Οι Συνοπτικές σημειώσεις γράφτηκαν από τον Ραούλ Βανεγκέμ ως πρόσκληση για συζήτηση με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους στην Ελλάδα. Μεταφράστηκαν από την Εύη Παπακωνσταντίνου και εκδόθηκαν από τις εκδόσεις των ξένων τον Οκτώβριο του 2013.
Εδώ θα τις δημοσιεύσουμε σε συνέχειες.
Ο παλιός κόσμος που ψυχορραγεί μπροστά στα μάτια μας απονεκρωμένος από το χρήμα, θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι η εξαφάνισή του θα σημάνει το τέλος του κόσμου για όλους και όλες μας. Το ψέμα είναι τόσο χονδροειδές και καλοσυντηρημένο από τα μέσα ενημέρωσης που διατελούν υπό τις εντολές των χρηματοοικονομικών μαφιών, ώστε καταφέρνει να κρύψει το προφανές: ο κόσμος που πεθαίνει κάτω από τον παράλογο ζυγό της ετοιμοθάνατης οικονομίας δεν είναι ο δικός μας. Ο κόσμος που καταρρέει γύρω μας δεν είναι ο δικός μας. Ο δικός μας κόσμος είναι αυτός των ατόμων και των κοινωνιών που προσδοκούν τη ζωή. Ο άλλος δεν έχει τίποτα κοινό με μας.
Η βούληση για την κοινή σωτηρία μας σημαίνει ότι αρνούμαστε τον προγραμματισμένο αφανισμό μας από τους σπορείς του θανάτου, που είναι οι πολυεθνικές και όσοι υπακούν πειθήνια σ' αυτές: κράτη, πολιτικοί όλων των αντιλήψεων, λακέδες της επιστήμης και των μέσων ενημέρωσης.
Είμαστε αντιμέτωποι με εξωφρενικές αποφάσεις. Κάθε τι που είναι απαραίτητο και ευχάριστο για τον άνθρωπο, καταστρέφεται (παιδεία, υγεία, πολιτισμός, κατοικία, μεταφορές, γεωργία, περιβάλλον...). Αντίθετα, επιχορηγούνται αφειδώς οι δραστηριότητες που είναι επιβλαβείς και βιοφθόρες (οι παρασιτικοί και μολυσματικοί τομείς, η βιομηχανία τροφίμων και τα δηλητήριά της, οι πολυεθνικές πετρελαίου, χρυσού, ατομικής ενέργειας, τα λόμπι που εκμεταλλεύονται το φυσικό αέριο από σχιστόλιθο.).
Τα τέλη και οι φόροι που οι πολίτες υποχρεώνονται να καταβάλλουν δεν προορίζονται πια για τον δημόσιο τομέα, που καταστρέφεται συστηματικά προς όφελος των κρατικών και ιδιωτικών απατεώνων. Δεν χρησιμοποιούνται για τη στήριξη σχολείων, τα οποία μετατρέπονται σε συγκεντρωτικά εκτροφεία σκλάβων που ρίχνονται στην αγορά. Δεν ωφελούν νοσοκομεία, τα οποία διοικούνται σαν επιχειρήσεις που οφείλουν να είναι αποδοτικές, όπου οι ασθενείς καθίστανται φορτικοί πελάτες, όπου η πρόνοια παραχωρεί τη θέση της στο κέρδος. Δεν επενδύονται πια στις μεταφορές ούτε στις ταχυδρομικές υπηρεσίες, που γίνονται όλο και πιο χαοτικές. Δεν χρησιμεύουν ούτε στις βιομηχανίες παραγωγικής προτεραιότητας -υφαντουργία, μεταλλουργία, πρώτες ύλες-, που υφίστανται τις συνέπειες του κερδοσκοπικού κεφαλαίου,
πιο πολύ και από τους παρασιτικούς τομείς, ούτε στην έρευνα και την ανάπτυξη μη ρυπογόνων μορφών ενέργειας. Χρησιμεύουν για να ανα- διαρθρώσουν τις τραπεζικές καταχρήσεις, να καλύψουν την απύθμενη άβυσσο ενός εικονικού ελλείμματος.
Ξέρουμε όλοι πως στη μάχη όπου το χρηματιστήριο αντιπαρατίθεται στη ζωή, οφείλουμε να καταφέρουμε να διαρρήξουμε τη δικτατορία του χρήματος που εξαπλώνει παντού τη βαρβαρότητα. Πρέπει να πά- ψουμε να υποτασσόμαστε στο ρόλο των θυμάτων ενός χρηματοοικονομικού συστήματος που καταστρέφει τη ζωή και τη γη.
Η ανθρωπότητα και η αλληλεγγύη καταπνίγονται από τα προνόμια που σφετερίζεται η δικτατορία του κέρδους. Όποια κι αν είναι η χροιά των απόψεών τους, οι εκλογείς στην πραγματικότητα ψηφίζουν για τους τραπεζίτες που εξαπατούν τους πληθυσμούς και καταστρέφουν τη γη, ψηφίζουν για τις Γκόλντμαν Σακς, για τους πολιτικούς της δεξιάς και της αριστεράς που έχουν τεθεί στην υπηρεσία τους.
Το σφάλμα που μέχρι σήμερα διαπράττει το εχθρικό στην ολοκληρωτική οικονομία στρατόπεδο, είναι το γεγονός ότι επενδύει τη ζωτικότητά του στον αγώνα ενάντια σ' έναν χρηματοοικονομικό καπιταλισμό που αυτοκαταστρέφεται καταστρέφοντας τη ζωή και τον πλανήτη, αντί να θέτει τις βάσεις για μια αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία, όπου η ευτυχία του καθενός θα είναι η εγγύηση για την ευτυχία όλων.
Αν δεν θέλουμε να βρεθούμε θαμμένοι κάτω από τα ερείπια ενός καπιταλισμού που απειλείται από την εξαφάνιση του χρήματος και είναι έτοιμος να αντλήσει τα τελευταία και παράλογα οφέλη του από έναν χαοτικό πόλεμο όλων εναντίον όλων, οφείλουμε να αγνοήσουμε τις προσταγές όλων των εξουσιών και όλων των κρατών, που σήμερα βρίσκονται κάτω από τη μπότα των τραπεζικών μαφιών, και να δημιουργήσουμε εδάφη απελευθερωμένα από τον εμπορευματικό ολοκληρωτισμό.
Η ζωή δεν είναι εμπόρευμα. Ο άνθρωπος δεν καθίσταται πηγή κέρδους παρά μόνο μετατρεπόμενος σε δούλο. Γι' αυτό, δεν είναι καιρός για φιλοσοφικές και πολιτικές θεωρήσεις. Αρκετά μ' αυτούς τους μελοδραματικούς λόγους, που στιγματίζουν τη βαρβαρότητα χωρίς να προτείνουν τίποτα σε όσους τουλάχιστον προσπαθούν να την εξαλείψουν.
Θα ήθελα να προσελκύσω την προσοχή σας στα ακόλουθα ερωτήματα, όχι τόσο από αγωνία να βρεθούν οι απαντήσεις, αλλά με την ευχή να διεγείρουν την επινοητικότητα του καθενός, να ευνοήσουν την πανδαισία νέων ιδεών, να αναβιώσουν την ποίηση που είναι η ίδια η έκφραση της ζωής εν τω γίγνεσθαι.
Πώς θα προωθήσουμε την καθιέρωση δωρεάν μορφών ενέργειας προς χρήση των τοπικών και ομοσπονδιοποιημένων συλλογικοτήτων;
Πώς θα δημιουργήσουμε μια επενδυτική κοοπερατίβα για να χρηματοδοτήσουμε την οικοδόμηση και την υλοποίηση της συλλογικής διαχείρισης ενός επενδυτικού ταμείου, στο οποίο η οικονομική συνεισφορά θα καταστεί εφικτή με την άρνηση εκείνων που επωφελούνται μικρών και μεσαίων εισοδημάτων να καταβάλουν τα τέλη και τους φόρους που καρπώνεται το μαφιόζικο κράτος;
Πώς θα οργανώσουμε την παραγωγή για μια τοπική και παγκόσμια κατανάλωση, προκειμένου να εξασφαλίσουμε αγαθά διαβίωσης χωρίς αντίτιμο καθιστώντας το χρήμα απαρχαιωμένο;
Πώς θα γενικεύσουμε την κατάληψη εργοστασίων, τη διαχείριση και την ενδεχόμενη αλλαγή χρήσης τους από όσους εργάζονται σ' αυτά;
Η χαριστικότητα είναι το απόλυτο όπλο ενάντια στο εμπορευματικό σύστημα. Πώς θα εξαπλώσουμε την ιδέα και την πρακτική;
Πώς θα διευκολύνουμε την ανάπτυξη των λεγόμενων βιολογικών αγροκτημάτων και την εγκατάστασή τους στις πόλεις;
Πώς θα πολλαπλασιάσουμε μικρές συνοικιακές σχολικές μονάδες, όπου θα αποκλείονται οι έννοιες του ανταγωνισμού, της αντιπαλότητας και της αρπακτικότητας; Στο Σαν Κριστόμπαλ [στην Τσιάπας, στο Μεξικό], το Πανεπιστήμιο της Γης προτείνει μια δωρεάν εκπαίδευση σε διάφορους τομείς (εκτός από τα παραδοσιακά μαθήματα υπάρχουν: εργαστήρια υποδηματοποιίας, μηχανικής, πληροφορικής, σιδηροτεχνίας, φυσικής επιστήμης, φυσικής καλλιέργειας, μαγειρικής τέχνης, μουσικής, ζωγραφικής κ.λπ.). Η μοναδική αρετή που απαιτείται είναι η επιθυμία για μάθηση. Δεν υπάρχουν πτυχία, αλλά η προσμονή από «αυτούς που γνωρίζουν» να μεταδώσουν δωρεάν και παντού τις γνώσεις τους.
Πώς θα εξοπλίσουμε τις τοπικές συλλογικότητες με «σταθμούς υγείας», όπου θα μπορεί να εξασφαλίζεται μια πρωτοβάθμια φροντίδα με τη βοήθεια γιατρών της υπαίθρου και των συνοικιών;
Πώς θα οργανώσουμε ένα δίκτυο δωρεάν και μη ρυπογόνων μέσων μεταφοράς;
Πώς θα εκφράσουμε μια δραστική αλληλεγγύη υπέρ των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ασθενών, των αναπήρων, των ατόμων με νοητικές δυσκολίες;
Πώς θα θέσουμε σε λειτουργία δημιουργικά εργαστήρια ανοιχτά σε όλους;
Πώς θα μετατρέψουμε τα σούπερ μάρκετ σε αποθήκες όπου τα χρήσιμα και ευχάριστα προϊόντα θα αποτελούν αντικείμενο ανταλλαγής ειδών ή υπηρεσιών προκειμένου να ευνοήσουμε την εξαφάνιση του χρήματος και της εξουσίας;
(συνεχίζεται)
Εδώ θα τις δημοσιεύσουμε σε συνέχειες.
Ο παλιός κόσμος που ψυχορραγεί μπροστά στα μάτια μας απονεκρωμένος από το χρήμα, θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι η εξαφάνισή του θα σημάνει το τέλος του κόσμου για όλους και όλες μας. Το ψέμα είναι τόσο χονδροειδές και καλοσυντηρημένο από τα μέσα ενημέρωσης που διατελούν υπό τις εντολές των χρηματοοικονομικών μαφιών, ώστε καταφέρνει να κρύψει το προφανές: ο κόσμος που πεθαίνει κάτω από τον παράλογο ζυγό της ετοιμοθάνατης οικονομίας δεν είναι ο δικός μας. Ο κόσμος που καταρρέει γύρω μας δεν είναι ο δικός μας. Ο δικός μας κόσμος είναι αυτός των ατόμων και των κοινωνιών που προσδοκούν τη ζωή. Ο άλλος δεν έχει τίποτα κοινό με μας.
Η βούληση για την κοινή σωτηρία μας σημαίνει ότι αρνούμαστε τον προγραμματισμένο αφανισμό μας από τους σπορείς του θανάτου, που είναι οι πολυεθνικές και όσοι υπακούν πειθήνια σ' αυτές: κράτη, πολιτικοί όλων των αντιλήψεων, λακέδες της επιστήμης και των μέσων ενημέρωσης.
Είμαστε αντιμέτωποι με εξωφρενικές αποφάσεις. Κάθε τι που είναι απαραίτητο και ευχάριστο για τον άνθρωπο, καταστρέφεται (παιδεία, υγεία, πολιτισμός, κατοικία, μεταφορές, γεωργία, περιβάλλον...). Αντίθετα, επιχορηγούνται αφειδώς οι δραστηριότητες που είναι επιβλαβείς και βιοφθόρες (οι παρασιτικοί και μολυσματικοί τομείς, η βιομηχανία τροφίμων και τα δηλητήριά της, οι πολυεθνικές πετρελαίου, χρυσού, ατομικής ενέργειας, τα λόμπι που εκμεταλλεύονται το φυσικό αέριο από σχιστόλιθο.).
Τα τέλη και οι φόροι που οι πολίτες υποχρεώνονται να καταβάλλουν δεν προορίζονται πια για τον δημόσιο τομέα, που καταστρέφεται συστηματικά προς όφελος των κρατικών και ιδιωτικών απατεώνων. Δεν χρησιμοποιούνται για τη στήριξη σχολείων, τα οποία μετατρέπονται σε συγκεντρωτικά εκτροφεία σκλάβων που ρίχνονται στην αγορά. Δεν ωφελούν νοσοκομεία, τα οποία διοικούνται σαν επιχειρήσεις που οφείλουν να είναι αποδοτικές, όπου οι ασθενείς καθίστανται φορτικοί πελάτες, όπου η πρόνοια παραχωρεί τη θέση της στο κέρδος. Δεν επενδύονται πια στις μεταφορές ούτε στις ταχυδρομικές υπηρεσίες, που γίνονται όλο και πιο χαοτικές. Δεν χρησιμεύουν ούτε στις βιομηχανίες παραγωγικής προτεραιότητας -υφαντουργία, μεταλλουργία, πρώτες ύλες-, που υφίστανται τις συνέπειες του κερδοσκοπικού κεφαλαίου,
πιο πολύ και από τους παρασιτικούς τομείς, ούτε στην έρευνα και την ανάπτυξη μη ρυπογόνων μορφών ενέργειας. Χρησιμεύουν για να ανα- διαρθρώσουν τις τραπεζικές καταχρήσεις, να καλύψουν την απύθμενη άβυσσο ενός εικονικού ελλείμματος.
Ξέρουμε όλοι πως στη μάχη όπου το χρηματιστήριο αντιπαρατίθεται στη ζωή, οφείλουμε να καταφέρουμε να διαρρήξουμε τη δικτατορία του χρήματος που εξαπλώνει παντού τη βαρβαρότητα. Πρέπει να πά- ψουμε να υποτασσόμαστε στο ρόλο των θυμάτων ενός χρηματοοικονομικού συστήματος που καταστρέφει τη ζωή και τη γη.
Η ανθρωπότητα και η αλληλεγγύη καταπνίγονται από τα προνόμια που σφετερίζεται η δικτατορία του κέρδους. Όποια κι αν είναι η χροιά των απόψεών τους, οι εκλογείς στην πραγματικότητα ψηφίζουν για τους τραπεζίτες που εξαπατούν τους πληθυσμούς και καταστρέφουν τη γη, ψηφίζουν για τις Γκόλντμαν Σακς, για τους πολιτικούς της δεξιάς και της αριστεράς που έχουν τεθεί στην υπηρεσία τους.
Το σφάλμα που μέχρι σήμερα διαπράττει το εχθρικό στην ολοκληρωτική οικονομία στρατόπεδο, είναι το γεγονός ότι επενδύει τη ζωτικότητά του στον αγώνα ενάντια σ' έναν χρηματοοικονομικό καπιταλισμό που αυτοκαταστρέφεται καταστρέφοντας τη ζωή και τον πλανήτη, αντί να θέτει τις βάσεις για μια αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία, όπου η ευτυχία του καθενός θα είναι η εγγύηση για την ευτυχία όλων.
Αν δεν θέλουμε να βρεθούμε θαμμένοι κάτω από τα ερείπια ενός καπιταλισμού που απειλείται από την εξαφάνιση του χρήματος και είναι έτοιμος να αντλήσει τα τελευταία και παράλογα οφέλη του από έναν χαοτικό πόλεμο όλων εναντίον όλων, οφείλουμε να αγνοήσουμε τις προσταγές όλων των εξουσιών και όλων των κρατών, που σήμερα βρίσκονται κάτω από τη μπότα των τραπεζικών μαφιών, και να δημιουργήσουμε εδάφη απελευθερωμένα από τον εμπορευματικό ολοκληρωτισμό.
Η ζωή δεν είναι εμπόρευμα. Ο άνθρωπος δεν καθίσταται πηγή κέρδους παρά μόνο μετατρεπόμενος σε δούλο. Γι' αυτό, δεν είναι καιρός για φιλοσοφικές και πολιτικές θεωρήσεις. Αρκετά μ' αυτούς τους μελοδραματικούς λόγους, που στιγματίζουν τη βαρβαρότητα χωρίς να προτείνουν τίποτα σε όσους τουλάχιστον προσπαθούν να την εξαλείψουν.
Θα ήθελα να προσελκύσω την προσοχή σας στα ακόλουθα ερωτήματα, όχι τόσο από αγωνία να βρεθούν οι απαντήσεις, αλλά με την ευχή να διεγείρουν την επινοητικότητα του καθενός, να ευνοήσουν την πανδαισία νέων ιδεών, να αναβιώσουν την ποίηση που είναι η ίδια η έκφραση της ζωής εν τω γίγνεσθαι.
Πώς θα προωθήσουμε την καθιέρωση δωρεάν μορφών ενέργειας προς χρήση των τοπικών και ομοσπονδιοποιημένων συλλογικοτήτων;
Πώς θα δημιουργήσουμε μια επενδυτική κοοπερατίβα για να χρηματοδοτήσουμε την οικοδόμηση και την υλοποίηση της συλλογικής διαχείρισης ενός επενδυτικού ταμείου, στο οποίο η οικονομική συνεισφορά θα καταστεί εφικτή με την άρνηση εκείνων που επωφελούνται μικρών και μεσαίων εισοδημάτων να καταβάλουν τα τέλη και τους φόρους που καρπώνεται το μαφιόζικο κράτος;
Πώς θα οργανώσουμε την παραγωγή για μια τοπική και παγκόσμια κατανάλωση, προκειμένου να εξασφαλίσουμε αγαθά διαβίωσης χωρίς αντίτιμο καθιστώντας το χρήμα απαρχαιωμένο;
Πώς θα γενικεύσουμε την κατάληψη εργοστασίων, τη διαχείριση και την ενδεχόμενη αλλαγή χρήσης τους από όσους εργάζονται σ' αυτά;
Η χαριστικότητα είναι το απόλυτο όπλο ενάντια στο εμπορευματικό σύστημα. Πώς θα εξαπλώσουμε την ιδέα και την πρακτική;
Πώς θα διευκολύνουμε την ανάπτυξη των λεγόμενων βιολογικών αγροκτημάτων και την εγκατάστασή τους στις πόλεις;
Πώς θα πολλαπλασιάσουμε μικρές συνοικιακές σχολικές μονάδες, όπου θα αποκλείονται οι έννοιες του ανταγωνισμού, της αντιπαλότητας και της αρπακτικότητας; Στο Σαν Κριστόμπαλ [στην Τσιάπας, στο Μεξικό], το Πανεπιστήμιο της Γης προτείνει μια δωρεάν εκπαίδευση σε διάφορους τομείς (εκτός από τα παραδοσιακά μαθήματα υπάρχουν: εργαστήρια υποδηματοποιίας, μηχανικής, πληροφορικής, σιδηροτεχνίας, φυσικής επιστήμης, φυσικής καλλιέργειας, μαγειρικής τέχνης, μουσικής, ζωγραφικής κ.λπ.). Η μοναδική αρετή που απαιτείται είναι η επιθυμία για μάθηση. Δεν υπάρχουν πτυχία, αλλά η προσμονή από «αυτούς που γνωρίζουν» να μεταδώσουν δωρεάν και παντού τις γνώσεις τους.
Πώς θα εξοπλίσουμε τις τοπικές συλλογικότητες με «σταθμούς υγείας», όπου θα μπορεί να εξασφαλίζεται μια πρωτοβάθμια φροντίδα με τη βοήθεια γιατρών της υπαίθρου και των συνοικιών;
Πώς θα οργανώσουμε ένα δίκτυο δωρεάν και μη ρυπογόνων μέσων μεταφοράς;
Πώς θα εκφράσουμε μια δραστική αλληλεγγύη υπέρ των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ασθενών, των αναπήρων, των ατόμων με νοητικές δυσκολίες;
Πώς θα θέσουμε σε λειτουργία δημιουργικά εργαστήρια ανοιχτά σε όλους;
Πώς θα μετατρέψουμε τα σούπερ μάρκετ σε αποθήκες όπου τα χρήσιμα και ευχάριστα προϊόντα θα αποτελούν αντικείμενο ανταλλαγής ειδών ή υπηρεσιών προκειμένου να ευνοήσουμε την εξαφάνιση του χρήματος και της εξουσίας;
(συνεχίζεται)
RSS Feed
