Φώτο: Κυρίες και Κύριοι… Η αυτού εξοχότης πρόεδρος Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν)

Εισαγωγικό  – επιμέλεια δημοσίευσης: Γιώργος Μεριζιώτης
Εισαγωγικό:
«Έρχεται η άνοιξη: βγείτε στους δρόμους ενάντια στον πόλεμο». Αυτοκόλλητο που κόλλαγαν οι Ρώσοι Αναρχικοί σε σημεία της Μόσχας με κίνδυνο να συλληφθούν αντιμετωπίζοντας ποινή 7 χρόνον.1. «Στις 19 Σεπτεμβρίου 2013, κατά την ετήσια συνάντηση του Club Valdai, ο Πούτιν καλεί σε «αποκατάσταση της εξουσίας των ιδεών ενάντια στη λογική της αγοράς”. [δείτε σημ. 15 ] Η θερμή του αγόρευση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως κοινό μανιφέστο απ’ όλα τα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα: […] Οι ευρωατλαντικές χώρες απορρίπτουν και ξεχνούν τις ρίζες τους, ακόμα και τις χριστιανικές τους ρίζες, που όμως αποτελούν τη βάση του πολιτισμού τους. Αποκηρύττουν κάθε ηθικό θεμέλιο, αρνούνται κάθε εθνική, θρησκευτική ή σεξουαλική ταυτότητα. Ακολουθούν πολιτικές που εξισώνουν τις παραδοσιακές οικογένειες με την ένωση ατόμων του ιδίου φύλου.
Οι υπερβολές του πολιτικά ορθού προάγουν στη Δύση την παιδοφιλία […] Και εννοούν να επιβάλλουν το μοντέλο αυτό σε όλους. Αυτό μας οδηγεί στην παρακμή και σε μια τρομερή ηθική κρίση […] στην απώλεια κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας […] [1]
Αυτή η δημοσίευση είναι σπονδυλωτή προσπαθώντας να εξετάσει σε 3 μέρη τις κυρίαρχες  ιδέες  και κατά συνέπεια πράξεις της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και στρατοκρατικής ελίτ της σημερινής Ρωσίας. Κυρίαρχες ιδέες που είναι σαν την ρωσική σαλάτα (ή σαλάτα Ολιβιέ), λίγο σκοταδιστικός μεσαιωνισμός, λίγο μεσσιανισμός και χριστιανοορθόδοξη σωτηριολογία, λίγο φασισμός, λίγο έως πολύς ρατσισμός και ομοφοβία, πολύς εθνικισμός μαζί με παραδοσιοκρατία και αυταρχικό – ορντο (Ordoliberalism) νεοφιλελευθερισμό και αυτοκρατία.
Δεν ξέρω αν έχω ξεχάσει κάποια υλικά, όμως, ο τρόπος παρασκευής αυτής της ιδεολογικής σαλάτας είναι απλός: βάζετε όλα τα υλικά σε ένα μεγάλο γυάλινο μπολ, τα  ανακατεύετε καλά, αφήνετε λίγο να δέσουν τα υλικά και έχετε  μπροστά σας την ιδεολογική σαλάτα  του σημερινού ρωσικού κράτους και της ελίτ του. Προσοχή η σαλάτα σερβίρεται κρύα, καλή σας όρεξη.

Περισσότερα εδώ: https://autonomidrasi.com/2022/05/18/

Φωτο: Τον Δεκέμβριο του 2021, ο Β. Ζελένσκ παραδίδει το βραβείο «Ήρωας της Ουκρανίας»  στον  διοικητή του φασιστικού Δεξιού Τομέα Ντμίτρο Κοτσιουμπάιλοτου σε μια τελετή στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας. Ενώ στης 02 Απριλίου 2022 για το νεοφασιστικό τάγμα Αζοφ δήλωσε: «Το Αζόφ είναι αυτό που είναι, αλλά υπερασπίζεται την πατρίδα».Σχόλιο – επιμέλεια δημοσίευσης: Γιώργος Μεριζιώτης
Σχόλιο:
Η κοινή γνώμη δύσκολα μπορεί να αναδυθεί από τον βαθύ λήθαργο στον οποίο έχει βυθιστεί εδώ και δεκαετίες από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Ο Αμερικανός Μαρκ Τουέιν, ένας μεγάλος παρατηρητής της ανθρώπινης φύσης, είπε: «Είναι πιο εύκολο να εξαπατήσεις τους ανθρώπους παρά να τους πείσεις ότι έχουν εξαπατηθεί».
Αυτό το κείμενο είναι μια αναδημοσίευση συνέντευξη της  Ουκρανής ακαδημαϊκού Olga Baysha (*) που περιγράφει λεπτομερώς τον εναγκαλισμό του Volodymyr Zelensky για τις ευρέως μισητές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τους νεοναζί, την καταστολή των αντιπάλων του και τον τρόπο με τον οποίο οι ενέργειές του τροφοδότησαν τον τρέχοντα πόλεμο με τη Ρωσία. Η αναδημοσίευση  είναι από  το έγκριτο  αμερικάνικο sate  Consortium News.
Το Consortium News είναι μια ερευνητική  δημοσιογραφική  κοινοπραξία που δημιουργήθηκε  από τον αείμνηστο δημοσιογράφο, ερευνητή  και εκδότη Robert Parry:  » … Όταν ιδρύσαμε το Consortiumnews.com το 1995 – ως το πρώτο ερευνητικό ειδησεογραφικό περιοδικό βασισμένο στο Διαδίκτυο  – υπήρχε ήδη ένα κριτήριο  κρίσης στα ειδησεογραφικά μέσα των ΗΠΑ…» (Περισσότερα εδώ: Consortium News ).
Ο Robert  Parry  ήταν Αμερικανός ερευνητής δημοσιογράφος . Έγινε  περισσότερο γνωστός για τον ρόλο του στην αποκάλυψη της υπόθεσης Iran-Contra (Irangate) για το Associated Press (AP) και το Newsweek , συμπεριλαμβανομένης της αποκάλυψης  των Psychological Operations in Guerrilla Warfare (εγχειρίδιο της CIA που παρέχεται στους Κόντρας –Contras της Νικαράγουας) και τη συμμετοχή της CIA στη διακίνηση κοκαΐνης σε συνεργασια με τους Contras στο το σκάνδαλο των ΗΠΑ το 1985.
Του απονεμήθηκε το Βραβείο George Polk για το Εθνικό Ρεπορτάζ το 1984 και το IF Stone Medal for Journalistic Independence από το Ίδρυμα Nieman του Χάρβαρντ το 2015.Β Ο Parry ήταν ο συντάκτης του Consortium News (consortiumnews.com ) από το 1995 μέχρι τον θάνατό του το 2018.

Περισσότερα εδώ: Ο πραγματικός Β.Ζελένσκι: Από διάσημος λαϊκιστής μέχρι αντιδημοφιλής νεοφιλελεύθερος τύπου Πινοσέτ

Ο Λούλα μιλάει στο TIME για την Ουκρανία, τον Μπολσονάρου και την εύθραυστη δημοκρατία της Βραζιλίας στη Ciara Nugent
Βραζιλία 4 Μαΐου 2022
Η επιστροφή του Luiz Inácio Lula da Silva στην πρώτη γραμμή της πολιτικής ήταν μια βόμβα για τη Βραζιλία. Τον Απρίλιο του 2021, το Ανώτατο Δικαστήριο της Βραζιλίας ακύρωσε μια σειρά από καταδίκες για διαφθορά που είχαν αποκλείσει την αριστερή [. . . ]
Διαβάστε παρακάτω στα αγγλικά "


Ο υποψήφιος (και φαβορί) πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα: "Αντί να εξαρτόμαστε από το δολάριο ΗΠΑ, θα δημιουργήσουμε ένα κοινό νόμισμα για τη Λατινική Αμερική"
Του Yunus Soner
Με τη συμβολή του Douglas Bolivar, Καράκας, Βενεζουέλα 5 Μαΐου 2022
"Δεν μπορούμε να εξαρτηθούμε από το δολάριο ΗΠΑ. Θα αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας με τη Λατινική Αμερική. Και θα καθιερώσουμε ένα κοινό νόμισμα στη Λατινική Αμερική" Η δήλωση αυτή ανήκει στον Luiz Inácio Lula da Silva. Ο Λούλα ήταν πρόεδρος της Βραζιλίας μεταξύ [. . . ]
Διαβάστε παρακάτω στα αγγλικά
​

Δείτε σε αυτό το άρθρο από ποιους παράγοντες επηρεάζεται η διατροφή των Ελλήνων, από τα αρχαία χρόνια, μέχρι και σήμερα. 

Διαβάστε Περισσότερα
​

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΝΤΙΚΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 16-05-2022, 13:58
ΗΠΕΙΡΟΣ
Οι φορείς της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας στην Ήπειρο, οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται με εταιρικά σχήματα όπως οι ΚΟΙΝΣΕΠ και τα σχετικά, έχουν ήδη σχηματίσει ένα μικρό «οικοσύστημα» που απασχολεί, είτε ως μέλη, είτε ως εργαζόμενους-ες, περίπου 200 άτομα.
Τώρα, αυτός ο χώρος έχει και την «οργανική» του εκπροσώπηση: Η Ένωση Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας Ηπείρου «Κοινό ΚΑΛΟ» είναι πλέον πραγματικότητα, καθώς έγιναν στις 11 Μαΐου 2022 οι αρχαιρεσίες για ανάδειξη διοίκησης, στην ιδρυτική της γενική συνέλευση.
Οι Ενώσεις ΚΑΛΟ προβλέπονται από τον σχετικό νόμο. Η ένωση της Ηπείρου θα αριθμεί σύντομα 16 Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, ενώ, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, τις εργασίες της παρακολουθούν και άλλοι επιχειρηματικοί φορείς με συγγενή χαρακτηριστικά και αναφορά στο χώρο του συνεργατισμού και της αλληλέγγυας οικονομίας.
«Η Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία έρχεται από το παρελθόν της ανθρώπινης δραστηριότητας και βρίσκεται ήδη στο μέλλον αυτής, ως διέξοδος σε μια σειρά σύγχρονα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Η Ένωση Φορέων ΚΑΛΟ Ηπείρου ‘Κοινό ΚΑΛΟ’ είναι εδώ για να στηρίξει τα εγχειρήματα, να γνωριστεί με τους ανθρώπους που θέλουν να γνωρίσουν την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία, να εκπροσωπήσει τους φορείς της και να συμβάλλει στη διεύρυνση και ανάπτυξη των δραστηριοτήτων» τονίζει η Ένωση Κοινό ΚΑΛΟ στην ανακοίνωσή της.
Εμφατικά τονίζει επίσης ότι οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία «είναι επιχειρήσεις, δεν είναι ούτε σύλλογοι, ούτε ΜΚΟ, ούτε μονοπρόσωπες εταιρίες.Η λειτουργία τους καθορίζεται από το νόμο 4430 του 2016 και υπάγονται στο Μητρώο Κοινωνικής Οικονομίας του Υπουργείου Εργασίας. Φορολογούνται κανονικά, όπως όλα τα υπόλοιπα επιχειρηματικά σχήματα».
​
Το mail επικοινωνίας είναι το enosikoinokalo@gmail.com
https://typos-i.gr/article/koino-kalo-h-enwsh-ths-koinwnikhs-oikonomias-sthn-hpeiro
 

Οι εκδόσεις Τύρφη, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου δοκιμίων «Μαζί σαπίζουμε Νύμφη του Θερμαϊκού» του Δ. Μπόσκου, σας καλούν στην εκδήλωση-συζήτηση που θα γίνει την Τετάρτη 25 Μαΐου, στις 19:00μμ, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα και συγκεκριμένα στο ΑνφάνΓκατέ, Αγίου Δημητρίου 15Α.
 
Στη συζήτηση επάνω στο θέμα του “αστικού μύθου”της Θεσσαλονίκης ως ερωτικής πόλης, καθώς και στα περί της έκπτωσης και δυσλειτουργίας του αστικού της τοπίου, πέραν των ομιλητών, θα έχουν την ευκαιρία να τοποθετηθούν συγγραφείς και φίλοι των εκδόσεων Τύρφη, όπως και όλοι όσοι από τους παριστάμενους θελήσουν να εκφράσουν την άποψή τους. Οι εκδόσεις Τύρφη, λοιπόν, σας καλούν σε μια συμμετοχική εκδήλωση-συζήτηση για την πόλη μας, το παρόν και το μέλλον της, όπου όλες οι γνώμες μετράνε.
 
Ο Δημήτρης Μπόσκου είναι ένας οξυδερκής παρατηρητής όσων διαδραματίζονται γύρω του και ανά τον κόσμο και ταυτόχρονα ένας αμφισβητίας που δεν παρασύρεται από ό,τι λάμπει. Πνεύμα ανήσυχο, με αγάπη στη μάθηση διαμέσου της έρευνας, διαρκώς ψάχνει και ουδέποτε εφησυχάζει με το προφανές. Τα όσα κίβδηλα, αλλοπρόσαλλα και φαιδρά διαπιστώνει (και είναι πολλά), επιχειρεί να τα επικοινωνήσει μέσω των γραπτών του με πνεύμα σκωπτικό συνάμα δε στοχαστικό και καυστικό, που διαπερνάει τον αναγνώστη.
Στα δοκίμια του «Μαζί σαπίζουμε Νύμφη του Θερμαϊκού» (τίτλος εμπνευσμένος από το βιβλίο του Γ. Ιωάννου «Το δικό μας αίμα»), αποπειράται, με πλείστα όσα στοιχεία, να καταρρίψει τον μύθο της ερωτικής πόλης που περιβάλλει τη Θεσσαλονίκη εδώ και πολλά χρόνια, αναδεικνύοντας την πικρή πραγματικότητα.
 
H φράση «Η Θεσσαλονίκη είναι μια ερωτική πόλη» έχει καταντήσει ένα είδος πολιτισμικού σαρκασμού, κυρίως όταν αυτοί που τη χρησιμοποιούν την πετάνε κάπως ειρωνικά ή αφήνουν να αιωρείται μια αίσθηση ενός δήθεν LifeStyle, μιας επιτηδευμένης ανεμελιάς των κατοίκων της, ενώ οι κάτοικοι αυτοί στενάζουν κάτω από το βάρος των προβλημάτων τους. Η σημερινή Θεσσαλονίκη είναι οτιδήποτε άλλο παρά μια ερωτική πόλη. Δες αυτά τα μορφώματα, τις πολυκατοικίες -που κατασκεύασαν οι εργολάβοι της αντιπαροχής- και θαύμασε το πώς ξεχειλίζουν από ερωτισμό. Δες τους δρόμους και τα άθλια πεζοδρόμια, τα μανάβικα, τα γκαράζ, τα φαστφουντάδικα, τα καφενεία, το πλαστικό, τις κακόγουστες επιγραφές, τα σκουπίδια που συχνά λειτουργούν ως αυτόνομες οντότητες, μια πόλη απρόσωπη, λεηλατημένη ιστορικά, χωρίς φυσιογνωμία. Διαφημίσεις, λογότυπα, ταμπέλες, αφίσες, δείγματα δυσβάστακτης ασχήμιας και ιδιοποίησης των κοινόχρηστων χώρων. Η αισθητική κάθε δρόμου διαμορφώνεται με βάση το τι πουλιέται και τι σερβίρεται σε κάθε περιοχή, σε πελάτες καθοδηγούμενους από τη σημερινή λύσσα για κατανάλωση και μιμητισμό. Ελάχιστοι χώροι θυμίζουν την πόλη που υπήρξε για είκοσι τρεις αιώνες και που κάτω από το χώμα της βαριοκοιμούνται τα σπαράγματα της μακραίωνης πορείας της.
 
Ο Δ. Μπόσκου από θέση του μελετητή, του επί μακρά σειρά ετών εξαίρετου ακαδημαϊκού δασκάλου ΑΠΘ, αλλά και του δια βίου κατοίκου της Θεσσαλονίκης, εξετάζει εξονυχιστικά την πόλη τόσο από πλευράς έκπτωσης και δυσλειτουργίας του αστικού τοπίου της όσο και από πλευράς της εγκληματικής αδιαφορίας και κακοποίησής της από τους ίδιους τους ανθρώπους που την κατοικούν. Στον τελευταίο αυτό λόγο δίνει ιδιαίτερη έμφαση, αφιερώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου του στην καταγραφή, παρουσίαση και σφοδρή κριτική, διάφορων πορτραίτων θεσσαλονικέων (ο ελληναράς / ο μπουζουκόφιλος / ο πολιτικός / οι αρχαίοι του Ντεπό κ. α.), που συμβάλλουν τα μάλα στο αντί-ερωτικό σημερινό πρόσωπο της πόλης.
Πέρα όμως από την κριτική και τον λεπτό σαρκασμό που διακατέχουν όλα τα δοκίμια, ο Δημήτρης Μπόσκου αποδεικνύει τη βαθιά ευαισθησία και ανησυχία του για την καθοδική πορεία της Θεσσαλονίκης, καθώς και την αμέριστη αγάπη και γνώση του για κάθε τι που την αφορά, σαφώς στοχεύοντας δια της γραφής του στην αφύπνιση συνειδήσεων.
 
«Εκτός, λοιπόν, του ότι δεν είναι η Θεσσαλονίκη πόλη ερωτική, είναι και μια πόλη που δεν την αγαπάει κανένας, ούτε οι ίδιοι οι κάτοικοί της. Αλλιώς θα είχε το Μετρό της εδώ και πολλά – πολλά χρόνια και με τα παγκόσμιας ακτινοβολίας αρχαία της in situ. Μια πόλη με κατοίκους που νοιώθουν ενοχές απέναντι στην ιστορία της πόλης τους, αλλά κανένας δεν τολμά να κάνει κάτι».
 
Για το βιβλίο μιλούν οι:Ελευθερία Θάνογλου / Κάτια Σουέρεφ / Δημήτρης Μπόσκου
 
Επί του θέματος θα τοποθετηθούν οι:Γιώργος Γκόζης / Άννα Γρηγοριάδου / Έλενα Γιασεμάκη / Μαρία Γαληνίδου /Μαρία Γκερτσάκη / Ξένια Ράδα Καλαϊτζίδου / Τάσος Κουδούνης / Νίκος Κρυωνίδης / Βασίλης Μόσχοβος / Κατερίνα Νικολάου /Νίκη Ροδοπούλου / Αναστασία Πανταζοπούλου / Γιώργος Σαράτσης / Κώστας Σκιπητάρης κ.α.
 
Την συζήτηση συντονίζει η Μαρία Ψωμά Πετρίδου
 
Εκδόσεις Τύρφη

​Την Τετάρτη 25 Μαΐου 2022 και ώρα 7.30 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Χανίων η πολιτική συλλογικότητα ''@χωριά ΒΔ Κρήτης''
και η Συλλογικότητα εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου ''Terra Verde''(Γη Πράσινη) διοργανώνουν
εκδήλωση με θέμα "Γύρη λουλουδιών, γύρη μελισσών"στο πλαίσιο των ''Αλληλοδιδακτικών Κύκλων Γεωργίας ''.
Η Γιώτα Γώτσιου, βιολόγος-ερευνήτρια στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων (@ΜΑΙΧ), θα δώσει πληροφορίες για την γύρη των φυτών, την επιστήμη που την μελετά (παλυνολογία) και την σύνδεσή της με διάφορους κλάδους επιστημών (όπως αρχαιοβοτανική, ιστορική γεωλογία, παλαιοντολογία, εξελικτική βιολογία, αεροβιολογία/ αλλεργιολογία, εγκληματολογία/ ιατροδικαστική). Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην σχέση της γύρης με τις μέλισσες, την επικονίαση των φυτών και την μελισσοπαλυνολογία (μελέτη της γύρης στο μέλι).
Η Γκλόρια Κωσταντουδάκη, βιολόγος και Health Coach, θα μιλήσει για τις ευεργετικές ιδιότητες και την αξία της γύρης στην βελτίωση της υγείας μας.
Ο Γιάννης Αποστολάκης, Ex-Chef MAIX, πρόεδρος του Δικτύου Κρητικής Γαστρονομίας, θα αναπτύξει το θέμα "Γύρη, ο θησαυρός της μέλισσας στην γαστρονομία".
Ο μελισσοκόμος Αντώνης Παπαγιαννάκης θα μιλήσει και θα δείξει στην πράξη με ποιο τρόπο λαμβάνεται η γύρη από την γυρεοπαγίδα της κυψέλης και για το τι θα πρέπει να προσέχει ο παραγωγός και ο καταναλωτής.
Θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση.

​ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ
 
Ανοιξιάτικο διήμερο γιορτής και αντίστασης στον Βόλο
21-22 Μαΐου 2022
 
Ο Βόλος, η πόλη κάτω από το Πήλιο με την πανάρχαια και πλούσια ιστορία, με το Πανεπιστήμιο, τη θάλασσα, τα καΐκια και τα τσιπουράδικα, μετατρέπεται σταδιακά, παράνομα και όσο μπορούν αθόρυβα σε βιομηχανική περιοχή, ενώ ο δήμαρχός της θαμπώνει τα μάτια των πολιτών της με λαμπάκια και φανφάρες, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση ευημερίας.
 
Η τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ-Lafarge καίει σκουπίδια για την «παραγωγή ενέργειας», διαδικασία κατά την οποία παράγονται τοξικοί ρύποι, όπως διοξίνες και φουράνια, βαρέα μέταλλα και μικροσωματίδια, τα οποία θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία, ρυπαίνουν τον υδροφόρο ορίζοντα και τη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή της περιοχής.
 
Ο Βόλος όμως ήταν μόνο η αρχή. Σύμφωνα με το νέο εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, η καύση θα καθιερωθεί σε όλη τη χώρα. Πλήθος ερευνών καταγράφουν αυξημένη εμφάνιση νευρολογικών, καρδιαγγειακών και αναπνευστικών παθήσεων καθώς και νεοπλασματικών νόσων, για τους πληθυσμούς που κατοικούν κοντά σε περιοχές όπου γίνεται αποτέφρωση απορριμμάτων.
 
Οι Σταγιάτες, έπειτα από 350 χρόνια, εξαιτίας επιχειρηματικών συμφερόντων, δεν έχουν πρόσβαση στο καθαρό νερό της Κρύας Βρύσης, η οποία είναι συνυφασμένη με την κοινωνική ζωή και την ταυτότητα του χωριού.
 
Οι κάτοικοι της περιοχής δημιούργησαν ισχυρά κινήματα, τα οποία έγιναν φορείς ενημέρωσης και αντιστάθηκαν στην περιβαλλοντική βαρβαρότητα που τους επιβλήθηκε και συνεχίζει να απειλεί τη ζωή τους.
 
Η απάντηση του κράτους ήταν αδιαφορία, λοιδορία, διώξεις και τέλος βία και καταστολή. Η αστυνομία μάλιστα κατά τη διάρκεια της μεγάλης πορείας στις 13/6/2020, μαγνητοσκόπησε και άσκησε ανυπόστατες διώξεις σε 14 πολίτες που ταυτοποιήθηκαν εκ των υστέρων, απλά και μόνο επειδή διεκδίκησαν καθαρό αέρα, με ξεκάθαρο στόχο την τρομοκρατία του κόσμου.
Την επόμενη μέρα από την πορεία, ο Βασίλης Μάγγος έπεσε θύμα άγριας κακοποίησης και βασανισμού από αστυνομικούς, όταν αυθόρμητα διαμαρτυρήθηκε για τις άδικες συλλήψεις φίλων του, και ένα μήνα μετά απεβίωσε.
 
Η πολιτεία, όχι απλά δεν έχει αποδώσει ακόμη ευθύνες, αλλά αντίθετα ασκεί διώξεις με κάθε αφορμή στον κόσμο που αντιδρά στα αντι περιβαλλοντικά σχέδια του δήμου Βόλου, της περιφέρειας Θεσσαλίας και του κράτους.
Αλλά η κραυγή για δικαιοσύνη ηχεί δυνατά.
 
Μετά από όλα αυτά, τώρα σχεδιάζονται νέες επενδύσεις σε απόσταση αναπνοής από την πόλη, όπως οι εγκαταστάσεις του Υπεράκτιου Πλωτού Τερματικού Σταθμού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) που, χωρίς καμία διαβούλευση, αδειοδοτήθηκε εσπευσμένα και θα ξεκινήσει να κατασκευάζεται στον κόλπο του Βόλου.
 
Το Support Earth καλεί το Σάββατο 21 και την Κυριακή 22 Μαΐου σε μια γιορτή έκφρασης, αντίστασης και ελευθερίας στην πολύπαθη πόλη του Βόλου.
 
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΜΑΙΟΥ
 
12:00 : Πορεία στο κέντρο της πόλης μαζί με τις συλλογικότητες του Βόλου, Caracatu και Οιστρογόνες. Σημείο συγκέντρωσης και μικροφωνική στην πλατεία Ελευθερίας.
 
18:00 - ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΘΕΑΤΡΑΚΙ ΑΝΑΥΡΟΥ
 
- Μουσικά Σύνολα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Τα Μουσικά Σύνολα του Π.Θ. (Ομάδα Φωνητικής Έκφρασης και Οργανικά Σύνολα) ιδρύθηκαν το 2005 με στόχο τη μουσική καλλιέργεια των φοιτητών μέσα από τη βιωματική προσέγγιση της μουσικής (πραγματοποίηση συναυλιών, μουσικών εκδόσεων, φεστιβάλ, πολιτιστικών ανταλλαγών κ.ά.). Οι μουσικές αναζητήσεις στηρίζονται στη συλλογική δράση και λειτουργούν ως γέφυρα επικοινωνίας με φορείς και ιδρύματα της πόλης αλλά και με άλλους εκπαιδευτικούς φορείς της Ελλάδας και του εξωτερικού.
 
- Πολυφωνικά τραγούδια Ηπείρου
Μια παρέα που ξεκίνησε, κάπου στα Εξάρχεια, να τραγουδά ηπειρώτικα πολυφωνικά από αγάπη και μεράκι, κάνει τις πρώτες της εμφανίσεις σε χώρους που προωθούν το πνεύμα της συλλογικότητας, του αγώνα και της αυτοοργάνωσης.
 
- ¨Flamenco για τη Λευτεριά¨
Γι' αυτό που νιώθουμε όταν αγγίζουμε αυτή την μουσική.. έχοντας τον λόγο.
Κ' έτσι, για τη συνύπαρξη συλλογικών ασυνείδητων.
Νάνσυ Λευκή (φωνή), Σταύρος Πρέσσης (κιθάρα)"
 
- Σταμάτης Φουσέκης (Noizedelic Folk)
Ένα ανθρωπο-τεχνολογικό σόλο που βασίζεται στο "σπασμένο" groove, τις πολυφωνικές γραμμές, την ψυχεδέλεια και τον ψηφιακό θόρυβο.Πρωτότυπες ορχηστρικές συνθέσεις του Σταμάτη Φουσέκη για κόντρα μπάσο, e-bow/slide guitar και laptop, οι οποίες δημιουργούνται και εξελίσσονται ζωντανά με χρήση multitrack live looping τεχνικής.
 
- De Luar and the StreetDose
Ο De Luar και οι StreetDose είναι μια εξαμελής ψυχεδελική ροκ μπάντα με post και folklore στοιχεία και ελληνικό κοινωνικό-πολιτικό στίχο. Έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκους (Νάρκη, TheadventuresofMonaVali, Χρυσός Αιώνας)
 
- Kokowamba & friends
O Kokowomba είναι από το Congo και έχει ταξιδέψει με τη μουσική του σε όλο τον κόσμο. Όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος στην χώρα του βρήκε καταφύγιο στην Ελλάδα όπου και μένει τα τελευταία τρία χρόνια. Η μουσική του είναι ένα ταξίδι στην πράσινη Αφρική!
 
-Lasha Rukhadze & friends
Στο μουσικό ταξίδι όλα είναι πιθανά. Πάνω από 10 χρόνια στην μουσική και την μαγεία, ταξιδεύοντας σε ανύπαρκτα σύνορα και προσφέροντας μελωδίες και ιστορίες σε ρέγκε-αφρό-βαλκανικούς ρυθμούς στον λαό για μια τελετή με τρελό χορό!
*Το πρόγραμμα θα διαμορφώνεται και θα τροποποιείται μέχρι τελευταία στιγμή.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ θα υπάρχουν ομιλίες, τοποθετήσεις και μικροφωνική. Πάγκοι με ενημερωτικά κινηματικά φυλλάδια και zines είναι ευπρόσδεκτα!
 
Στον χώρο θα βρίσκεται η Κουζίνα Αλληλεγγύης Βόλου Αγγελική Ιωαννίτη καθώς επίσης θα λειτουργεί μπαρ για την ενίσχυση των δικαστικών εξόδων των πολιτών του κινήματος.
 
 
19:00 –ΠΑΡΑΛΙΑ( ΘΟΛΟΣ ) - ΔΡΩΜΕΝΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ
 
- Sea Clown Sailing Circus
Tο πρώτο διεθνές ιστιοπλοϊκό τσίρκο στις ελληνικές θάλασσες!ΠλέουN τριγύρω σκορπίζοντας ελπίδα και ευτυχία μέσα από την τέχνη ! Στόχος τους είναι να εκπαιδεύσουν, να εμπνεύσουν και να παρακινήσουν μέσω του τσίρκου, της τέχνης, του κινηματογράφου και της μουσικής. Να προωθήσουν την ισορροπία και την αρμονία μέσω της φιλοσοφίας και των βιώσιμων τεχνολογιών.
 
«Ο Καραγκιόζης και το μαγεμένο δεντρί» από το Θέατρο Σκιών Namaste
Διαδραστική παράσταση με περιβαλλοντικό περιεχόμενο. Ένας μύθος λέει, πως τα παλιά χρόνια, το δέντρο δεν λεγόταν δέντρο αλλα ΔΕΝ - ΤΡΩΩ !Για να θυμάται πάντα ο άνθρωπος πόσο χρήσιμα είναι τα δέντρα για ολόκληρη την πλάση και πότε να μην τα πειράξει ! Πολλά άλλαξαν από τότε και η γη μας κινδυνεύει, από εμάς τους ίδιους...Ο Καραγκιόζης θα ζητήσει τη βοήθεια των παιδιών για να πάρουμε το μέλλον της γης στα χέρια μας !
 
 
 
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΙΟΥ
 
11:00 - Πεζοπορία στη μνήμη του Βασίλη Μάγγου στην ''Πεζοπορική Διαδρομή Βασίλειος Μάγγος'' με κατάληξη την πλατεία στις Σταγιάτες.
 
Το σημείο συνάντησης θα είναι στις Αηδονοφωλιες, στο τέρμα γραμμής αστικού Νο 4, όρια Αγ.Ονούφριου-Ανακασιας.
 
12:00  - Συζήτηση με τη συνέλευση «Σταγιάτες - Ελεύθερα Νερά» και τον Γιάννη Μάγγο
 
 
 
 
Μουσικό πρόγραμμα με την Βασιλική Νίκα
 
 
  Stand Up Comedy με τον Βύρωνα Θεοδωρόπουλο
 
  Παραδοσιακό γλέντι στην πλατεία
 
Καλούμε όλες τις καλλιτεχνικές και περιβαλλοντικές ομάδες, τις συλλογικότητες, τους πολιτιστικούς συλλόγους, τους καλλιτέχνες του δρόμου, μουσικούς, κουκλοπαίχτες, performers, όλους τους αλληλέγγυους/ες από οποιοδήποτε μέρος, να διεκδικήσουμε καθαρό αέρα, ελεύθερο νερό και δικαιοσύνη σε αυτές και αυτούς που υπερασπίζονται την Γη τους.
 
Ελάτε να συζητήσουμε, να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να ζωγραφίσουμε με χρώματα τους δρόμους της πόλης, να εισπνεύσουμε τον αέρα που εμείς θέλουμε.
 
Αγώνας για τη ζωή, τη φύση και την ελευθερία!
 
Παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για τη συμμετοχή σας ώστε να προγραμματιστούν οι μετακινήσεις και η διαμονή.
Θα υπάρξει πούλμαν από Αθήνα με αναχώρηση το βράδυ της Παρασκευής ή το πρωί του Σαββάτου και επιστροφή την Κυριακή το βράδυ.
Θα υπάρξει επίσης ελεύθερη διαμονή σε σπίτια και χώρους αλληλέγγυων.
 
Παρακαλούμε να μας ενημερώσετε έγκαιρα για τη συμμετοχή σας ώστε να προγραμματιστούν τα παραπάνω.
Κρατήσεις θέσεων για το πούλμαν μέχρι την Τρίτη 17 Μαϊου
 
Τρόποι επικοινωνίας
Page : https://www.facebook.com/supportearthgr
Mail : s.earth.athens@gmail.com
Τηλέφωνα :
6977537579
6948401277
 
Poster by Markos Zour
 
event :
 
https://fb.me/e/31o4PTFiO
 
#ftiaxnoumeatmosfaira
 

1. Ζοφερό μέλλον

Μέχρι τώρα ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός υποσχόταν «κοινωνίες ευημερίας και αφθονίας», αποκρύπτοντας τις παράπλευρες απώλειες από τις απειλές που συνόδευαν την παγκοσμιοποίησή του.
Η μεγαλύτερη από αυτές τις απειλές μέχρι τώρα, ήταν αυτό που από κάποιους επιστήμονες ονομάσθηκε «συνδημία του υποσιτισμού-παχυσαρκίας-κλιματικής αλλαγής». Υποσιτισμός στον «υπο ανάπτυξη κόσμο», παχυσαρκία στον «αναπτυγμένο» κόσμο και κλιματική αλλαγή για όλον τον πλανήτη.
Τώρα έχουμε επιπλέον και την πανδημία Κόβιτ19, που προστιθέμενη στις προηγούμενες, δημιουργεί τέτοιες συνθήκες ώστε η παγκόσμια ελίτ και οι κυβερνήσεις της να την εκμεταλλευθούν σαν την «τέλεια καταιγίδα» για να μπορέσουν να εφαρμόσουν τέτοια μέτρα οικονομικής και πολιτικής ατζέντας, τα οποία σε κάθε άλλη περίπτωση θα προκαλούσαν μεγάλη αντίδραση από τους «από κάτω» αυτού του πλανήτη.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η πολεμική σύγκρουση στην Ευρώπη με θέατρο την Ουκρανία: αυτή θα οξύνει την επερχόμενη επισιτιστική-διατροφική κρίση, αλλά και την ενεργειακή, κρίσεις που είχαν ήδη διαφανεί και πριν τον πόλεμο με αυξήσεις τιμών παντού, αφού και η τροφή[1] και η ενέργεια[2] έχουν μετατραπεί σε χρηματιστηριακά προϊόντα(διαφάνεια 3).
Οι εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί σήμερα από τον «καταστροφικό καπιταλισμό», όπως τον έχει αναλύσει η Ναόμι Κλάιν, είναι τέτοιες που θα κάνουν ακατοίκητη τη Γη για τους περισσότερους ανθρώπους για τους παρακάτω λόγους:

•  Κλιματική αλλαγή, κλιματικές ασθένειες και θάνατοι λόγω της υπερθέρμανσης, παγκοσμιοποίηση της ασθένειας και επερχόμενες πανδημίες
• αέρας που δεν θα αναπνέεται, ατμοσφαιρική ρύπανση που κάνει αόρατο τον Ήλιο(κινέζικες πόλεις)
• επισιτιστική και ενεργειακή κρίση που οξύνονται και λόγω των πολεμικών συγκρούσεων(βλέπε πχ. Ουκρανία)
• εξαφάνιση ειδών,
• οξύνιση των ωκεανών,
• μόνιμη οικονομική κατάρρευση, κεφαλαιοποίηση της καταστροφής, αύξηση συγκρούσεων, πολέμων και ολοκληρωτισμών.

Ο εφησυχασμός λοιπόν της πλειοψηφίας των ανθρώπων δε μπορεί να συνεχισθεί!
Τα διλήμματα και τα δράματα που κρύβονται στις παραπάνω δυσμενείς εξελίξεις , πρόκειται να βιωθούν κυρίως από τις μελλοντικές γενιές στις οποίες οι σημερινές κληροδοτούν όχι μόνο οικονομικά χρέη, αλλά και πολύ περισσότερα οικολογικά χρέη, με την έννοια ότι τα παιδιά και τα εγγόνια μας , αν θέλουν να επιβιώσουν θα χρειασθεί να αλλάξουν τον σημερινό τρόπο ζωής και τον τρόπο οργάνωσής τους .
Θα χρειασθεί  να περάσει η ανθρωπότητα στο στάδιο , όπως λέμε στο βιβλίο, της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης, της αυτονομίας με άμεση δημοκρατία και της Κοινοτικής οργάνωσης της κοινωνίας στη βάση του ομοσπονδιακού Κοινοτισμού.
Θα χρειασθεί οι άνθρωποι να επανανοηματοδοτήσουν τη ζωή τους

2. Η έννοια του Κοινοτισμού είναι κομβική, σήμερα

Γιατί στις σημερινές συνθήκες, και λόγω των πολλαπλών κρίσεων που αφορούν και την ίδια τη δομή του καπιταλιστικού συστήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, το κοινοτικό πνεύμα και ο κοινοτισμός έχει επανέλθει σε όλο τον κόσμο και διαμορφώνεται- κυρίως και προς το παρόν- με τη συλλογική υπόσταση των «κοινοτήτων του αγώνα» και των «κοινοτήτων του κινδύνου». Η κοινωνία των «από κάτω», εκείνων δηλαδή που βρίσκονται σε κίνδυνο και είναι τα θύματα της παγκοσμιοποίησης και των κρατών, δημιουργούν εγχειρήματα κοινοτισμού και κοινοτικές σχέσεις μεταξύ τους. Η παράδοση του κοινοτισμού που εμφανίζεται, υποχωρεί και ξαναεμφανίζεται-ιδίως στις δύσκολες συνθήκες, δημιούργησε π.χ. στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, πάνω από 3.000 καταγεγραμμένα κοινοτικά εγχειρήματα, με διάφορες κουλτούρες στα πλαίσιά τους.
Αυτό που δεν κατάφερε το κίνημα του σύγχρονου κοινοτισμού, ήταν να αναπτύξει παράλληλα και αντι-θεσμούς απέναντι των επικρατούντων υφιστάμενων θεσμών, έτσι ώστε να μπορεί να συσταθεί μία δύναμη δυαδικής εξουσίας, αποκεντρωμένη, ομοσπονδιακή και προερχόμενη από τους πολίτες, ώστε αυτή να αποκτήσει τον έλεγχο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, τον  οποίο έλεγχο εξακολουθεί προς το παρόν να κρατά για τον εαυτό του το συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό εθνικό κράτος. Για να δημιουργήσουμε τέτοιους αντι-θεσμούς στις σημερινές συνθήκες του άκρατου ατομικισμού είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Είναι πολύ δύσκολο να οργανώσουμε μια πραγματική δημοκρατική πολιτεία, αλλά και δυσκολότερο να τη διατηρήσουμε, όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα. Το ζήτημα της επαναστατικής αλλαγής και στα μέρη μας, προϋποθέτει την αποκέντρωση σε κοινότητες, δήμους και περιφέρειες και τη δικτύωσή τους σε ανακλητά συμβούλια.
Ο κόσμος του αγώνα, συρρικνωμένος πάλι σήμερα σε σχέση με λίγα χρόνια πριν, αλλά υπαρκτός και επίμονα δραστήριος, στρέφεται καθημερινά-ιδίως στα πλαίσια και της επιδημιολογικής κρίσης, αλλά και κατά και μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού όπου π.χ. στη Β. Εύβοια εκφράσθηκε η αλληλεγγύη και το κοινοτικό πνεύμα ακόμα και με συνελεύσεις ντόπιων και αλληλέγγυων- στρέφεται λοιπόν όλο και περισσότερο στην έννοια της Κοινότητας μέσα από μια θολή προσέγγιση της εικόνας της. Η υιοθέτηση της έννοιας θα επιταχυνθεί στα επόμενα χρόνια, γιατί θα καλύπτει πολλές προσεγγίσεις και ανάγκες για συλλογική πραχτική και δράση.    
Στην Ελλάδα της επιδημιολογικής κρίσης άρχισαν να χρησιμοποιούν τον όρο Κοινότητα και να μιλάνε για την αναγκαιότητα επιστροφής στην έννοιά της, ακόμα και καθεστωτικοί πολιτικοί και κονδυλοφόροι( π.χ. «Με ατομική ευθύνη να κρατάμε τα μέτρα και να εμβολιασθούμε για να προστατέψουμε την κοινότητα από τον ιό». λένε: αυτοί βέβαια εννοούν την «κοινότητα των υπηκόων» και όχι την κοινότητα των αυτόνομων πολιτών).
Ο σύγχρονος αναδυόμενος Κοινοτισμός δεν μπορεί να κοιτάζει μόνο προς τα πίσω. Επιστροφή μεν στον Κοινοτισμό, αλλά...προς τα μπρος!
Δεν μπορεί να είναι επιλογή μας οι κοινότητες των προεστών και των κοτζαμπάσηδων της Τουρκοκρατίας, ούτε οι κοινότητες του προέδρου και του κοινοτικού συμβουλίου της νεοελληνικής πραγματικότητας μέχρι πριν καταργηθούν από τους νόμους « Καποδίστρια-Καλλικράτη».
Στο επίπεδο της κοινωνικής οργάνωσης δεν μπορεί η προοπτική να είναι πάλι το κεντρικό εθνικό κράτος, το οποίο έχει ξεπερασθεί από της συνθήκες της παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού, αλλά η Κοινότητα των Κοινοτήτων με τη μορφή του δημοκρατικού ομοσπονδιακού Κοινοτισμού. 
Ο κοινοτισμός και η άμεση δημοκρατία με την ομοσπονδιακή μορφή, αποτελεί σήμερα την ιδέα που μπορεί, όσο πιθανώς καμία άλλη, να εδαφικοποιήσει ταυτόχρονα σε τοπικό/γεωγραφικό αλλά και οικουμενικό/φαντασιακό επίπεδο την έννοια του κοινωνικού αυτοκαθορισμού.
Οι κοινοτικοί δεσμοί και σχέσεις σήμερα δεν στηρίζονται μόνο στην έννοια της χωρικής εγγύτητας-αν και αποτελεί βασική προϋπόθεση-αλλά διέπονται περισσότερο από τις κοινές πολιτισμικές, κοινωνικές και πολιτικές αξίες. Προς αυτή την κατεύθυνση ζητούμενο είναι να δημιουργηθούν εκείνοι οι κοινοτικοί δεσμοί-θεσμοί που θα βρίσκουν έδαφος στο κοινωνικό πεδίο και θα διαμορφώνουν σταδιακά και τη νέα κοινωνική πραγματικότητα. Τον σημαντικότερο ρόλο σε αυτή την καθημερινή ύφανση-διαμόρφωση του κοινοτικού σχεδίου θα τον έχουν τα πρόσωπα. Τα πολύπλευρα-και όχι μονοδιάστατα- εκείνα υποκείμενα ενός νέου κοινοτικού ανθρωπολογικού τύπου (Βλέπε βιβλίο μας)που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για δημιουργία και συμμετοχή σε κοινοτικά εγχειρήματα.
Κύκλοι προσώπων-πρωτοβουλίες πολιτών με αρχικές γενικές συμφωνίες ως προς τους σκοπούς και τα μέσα υλοποίησης, σε ανοιχτούς χώρους συνάντησης-συζήτησης για διεύρυνσή τους αλλά και παραπέρα διερεύνησης δυνατοτήτων, θα είναι ο εφαλτήρας για την από τα κάτω διαμόρφωση ενός προγράμματος υπέρβασης του καπιταλιστικού κοινωνικού σχηματισμού και του κεντρικού αυταρχικού κράτους.

3. Τοπική Κοινότητα

Θα σταθούμε εδώ στο κύτταρο της άμεσης δημοκρατίας, δηλαδή στην  Τοπική Κοινότητα(Τ.Κ.), είτε αυτή είναι της υπαίθρου, είτε πρόκειται για μια αστική κοινότητα σε κάποια ελληνική πόλη.
Οι δομές της Κοινότητας που θα αγαπήσουμε:
Καταρχήν, μια χωρική κοινότητα, της υπαίθρου ή της πόλης, δεν είναι μόνο ο λειτουργικός τόπος της καθημερινής ζωής και διαμονής. Είναι ταυτόχρονα και ένα πολιτικό σώμα πολιτών που αποφασίζει για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα που τους απασχολούν. Εδώ έχει λοιπόν εφαρμογή αυτό που πρέπει να εκφράζει με την κυριολεκτική σημασία της η λέξη πολιτική. Εδώ η γενική έννοια της κοινωνίας μπορεί να πάρει μια πιο συγκεκριμένη μορφή. Αυτή της τοπικής κοινωνίας, της κοινωνίας των πολιτών με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Των ενεργών και συμμετεχόντων σε συνελεύσεις πολιτών, που προσπαθούν να δημιουργήσουν μια δημόσια σφαίρα στην οποία να υπάρχει μια ορθολογική , δημιουργική και ηθική αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Να δημιουργήσουν ένα δήμο των πολιτών και όχι του δημοτικού συμβουλίου, των συνοικιακών και δημοτικών συνελεύσεων και όχι της δημαρχίας και αντιδημαρχίας, την ομοσπονδιακή ένωση των δήμων σε περιφέρεια και όχι του πάλε ποτέ νομάρχη ή του σημερινού αντιπεριφεριάρχη και περιφερειάρχη. Θα στηριχθεί βασικά σε γενικές συνελεύσεις, θεματικές συνελεύσεις και φόρα, συμβούλια όπως για παράδειγμα του πολιτισμού, υγείας, πρόνοιας- κοινωνικής προστασίας-ισότητας, προστασίας περιβάλλοντος, ενεργειακού εφοδιασμού, νεολαίας κ.λ.π. Θα στηριχθεί στην έννοια του συλλογικού πολίτη και του ανακλητού εκπροσώπου.
Οι κοινότητες της υπαίθρου θα πρέπει να έχουν την αυτονομία τους και να λειτουργούν με γενικές συνελεύσεις και το εκλεγόμενο κάθε φορά ανακλητό Συμβούλιο Κοινότητας(Σ.Κ.).
 Μέχρι και 10 τέτοιες κοινότητες μπορούν π.χ. να αποτελούν έναν ιδιαίτερο δήμο.
Στα πλαίσια μιας Χωρικής Ενότητας(Χ.Ε.), σε μια πόλη, η αστική κοινότητα αυτοοργανώνεται από τα νοικοκυριά ενός δρόμου ή ενός τετραγώνου[3], που λειτουργεί με συνέλευση μελών και εκλέγει το Σ.Κ. Όλες οι κοινότητες μιας γειτονιάς συμμετέχουν στη συνέλευση γειτονιάς(Σ.Γ.) και εκλέγουν το Συνοικιακό Συμβούλιο(Σ.Σ.). Όλα τα Σ.Σ. συμμετέχουν στη συνέλευση του Δήμου της πόλης για τον συμμετοχικό προγραμματισμό-προϋπολογισμό και τον κοινωνικό έλεγχο και εκλέγουν το Συμβούλιο του Δήμου(Σ.Δ.).
Οι μεγάλες πόλεις χωρίζονται σε περισσότερους δήμους, ανάλογα με τον πληθυσμό (μπορούμε να επιλέξουμε για παράδειγμα δήμους των 50.000 κατοίκων). Στις μεγάλες λοιπόν πόλεις μπορεί να δημιουργηθεί και ένα τέταρτο επίπεδο διαβούλευσης, η Συνέλευση Πόλης(Σ.Π.) που εκλέγει και το Συμβούλιο Πόλης(Σ.Π.) και μαζί με τα συμβούλια των υπαίθριων και των αστικών δήμων συμμετέχουν στη συνέλευση της Χ.Ε. Εδώ παίρνονται αποφάσεις για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την Χ.Ε. και εκλέγεται το Συμβούλιο της Χωρικής Ενότητας(Σ.Χ.Ε.) για τη συμμετοχή στην Ομοσπονδία των Χ.Ε. της επικράτειας, δηλαδή στη συνέλευση της Κ.τΚ., που στην ουσία θα αντικαταστήσει το σημερινό κοινοβούλιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όταν θεσμισθεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, αυτό της άμεσης δημοκρατίας της Κ.τΚ.

Στη διεκδίκηση της θεσμοθέτησης της παραπάνω διαδικασίας στους υπάρχοντες δήμους, μπορούν να βοηθήσουν ανάλογες Τοπικές Κινήσεις Πολιτών με τα χαρακτηριστικά της «δημοκρατίας εν δράσει», όπως αναφερθήκαμε και πιο πάνω. Οι Τοπικές Κινήσεις Πολιτών δρουν μακροπρόθεσμα προς την κατεύθυνση θεσμοθέτησης συνελεύσεων και ανακλητών συμβουλίων σε επίπεδο υπαίθριας χωρικής κοινότητας, κοινότητας δρόμου ή τετραγώνου ή συνοικίας στις πόλεις, καθώς και δήμων ή περιφερειών.
Ένα τέτοιο Σύστημα Συμβουλίων (χωρικών ή θεματικών, στην αρχή με κύριο χαρακτηριστικό την αντίσταση στο υπάρχον και στη συνέχεια τη διαμόρφωση προγράμματος μετάβασης), καθώς θα αναπτύσσεται εξελισσόμενο από βαθμίδα σε βαθμίδα, θα αποτελέσει τον πολιτικό κορμό για τη μετάβαση σε μια κοινωνία της Κοινότητας των Κοινοτήτων και θα πρέπει να ενεργοποιήσει και να εμπλέξει όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στις διεργασίες του, ώστε το πρόγραμμα μετάβασης που θα αναπτύξει να είναι όσο γίνεται πιο αντιπροσωπευτικό.
Μια τέτοια δομή θα μπορούσε να εκφράσει την άμεση συμβουλιακή κοινωνική και οικολογική δημοκρατία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, έως ότου αυτή η δομή λειτουργώντας για μεγάλο διάστημα σαν δυαδική εξουσία προς το κεντρικό κράτος, μπορέσει να ολοκληρώσει τη διαμόρφωση ενός νέου Κοινωνικού Συμβολαίου και σε μια Συνταγματική Συνέλευση διακυρυχθεί η Δημοκρατική Συνομοσπονδιακή Κοινοπολιτεία σαν νέας μορφής κοινωνική οργάνωση σε επίπεδο ελληνικής επικράτειας.

4. Η συνολική μας πρόταση:
​
Να διαμορφωθεί «από τα κάτω» και από τους έλληνες «από κάτω» ένα απαραίτητο ρεαλιστικό και ελκυστικό πρόγραμμα για τη μετάβαση σε μια κοινωνία μετακαπιταλιστική που θα στηριχθεί:
•       στην οικονομία των βιοτικών αναγκών με στήριξη στα Κοινά, όσον αφορά στο περιεχόμενο,
•       στον συνεργατισμό-συνεταιρισμό όσον αφορά στις σχέσεις παραγωγής,
•       στη συλλογική-κοινοτική-δημοτική ιδιοκτησία όσον αφορά στα μέσα παραγωγής,
•       στην εγγύτητα και τις μικρές αποστάσεις όσον αφορά στο μικρότερο δυνατό οικολογικό αποτύπωμα,
•       στην άμεση δημοκρατία των συνελεύσεων και των ανακλητών εκπροσώπων, όσο αφορά στις διαδικασίες αποφάσεων, πολιτικής θέσμισης και διακυβέρνησης)
 
Ο Κοινοτισμός που προτείνουμε μπορεί να είναι ταυτόχρονα και «τοπικοποιημένος»(ιθαγενικός) και «οικουμενικός»(διεθνιστικός-κοσμοπολιτικός), με την έννοια ότι θα απορρίπτει «κάθε θεωρία που αγνοεί το ζωοδόχο παρελθόν λατρεύοντας ένα νέο τεχνο-μέλλον αλλά και κάθε δοξασία που εμμένει σε ένα ωραιοποιημένο παρελθόν εξορκίζοντας ένα σκοτεινό μέλλον» . Αυτή η σύνδεση του ιθαγενισμού με τον κοσμοπολιτισμό μπορεί να συμβεί και το απέδειξαν πρόσφατα το Ζαπατίστικο Κίνημα[4] στο Μεξικό και το Κουρδικό Κίνημα στη Ροζάβα της Συρίας[5].
Τα σημερινά ελλαδικά, αλλά και ευρωπαϊκά εγχειρήματα του πολύμορφου κοινοτικού κινήματος πολλά έχουν να μάθουν από τους ιθαγενικούς λαούς για να εμπλουτίσουν τις δραστηριότητές τους, ώστε να εμπεριέχονται οι δυνατότητες μιας κοινωνίας σε μετακαπιταλιστική μετάβαση. Στοιχεία της έχουν ήδη δημιουργηθεί, εάν και ακόμα ξετυλίγονται και δεν είναι πλήρη.
Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης και προ Κορώνα και με αφορμή τα βιβλία μας ήρθαμε σε επαφή με πολλά κοινοτικά εγχειρήματα. Για να μπορούν να συνεχίζουν να υπάρχουν αλλά και για να πολλαπλασιασθούν και για να διαμορφώσουν μια ελκυστική πρόταση για την Κοινωνία όλα αυτά θα πρέπει να συνδεθούν μεταξύ τους και να συνυπάρξουν σε μια ΚΟΙΝΗ πορεία.  Ο όρος σύγκλιση ταιριάζει σε τέτοιες διαδικασίες σχηματισμού συμμαχιών και περιλαμβάνει επίσης πολλά άλλα ρεύματα που κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, πρέπει επίσης να εντατικοποιηθούν οι συζητήσεις γύρω από το περιεχόμενο, ώστε να αναλυθούν παραπέρα και τα στρατηγικά ζητήματα, αλλά και να συζητηθούν ανοιχτά τα αμφιλεγόμενα ζητήματα. Μόνο έτσι μπορεί να αποφευχθεί η σημερινή πραγματικότητα, όπου τα διαφορετικά ρεύματα δεν είναι συνδεδεμένα και δρουν παράλληλα και απομονωμένα. Θα χρειασθεί να ληφθεί μέριμνα ώστε να προέλθει μια διασύνδεση που θα χαρακτηρίζεται βέβαια από ποικιλομορφία και όχι οπωσδήποτε από ταύτιση.
Έτσι προ κορώνα είχαμε φθάσει στην 9η συνέλευση του ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ όπως ονομάσθηκε στο τέλος η Κίνηση για την Αποανάπτυξη – Τοπικοποίηση- Κοινοτισμό- Άμεση Δημοκρατία. Είχε ξεκινήσει από την Ραψάνη του Ολύμπου και συνεχίσθηκε στις Σταγιάτες του Πηλίου.


[1] Σε άρθρο των New York Times, παρουσιάζεται ο κίνδυνος της έλλειψης τροφίμων: «Ένα κρίσιμο μέρος του παγκόσμιου αποθέματος σιταριού, καλαμποκιού και κριθαριού έχει παγιδευτεί στη Ρωσία και την Ουκρανία λόγω του πολέμου, ενώ ένα ακόμη μεγαλύτερο μέρος των λιπασμάτων του κόσμου έχει κολλήσει στη Ρωσία και τη Λευκορωσία. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι παγκόσμιες τιμές των τροφίμων και των λιπασμάτων εκτοξεύονται στα ύψη. Από την εισβολή τον περασμένο μήνα, οι τιμές του σιταριού έχουν αυξηθεί κατά 21%, του κριθαριού κατά 33% και ορισμένων λιπασμάτων κατά 40%»

[2] Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, μπορεί να εκτροχιάσει ακόμη περισσότερο το κλίμα με αύξηση των εκπομπών διοξειδίου, καθώς πολλές χώρες οδηγούνται -αντί στη μείωσή τους-σε μια ξέφρενη αναζήτηση νέου εφοδιασμού σε αέριο και πετρέλαιο προκειμένου να αντικαταστήσουν τις ρωσικές εισαγωγές, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την εξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιμα. Ήδη ο πόλεμος και οι κυρώσεις έχουν σαν αποτέλεσμα την πολλαπλή επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, και ιδίως στην Ευρώπη -και ειδικά στη Γερμανία- γίνεται μαζική μεταφορά πόρων σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ αυτοί οι πόροι θα ήταν απαραίτητοι για την ενεργειακή μετάβαση πέρα από τους υδρογονάνθρακες, όπως επίσης και για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων και άλλων οικολογικών απειλών.

[3] Οι πολυκατοικίες μπορούν να εξελιχθούν σε «διευρυμένες οικογένειες» με κοινό ταμείο, όπως τις περιγράφουμε στο βιβλίο για τον «ανθρωπολογικό τύπο της απαοανάπτυξης τοπικοποίησης»

[4] Οι αυτοοργανωμένες κοινότητες των Ζαπατίστας  λειτουργούν με βάση
την ιδεολογία που συνδυάζει παραδοσιακές πρακτικές των Μάγια με τον ελευθεριακό κοινοτισμό
αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες από τα κάτω προς τα πάνω. Από τον Αύγουστο του 2019 οι Ζαπατίστας δημιουργώντας 11 νέα Ζαπατιστικά Κέντρα Αυτόνομης Αντίστασης και Εξέγερσης-CRAREZ έχουν αυτονομήσει συνολικά 43  CRAREZ (12 caracoles -περιφέριες και 31 MAREZ-Αυτόνομοι Δήμοι). Με τα ανακοινωθέντα του Υποδιοικητή Galeano(μέχρι πρότινος Μάρκος) οι Ζαπατίστας περνάνε σε μια νέα εποχή, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην κλιματική καταστροφή και τον καπιταλισμό που μας οδηγεί σε αυτήν:
"Η φύση είναι μια ελαστική μεμβράνη που μας επιστρέφει τις πέτρες που της ρίχνουμε με πολλαπλάσια ταχύτητα. Και ο Θάνατος επιστρέφει πάντα όλο και πιο ισχυρός. Ένας πόλεμος διεξάγεται μεταξύ συστήματος και φύσης. Στη σύγκρουση αυτή δεν χωρούν ημίμετρα ή δειλία. Ε'ισαι είτε με το σύστημα είτε με τη φύση. Είτε με τον θάνατο είτε με τη ζωή"

[5] Οι Κούρδοι της Συρίας –σε συνθήκες πολέμου και εμπάργκο από όλες τις πλευρές-ανέλαβαν τον έλεγχο των εδαφών τους και ανακήρυξαν μια δημοκρατική, πολυεθνική, πολυθρησκευτική Αυτονομία, ιδρύοντας τρία αυτοδιοικούμενα καντόνια: Κομπάνι, Αφρίν και Τζαζίρα (Kobanî, Afrîn, Cizîrê), τα οποία θα πρέπει να είναι μέρος μιας δημοκρατικής Συρίας χρησιμεύοντας ως πρότυπα προς μίμηση για όλη τη Συρία και τη Μέση Ανατολή. Μετά την επίθεση της Τουρκίας που δεν ήθελε με κανένα τρόπο την Αυτονομία της Ροζάβα και κατε΄λαβε το Αφριν και έχει εισχωρήσει 30 χιλ. στην περιοχή αυτή της Συρίας, είμαστε όλο προσμονή τι θα προκύψει από την Μετα-Ροζάβα.

     Σήμερα πραγματοποιείται μια μετάβαση από τον βιομηχανικό καπιταλισμό, το σφυρί και το γράσο, σε έναν τεχνοκόσμο αλγορίθμων, ρομπότ, λογισμικών πακέτων, ψηφιακών δικτύων και γονιδιακού υποστρώματος της ζωής. Η μετάβαση από την φάμπρικα και την μαζική παραγωγή τυποποιημένων προϊόντων στην οικονομία της γνώσης και στην κοινωνία των δικτύων, από τους γερανούς και την γραμμή συναρμολόγησης στα αυτοματοποιημένα παραγωγικά συμπλέγματα, που προσομοιώνουν τις μυϊκές ανθρώπινες ικανότητες, στηρίζεται σε μια βασική αρχή. Όσο μια εργασία είναι απλή και ανειδίκευτη, τόσο περισσότερο υπόκειται στην διαδικασία υποκατάστασης από το κεφάλαιο. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι η σημαντικότερη μορφή πάγιου κεφαλαίου είναι η αποθηκευμένη γνώση, είτε ως τμήμα των ευφυών μηχανών είτε ως λογισμικό- σύστημα αυτοματοποιημένων κανόνων επεξεργασίας νοητικών συμβόλων- οδηγεί στο να παράγονται μεγαλύτερες ποσότητες προϊόντων με μικρότερες ποσότητες εργασίας και κεφαλαίου και σε λιγότερο χρόνο.
     Υπάρχει βέβαια το γνωστό μακροοικονομικό επιχείρημα ότι κάθε κύκλος παραγωγικής και τεχνολογικής αναδιάρθρωσης κλείνει, όπως στο παρελθόν, με την δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας από αυτές που καταργεί και από αυτές που δημιουργήθηκαν στην πρώτη φάση του κύκλου. Το επιχείρημα αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί σήμερα, και ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι οι τεχνολογίες της πληροφορίας διαφοροποιούνται ριζικά από την βιομηχανική τεχνολογία στο ότι δεν υποκαθιστούν μόνο την απλή και επαναληπτική εργασία, μειώνοντας την ζήτηση για δουλειές ρουτίνας και ανειδίκευτες θέσεις, αλλά υποκαθιστούν και εργασίες που εμπεριέχουν γνωστικές και διανοητικές λειτουργίες, σύνθετα επίπεδα γνώσης. Το αποτέλεσμα είναι ένας κόσμος της εργασίας που οι κυρίαρχες ελίτ και η φιλελεύθερη διαχείριση τον οδηγεί σε μια διχοτόμηση. Στον έναν πόλο της εργασιακής ταυτότητας βρίσκεται ένα συνεχώς συρρικνούμενο μόνιμο εργατικό δυναμικό υψηλής ειδίκευσης με καλές αμοιβές και στον άλλο οι άνεργοι και ένα τεράστιο δυναμικό ευέλικτων, μερικά και με επισφάλεια απασχολούμενων, εποχικών και νομάδων,  με χαμηλές αμοιβές και δεξιότητες, με εξατομικευμένο τρόπο αμοιβής και με μειωμένη νομική προστασία και κοινωνική ασφάλιση.
     Ποια μπορεί να είναι η απάντηση για να αποτραπεί ο μόνιμος δυϊσμός της κοινωνίας; Η καθιέρωση ενός βασικού εισοδήματος ανεξάρτητα από τον χρόνο εργασίας, λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Η μείωση δηλαδή της ποσότητας της εργασίας που η κοινωνία έχει ανάγκη, η αποδέσμευση της κοινωνικά αναγκαίας διάρκειας της εργασίας από το εισόδημα και όχι από την ίδια την εργασία. Αυτό σημαίνει άρνηση της εγγύησης ενός εισοδήματος ως βοήθημα- η ελεημοσύνη των σημερινών επιδομάτων και των κατ’ επίφαση εγγυημένων εισοδημάτων, που δίνονται για να μην καταρρεύσει η ζήτηση και να συντηρηθεί τεχνητά η κατανάλωση- και άμεση σύνδεση του δικαιώματος στο εισόδημα με το δικαίωμα στην δουλειά, μέσω μιας ριζικής μείωσης των ωρών εργασίας. Δεν πρόκειται για αποσύνδεση της σχέσης εργασίας και εισοδήματος, αλλά αυτής ανάμεσα στην διάρκεια της εργασίας και στο εισόδημα. Όταν η εργασία που απαιτείται για την παραγωγή του κοινωνικού πλούτου, λόγω της αυτοματοποίησης, συνεχώς μειώνεται, για να αποτραπεί ο δυϊσμός της κοινωνίας και να κατανεμηθεί η εργασία σε ολόκληρη την κοινωνία χωρίς μείωση του εισοδήματος, το εισόδημα πρέπει να σταματήσει να εξαρτάται από την ποσότητα της εργασίας που προσφέρεται, από τον χρόνο εργασίας. Μία θέση εργασίας να κατανεμηθεί σε δυο εργαζόμενους, οι 40 ώρες την εβδομάδα να γίνουν 20, 4 ώρες ανά ημέρα. Αφού παράγονται περισσότερα προϊόντα σε λιγότερο χρόνο και ώρες εργασίας γιατί οι άνθρωποι να δουλεύουν οχτάωρο; Γιατί να μην πληρώνονται για τις ώρες που απελευθερλωθηκαν, να δουλεύουν δηλαδή τα δύο τρίτα του χρόνου ή τον μισό χρόνο, χωρίς να μειωθούν οι αμοιβές; Γιατί δηλαδή η ημιαπασχόληση κατά μια έννοια να μην είναι η κανονική απασχόληση; Αν όμως οι άνθρωποι εργάζονται τον μισό χρόνο από όσο εργάζονται σήμερα δεν θα έπρεπε να κερδίζουν τα μισά χρήματα κι αν όχι με τί θα τους πληρώνουμε για τον χρόνο που δεν εργάζονται; Ο Α. Γκορζ έδωσε στο παρελθόν μια απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Ένα μέρος του εισοδήματος θα προέρχεται από τον μισθό και για το υπόλοιπο υπάρχουν διάφορες λύσεις, όπως για παράδειγμα ένα κοινωνικά εγγυημένο εισόδημα που θα δίνεται από την πολιτεία και θα χρηματοδοτείται από ένα φόρο, μια εισφορά για παράδειγμα στα προϊόντα. Απάντηση που μπορεί να διευρυνθεί με την φορολόγηση της κληρονομιάς, των εισοδημάτων πάνω από ένα όριο, την φορολόγηση των ρομπότ ή της μόλυνσης του περιβάλλοντος.
     Στον αντίποδα της παραπάνω προοπτικής είναι η καθιέρωση ενός ελάχιστου βασικού εισοδήματος για όλους χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς δηλαδή την υποχρέωση εργασίας, ιδέα που αναπτύσσουν δυο Βέλγοι καθηγητές στο βιβλίο τους «Βασικό Εισόδημα για όλους», εκδόσεις Πόλις. Η πρόταση αυτή έχει ήδη διατυπωθεί από τις πιο προχωρημένες ελίτ του σύγχρονου κεφαλαίου, τους ιδιοκτήτες του facebook, της amazon, και της tesla, που ενδιαφέρονται για να δημιουργήσουν καταναλωτές για τα ψηφιακά προϊόντα τους. Η πρόταση αυτή είναι ο θρίαμβος της εμπορευματικής κοινωνίας, η ολοκληρωτική αποικιοποίηση του ανθρώπινου μυαλού από τα εμπορεύματα. Διότι για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία οι καταναλωτές θα κατασκευαστούν, δεν θα αγοράζουν οι άνθρωποι με το εισόδημα από την εργασία τους τα εμπορεύματα, αλλά τα εμπορεύματα θα αγοράζουν τους ανθρώπους για να τα καταναλώσουν στη συνέχεια.


Χάρης Ναξάκης, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
charisnax@yahoo.gr