας, όχι οργιώδους, προσφέρει δε απλόχερα τα κάλλη του και τους καρπούς του και είναι όλα πολύ πιο όμορφα και πιο γλυκά από το καλοκαίρι.
Η θάλασσα υπέροχη, τα ψάρια της επανήλθαν και κάθε μεσημέρι το μπάνιο είναι σαν αίσθηση πρώτης και ταυτόχρονα τελευταίας φοράς στη δροσιά της. Το χωράφι ολοπράσινο από τις νυχτερινές δροσιές, γεμάτο ραδίκια, ρόκες, σέσκουλα, σπανάκια, παντζάρια, ραπάνια, μαϊντανά, σέλινα, άνηθα και μάραθα, σπαράγγια, τα λάχανα και τα μπρόκολα μεγαλώνουν κάθε πρωί εμφανώς, οι φασολιές και οι μπάμιες φίσκα στον καρπό, οι ντοματιές να σπάσουν, κάθε μέρα κοκκινίζουν μια ποδιά ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές στο φόρτε τους και οι κουρμάδες οι ελιές αρχινούν να πέφτουν απ’ τα δέντρα και να τις τρώμε κατευθείαν απ’ τη γη.
Φεύγει λοιπόν ο σύγχρονος άνθρωπος καταναλωτής από τον πλούτο και από τη ζωή διότι οι διακοπές του τέλειωσαν, πάει ξανά στην πλάνη του, στο χρήμα και στην αγορά, μα το φθινόπωρο είναι εδώ, ολόγλυκο, νηφάλιο, προσφέρει τον ήρεμό του πλούτο και καλεί κοντά του κάθε ευαίσθητη ψυχή που νιώθει αυτά που χάνει.
Η πρόταση που έκανα πριν μερικές μέρες προς τον δήμο για ένα εργαστήρι πάνω στους άξονες της φυσικής καλλιέργειας, φυσικής ζωής και φυσικής διατροφής, προκάλεσε το ενδιαφέρον κάποιων ανθρώπων από το ΔΣ του Συνδέσμου Αρτοποιών του νησιού, οι οποίοι κατέχουν εδώ και δυο αιώνες ως σινάφι ένα κτήμα έκτασής 6 στρεμμάτων στο κέντρο της πόλης, εγκαταλελειμμένο από χρόνια, μια μικρή ζούγκλα με σπουδαίες όμως προδιαγραφές. Το είδα και μου άρεσε, έτσι όπως το φαντάστηκα να γίνεται στο άμεσο μέλλον. Εξέφρασαν λοιπόν την διάθεσή τους να μου το παραχωρήσουν με κάποιον τρόπο και για κάποιο χρόνο, ώστε, με αρωγό και τον δήμο, να προσπαθήσω να το φτιάξω σιγά σιγά ως πρότυπο κτήμα φυσικής καλλιέργειας, να οργανώσω εκεί τα βιωματικά εργαστήρια, να έρχονται σχολεία αλλά και δημότες ή ομάδες και σύλλογοι που θα υιοθετούν κάποια έκταση και θα προβαίνουν στις δικές τους μεθόδους και καλλιέργειες, να κάνουμε εισαγωγή στην φιλοσοφία της μη παραγωγής απορριμμάτων αλλά και στην διαχείριση όσων προς το παρόν “παράγουμε”, και γενικώς να προσπαθήσουμε να παράξουμε εκεί μέσα έναν διαφορετικό πολιτισμό από τον υφιστάμενο καταναλωτικό, με στόχο να αλλάξουμε κάποτε το οικονομικοκοινωνικοπολιτικό τοπίο και μοντέλο γύρω μας και να περάσουμε στην μετακαταναλωτική εποχή της ιστορίας μας ως ανθρωπότητα.
Σπουδαία τα λάχανα, θα πείτε. Τόσο σπουδαία, που φέρνουν γέλιο χλευαστικό στο στόμα αρκετών, για το ότι η ανθρωπότητα θα αλλάξει εποχή από ένα κτήμα του συνδέσμου αρτοποιών χίου, μες στο οποίο κάποιοι αλλόκοτοι θα συναχτούν και θα επαναστήσουν το αξιακό τους σύστημα ερχόμενοι σε επαφή και πάλι με τη γη, τους σπόρους και τους φυσικούς πόρους, με τον απόλυτο και μοναδικό δηλαδή πλούτο, του οποίου θα μετατραπούν αυτομάτως σε τιμητές και φύλακες.
Η απάντηση σε αυτό είναι τόσο απλή, όσο και το ότι ο πλούτος είναι η φύση.
Η ανθρωπότητα είναι σύνολο ανθρώπων, την εκπροσωπεί δηλαδή και την ορίζει ο καθένας μας όσο είναι στη ζωή αυτή, μπορεί λοιπόν να προσθέσει ο καθένας από μας τις δράσεις του στο σύνολο των δράσεων και να τις αφήσει να πλανάρουν κι αυτές μέσα στο Χάος που βαστά σε ισορροπία τον Κόσμο, με την ελπίδα και την πίστη ότι κι άλλοι άνθρωποι, αλλού, κάνουν το ίδιο, ότι δρούμε ολοένα και περισσότεροι, ο καθένας στον τόπο του, προς την ίδια κατεύθυνση και έτσι προκαλούμε ήδη μια παγκόσμια αλλαγή, τη γέννηση της νέας εποχής τώρα που βλέπουμε πλέον όλοι καθαρά ότι πεθαίνει η προηγούμενη.
Δεν είναι ουτοπία, είναι απόλυτος ρεαλισμός. Έτσι ακριβώς λειτουργεί το οικο-σύστημα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Με μικρές κινήσεις μικρών ταπεινών αμελητέων οργανισμών, που προκαλούν χαοτικά τα τρομερά ρίγη της γης, αλλάζει μορφή το σύμπαν.
http://yiannismakridakis.gr/?p=7201
Η θάλασσα υπέροχη, τα ψάρια της επανήλθαν και κάθε μεσημέρι το μπάνιο είναι σαν αίσθηση πρώτης και ταυτόχρονα τελευταίας φοράς στη δροσιά της. Το χωράφι ολοπράσινο από τις νυχτερινές δροσιές, γεμάτο ραδίκια, ρόκες, σέσκουλα, σπανάκια, παντζάρια, ραπάνια, μαϊντανά, σέλινα, άνηθα και μάραθα, σπαράγγια, τα λάχανα και τα μπρόκολα μεγαλώνουν κάθε πρωί εμφανώς, οι φασολιές και οι μπάμιες φίσκα στον καρπό, οι ντοματιές να σπάσουν, κάθε μέρα κοκκινίζουν μια ποδιά ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές στο φόρτε τους και οι κουρμάδες οι ελιές αρχινούν να πέφτουν απ’ τα δέντρα και να τις τρώμε κατευθείαν απ’ τη γη.
Φεύγει λοιπόν ο σύγχρονος άνθρωπος καταναλωτής από τον πλούτο και από τη ζωή διότι οι διακοπές του τέλειωσαν, πάει ξανά στην πλάνη του, στο χρήμα και στην αγορά, μα το φθινόπωρο είναι εδώ, ολόγλυκο, νηφάλιο, προσφέρει τον ήρεμό του πλούτο και καλεί κοντά του κάθε ευαίσθητη ψυχή που νιώθει αυτά που χάνει.
Η πρόταση που έκανα πριν μερικές μέρες προς τον δήμο για ένα εργαστήρι πάνω στους άξονες της φυσικής καλλιέργειας, φυσικής ζωής και φυσικής διατροφής, προκάλεσε το ενδιαφέρον κάποιων ανθρώπων από το ΔΣ του Συνδέσμου Αρτοποιών του νησιού, οι οποίοι κατέχουν εδώ και δυο αιώνες ως σινάφι ένα κτήμα έκτασής 6 στρεμμάτων στο κέντρο της πόλης, εγκαταλελειμμένο από χρόνια, μια μικρή ζούγκλα με σπουδαίες όμως προδιαγραφές. Το είδα και μου άρεσε, έτσι όπως το φαντάστηκα να γίνεται στο άμεσο μέλλον. Εξέφρασαν λοιπόν την διάθεσή τους να μου το παραχωρήσουν με κάποιον τρόπο και για κάποιο χρόνο, ώστε, με αρωγό και τον δήμο, να προσπαθήσω να το φτιάξω σιγά σιγά ως πρότυπο κτήμα φυσικής καλλιέργειας, να οργανώσω εκεί τα βιωματικά εργαστήρια, να έρχονται σχολεία αλλά και δημότες ή ομάδες και σύλλογοι που θα υιοθετούν κάποια έκταση και θα προβαίνουν στις δικές τους μεθόδους και καλλιέργειες, να κάνουμε εισαγωγή στην φιλοσοφία της μη παραγωγής απορριμμάτων αλλά και στην διαχείριση όσων προς το παρόν “παράγουμε”, και γενικώς να προσπαθήσουμε να παράξουμε εκεί μέσα έναν διαφορετικό πολιτισμό από τον υφιστάμενο καταναλωτικό, με στόχο να αλλάξουμε κάποτε το οικονομικοκοινωνικοπολιτικό τοπίο και μοντέλο γύρω μας και να περάσουμε στην μετακαταναλωτική εποχή της ιστορίας μας ως ανθρωπότητα.
Σπουδαία τα λάχανα, θα πείτε. Τόσο σπουδαία, που φέρνουν γέλιο χλευαστικό στο στόμα αρκετών, για το ότι η ανθρωπότητα θα αλλάξει εποχή από ένα κτήμα του συνδέσμου αρτοποιών χίου, μες στο οποίο κάποιοι αλλόκοτοι θα συναχτούν και θα επαναστήσουν το αξιακό τους σύστημα ερχόμενοι σε επαφή και πάλι με τη γη, τους σπόρους και τους φυσικούς πόρους, με τον απόλυτο και μοναδικό δηλαδή πλούτο, του οποίου θα μετατραπούν αυτομάτως σε τιμητές και φύλακες.
Η απάντηση σε αυτό είναι τόσο απλή, όσο και το ότι ο πλούτος είναι η φύση.
Η ανθρωπότητα είναι σύνολο ανθρώπων, την εκπροσωπεί δηλαδή και την ορίζει ο καθένας μας όσο είναι στη ζωή αυτή, μπορεί λοιπόν να προσθέσει ο καθένας από μας τις δράσεις του στο σύνολο των δράσεων και να τις αφήσει να πλανάρουν κι αυτές μέσα στο Χάος που βαστά σε ισορροπία τον Κόσμο, με την ελπίδα και την πίστη ότι κι άλλοι άνθρωποι, αλλού, κάνουν το ίδιο, ότι δρούμε ολοένα και περισσότεροι, ο καθένας στον τόπο του, προς την ίδια κατεύθυνση και έτσι προκαλούμε ήδη μια παγκόσμια αλλαγή, τη γέννηση της νέας εποχής τώρα που βλέπουμε πλέον όλοι καθαρά ότι πεθαίνει η προηγούμενη.
Δεν είναι ουτοπία, είναι απόλυτος ρεαλισμός. Έτσι ακριβώς λειτουργεί το οικο-σύστημα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Με μικρές κινήσεις μικρών ταπεινών αμελητέων οργανισμών, που προκαλούν χαοτικά τα τρομερά ρίγη της γης, αλλάζει μορφή το σύμπαν.
http://yiannismakridakis.gr/?p=7201
RSS Feed