Σε μια συνάντηση που είχα με τον Άγγελο-είναι ξάδερφος-τον παρακάλεσα να γράψει κάτι για την Ουκρανία. Ξέρω ότι έχει άμεση καθημερινή σχέση με τη χώρα, αφού έχει σύντροφο και συγγενείς της από την περιοχή, που σήμερα μαίνεται εμφύλιος πόλεμος.
Μου έστειλε λοιπόν ηλεκτρονικά το παρακάτω χειμαρώδες κείμενο για το ζήτημα της Ουκρανίας, στα πλαίσια των γεωπολιτικών εξελίξεων και των στόχων που θέτει η σημερινή ρωσική ελίτ, η οποία προσπαθεί να βελτιώσει τη θέση της στα πλαίσια της παγκόσμιας ελίτ:
Το όνομα Ουκρανία-στα Ουκρανικά-Ουκραίνα,σημαίνει άκρη της Ρωσίας ή πολύ παλιά λεγόταν Μάλαρωσία (Μικρή Ρωσία),ενώ η υπόλοιπη Ρωσία λεγόταν Βελικορωσία (Μεγάλη Ρωσία). Είναι η δεύτερη σε έκταση χώρα στην Ευρώπη μετά την Ρωσία. Έχει 45.000.000 κατοίκους, από τα 52.000.000 ,που είχε το 1990,πρίν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης(ΕΣΣΔ).Σε 10-15 χρόνια απώλεσε 6-7.000.000 του πληθυσμού της, λόγω της μεγάλης κρίσης που πέρασε από την αλλαγή του συστήματος, από τον κουμμουνισμό στον καπιταλισμό, αλλά και των ανίκανων και ανεύθυνων ηγετών, που κυβέρνησαν τα τελευταία 34 χρόνια. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ ΝΑ Ουκρανίας (πλούσια Ουκρανία) και Δυτικής(φτωχής Ουκρανίας).Η Δυτική δημιουργήθηκε-εντάχθηκε στην Ουκρανία, με τη συμφωνία Στάλιν-Χίτλερ το 1939,γνωστή ως σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, όπου, μέρος της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, προστέθηκε στην Ουκρανία. Ο πληθυσμός της Δυτικής Ουκρανίας είναι το 1/10 του συνόλου, δηλαδή 4.500.000 και συνίσταται από Πολωνούς,Ούγγρους,Αυστριακούς,Γερμανούς,Ρουμάνους,τσιγγάνους,που δεν έχουν καμία σχέση με τους Ρώσους. Διαφορές λοιπόν, Θρησκευτικές, γλωσσικές, πολιτισμικές και σε ήθη και έθιμα.
Και τώρα ερχόμαστε στο σήμερα. Πως έφτασε στον εμφύλιο και προς τα πού πηγαίνει;
Όλα ξεκίνησαν τον Νοέμβριο 2013,όταν η συμφωνία, οικονομικής συνεργασίας και εμπορίου, που είχε ετοιμαστεί, μεταξύ Ε.Ε. και Ουκρανίας, δεν υπεγράφη στην Λιθουανία, από τον πρόεδρο Γιανακόβιτς, διότι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ο Γιανακόβιτς είχε προσκληθεί στο Κρεμλίνο από τον Πούτιν, και επείσθη να υπογράψει συμφωνία με την Ρωσία για βοήθεια 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αντί 600 εκατομμυρίων της Ε.Ε.
Όπως, αναφέρει και ο Θουκιδίδης ,που είναι πάντα επίκαιρος, όσον αφορά τους πολέμους: τα αίτια των πολέμων πάντα οικονομικά ήταν και είναι.
Μετά την συμφωνία με την Ρωσία και τον Πούτιν, οι ΗΠΑ και Ε.Ε. δεν μπορούσαν να το συγχωρήσουν αυτό στον Ουκρανό πρόεδρο και άρχισαν την γνωστή σε όλους μας μέθοδο τα τελευταία 20 χρόνια, ανατροπής κυβερνήσεων και προέδρων, νόμιμα εκλεγμένων. Βλέπε Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Συρία και τώρα Ουκρανία.
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με Ρωσικά μέσα ενημέρωσης, οι ΗΠΑ μέσω των Μ.Κ.Ο και το ίδρυμα Αντενάουερ Γερμανίας, ανέλαβαν το μεγάλο έργο της ανατροπής του νόμιμου προέδρου Γιανακόβιτς. Ξόδεψαν 6 δισεκατομμύρια δολάρια, ενισχύοντας τους Νεοναζί του Δεξιού Τομέα (Πράβι σέκτορ)-Ναζιστικό κόμμα με αρχηγό τον κ. Γιάρος, εκτός βουλής και το κόμμα «Ελευθερίας»(Σβόμποντα) επίσης Ναζιστικό κόμμα, εντός βουλής με ποσοστό 5 % και αρχηγό τον κ. Ολέχ Τιανιμπόκ. Οι του Δεξιού τομέα, γρήγορα οργανώθηκαν, απέκτησαν πλήρη οπλισμό, ρουχισμό και αμέσως από την Δυτική Ουκρανία που είναι η πατρίδα τους, περιφέρειά τους, εκδίωξαν τους περιφερειάρχες και τοπικές εξουσίες που είχαν εκλεγεί με το κόμμα των Περιφερειών του προέδρου Βίκτωρα Γιανακόβιτς. Εισέβαλαν σε στρατιωτικές και αστυνομικές μονάδες πήραν όπλα , ανέλαβαν την πλήρη διοίκηση της Δυτικής Ουκρανίας, κατέβηκαν και κατέλαβαν τη γνωστή πλατεία Ανεξαρτησίας (Μαϊντάν) στο κέντρο του Κιέβου και εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί. Προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές σε Δημόσια κτίρια, Ρωσικές τράπεζες και επιχειρήσεις, εισέβαλαν πολλές φορές(ακόμα και σήμερα το κάνουν) μαζί με τους οπαδούς του κόμματος «Ελευθερίας». στη βουλή (Ραντα) και επέβαλαν την θέλησή τους στην ψήφιση διαφόρων νομοσχεδίων (π.χ. απαγόρευση Ρωσικής γλώσσας, απαγόρευση συμμετοχής του Κομμουνιστικού Κόμματος που το ψήφισαν το 13 % του λαού και πλείστα άλλα). Στη πλατεία έγιναν πολλές μάχες μεταξύ αστυνομικών, ειδικών δυνάμεων αλλά και ελεύθερων σκοπευτών (Σναιπερς),που κατά δήλωση της Υπουργού Εξωτερικών της Λετονίας, στην κα. Αστον (Υπεύθυνη εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε),οι ξένοι, πληρωμένοι, ελεύθεροι σκοπευτές, ήταν που, από τις ταράτσες των κτιρίων της πλατείας, σκότωσαν αστυνομικούς και άνδρες των ειδικών δυνάμεων, για να ενοχοποιήσουν την κυβέρνηση. Στην πλατεία επίσης, παρέλασαν και συμπαραστάθηκαν, στην καταστροφική μανία τους, ο πρώην Υπ. Εξωτερικών της Γερμανίας κ.Βαστερβέλε, ο Υπ. Εξωτερικών της Πολωνίας κ.Ραιντεκ Σικόρσκι, ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος, με τους Ρεμπουπλικάνους και φίλος πάντα των πολεμικών επεμβάσεων, των ΗΠΑ κ Μακέην, η υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ κα Γκούλαντ, που εξέφρασε το πλέον υποτιμιτικότατο για την Ε.Ε. και Γερμανία, όταν μιλούσε στο τηλέφωνο με τον Αμερικανό πρέσβη στο Κίεβο και τον ρώτησε «τι γνώμη έχει για τον κ.Γιατσενούκ-σημερινό πρωθυπουργό-και τον κ.Παρασένκο-σημερινό εκλεγέντα πριν από μερικούς μήνες, πρόεδρο της Ουκρανίας- «με δημοκρατικές διαδικασίες, με εμφύλιο και απέχοντα το πληθυσμό της ΝΑ Ουκρανίας»;
Μόλις ο κ. πρέσβης απάντησε, ότι, οι Γερμανία θέλει τον παλαιστή-αρχηγό του κόμματος «Γροθιά» κ. Κλιτσό, η κα Γκούλαντ εξεμάνη και είπε το πλέον γνωστό σε όλα τα ΜΜΕ «να παει να γ…….ει η Ε.Ε». Και τελικά επικράτησαν, όπως αποδεικνύεται σήμερα, οι εκλεκτοί των ΗΠΑ, κ.Γιατσενούκ-Πρωθυπουργός και ο κ.Παρασένκο-Πρόεδρος της Ουκρανίας.
Στο διπλωματικό πεδίο, άξιον μνείας, ήταν η συνάντηση στο Κίεβο μεταξύ Υπ. εξωτερικών Γερμανίας-Σταινμάγιερ-,Πολωνίας-Σικόρτσκι, απεσταλμένου του Ρώσου προέδρου Πούτιν και από Ουκρανικής πλευράς, Προέδρου Γιανακόβιτς και αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης Κλιτσό και Γιατσενούκ, που συμφώνησαν και υπόγραψαν, ’’να σταματήσει η βία, να αλλάξουν ο υπουργός εσωτερικών και στη βουλή να ψηφίσουν, αφαίρεση υπερεξουσιών του προέδρου Γιανακόβιτς. Το ίδιο βράδυ, με την απόσυρση των ειδικών δυνάμεων από την πλατεία, είχαμε νεκρούς, που σκοτώθηκαν, από τους Νεοναζί και ελεύθερους σκοπευτές, σύμφωνα με τα Ρωσικά ΜΜΕ.
Η κατάσταση, εξετράπη πλήρως, εκτός ελέγχου ,και ο πρόεδρος Γιανακόβιτς, για να σώσει τη ζωή του, φυγαδεύτηκε μέσω Κριμαίας στο Ροστόφ της Ρωσίας.
Το πεδίο λοιπόν έμεινε ελεύθερο και την εξουσία κατέλαβαν ΄΄πραξικοπηματικά΄΄ κυρίως, οι Νεοναζί των κομμάτων του ΄΄Δεξιού τομέα΄΄ και της ΄΄Ελευθερίας΄΄, προς χάριν της ‘’Δημοκρατίας, της Ελευθερίας΄΄, των ΗΠΑ, Γερμανίας και της Ε.Ε, αλλά προσωρινά ,διότι μετά ανέλαβε τον ρόλο της η Ρωσία για να προστατεύσει τα συμφέροντά της, αλλά και των Ρώσων της ΝΑ Ουκρανίας.
Με την ανατροπή λοιπόν του νόμιμου προέδρου Γιανακόβιτς και τον διορισμό από την Βουλή, με καθήκοντα προέδρου του κ.Τουρτσίνοφ και πρωθυπουργού του κ.Γιατσενούκ, φθάνουμε στον Μάρτιο του 2014,όπου ξεκίνησε ο αδελφοκτόνος-εμφύλιος πόλεμος της Ουκρανίας.
Το 1/10 του πληθυσμού της χώρας, οι Δυτικοί Ουκρανοί (4,50 εκ.) με τα κόμματα του ΄΄Δεξιού Τομέα΄΄ και ΄΄Ελευθερίας΄΄, με την χρηματοδότηση των ολιγαρχών, κυρίως του περιφερειάρχη του Ντνιεποπετρόφσκ-ολιγάρχη κ.Καλαμόσκι (ιδιοκτήτη της Πριβάτ Βανκ, ξενοδοχεία και πάμπολες επιχειρήσεις ),συνεπικουρούμενοι από τις ΗΠΑ και Ε.Ε., ετάχθη μαζί με την νέα εξουσία του Κιέβου, εναντίον των Ρώσων και Ρωσόφωνων της ΝΑ Ουκρανίας.
Με την ψήφιση, υπό τον πρόεδρο Τουρτσίνωφ, από την βουλή, της απαγόρευσης της Ρωσικής γλώσσας, που οι περισσότεροι, ακόμα και οι 115.000 Έλληνες, δεν γνωρίζουν την Ουκρανική γλώσσα, διότι μιλάνε και γράφουν μόνο Ρώσικα, ξεχύλισε το ποτήρι, και οι κάτοικοι της ΝΑ Οκρανίας, άρχισαν να οργανώνονται, να αποκτούν και αυτοί όπλα, να κάνουν Δημοψηφίσματα και με ποσοστά άνω του 90 %,να ανακηρύσουν την ΄΄Αυτόνομη Δημοκρατία Λουγκάνς και Ντανιέτσκ΄΄, με την βοήθεια βέβαια της Ρωσίας.
Στις 14 Ιουλίου 2014,δημοσιεύτηκε το ΄΄ Μανιφέστο Λαικού Μετώπου για την απελευθέρωση της Ουκρανίας, της Νοβορωσίας (Νέα Ρωσία) και της Ρουθηνίας ΄΄ που εκπονήθηκε στις 7-8 Ιουλίου στη Γιάλτα, στο διεθνές συνέδριο με θέμα: ΄΄Η παγκόσμια κρίση και η αντιπαράθεση στην Ουκρανία΄΄.
Η συνέχεια είναι τραγική για την ΝΑ Οκρανία. Εμφύλιος πόλεμος σε όλο το μεγαλείο του, με εγκλήματα κατά άμαχου πληθυσμού με πολλά θύματα γυναικόπαιδα, ακόμα και έγγυος γυναίκα με τα παιδια της στην πλατεία ,παιδικοί σταθμοί ,νοσοκομεία, σταθμοί τραίνων κλπ, παντού καταστροφή, εγκλήματα και σκοτωμοί χωρίς έλεος.
Θα αναφέρω μόνο μερικά από τα εγκλήματα, παρακάτω.
-Ξεκινώ από το Ολοκαύτωμα, στο κτίριο των συνδικάτων της Οδυσσού, όπου οι Νεοναζί, απέκλεισαν το κτίριο και έκαψαν ζωντανούς περισσότερους από 100 ανθρώπους.
Αυτό ίσως, και παραπάνω, υπενθυμίζουν στον καθένα μας, τις θηριωδίες και ολοκαυτώματα των Γερμανών στην Ελλάδα. Η΄΄Δημοκρατική Αμερική και Ευρώπη΄΄ σχεδόν δικαιολόγησαν το ολοκαύτωμα, με την χλιαρή αντίδρασή τους.
-Την ολική καταστροφή της πόλης Κραματόρσκ
-Τις τεράστιες καταστροφές στην πόλη Λουγκάνς, Ντονιέτσκ και σε πολλά χωριά
-Την καταστροφή των υδραγωγείων και σταθμών παραγωγής-διανομής ηλεκτρικού ρεύματος με αποτέλεσμα, 2 μήνες χωρίς νερό και ηλεκτροδότηση η περιφέρεια του Λουγκάνς και το ήμισυ τη πόλης του Ντανιέτσκ τον τελευταίο μήνα.
-Τους δύο παιδικούς σταθμούς στο Ντανιέτσκ, όπου από πύραυλο grad και οβίδα σκοτώθηκαν 18-20 παιδιά ενώ κοιμόταν.
-Τα δύο νοσοκομεία και το μουσείο στο Ντανιέτσκ
-Στο Ελληνικό χωριό Σταριπεσοβο με 18 Έλληνες νεκρούς
-Το γκρέμισμα των μνημείων και αγαλμάτων του Λένιν, τελευταία και αυτό της Μαριούπολης.
Μέχρι τώρα, πώς έχει διαμορφωθεί ,και πως εξελίσσεται στρατιωτικά και πολιτικά η κατάσταση;
Στρατιωτικά, οι Αυτονομιστές της ανακηρυχθείσας Λαϊκής Δημοκρατίας Λουγκάνς-Ντονιέτσκ, ελέγχουν πλήρως τις περιοχές αυτές και έχουν περικυκλώσει την πόλη της Μαριούπολης(όπου ζουν οι περισσότεροι Έλληνες ), με στόχο να την καταλάβουν, να την θέσουν υπο τον πλήρη ελεγχό τους.
Στρατιωτικά λοιπόν η εξουσία του Κιέβου έχει ηττηθεί πλήρως, όπως έχουν παραδεχθεί και οι σύμμαχοί της. Πολλοί, 7.000 Ουκρανοί στρατιώτες και νεοναζί μισθοφόροι έχουν περικυκλωθεί όπως ανέφεραν Αυτονομιστές και Ρώσοι .Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, είχε ζητήσει να ανοίξουν ανθρωπιστικούς διαδρόμους και να απελευθερωθούν, αλλά δυστυχώς η εξουσία του Κιέβου, το απέρριψε και μάλιστα είπαν να συνεχίσουν να πολεμάνε, ενώ είναι καταδικασμένοι χωρίς καμία ελπίδα διαφυγής. Συγκεκριμένα την τελευταία βδομάδα στο Ιλαβιάνσκ,87 στρατιώτες και νεοναζί, σκοτώθηκαν επειδή υπάκουσαν στο Κίεβο και δεν παραδόθηκαν.
Σύμφωνα με τα Ρωσικά ΜΜΕ, μόνο τον Αύγουστο σκοτώθηκαν 4000 Ουκρανοί στρατιώτες και συνολικά από την έναρξη του εμφυλίου 47.000, εκ των οποίων 14.000 αγνοούμενοι, εκ των οποίων πολλοί έχουν ταφεί σε ομαδικούς τάφους και λιγότεροι αυτομόλησαν στην Ρωσία. Ενώ κατά την εξουσία του Κιέβου, νεκροί αναφέρθησαν μόνο 2.600 στρατιώτες. Οι πρόσφυγες ανέρχονται σε 1.000.000,εκ των οποίων 850.000 στη Ρωσία και 250.000 σε άλλα μέρη της Ουκρανίας και Ευρώπης, που έχουν συγγενείς και φίλους.
Άξιον αναλύσεως είναι η τεράστια σημασία που έχει για τα συμφέροντα της Ρωσίας, η ΝΑ Ουκρανία. Από την μια πλευρά, μέχρι που θα το πάει η Ρωσία και ο Βλαντιμίρ Πούτιν και από την άλλη, που το πάει η Αμερική για την Ευρώπη, δεν το συζητάμε, είναι σαν να μην υπάρχει, όπως το είπε πολύ κομψά και η κα Γκούλαντ υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ.
Για την Αμερική σύμφωνα με την θεωρεία-δόγμα Μπρεζίνσκι, ΄΄στόχος πρέπει να είναι πρώτα ο πλήρης έλεγχος ,οικονομικός και πολιτικός της Ουκρανίας, ύστερα της Ρωσίας που έχει πολύ πλούτο και τέλος της Κίνας΄΄, σε διαφοροποίηση με τον Χένρι Κίσινγκερ, που με κύριο άρθρο στην έγκυρη εφημερίδα Ουάσινκτον Πόστ ,αναφέρει ΄΄η Ουκρανία πρέπει να παραμείνει ουδέτερη χώρα, χωρίς ξένες επιρροές, να έχει καλές σχέσεις με την Ευρώπη και κυρίως με την Ρωσία, λόγω των Ρώσων κατοίκων της στα ΝΑ της σύνορα, της κοινής θρησκείας και πολιτισμικής κουλτούρας, να μη γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ, το είχα πει αυτό και σε μια σύνοδο, όταν ήμουν Υπ.Εξωτερικών΄΄.
Από ότι γίνεται μέχρι σήμερα μάλλον το δόγμα Μπρεζίνσκι εφαρμόζεται.
Από την άλλη πλευρά η Ρωσία και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, τι σκέφτεται για την Ουκρανία, πιο είναι το όραμά του για τη Μεγάλη Ρωσία (Βελικορωσία);
Πολλοί έγκυροι Ρώσοι αναλυτές, φίλα προσκείμενοι στον Πούτιν πχ. ο Ακόποφ, πιστεύουν οτι μέρος του σχεδίου του-οράματος εκφράστηκε στο φεστιβάλ Νεολαίας στην πόλη Σελιγκέρ, στον Βόλγα στο τέλος Αυγούστου. Εκεί προσδιόρισε τις θεμελιώδεις αρχές στις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας. Για πρώτη φορά μίλησε για Νοβορωσία (Νέα Ρωσία), χάρτης του 1914, που ανήκαν στη Ρωσία από Λευκορωσία-Κίεβο-Χάρκοβο-Ντνιεπροπετρόφκ-Λουγκάνς-Ντανιέτσκ-Μαριούπολη-Χερσόν-Ζαπαρόζια-Οδυσσός και Κριμαία φυσικά, που εδόθη στην Ουκρανία, το 1954 από τότε πρόεδρο της ΕΣΣΔ Νικήτα Χρουτσόφ, καταγόμενο από το Ντονιέτσκ .Είπε επίσης ότι οι Ουκρανοί και Ρώσοι είναι αδέλφια, είναι ένας λαός.
Κατά τον κ. Αντόποφ, ΄΄για το τι σκέφτεται ο Πούτιν ΄΄ που και εγώ προσωπικά πιστεύω, ότι είναι κοντά στους σχεδιασμούς του,<< μετά το 1991,από τους Ρώσους και Μαλαρώσους (Μικρορώσους κατοίκους της Μικρορωσίας, όπως ιστορικά λεγόταν η ευρύτερη περιοχή της Ουκρανίας, πρίν πάρει το σημερινό όνομα), οι οποίοι ζούσαν στις υπό τυχαίες συνθήκες διαμορφωμένη ανεξάρτητη Ουκρανία, άρχισαν να ΄΄κατασκευάζουν΄΄ Ουκρανούς με δυτικά της Γαλικίας ΄΄πατρόν΄΄. Η Ρωσία αντιστάθηκε σε αυτό ,αδύναμα, είχε πολλά εσωτερικά προβλήματα τότε, ενώ κάτοικοι της Ουκρανιας, επέτρεψαν στους εαυτούς των να παρασυρθούν σε αυτό το ΄΄ παιχνίδι με τον Μπαντέρα(συνεργάτη των Ναζί) ΄΄ήρωα των Εθνικιστών Ουκρανών΄΄ ,που δολοφόνησε τον υπουργό εξωτερικών της Πολλωνίας, φυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε από τον Χίτλερ, αλλα μετα τη λήξη του Β παγκοσμίου πολέμου δολοφονήθηκε από την KGB),όχι όλοι, φυσικά, αλλά πολλοί.
Η ένταξη στην Ε.Ε. έπρεπε γεωοπολιτικά να εδραιώσει αυτή τη διαδικασία, αλλά το πολιτικό πραξικόπημα του Φεβρουαρίου 2014 και η σκληρή πολιτική της Ρωσίας, οδήγησαν την Ουκρανία σε κατάρρευση. Ο εμφύλιος πόλεμος που ξεκίνησε μεταξύ Ρώσων, που θεωρούν τον εαυτό τους Ουκρανούς και Ρώσων, που θυμούνται οτι είναι Ρώσοι, αναπόφεκτα θα τελειώσει με νίκη των Ρώσων. Ομως η επανένωση όλων των κλάδων του Ρώσικου λαού μπορεί να είναι διαφορετική στην περίπτωση της Λευκορωσίας και Καζαχστάν (για το οποίο ο Πούτιν μίλησε πολύ στο Σελιγκερ), υπαρχει η κοινή επιθυμία της κίνησης προς ενοποίηση μεσω της Ευρωασιατικής Ένωσης. Δηλαδή επανένωση ειρηνική, εθελουσία σε μεγάλο βαθμό, χάρη στο γεγονός ότι στο Μίνσκ (πρωτεύουσα της Λευκορωσίας) και στην Αστανά (πρωτεύουσα του Καζαχστάν), μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, βρέθηκαν άνθρωποι, που κατανοούν ο΄τι είναι αδύνατο να διασπάς την ιστορική ενότητα, τόσο των εδαφών, όσο και των λαών.
Ενώ στην Ουκρανία βρέθηκαν στην εξουσία ανόητοι και κοντόθωροι πολιτικοί, πράγμα που επέτρεψε στη Δύση να προσπαθήσει να την αποσπάσει βίαια από τον Ρωσικό κόσμο, με το σημερινό αποτέλεσμα, εμφύλιο πόλεμο και διάλυση της χώρας. Ομως αυτά είναι στρατηγική.
Τώρα στην ημερήσια διάταξη υπάρχουν πολύ πιο στενά τακτικά προβλήματα. Να πως τα περιέγραψε ο Πούτιν ,στο Σελιγκέρ: ΄΄Πρέπει να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ξέρετε η θέση των εταίρων μας-Δύσης-είναι να κάνουν διαπραγματεύσεις, αλλά προς το παρόν να δώσουμε στις αρχές της Ουκρανίας, να πυροβολήσουν λιγάκι, μπορεί γρήγορα να επιβάλουν εκει την τάξη. Ετσι όμως δεν γίνεται, πρέπει να συνειδητοποιηθεί αυτό. Και πρέπει να εξαναγκασθούν ειδικά οι Ουκρανικές αρχές να αρχίσουν συνομιλίες συγκεκριμένα και ουσιαστικά. Οχι μόνο τα τεχνικά ζητήματα, που είναι επίσης σημαντικά φυσικά, εχουν ανθρωπιστικό χαρακτήρα: ανταλλαγή αιχμαλώτων, όπως λένε και άλλα κάποια ζητήματα, πρέπει επί της ουσίας οι διπλωμάτες να συνηθίζουν να χρησιμοποιούν αυτή τη φράση, να διαπραγματευτούν και να γίνει πραγματικά κατανοητό, ποια δικαιώματα θα έχει ο Λαός του Ντονμπάς, του Λουγκάνς, ολόκληρης της ΝΑ Ουκρανίας. Στο πλαίσιο των σύγχρονων πολιτισμένων κανόνων, πρέπει να διατυπωθούν τα νόμιμα δικαιώματα και να κατοχυρωθούν τα νόμιμα συμφέροντα αυτών των ανθρώπων. Να γιατί πρέπει να υπάρξει διάλογος΄΄.
Κατά τον κ.Ακόποφ, οι συνομιλίες τις οποίες ωθεί ο Πούτιν το Κίεβο, δεν είναι η παράδοση της Νοβορωσίας, η οποία ήδη από καιρό ουσιαστικά, έχει αναγνωριστεί από την Ρωσία και δεν είναι η επιθυμία να της επιβάλλει κάποιου είδους μορφή ομοσπονδίας υπο τη διοίκηση των ελίτ του Κιέβου. Είναι μορφή αγώνα για την Ουκρανία. Αρχικώς να καταγραφεί η ανεξαρτησία της Νοβορωσίας και στο τέλος, αφού σταματήσει ο πόλεμος, να αναγκασθεί το Κίεβο να αναγνωρίσει εμπράκτως τη Νοβορωσία. Στην ουσία η Ρωσία δεν αγωνίζεται με το Κίεβο για την Νοβορωσία, αλλά με τη Δύση για όλη την Ουκρανία. Στο τέλος αυτού του αγώνα η σημερινή ηγεσία στο Κίεβο θα αντικατασταθεί και πιθανώς όχι μια φορά. Και η ίδια η νέα Ουκρανία (με τη μορφή της Μαλαρωσίας ή νέας ομοσπονδίας, που θα συμπεριλαμβάνει τη Νοβορωσία), θα ενταχθεί στην Ευρασιατική Ενωση. Αυτό ακριβώς είναι και ο σκοπός και το στοίχημα. Αλλά τώρα πρέπει να καθίσει το Κίεβο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με Ντονιέτσκ, που θα είναι βασικό επίτευγμα. Διαπραγματεύσεων οι οποίες φυσικά θα έχουν δευτερεύουσα σημασία, διότι το βασικό θα αποφασίζεται στο πεδίο της μάχης και στο γεωπολιτικό μέτωπο στο βαθμό, που η Ρωσία (και η συμμαχία, που συγκροτεί) θα περνά σε επίθεση στις θεμελιώδεις και πιο ευάλωτες θέσεις της Αγγλοσαξωνικής τάξης.
Η εξελιξη των γεγονότων στην Ουκρανία στο επόμενο εξάμηνο μπορεί να έχει ποικίλες εκδοχές και εξαρτάται από πληθώρα εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων: πιθανή είναι και η τελειωτική υλοποίηση της ανεξαρτησίας της Νοβορωσίας και πτώση του Κιέβου υπο την πίεση των εξεργεθέντων και η κατάληψη της εξουσίας σε ολόκηρη την Ουκρανία και η αλλαγή εξουσίας στο Κίεβο μετα από πραξικόπημα και ο διαμελισμός της χώρας σε αρκετά τμήματα. Αλλα όλες αυτές οι διαφορετικές οδοί σε τελική ανάλυση λέει τελειώνοντας ο Ακόποφ, χάρη στις προσπάθειες, που θα καταβάλει η Ρωσία, θα οδηγήσουν στην κεντρική λεωφόρο της ρωσικής ιστορίας, θα οδηγήσουν στην ενότητα, γιατί είμαστε ένας λαός…>>
Προσωπικά πιστεύω ότι την Ουκρανία, όπως την ξέραμε ενωμένη, μάλλον πρέπει να το ξεχάσουμε.
Το μέλλον θα δείξει.
Άγγελος Κολέμπας
Ασχολούμενος με την Ουκρανία από το 1995.
Ιωάννινα 5-9-2014
Μου έστειλε λοιπόν ηλεκτρονικά το παρακάτω χειμαρώδες κείμενο για το ζήτημα της Ουκρανίας, στα πλαίσια των γεωπολιτικών εξελίξεων και των στόχων που θέτει η σημερινή ρωσική ελίτ, η οποία προσπαθεί να βελτιώσει τη θέση της στα πλαίσια της παγκόσμιας ελίτ:
Το όνομα Ουκρανία-στα Ουκρανικά-Ουκραίνα,σημαίνει άκρη της Ρωσίας ή πολύ παλιά λεγόταν Μάλαρωσία (Μικρή Ρωσία),ενώ η υπόλοιπη Ρωσία λεγόταν Βελικορωσία (Μεγάλη Ρωσία). Είναι η δεύτερη σε έκταση χώρα στην Ευρώπη μετά την Ρωσία. Έχει 45.000.000 κατοίκους, από τα 52.000.000 ,που είχε το 1990,πρίν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης(ΕΣΣΔ).Σε 10-15 χρόνια απώλεσε 6-7.000.000 του πληθυσμού της, λόγω της μεγάλης κρίσης που πέρασε από την αλλαγή του συστήματος, από τον κουμμουνισμό στον καπιταλισμό, αλλά και των ανίκανων και ανεύθυνων ηγετών, που κυβέρνησαν τα τελευταία 34 χρόνια. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ ΝΑ Ουκρανίας (πλούσια Ουκρανία) και Δυτικής(φτωχής Ουκρανίας).Η Δυτική δημιουργήθηκε-εντάχθηκε στην Ουκρανία, με τη συμφωνία Στάλιν-Χίτλερ το 1939,γνωστή ως σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, όπου, μέρος της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, προστέθηκε στην Ουκρανία. Ο πληθυσμός της Δυτικής Ουκρανίας είναι το 1/10 του συνόλου, δηλαδή 4.500.000 και συνίσταται από Πολωνούς,Ούγγρους,Αυστριακούς,Γερμανούς,Ρουμάνους,τσιγγάνους,που δεν έχουν καμία σχέση με τους Ρώσους. Διαφορές λοιπόν, Θρησκευτικές, γλωσσικές, πολιτισμικές και σε ήθη και έθιμα.
Και τώρα ερχόμαστε στο σήμερα. Πως έφτασε στον εμφύλιο και προς τα πού πηγαίνει;
Όλα ξεκίνησαν τον Νοέμβριο 2013,όταν η συμφωνία, οικονομικής συνεργασίας και εμπορίου, που είχε ετοιμαστεί, μεταξύ Ε.Ε. και Ουκρανίας, δεν υπεγράφη στην Λιθουανία, από τον πρόεδρο Γιανακόβιτς, διότι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ο Γιανακόβιτς είχε προσκληθεί στο Κρεμλίνο από τον Πούτιν, και επείσθη να υπογράψει συμφωνία με την Ρωσία για βοήθεια 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αντί 600 εκατομμυρίων της Ε.Ε.
Όπως, αναφέρει και ο Θουκιδίδης ,που είναι πάντα επίκαιρος, όσον αφορά τους πολέμους: τα αίτια των πολέμων πάντα οικονομικά ήταν και είναι.
Μετά την συμφωνία με την Ρωσία και τον Πούτιν, οι ΗΠΑ και Ε.Ε. δεν μπορούσαν να το συγχωρήσουν αυτό στον Ουκρανό πρόεδρο και άρχισαν την γνωστή σε όλους μας μέθοδο τα τελευταία 20 χρόνια, ανατροπής κυβερνήσεων και προέδρων, νόμιμα εκλεγμένων. Βλέπε Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Συρία και τώρα Ουκρανία.
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με Ρωσικά μέσα ενημέρωσης, οι ΗΠΑ μέσω των Μ.Κ.Ο και το ίδρυμα Αντενάουερ Γερμανίας, ανέλαβαν το μεγάλο έργο της ανατροπής του νόμιμου προέδρου Γιανακόβιτς. Ξόδεψαν 6 δισεκατομμύρια δολάρια, ενισχύοντας τους Νεοναζί του Δεξιού Τομέα (Πράβι σέκτορ)-Ναζιστικό κόμμα με αρχηγό τον κ. Γιάρος, εκτός βουλής και το κόμμα «Ελευθερίας»(Σβόμποντα) επίσης Ναζιστικό κόμμα, εντός βουλής με ποσοστό 5 % και αρχηγό τον κ. Ολέχ Τιανιμπόκ. Οι του Δεξιού τομέα, γρήγορα οργανώθηκαν, απέκτησαν πλήρη οπλισμό, ρουχισμό και αμέσως από την Δυτική Ουκρανία που είναι η πατρίδα τους, περιφέρειά τους, εκδίωξαν τους περιφερειάρχες και τοπικές εξουσίες που είχαν εκλεγεί με το κόμμα των Περιφερειών του προέδρου Βίκτωρα Γιανακόβιτς. Εισέβαλαν σε στρατιωτικές και αστυνομικές μονάδες πήραν όπλα , ανέλαβαν την πλήρη διοίκηση της Δυτικής Ουκρανίας, κατέβηκαν και κατέλαβαν τη γνωστή πλατεία Ανεξαρτησίας (Μαϊντάν) στο κέντρο του Κιέβου και εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί. Προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές σε Δημόσια κτίρια, Ρωσικές τράπεζες και επιχειρήσεις, εισέβαλαν πολλές φορές(ακόμα και σήμερα το κάνουν) μαζί με τους οπαδούς του κόμματος «Ελευθερίας». στη βουλή (Ραντα) και επέβαλαν την θέλησή τους στην ψήφιση διαφόρων νομοσχεδίων (π.χ. απαγόρευση Ρωσικής γλώσσας, απαγόρευση συμμετοχής του Κομμουνιστικού Κόμματος που το ψήφισαν το 13 % του λαού και πλείστα άλλα). Στη πλατεία έγιναν πολλές μάχες μεταξύ αστυνομικών, ειδικών δυνάμεων αλλά και ελεύθερων σκοπευτών (Σναιπερς),που κατά δήλωση της Υπουργού Εξωτερικών της Λετονίας, στην κα. Αστον (Υπεύθυνη εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε),οι ξένοι, πληρωμένοι, ελεύθεροι σκοπευτές, ήταν που, από τις ταράτσες των κτιρίων της πλατείας, σκότωσαν αστυνομικούς και άνδρες των ειδικών δυνάμεων, για να ενοχοποιήσουν την κυβέρνηση. Στην πλατεία επίσης, παρέλασαν και συμπαραστάθηκαν, στην καταστροφική μανία τους, ο πρώην Υπ. Εξωτερικών της Γερμανίας κ.Βαστερβέλε, ο Υπ. Εξωτερικών της Πολωνίας κ.Ραιντεκ Σικόρσκι, ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος, με τους Ρεμπουπλικάνους και φίλος πάντα των πολεμικών επεμβάσεων, των ΗΠΑ κ Μακέην, η υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ κα Γκούλαντ, που εξέφρασε το πλέον υποτιμιτικότατο για την Ε.Ε. και Γερμανία, όταν μιλούσε στο τηλέφωνο με τον Αμερικανό πρέσβη στο Κίεβο και τον ρώτησε «τι γνώμη έχει για τον κ.Γιατσενούκ-σημερινό πρωθυπουργό-και τον κ.Παρασένκο-σημερινό εκλεγέντα πριν από μερικούς μήνες, πρόεδρο της Ουκρανίας- «με δημοκρατικές διαδικασίες, με εμφύλιο και απέχοντα το πληθυσμό της ΝΑ Ουκρανίας»;
Μόλις ο κ. πρέσβης απάντησε, ότι, οι Γερμανία θέλει τον παλαιστή-αρχηγό του κόμματος «Γροθιά» κ. Κλιτσό, η κα Γκούλαντ εξεμάνη και είπε το πλέον γνωστό σε όλα τα ΜΜΕ «να παει να γ…….ει η Ε.Ε». Και τελικά επικράτησαν, όπως αποδεικνύεται σήμερα, οι εκλεκτοί των ΗΠΑ, κ.Γιατσενούκ-Πρωθυπουργός και ο κ.Παρασένκο-Πρόεδρος της Ουκρανίας.
Στο διπλωματικό πεδίο, άξιον μνείας, ήταν η συνάντηση στο Κίεβο μεταξύ Υπ. εξωτερικών Γερμανίας-Σταινμάγιερ-,Πολωνίας-Σικόρτσκι, απεσταλμένου του Ρώσου προέδρου Πούτιν και από Ουκρανικής πλευράς, Προέδρου Γιανακόβιτς και αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης Κλιτσό και Γιατσενούκ, που συμφώνησαν και υπόγραψαν, ’’να σταματήσει η βία, να αλλάξουν ο υπουργός εσωτερικών και στη βουλή να ψηφίσουν, αφαίρεση υπερεξουσιών του προέδρου Γιανακόβιτς. Το ίδιο βράδυ, με την απόσυρση των ειδικών δυνάμεων από την πλατεία, είχαμε νεκρούς, που σκοτώθηκαν, από τους Νεοναζί και ελεύθερους σκοπευτές, σύμφωνα με τα Ρωσικά ΜΜΕ.
Η κατάσταση, εξετράπη πλήρως, εκτός ελέγχου ,και ο πρόεδρος Γιανακόβιτς, για να σώσει τη ζωή του, φυγαδεύτηκε μέσω Κριμαίας στο Ροστόφ της Ρωσίας.
Το πεδίο λοιπόν έμεινε ελεύθερο και την εξουσία κατέλαβαν ΄΄πραξικοπηματικά΄΄ κυρίως, οι Νεοναζί των κομμάτων του ΄΄Δεξιού τομέα΄΄ και της ΄΄Ελευθερίας΄΄, προς χάριν της ‘’Δημοκρατίας, της Ελευθερίας΄΄, των ΗΠΑ, Γερμανίας και της Ε.Ε, αλλά προσωρινά ,διότι μετά ανέλαβε τον ρόλο της η Ρωσία για να προστατεύσει τα συμφέροντά της, αλλά και των Ρώσων της ΝΑ Ουκρανίας.
Με την ανατροπή λοιπόν του νόμιμου προέδρου Γιανακόβιτς και τον διορισμό από την Βουλή, με καθήκοντα προέδρου του κ.Τουρτσίνοφ και πρωθυπουργού του κ.Γιατσενούκ, φθάνουμε στον Μάρτιο του 2014,όπου ξεκίνησε ο αδελφοκτόνος-εμφύλιος πόλεμος της Ουκρανίας.
Το 1/10 του πληθυσμού της χώρας, οι Δυτικοί Ουκρανοί (4,50 εκ.) με τα κόμματα του ΄΄Δεξιού Τομέα΄΄ και ΄΄Ελευθερίας΄΄, με την χρηματοδότηση των ολιγαρχών, κυρίως του περιφερειάρχη του Ντνιεποπετρόφσκ-ολιγάρχη κ.Καλαμόσκι (ιδιοκτήτη της Πριβάτ Βανκ, ξενοδοχεία και πάμπολες επιχειρήσεις ),συνεπικουρούμενοι από τις ΗΠΑ και Ε.Ε., ετάχθη μαζί με την νέα εξουσία του Κιέβου, εναντίον των Ρώσων και Ρωσόφωνων της ΝΑ Ουκρανίας.
Με την ψήφιση, υπό τον πρόεδρο Τουρτσίνωφ, από την βουλή, της απαγόρευσης της Ρωσικής γλώσσας, που οι περισσότεροι, ακόμα και οι 115.000 Έλληνες, δεν γνωρίζουν την Ουκρανική γλώσσα, διότι μιλάνε και γράφουν μόνο Ρώσικα, ξεχύλισε το ποτήρι, και οι κάτοικοι της ΝΑ Οκρανίας, άρχισαν να οργανώνονται, να αποκτούν και αυτοί όπλα, να κάνουν Δημοψηφίσματα και με ποσοστά άνω του 90 %,να ανακηρύσουν την ΄΄Αυτόνομη Δημοκρατία Λουγκάνς και Ντανιέτσκ΄΄, με την βοήθεια βέβαια της Ρωσίας.
Στις 14 Ιουλίου 2014,δημοσιεύτηκε το ΄΄ Μανιφέστο Λαικού Μετώπου για την απελευθέρωση της Ουκρανίας, της Νοβορωσίας (Νέα Ρωσία) και της Ρουθηνίας ΄΄ που εκπονήθηκε στις 7-8 Ιουλίου στη Γιάλτα, στο διεθνές συνέδριο με θέμα: ΄΄Η παγκόσμια κρίση και η αντιπαράθεση στην Ουκρανία΄΄.
Η συνέχεια είναι τραγική για την ΝΑ Οκρανία. Εμφύλιος πόλεμος σε όλο το μεγαλείο του, με εγκλήματα κατά άμαχου πληθυσμού με πολλά θύματα γυναικόπαιδα, ακόμα και έγγυος γυναίκα με τα παιδια της στην πλατεία ,παιδικοί σταθμοί ,νοσοκομεία, σταθμοί τραίνων κλπ, παντού καταστροφή, εγκλήματα και σκοτωμοί χωρίς έλεος.
Θα αναφέρω μόνο μερικά από τα εγκλήματα, παρακάτω.
-Ξεκινώ από το Ολοκαύτωμα, στο κτίριο των συνδικάτων της Οδυσσού, όπου οι Νεοναζί, απέκλεισαν το κτίριο και έκαψαν ζωντανούς περισσότερους από 100 ανθρώπους.
Αυτό ίσως, και παραπάνω, υπενθυμίζουν στον καθένα μας, τις θηριωδίες και ολοκαυτώματα των Γερμανών στην Ελλάδα. Η΄΄Δημοκρατική Αμερική και Ευρώπη΄΄ σχεδόν δικαιολόγησαν το ολοκαύτωμα, με την χλιαρή αντίδρασή τους.
-Την ολική καταστροφή της πόλης Κραματόρσκ
-Τις τεράστιες καταστροφές στην πόλη Λουγκάνς, Ντονιέτσκ και σε πολλά χωριά
-Την καταστροφή των υδραγωγείων και σταθμών παραγωγής-διανομής ηλεκτρικού ρεύματος με αποτέλεσμα, 2 μήνες χωρίς νερό και ηλεκτροδότηση η περιφέρεια του Λουγκάνς και το ήμισυ τη πόλης του Ντανιέτσκ τον τελευταίο μήνα.
-Τους δύο παιδικούς σταθμούς στο Ντανιέτσκ, όπου από πύραυλο grad και οβίδα σκοτώθηκαν 18-20 παιδιά ενώ κοιμόταν.
-Τα δύο νοσοκομεία και το μουσείο στο Ντανιέτσκ
-Στο Ελληνικό χωριό Σταριπεσοβο με 18 Έλληνες νεκρούς
-Το γκρέμισμα των μνημείων και αγαλμάτων του Λένιν, τελευταία και αυτό της Μαριούπολης.
Μέχρι τώρα, πώς έχει διαμορφωθεί ,και πως εξελίσσεται στρατιωτικά και πολιτικά η κατάσταση;
Στρατιωτικά, οι Αυτονομιστές της ανακηρυχθείσας Λαϊκής Δημοκρατίας Λουγκάνς-Ντονιέτσκ, ελέγχουν πλήρως τις περιοχές αυτές και έχουν περικυκλώσει την πόλη της Μαριούπολης(όπου ζουν οι περισσότεροι Έλληνες ), με στόχο να την καταλάβουν, να την θέσουν υπο τον πλήρη ελεγχό τους.
Στρατιωτικά λοιπόν η εξουσία του Κιέβου έχει ηττηθεί πλήρως, όπως έχουν παραδεχθεί και οι σύμμαχοί της. Πολλοί, 7.000 Ουκρανοί στρατιώτες και νεοναζί μισθοφόροι έχουν περικυκλωθεί όπως ανέφεραν Αυτονομιστές και Ρώσοι .Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, είχε ζητήσει να ανοίξουν ανθρωπιστικούς διαδρόμους και να απελευθερωθούν, αλλά δυστυχώς η εξουσία του Κιέβου, το απέρριψε και μάλιστα είπαν να συνεχίσουν να πολεμάνε, ενώ είναι καταδικασμένοι χωρίς καμία ελπίδα διαφυγής. Συγκεκριμένα την τελευταία βδομάδα στο Ιλαβιάνσκ,87 στρατιώτες και νεοναζί, σκοτώθηκαν επειδή υπάκουσαν στο Κίεβο και δεν παραδόθηκαν.
Σύμφωνα με τα Ρωσικά ΜΜΕ, μόνο τον Αύγουστο σκοτώθηκαν 4000 Ουκρανοί στρατιώτες και συνολικά από την έναρξη του εμφυλίου 47.000, εκ των οποίων 14.000 αγνοούμενοι, εκ των οποίων πολλοί έχουν ταφεί σε ομαδικούς τάφους και λιγότεροι αυτομόλησαν στην Ρωσία. Ενώ κατά την εξουσία του Κιέβου, νεκροί αναφέρθησαν μόνο 2.600 στρατιώτες. Οι πρόσφυγες ανέρχονται σε 1.000.000,εκ των οποίων 850.000 στη Ρωσία και 250.000 σε άλλα μέρη της Ουκρανίας και Ευρώπης, που έχουν συγγενείς και φίλους.
Άξιον αναλύσεως είναι η τεράστια σημασία που έχει για τα συμφέροντα της Ρωσίας, η ΝΑ Ουκρανία. Από την μια πλευρά, μέχρι που θα το πάει η Ρωσία και ο Βλαντιμίρ Πούτιν και από την άλλη, που το πάει η Αμερική για την Ευρώπη, δεν το συζητάμε, είναι σαν να μην υπάρχει, όπως το είπε πολύ κομψά και η κα Γκούλαντ υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ.
Για την Αμερική σύμφωνα με την θεωρεία-δόγμα Μπρεζίνσκι, ΄΄στόχος πρέπει να είναι πρώτα ο πλήρης έλεγχος ,οικονομικός και πολιτικός της Ουκρανίας, ύστερα της Ρωσίας που έχει πολύ πλούτο και τέλος της Κίνας΄΄, σε διαφοροποίηση με τον Χένρι Κίσινγκερ, που με κύριο άρθρο στην έγκυρη εφημερίδα Ουάσινκτον Πόστ ,αναφέρει ΄΄η Ουκρανία πρέπει να παραμείνει ουδέτερη χώρα, χωρίς ξένες επιρροές, να έχει καλές σχέσεις με την Ευρώπη και κυρίως με την Ρωσία, λόγω των Ρώσων κατοίκων της στα ΝΑ της σύνορα, της κοινής θρησκείας και πολιτισμικής κουλτούρας, να μη γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ, το είχα πει αυτό και σε μια σύνοδο, όταν ήμουν Υπ.Εξωτερικών΄΄.
Από ότι γίνεται μέχρι σήμερα μάλλον το δόγμα Μπρεζίνσκι εφαρμόζεται.
Από την άλλη πλευρά η Ρωσία και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, τι σκέφτεται για την Ουκρανία, πιο είναι το όραμά του για τη Μεγάλη Ρωσία (Βελικορωσία);
Πολλοί έγκυροι Ρώσοι αναλυτές, φίλα προσκείμενοι στον Πούτιν πχ. ο Ακόποφ, πιστεύουν οτι μέρος του σχεδίου του-οράματος εκφράστηκε στο φεστιβάλ Νεολαίας στην πόλη Σελιγκέρ, στον Βόλγα στο τέλος Αυγούστου. Εκεί προσδιόρισε τις θεμελιώδεις αρχές στις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας. Για πρώτη φορά μίλησε για Νοβορωσία (Νέα Ρωσία), χάρτης του 1914, που ανήκαν στη Ρωσία από Λευκορωσία-Κίεβο-Χάρκοβο-Ντνιεπροπετρόφκ-Λουγκάνς-Ντανιέτσκ-Μαριούπολη-Χερσόν-Ζαπαρόζια-Οδυσσός και Κριμαία φυσικά, που εδόθη στην Ουκρανία, το 1954 από τότε πρόεδρο της ΕΣΣΔ Νικήτα Χρουτσόφ, καταγόμενο από το Ντονιέτσκ .Είπε επίσης ότι οι Ουκρανοί και Ρώσοι είναι αδέλφια, είναι ένας λαός.
Κατά τον κ. Αντόποφ, ΄΄για το τι σκέφτεται ο Πούτιν ΄΄ που και εγώ προσωπικά πιστεύω, ότι είναι κοντά στους σχεδιασμούς του,<< μετά το 1991,από τους Ρώσους και Μαλαρώσους (Μικρορώσους κατοίκους της Μικρορωσίας, όπως ιστορικά λεγόταν η ευρύτερη περιοχή της Ουκρανίας, πρίν πάρει το σημερινό όνομα), οι οποίοι ζούσαν στις υπό τυχαίες συνθήκες διαμορφωμένη ανεξάρτητη Ουκρανία, άρχισαν να ΄΄κατασκευάζουν΄΄ Ουκρανούς με δυτικά της Γαλικίας ΄΄πατρόν΄΄. Η Ρωσία αντιστάθηκε σε αυτό ,αδύναμα, είχε πολλά εσωτερικά προβλήματα τότε, ενώ κάτοικοι της Ουκρανιας, επέτρεψαν στους εαυτούς των να παρασυρθούν σε αυτό το ΄΄ παιχνίδι με τον Μπαντέρα(συνεργάτη των Ναζί) ΄΄ήρωα των Εθνικιστών Ουκρανών΄΄ ,που δολοφόνησε τον υπουργό εξωτερικών της Πολλωνίας, φυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε από τον Χίτλερ, αλλα μετα τη λήξη του Β παγκοσμίου πολέμου δολοφονήθηκε από την KGB),όχι όλοι, φυσικά, αλλά πολλοί.
Η ένταξη στην Ε.Ε. έπρεπε γεωοπολιτικά να εδραιώσει αυτή τη διαδικασία, αλλά το πολιτικό πραξικόπημα του Φεβρουαρίου 2014 και η σκληρή πολιτική της Ρωσίας, οδήγησαν την Ουκρανία σε κατάρρευση. Ο εμφύλιος πόλεμος που ξεκίνησε μεταξύ Ρώσων, που θεωρούν τον εαυτό τους Ουκρανούς και Ρώσων, που θυμούνται οτι είναι Ρώσοι, αναπόφεκτα θα τελειώσει με νίκη των Ρώσων. Ομως η επανένωση όλων των κλάδων του Ρώσικου λαού μπορεί να είναι διαφορετική στην περίπτωση της Λευκορωσίας και Καζαχστάν (για το οποίο ο Πούτιν μίλησε πολύ στο Σελιγκερ), υπαρχει η κοινή επιθυμία της κίνησης προς ενοποίηση μεσω της Ευρωασιατικής Ένωσης. Δηλαδή επανένωση ειρηνική, εθελουσία σε μεγάλο βαθμό, χάρη στο γεγονός ότι στο Μίνσκ (πρωτεύουσα της Λευκορωσίας) και στην Αστανά (πρωτεύουσα του Καζαχστάν), μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, βρέθηκαν άνθρωποι, που κατανοούν ο΄τι είναι αδύνατο να διασπάς την ιστορική ενότητα, τόσο των εδαφών, όσο και των λαών.
Ενώ στην Ουκρανία βρέθηκαν στην εξουσία ανόητοι και κοντόθωροι πολιτικοί, πράγμα που επέτρεψε στη Δύση να προσπαθήσει να την αποσπάσει βίαια από τον Ρωσικό κόσμο, με το σημερινό αποτέλεσμα, εμφύλιο πόλεμο και διάλυση της χώρας. Ομως αυτά είναι στρατηγική.
Τώρα στην ημερήσια διάταξη υπάρχουν πολύ πιο στενά τακτικά προβλήματα. Να πως τα περιέγραψε ο Πούτιν ,στο Σελιγκέρ: ΄΄Πρέπει να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ξέρετε η θέση των εταίρων μας-Δύσης-είναι να κάνουν διαπραγματεύσεις, αλλά προς το παρόν να δώσουμε στις αρχές της Ουκρανίας, να πυροβολήσουν λιγάκι, μπορεί γρήγορα να επιβάλουν εκει την τάξη. Ετσι όμως δεν γίνεται, πρέπει να συνειδητοποιηθεί αυτό. Και πρέπει να εξαναγκασθούν ειδικά οι Ουκρανικές αρχές να αρχίσουν συνομιλίες συγκεκριμένα και ουσιαστικά. Οχι μόνο τα τεχνικά ζητήματα, που είναι επίσης σημαντικά φυσικά, εχουν ανθρωπιστικό χαρακτήρα: ανταλλαγή αιχμαλώτων, όπως λένε και άλλα κάποια ζητήματα, πρέπει επί της ουσίας οι διπλωμάτες να συνηθίζουν να χρησιμοποιούν αυτή τη φράση, να διαπραγματευτούν και να γίνει πραγματικά κατανοητό, ποια δικαιώματα θα έχει ο Λαός του Ντονμπάς, του Λουγκάνς, ολόκληρης της ΝΑ Ουκρανίας. Στο πλαίσιο των σύγχρονων πολιτισμένων κανόνων, πρέπει να διατυπωθούν τα νόμιμα δικαιώματα και να κατοχυρωθούν τα νόμιμα συμφέροντα αυτών των ανθρώπων. Να γιατί πρέπει να υπάρξει διάλογος΄΄.
Κατά τον κ.Ακόποφ, οι συνομιλίες τις οποίες ωθεί ο Πούτιν το Κίεβο, δεν είναι η παράδοση της Νοβορωσίας, η οποία ήδη από καιρό ουσιαστικά, έχει αναγνωριστεί από την Ρωσία και δεν είναι η επιθυμία να της επιβάλλει κάποιου είδους μορφή ομοσπονδίας υπο τη διοίκηση των ελίτ του Κιέβου. Είναι μορφή αγώνα για την Ουκρανία. Αρχικώς να καταγραφεί η ανεξαρτησία της Νοβορωσίας και στο τέλος, αφού σταματήσει ο πόλεμος, να αναγκασθεί το Κίεβο να αναγνωρίσει εμπράκτως τη Νοβορωσία. Στην ουσία η Ρωσία δεν αγωνίζεται με το Κίεβο για την Νοβορωσία, αλλά με τη Δύση για όλη την Ουκρανία. Στο τέλος αυτού του αγώνα η σημερινή ηγεσία στο Κίεβο θα αντικατασταθεί και πιθανώς όχι μια φορά. Και η ίδια η νέα Ουκρανία (με τη μορφή της Μαλαρωσίας ή νέας ομοσπονδίας, που θα συμπεριλαμβάνει τη Νοβορωσία), θα ενταχθεί στην Ευρασιατική Ενωση. Αυτό ακριβώς είναι και ο σκοπός και το στοίχημα. Αλλά τώρα πρέπει να καθίσει το Κίεβο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με Ντονιέτσκ, που θα είναι βασικό επίτευγμα. Διαπραγματεύσεων οι οποίες φυσικά θα έχουν δευτερεύουσα σημασία, διότι το βασικό θα αποφασίζεται στο πεδίο της μάχης και στο γεωπολιτικό μέτωπο στο βαθμό, που η Ρωσία (και η συμμαχία, που συγκροτεί) θα περνά σε επίθεση στις θεμελιώδεις και πιο ευάλωτες θέσεις της Αγγλοσαξωνικής τάξης.
Η εξελιξη των γεγονότων στην Ουκρανία στο επόμενο εξάμηνο μπορεί να έχει ποικίλες εκδοχές και εξαρτάται από πληθώρα εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων: πιθανή είναι και η τελειωτική υλοποίηση της ανεξαρτησίας της Νοβορωσίας και πτώση του Κιέβου υπο την πίεση των εξεργεθέντων και η κατάληψη της εξουσίας σε ολόκηρη την Ουκρανία και η αλλαγή εξουσίας στο Κίεβο μετα από πραξικόπημα και ο διαμελισμός της χώρας σε αρκετά τμήματα. Αλλα όλες αυτές οι διαφορετικές οδοί σε τελική ανάλυση λέει τελειώνοντας ο Ακόποφ, χάρη στις προσπάθειες, που θα καταβάλει η Ρωσία, θα οδηγήσουν στην κεντρική λεωφόρο της ρωσικής ιστορίας, θα οδηγήσουν στην ενότητα, γιατί είμαστε ένας λαός…>>
Προσωπικά πιστεύω ότι την Ουκρανία, όπως την ξέραμε ενωμένη, μάλλον πρέπει να το ξεχάσουμε.
Το μέλλον θα δείξει.
Άγγελος Κολέμπας
Ασχολούμενος με την Ουκρανία από το 1995.
Ιωάννινα 5-9-2014
RSS Feed
