Πρoσoχή στoυς... κoριούς

Γιώργος X. Παπασωτηρίου 

Εδώ: Η νεαρή γυναίκα εργάζεται σε νοσοκομείο της Αθήνας, το μικρό παιδί της(μονογονεϊκή οικογένεια) ζει με τη γιαγιά σε πόλη της Ηπείρου. Μία υπογραφή και η κρατική γραφειοκρατία χωρίζουν τη μάνα από το παιδί της. Πόσος χρόνος, αλήθεια, χρειάζεται για μία υπογραφή; Πόσος χρόνος απαιτείται για να «ωριμάσει» η απλή αυτή ενέργεια; Από τον προηγούμενο Νοέμβριο παρακαλώ.

Εκεί: Μία τριαντάχρονη καρκινοπαθής ζητάει μετάθεση στην Αθήνα για να κάνει τη θεραπεία της, αλλά η αρμόδια υπάλληλος μένει ασυγκίνητη, ακίνητη, απαθής. Τι χρειάζεται για να ενεργοποιηθούν αυτές οι άσπαγες ψυχές, αυτά τα νευρόσπατα, που μένουν κατεψυγμένα ακόμα και όταν απειλούνται ζωές; Προφανώς, την άνωθεν παρέμβαση, ή το «λάδι», το υγρό απόψυξης. Δεν ξέρω τι θα γίνει με τους λέοντες και τα γεράκια της βόρειας Ευρώπης, αλλά επιτρέψτε μου να θεωρήσω πως έχει δίκιο ο Μπρεχτ, ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τους «κοριούς». Τώρα καταλαβαίνω, τι εννοούσε εκείνος που μιλούσε για το «τσάκισμα της κρατικής μηχανής». Και ακόμη, πόσο μεγάλο πολιτικό λάθος είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα στηριχθεί στους «υπηρεσιακούς παράγοντες», δηλαδή στα ανώτατα στελέχη που αναριχήθηκαν με κομματικά κριτήρια και είναι φορείς της πελατειακής κουλτούρας…

περισσότερα