Γιώργος Ν. Οικονόμου*
Η αποτυχία στην πολιτική και στην οικονομία μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες: ανικανότητα, ανοησία, λάθη στρατηγικής ή τακτικής, άγνοια της πραγματικότητας, έλλειψη ρεαλισμού, απερισκεψία, αλαζονεία, εξυπηρέτηση προσωπικών και κομματικών συμφερόντων, ιδεοληψία, λαϊκισμό, εθνικισμό. Ολα αυτά τα είχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.
Τα επιμέρους πρόσωπα που εξέφρασαν αυτή την αποτυχία συνδυάζουν αρκετά από αυτά τα χαρακτηριστικά, από τον επηρμένο νάρκισσο τέως υπουργό Οικονομικών και τον «ψεκασμένο» υπουργό Εθνικής Αμυνας έως τον ανώριμο δημαγωγό πρωθυπουργό και το ανίκανο στενό επιτελείο του.
Οσον αφορά το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί πια τα πράγματα αγγίζουν τα όρια της ασυναρτησίας και της διαλυτικής ιδεοληψίας, αφού αυτό συναπαρτίζεται από ένα «αριστερό τσούρμο», από ένα ετερόκλητο πλήθος μικροομάδων συμφερόντων, ένα συνονθύλευμα από κομμουνιστογενείς, σταλινογενείς, πρώην κνίτες, αποτυχημένους αριστεριστές, ιδεοληπτικούς μαοϊκούς και τροτσκιστές.
Ολοι αυτοί έχουν ανατραφεί μέσα σε εξωπραγματικά και αντιδημοκρατικά κομματικά σπήλαια με τις ιδεολογίες του σοσιαλισμού, του κομμουνισμού, του αντικαπιταλισμού, του αντιιμπεριαλισμού, του αγοραίου αντιευρωπαϊσμού και ενίοτε του αντι-διαφωτισμού, με γραφειοκρατική αυταρχική νοοτροπία και την έπαρση πως κατέχουν τη θεωρητική και ιστορική αλήθεια.
Αυτά, και αρκετά άλλα, οδήγησαν τη χώρα σε μια καταστρεπτική πορεία, ακόμα πιο κάτω στον κατήφορο στον οποίο βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια. Η αρχή της αποτυχημένης πορείας του ΣΥΡΙΖΑ έγινε με την προεκλογική υιοθέτηση της αντιμνημονιακής ρητορικής και την υποταγή όλων των ζητημάτων σε αυτή. Στην αντιμνημονιακή ρητορική συντάχθηκαν και άλλα κόμματα και οργανώσεις: οι ακροδεξιοί ΑΝ.ΕΛΛ., η νεοναζιστική Χ.Α., το σταλινικό ΚΚΕ και οι αυτιστικές μαοϊκές και τροτσκιστικές οργανώσεις, δηλαδή όλα τα αναξιόπιστα και αναχρονιστικά τμήματα του πολιτικού συστήματος.
Ταυτοχρόνως αυτή η ετερόκλητη σύμπλευση δηλώνει την ιδεολογική πλαδαρότητα της αντιμνημονιακής ρητορείας. Η αποτυχημένη πορεία συνεχίστηκε με την πολεμική κατά όλων όσοι υποστήριζαν τα Μνημόνια ή είχαν άλλη άποψη, με όρους υβριστικούς, πολωτικούς και διχαστικούς. Κορυφώθηκε με την προεκλογική υστερία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα έσκιζε τα Μνημόνια και θα έκανε τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη! Τελικώς υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο.
Τα παράλογα άρχισαν με τον σχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. και το επικοινωνιακό θέατρο του κλασαυχενιζόμενου νάρκισσου Βαρουφάκη. Θα καταγραφεί στην Ιστορία πως η πιο σύντομη θητεία υπουργού Οικονομικών στοίχισε στη χώρα τις πιο μεγάλες απώλειες.
Η καταστροφική πορεία συνεχίστηκε με ψευδείς διαβεβαιώσεις πως το Grexit είναι αδύνατο, διότι δήθεν είναι τεχνητή απειλή ή εκβιασμός για υποταγή της κυβέρνησης στους όρους των δανειστών και διότι δεν προβλέπεται από τους όρους της ευρωζώνης, αγνοώντας ή συγκαλύπτοντας πως η έξοδος είναι ευκόλως εφικτή για διάφορους αντικειμενικούς λόγους, όπως η έλλειψη χρηματοδότησης και δανειοδότησης. Οι ψευδαισθήσεις αυτές καλλιεργήθηκαν στην κοινωνία συστηματικά από την κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της δραχμής.
Η αλλοπρόσαλλη κυβερνητική πολιτική στηρίχθηκε επίσης στην εξωπραγματική αντίληψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αλλάξει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη. Η ρητορεία αυτή θυμίζει τη ρήση του αριστερού δικτάτορα Εμβέρ Χότζα, που νόμιζε πως στην Αλβανία είχε φέρει τον παράδεισο και διατυμπάνιζε το 1978 πως «η Ευρώπη πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο μας, γιατί στην πολιτική προοπτική είναι πίσω από εμάς»! Αυτό που κατάφερε τελικώς ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να απομονώσει την Ελλάδα από όλη την Ευρώπη, να τη θέσει ακόμη πιο πολύ στο περιθώριο και στον κατήφορο της καταστροφής.
Οταν ύστερα από πέντε μήνες άγονης «διαπραγμάτευσης» έφτασε σε αδιέξοδο και ενώ έληγε το προσωρινό πρόγραμμα, ο πρωθυπουργός προέβη στο μοιραίο λάθος, στο ανόητο και καταστροφικό «δημοψήφισμα», δημιουργώντας πάλι την ψευδαίσθηση στην κοινωνία πως το «όχι» θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησης.
Οπως έδειξε το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν διευκόλυνε, αλλά δυσχέρανε τη θέση της. Η γελοιότητα του όλου ζητήματος έγκειται στο ότι το «περήφανο» «όχι» μετατράπηκε αμέσως μετά σε ένα σαφές και κατηγορηματικό «ναι». Θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν καταστροφικό. Η κοινωνία σύρθηκε στο ολέθριο «δημοψήφισμα» για να μην πέσει η κυβέρνηση, επειδή η «Αριστερή Πλατφόρμα» των δραχμιστών δεν θα ψήφιζε στη Βουλή τη συμφωνία, όπως παραδέχθηκε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Αποδείχθηκε πως ο πρωθυπουργός ήταν έρμαιο ανίκανων και ανέτοιμων συνεργατών. Η Ελλάς δυστυχώς έγινε πεδίο ασκήσεων των αμφιλεγόμενων θεωριών του Βαρουφάκη και των αριστερών ιδεοληψιών των δραχμιστών υπό την εποπτεία ενός λαϊκιστή και άπειρου πρωθυπουργού.
Αποδείχθηκε πως η Αριστερά βρίσκεται σε ανωριμότητα και χρειάζεται κηδεμόνα. Ομοίως και η κοινωνία, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της, όπως φάνηκε την Κυριακή το βράδυ, όταν, μετά την ανακοίνωση της επικράτησης του «όχι», στην πλατεία Συντάγματος, χιλιάδες πανηγύριζαν, χόρευαν, τραγουδούσαν, ενώ η χώρα κατηφόριζε στην καταστροφή!
Η χώρα μπήκε σε μεγάλες περιπέτειες με τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα, ακόμα και μετά την ανώμαλη προσγείωσή του στην πραγματικότητα, μετά την απομάκρυνση του κλασαυχενιζόμενου και της ανερμάτιστης «Αριστερής Πλατφόρμας».
Η μόνη λύση είναι η νεοελληνική κοινωνία να ωριμάσει, να ενηλικιωθεί πολιτικά και να αυτονομηθεί από τους ποικίλους ανίκανους κηδεμόνες. Να σταματήσει να γίνεται έρμαιο των ψευδών και των απατηλών υποσχέσεων του οποιουδήποτε δημαγωγού και λαοπλάνου. Να απελευθερωθεί από τις κομματικές, λαϊκιστικές και εθνικιστικές ψευδαισθήσεις.
* δρος Φιλοσοφίας
Η αποτυχία στην πολιτική και στην οικονομία μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες: ανικανότητα, ανοησία, λάθη στρατηγικής ή τακτικής, άγνοια της πραγματικότητας, έλλειψη ρεαλισμού, απερισκεψία, αλαζονεία, εξυπηρέτηση προσωπικών και κομματικών συμφερόντων, ιδεοληψία, λαϊκισμό, εθνικισμό. Ολα αυτά τα είχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.
Τα επιμέρους πρόσωπα που εξέφρασαν αυτή την αποτυχία συνδυάζουν αρκετά από αυτά τα χαρακτηριστικά, από τον επηρμένο νάρκισσο τέως υπουργό Οικονομικών και τον «ψεκασμένο» υπουργό Εθνικής Αμυνας έως τον ανώριμο δημαγωγό πρωθυπουργό και το ανίκανο στενό επιτελείο του.
Οσον αφορά το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί πια τα πράγματα αγγίζουν τα όρια της ασυναρτησίας και της διαλυτικής ιδεοληψίας, αφού αυτό συναπαρτίζεται από ένα «αριστερό τσούρμο», από ένα ετερόκλητο πλήθος μικροομάδων συμφερόντων, ένα συνονθύλευμα από κομμουνιστογενείς, σταλινογενείς, πρώην κνίτες, αποτυχημένους αριστεριστές, ιδεοληπτικούς μαοϊκούς και τροτσκιστές.
Ολοι αυτοί έχουν ανατραφεί μέσα σε εξωπραγματικά και αντιδημοκρατικά κομματικά σπήλαια με τις ιδεολογίες του σοσιαλισμού, του κομμουνισμού, του αντικαπιταλισμού, του αντιιμπεριαλισμού, του αγοραίου αντιευρωπαϊσμού και ενίοτε του αντι-διαφωτισμού, με γραφειοκρατική αυταρχική νοοτροπία και την έπαρση πως κατέχουν τη θεωρητική και ιστορική αλήθεια.
Αυτά, και αρκετά άλλα, οδήγησαν τη χώρα σε μια καταστρεπτική πορεία, ακόμα πιο κάτω στον κατήφορο στον οποίο βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια. Η αρχή της αποτυχημένης πορείας του ΣΥΡΙΖΑ έγινε με την προεκλογική υιοθέτηση της αντιμνημονιακής ρητορικής και την υποταγή όλων των ζητημάτων σε αυτή. Στην αντιμνημονιακή ρητορική συντάχθηκαν και άλλα κόμματα και οργανώσεις: οι ακροδεξιοί ΑΝ.ΕΛΛ., η νεοναζιστική Χ.Α., το σταλινικό ΚΚΕ και οι αυτιστικές μαοϊκές και τροτσκιστικές οργανώσεις, δηλαδή όλα τα αναξιόπιστα και αναχρονιστικά τμήματα του πολιτικού συστήματος.
Ταυτοχρόνως αυτή η ετερόκλητη σύμπλευση δηλώνει την ιδεολογική πλαδαρότητα της αντιμνημονιακής ρητορείας. Η αποτυχημένη πορεία συνεχίστηκε με την πολεμική κατά όλων όσοι υποστήριζαν τα Μνημόνια ή είχαν άλλη άποψη, με όρους υβριστικούς, πολωτικούς και διχαστικούς. Κορυφώθηκε με την προεκλογική υστερία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα έσκιζε τα Μνημόνια και θα έκανε τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη! Τελικώς υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο.
Τα παράλογα άρχισαν με τον σχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. και το επικοινωνιακό θέατρο του κλασαυχενιζόμενου νάρκισσου Βαρουφάκη. Θα καταγραφεί στην Ιστορία πως η πιο σύντομη θητεία υπουργού Οικονομικών στοίχισε στη χώρα τις πιο μεγάλες απώλειες.
Η καταστροφική πορεία συνεχίστηκε με ψευδείς διαβεβαιώσεις πως το Grexit είναι αδύνατο, διότι δήθεν είναι τεχνητή απειλή ή εκβιασμός για υποταγή της κυβέρνησης στους όρους των δανειστών και διότι δεν προβλέπεται από τους όρους της ευρωζώνης, αγνοώντας ή συγκαλύπτοντας πως η έξοδος είναι ευκόλως εφικτή για διάφορους αντικειμενικούς λόγους, όπως η έλλειψη χρηματοδότησης και δανειοδότησης. Οι ψευδαισθήσεις αυτές καλλιεργήθηκαν στην κοινωνία συστηματικά από την κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της δραχμής.
Η αλλοπρόσαλλη κυβερνητική πολιτική στηρίχθηκε επίσης στην εξωπραγματική αντίληψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αλλάξει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη. Η ρητορεία αυτή θυμίζει τη ρήση του αριστερού δικτάτορα Εμβέρ Χότζα, που νόμιζε πως στην Αλβανία είχε φέρει τον παράδεισο και διατυμπάνιζε το 1978 πως «η Ευρώπη πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο μας, γιατί στην πολιτική προοπτική είναι πίσω από εμάς»! Αυτό που κατάφερε τελικώς ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να απομονώσει την Ελλάδα από όλη την Ευρώπη, να τη θέσει ακόμη πιο πολύ στο περιθώριο και στον κατήφορο της καταστροφής.
Οταν ύστερα από πέντε μήνες άγονης «διαπραγμάτευσης» έφτασε σε αδιέξοδο και ενώ έληγε το προσωρινό πρόγραμμα, ο πρωθυπουργός προέβη στο μοιραίο λάθος, στο ανόητο και καταστροφικό «δημοψήφισμα», δημιουργώντας πάλι την ψευδαίσθηση στην κοινωνία πως το «όχι» θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησης.
Οπως έδειξε το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν διευκόλυνε, αλλά δυσχέρανε τη θέση της. Η γελοιότητα του όλου ζητήματος έγκειται στο ότι το «περήφανο» «όχι» μετατράπηκε αμέσως μετά σε ένα σαφές και κατηγορηματικό «ναι». Θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν καταστροφικό. Η κοινωνία σύρθηκε στο ολέθριο «δημοψήφισμα» για να μην πέσει η κυβέρνηση, επειδή η «Αριστερή Πλατφόρμα» των δραχμιστών δεν θα ψήφιζε στη Βουλή τη συμφωνία, όπως παραδέχθηκε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Αποδείχθηκε πως ο πρωθυπουργός ήταν έρμαιο ανίκανων και ανέτοιμων συνεργατών. Η Ελλάς δυστυχώς έγινε πεδίο ασκήσεων των αμφιλεγόμενων θεωριών του Βαρουφάκη και των αριστερών ιδεοληψιών των δραχμιστών υπό την εποπτεία ενός λαϊκιστή και άπειρου πρωθυπουργού.
Αποδείχθηκε πως η Αριστερά βρίσκεται σε ανωριμότητα και χρειάζεται κηδεμόνα. Ομοίως και η κοινωνία, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της, όπως φάνηκε την Κυριακή το βράδυ, όταν, μετά την ανακοίνωση της επικράτησης του «όχι», στην πλατεία Συντάγματος, χιλιάδες πανηγύριζαν, χόρευαν, τραγουδούσαν, ενώ η χώρα κατηφόριζε στην καταστροφή!
Η χώρα μπήκε σε μεγάλες περιπέτειες με τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα, ακόμα και μετά την ανώμαλη προσγείωσή του στην πραγματικότητα, μετά την απομάκρυνση του κλασαυχενιζόμενου και της ανερμάτιστης «Αριστερής Πλατφόρμας».
Η μόνη λύση είναι η νεοελληνική κοινωνία να ωριμάσει, να ενηλικιωθεί πολιτικά και να αυτονομηθεί από τους ποικίλους ανίκανους κηδεμόνες. Να σταματήσει να γίνεται έρμαιο των ψευδών και των απατηλών υποσχέσεων του οποιουδήποτε δημαγωγού και λαοπλάνου. Να απελευθερωθεί από τις κομματικές, λαϊκιστικές και εθνικιστικές ψευδαισθήσεις.
* δρος Φιλοσοφίας
RSS Feed
