Κάθε φορά που ανεβαίνω στο Ζαγόρι είναι σίγουρο ότι θα συναντήσω στο δρόμο μου κάποια τσοπανόσκυλα, τα οποία θα συνοδεύουν κοπάδια ζώων, από τα λιγοστά πλέον που έχουν απομείνει στην περιοχή. Τα συμπαθητικά αυτά τετράποδα αποτελούσαν από πολύ παλιά τους ιδανικούς προστάτες των κοπαδιών. Κάποιες φορές σταματώ, τα παρατηρώ και τα φωτογραφίζω. Άλλες φορές τα προσπερνώ αδιάφορα γιατί κάτι άλλο έχω στο μυαλό μου.
Σήμερα όμως έκανα τη σκέψη ότι θα πρέπει να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα αυτόν τον ιδανικό φίλο και βοηθό του Έλληνα κτηνοτρόφου και για το λόγο αυτό σκέφθηκα να σας μεταφέρω κάποιες πληροφορίες. Στο διαδίκτυο βέβαια υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες. Εγώ στάθηκα στη σελίδα www.ntua.gr και σας μεταφέρω από 'κει τις πληροφορίες που βρήκα για το "Τσοπανόσκυλο της Πίνδου".
Τσοπανόσκυλο της Πίνδου .
Ο ελληνικός ποιμενικός (Canis familiaris), δηλαδή το τσοπανόσκυλο της Πίνδου, σήμερα περιορίζεται στην Πίνδο, στη Δυτική Μακεδονία, στα βουνά των συνόρων και της Ρούμελης. Ήταν για χρόνια ο ιδανικός προστάτης, που δεν έλειπε από τα κοπάδια των παλιών κτηνοτρόφων. Από τους γνωστότερους σκύλους της αρχαιότητας που σήμερα θεωρείται η γενετική βάση του σύγχρονου Ελληνικού ποιμενικού σκύλου είναι ο Μολοσσικός, που γεωγραφικά τοποθετείται στην αρχαία Ήπειρο. Η γενετική αυτή βάση πιθανότατα διευρύνθηκε και με άλλες επιμιξίες τοπικών ποικιλιών του αρχαιοελλαδικού χώρου και διατηρήθηκε διαμέσου των αιώνων στο απομονωμένο και δύσβατο περιβάλλον της οροσειράς της Πίνδου έως σήμερα. Ο Ελληνικός ποιμενικός μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ο Μεγάλος Ορεινός ποιμενικός σκύλος της χώρας μας. Οι ιδιαιτερότητες του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της μορφολογίας του σκύλου αυτού. (http://www.ofep.gr/presentation.htm). Στον ποιμενικό χαρακτήρα του ζώου παρατηρείται η ανεξαρτησία δράσης, η υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, το έντονα αναπτυγμένο ένστικτο προστασίας στο κοπάδι, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην ομάδα και η αφοσίωση στον τσομπάνη.
Σήμερα όμως με την εφαρμογή νέων μεθόδων άσκησης της σύγχρονης κτηνοτροφίας, την τάση εκσυγχρονισμού και βιομηχανοποίησης του κτηνοτροφικού κεφαλαίου, τη μείωση της νομαδικής κτηνοτροφίας, την εγκατάλειψη της υπαίθρου από τους κατοίκους της, η παραδοσιακή αυτή ελληνική φυλή σκύλων κινδυνεύει με εξαφάνιση. (http://www.arcturos.gr/gr/wildlife/A5.asp).
Το είδος αυτό όχι μόνο δεν είναι αναγνωρισμένο ως ράτσα αλλά παραμένει και αναξιοποίητο, ενώ οι κτηνοτρόφοι και γαιοκτήμονες προκειμένου να προστατεύσουν τα κοπάδια τους και τη γη τους, πυροβολούν ή δηλητηριάζουν με δολώματα τις αρκούδες και τους λύκους που απειλούν καλλιέργειες και ζωική παραγωγή.
Το γεγονός ότι ο ελληνικός ποιμενικός δεν είναι αναγνωρισμένος ως είδος μπορεί να οδηγήσει στην εξαφάνισή του καθώς, η σκόπιμη ή τυχαία διασταύρωση των σκύλων της φυλής ελληνικός ποιμενικός με άλλες φυλές οδήγησε σε ανεξέλεγκτες διασταυρώσεις που αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά των σκύλων σε πολλές περιοχές απομακρύνοντάς τα από το παραδοσιακό πρότυπο. Τα ζώα που προήλθαν από επιμιξίες έχασαν σταδιακά τις ικανότητές που είναι απαραίτητες για την αποτελεσματική φύλαξη των κοπαδιών. Γι’ αυτό η πολιτεία έχει προχωρήσει στη σύσταση φορέα πιστοποίησης για το συγκεκριμένο σκύλο και μάλιστα θα επιδοτήσει και την αγορά του. (http://www.ipiros.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=61&Itemid=56).
Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ διατηρεί εκτροφείο ελληνικού ποιμενικού, στο οποίο εκτρέφονται ελληνικοί ποιμενικοί σκύλοι και στη συνέχεια χορηγούνται σε κτηνοτρόφους των περιοχών, όπου υπάρχει παρουσία αρκούδας και λύκου, ως μέτρο πρόληψης των ζημιών που προκαλούν τα μεγάλα σαρκοφάγα ζώα στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο. Παράλληλα στο πλαίσιο της διάσωσης της φυλής του Ελληνικού Ποιμενικού αλλά και της προστασίας των κτηνοτρόφων, υλοποιείται τριετές πρόγραμμα με τη συμβολή του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και την εποπτεία του Ομίλου Φίλων Ελληνικού Ποιμενικού. Μεταξύ των στόχων του προγράμματος είναι:
1. Η αξιολόγηση της μέχρι τώρα διανομής Ελληνικών Ποιμενικών σε κτηνοτρόφους, η παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας και της λειτουργικότητας των ατόμων της φυλής στη φύλαξη των κοπαδιών και η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων.
2. Η ελεγχόμενη αναπαραγωγή και ζωοτεχνική βελτίωση της φυλής και διατήρηση της πολυμορφίας του γενετικού υλικού της .
3. Η πληθυσμιακή μελέτη των γνήσιων, διαθέσιμων ατόμων στην ύπαιθρο και χαρτογράφηση της γεωγραφικής κατανομής.
4. Η καταγραφή των απειλών της φυλής.
5. Η δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων.
6. Η διερεύνηση των δυνατοτήτων αναγνώρισης της φυλής από την Παγκόσμια Κυνολογική Ομοσπονδία (5-7 χρόνια) .
Πηγή : http://iliochori.blogspot.com/
Σήμερα όμως έκανα τη σκέψη ότι θα πρέπει να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα αυτόν τον ιδανικό φίλο και βοηθό του Έλληνα κτηνοτρόφου και για το λόγο αυτό σκέφθηκα να σας μεταφέρω κάποιες πληροφορίες. Στο διαδίκτυο βέβαια υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες. Εγώ στάθηκα στη σελίδα www.ntua.gr και σας μεταφέρω από 'κει τις πληροφορίες που βρήκα για το "Τσοπανόσκυλο της Πίνδου".
Τσοπανόσκυλο της Πίνδου .
Ο ελληνικός ποιμενικός (Canis familiaris), δηλαδή το τσοπανόσκυλο της Πίνδου, σήμερα περιορίζεται στην Πίνδο, στη Δυτική Μακεδονία, στα βουνά των συνόρων και της Ρούμελης. Ήταν για χρόνια ο ιδανικός προστάτης, που δεν έλειπε από τα κοπάδια των παλιών κτηνοτρόφων. Από τους γνωστότερους σκύλους της αρχαιότητας που σήμερα θεωρείται η γενετική βάση του σύγχρονου Ελληνικού ποιμενικού σκύλου είναι ο Μολοσσικός, που γεωγραφικά τοποθετείται στην αρχαία Ήπειρο. Η γενετική αυτή βάση πιθανότατα διευρύνθηκε και με άλλες επιμιξίες τοπικών ποικιλιών του αρχαιοελλαδικού χώρου και διατηρήθηκε διαμέσου των αιώνων στο απομονωμένο και δύσβατο περιβάλλον της οροσειράς της Πίνδου έως σήμερα. Ο Ελληνικός ποιμενικός μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ο Μεγάλος Ορεινός ποιμενικός σκύλος της χώρας μας. Οι ιδιαιτερότητες του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της μορφολογίας του σκύλου αυτού. (http://www.ofep.gr/presentation.htm). Στον ποιμενικό χαρακτήρα του ζώου παρατηρείται η ανεξαρτησία δράσης, η υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, το έντονα αναπτυγμένο ένστικτο προστασίας στο κοπάδι, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην ομάδα και η αφοσίωση στον τσομπάνη.
Σήμερα όμως με την εφαρμογή νέων μεθόδων άσκησης της σύγχρονης κτηνοτροφίας, την τάση εκσυγχρονισμού και βιομηχανοποίησης του κτηνοτροφικού κεφαλαίου, τη μείωση της νομαδικής κτηνοτροφίας, την εγκατάλειψη της υπαίθρου από τους κατοίκους της, η παραδοσιακή αυτή ελληνική φυλή σκύλων κινδυνεύει με εξαφάνιση. (http://www.arcturos.gr/gr/wildlife/A5.asp).
Το είδος αυτό όχι μόνο δεν είναι αναγνωρισμένο ως ράτσα αλλά παραμένει και αναξιοποίητο, ενώ οι κτηνοτρόφοι και γαιοκτήμονες προκειμένου να προστατεύσουν τα κοπάδια τους και τη γη τους, πυροβολούν ή δηλητηριάζουν με δολώματα τις αρκούδες και τους λύκους που απειλούν καλλιέργειες και ζωική παραγωγή.
Το γεγονός ότι ο ελληνικός ποιμενικός δεν είναι αναγνωρισμένος ως είδος μπορεί να οδηγήσει στην εξαφάνισή του καθώς, η σκόπιμη ή τυχαία διασταύρωση των σκύλων της φυλής ελληνικός ποιμενικός με άλλες φυλές οδήγησε σε ανεξέλεγκτες διασταυρώσεις που αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά των σκύλων σε πολλές περιοχές απομακρύνοντάς τα από το παραδοσιακό πρότυπο. Τα ζώα που προήλθαν από επιμιξίες έχασαν σταδιακά τις ικανότητές που είναι απαραίτητες για την αποτελεσματική φύλαξη των κοπαδιών. Γι’ αυτό η πολιτεία έχει προχωρήσει στη σύσταση φορέα πιστοποίησης για το συγκεκριμένο σκύλο και μάλιστα θα επιδοτήσει και την αγορά του. (http://www.ipiros.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=61&Itemid=56).
Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ διατηρεί εκτροφείο ελληνικού ποιμενικού, στο οποίο εκτρέφονται ελληνικοί ποιμενικοί σκύλοι και στη συνέχεια χορηγούνται σε κτηνοτρόφους των περιοχών, όπου υπάρχει παρουσία αρκούδας και λύκου, ως μέτρο πρόληψης των ζημιών που προκαλούν τα μεγάλα σαρκοφάγα ζώα στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο. Παράλληλα στο πλαίσιο της διάσωσης της φυλής του Ελληνικού Ποιμενικού αλλά και της προστασίας των κτηνοτρόφων, υλοποιείται τριετές πρόγραμμα με τη συμβολή του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και την εποπτεία του Ομίλου Φίλων Ελληνικού Ποιμενικού. Μεταξύ των στόχων του προγράμματος είναι:
1. Η αξιολόγηση της μέχρι τώρα διανομής Ελληνικών Ποιμενικών σε κτηνοτρόφους, η παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας και της λειτουργικότητας των ατόμων της φυλής στη φύλαξη των κοπαδιών και η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων.
2. Η ελεγχόμενη αναπαραγωγή και ζωοτεχνική βελτίωση της φυλής και διατήρηση της πολυμορφίας του γενετικού υλικού της .
3. Η πληθυσμιακή μελέτη των γνήσιων, διαθέσιμων ατόμων στην ύπαιθρο και χαρτογράφηση της γεωγραφικής κατανομής.
4. Η καταγραφή των απειλών της φυλής.
5. Η δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων.
6. Η διερεύνηση των δυνατοτήτων αναγνώρισης της φυλής από την Παγκόσμια Κυνολογική Ομοσπονδία (5-7 χρόνια) .
Πηγή : http://iliochori.blogspot.com/
RSS Feed
