Το κίνημα αλληλεγγύης θα χρειασθεί να αναπτύξει και μια πολιτική επίλυσης του ζητήματος, πέρα από την ανθρωπιστική αντιμετώπισή του
1. Οι τοπικοί πόλεμοι χρησιμοποιούνται ποικιλοτρόπως από τις εξουσιαστικές ελίτ
1. Οι τοπικοί πόλεμοι χρησιμοποιούνται ποικιλοτρόπως από τις εξουσιαστικές ελίτ
- Η πολεμική βιομηχανία πραγματοποιεί μεγάλα κέρδη. Οι ευρωπαϊκές π.χ. χώρες έχουν αυξήσει κατά πολύ τις στρατιωτικές δαπάνες. Ειδικά η Γερμανία πρόσφατα κατά 12 δις Ευρώ.
- Φθηνά πετρέλαια για την ενίσχυση της πραγματικής παγκόσμιας οικονομίας, ώστε να ξεπεράσει την παρατεταμένη ύφεση.
- Φθηνή εξειδικευμένη εργασία από ένα μέρος των προσφύγων με καταγραφή και αξιολόγηση του προσφυγικού ρεύματος (στη Γερμανία π.χ. γίνεται καταγραφή των προσφύγων από τις περιοχές του πολέμου ανά επάγγελμα και άμεση χρησιμοποίησή τους σε τομείς όπου υπάρχει έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού).
- Διαχείριση του φόβου των πολιτών από τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει το μεταναστευτικό ρεύμα σε συνδυασμό με την αναβάθμιση των στοιχείων της τρομοκρατίας για την επιβολή καθεστώτων «έκτακτης ανάγκης» και στην Ευρώπη. Αποδοχή της ασφάλειας σαν υπέρτατο αγαθό με παραίτηση από τα δημοκρατικά δικαιώματα: στρατιωτικός νόμος π.χ. στη Γαλλία και Βέλγιο, σε λίγο θα κυκλοφορούν στρατιώτες και στους δρόμους της Γερμανίας-γίνεται αποδεκτό στις συζητήσεις και τα πάνελ των ΜΜΕ μετά τα συμβάντα στο Παρίσι-ψήφο στα υπερδεξιά κόμματα.
- Χρειάζεται πολιτική και όχι μόνο ανθρωπιστική αντιμετώπιση. Την ανθρωπιστική την έχουν αναλάβει εξάλλου οι διάφορες Μ.Κ.Ο
- Το κίνημα να ρίξει μια πιο εξονυχιστική ματιά για το τι συμβαίνει στις εμπόλεμες περιοχές. Το ΙΣΙΣ αλλάζει τον συσχετισμό δυνάμεων στην περιοχή της Μ. Ανατολής και χρειάζεται να αναλυθεί περαιτέρω η παρέμβαση των δυτικών δυνάμεων και τι στόχους έχουν για την περιοχή, ιδίως της τούρκικης ελίτ.
- Το κίνημα αλληλεγγύης είναι ανάγκη να εξελιχθεί και σε αντιπολεμικό κίνημα, ώστε να μην αναγκάζονται οι πληθυσμοί να παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς
- Ταυτόχρονα να εξελιχθεί και σε κίνημα υποστήριξης του επαναστατικού κοινωνικού πειράματος που γίνεται στην περιοχή της Ροζάβα με την δημοκρατική αυτονομία στα τρία καντόνια της. Το Κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα της περιοχής μαζί με τις άλλες εθνότητες επιδιώκουν τη δημιουργία όχι αστικού κράτους, αλλά του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού στη βάση των κοινοτήτων και της άμεσης δημοκρατίας των συμβουλίων. Με την ευκαιρία του εμφυλίου στη Συρία, έχει εκδιωχθεί το Μπαθικό καθεστώς από την περιοχή, έχουν αποκρουσθεί οι επιθέσεις του ΙΣΙΣ και των ισλαμιστικών ομάδων και έχει γίνει καταφύγιο των Σύρων από τις άλλες περιοχές-των πιο φτωχών από αυτούς, που δεν έχουν τα λεφτά για τους διακινητές, ώστε να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη-με αποτέλεσμα να διπλασιασθεί ο πληθυσμός της περιοχής.
- Πέρα λοιπόν από τον αντιπολεμικό του χαρακτήρα θα χρειασθεί αυτό το κίνημα συμπαράστασης να πάρει τη μορφή ενός παγκόσμιου κινήματος υπέρ της δημοκρατικής αυτονομίας στη Ροζάβα-ανάλογο του κινήματος υπέρ του Βιετνάμ-ώστε το πείραμά της να μετατραπεί σε ελπίδα για όλους τους πληθυσμούς της περιοχής της Μ.Ανατολής και ιδίως των Παλαιστινίων. Ήδη έχει σχηματισθεί διεθνής ταξιαρχία που αμύνεται μαζί με τις ομάδες αυτοάμυνας-όπου πρωταγωνιστούν οι γυναίκες- σε κάθε εισβολέα, από τους οποίους πιο σημαντικός μελλοντικά θα είναι το καθεστώς Ερντογάν, που δε θέλει μετά τον πόλεμο να επικρατήσει η Δημοκρατική αυτονομία στη Συρία, γιατί αυτό θα επεκταθεί στη συνέχεια και στην Τουρκία.
- Για όσους πρόσφυγες φθάνουν στην Ευρώπη και στη χώρα θα χρειασθεί αγώνας για τη μη κράτησή τους σε στρατόπεδα και κλωβούς, για τη μη μετατροπή τους σε ανθρώπους «τράνζιτ» των ευρωπαϊκών συνόρων, αλλά για σταδιακή δημιουργική ένταξή τους σε δομές της κοινωνικής και συνεργατικής οικονομίας, καθώς και σε κοινοτικές-συλλογικές -κοινωνικές δομές της καθημερινότητας. Ειδικά για τη χώρα, πέρα από τα αιτήματα για ελεύθερα σύνορα και όχι κέντρα κράτησης που βάζει μέχρι τώρα το κίνημα συμπαράστασης, θα πρέπει να αναπτύξει και μια σειρά εναλλακτικές για το προσφυγικό, που μπορούν να λειτουργήσουν και θετικά για την ελληνική κοινωνία της κρίσης. Να βοηθήσουν αυτές οι εναλλακτικές και στην αναγέννησή της τώρα που χάνει τη νεολαία της με την εξωτερική μετανάστευση. Μαζί με ομάδες νέων ανέργων των ελληνικών πόλεων, θα μπορούν όσοι από τους πρόσφυγες θέλουν και μπορούν, να εγκατασταθούν συλλογικά στην επαρχία, σε παρατημένα χωριά, σε εγκαταλελειμμένη γη και εγκαταστάσεις, ώστε με δημιουργικό τρόπο να φροντίσουν οι ίδιοι όχι μόνο για την επιβίωσή τους όσο θα είναι μακριά από τον τόπο τους, αλλά και να συνεισφέρουν στην αναζωογόνηση της φθίνουσας ελληνικής υπαίθρου.
- Επειδή τα επόμενα χρόνια δε θα έχουμε μόνο πρόσφυγες από τις εμπόλεμες περιοχές, αλλά και εκατομμύρια περιβαλλοντικούς πρόσφυγες από τις περιοχές που θα υποστούν πρώτες τις συνέπειες από τις κλιματικές καταστροφές, οι οποίες είναι ήδη εδώ, θα χρειασθεί αυτό το κίνημα της σημερινής αλληλεγγύης να ενταχθεί και στο παγκόσμιο κίνημα που απαιτεί σήμερα «αλλαγή του συστήματος και όχι του κλίματος».
RSS Feed
