Οι Έλληνες ελαιοπαραγωγοί έχουν μία σπάνια ευκαιρία φέτος να προωθήσουν το λάδι τους διεθνώς, αφού οι αντίστοιχοι από την Ισπανία και την Ιταλία (κατά σειρά πρώτη και δεύτερη χώρα στον κόσμο στην παραγωγή), έχουν να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη αρνητική συγκυρία για αυτούς. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες, μία σπάνια ασθένεια στα δέντρα, καθώς και ο δάκος, έχουν πλήξει την παραγωγή των δύο χωρών.
Περίπου το 10% των 10 εκατομμυρίων δέντρων στην Πούλια της Ιταλίας έχει πληγεί από μία ασθένεια που έχει ονομαστεί «Έμπολα της ελιάς» Xylella fastidiosa . Οι ελαιοπαραγωγοί της αντιμετωπίζουν μία ακόμη κακή σεζόν, ενώ είχαν ήδη μία πτώση κατά 34% στην περίοδο 2014-2015. Ταυτόχρονα, η παραγωγή στην Ισπανία μειώθηκε παραπάνω από το μισό την ίδια περίοδο και αναμένεται να παραμείνει στα ίδια επίπεδα λόγω της παρατεταμένης ξηρασίας.
Η παραγωγή της Ελλάδας διπλασιάστηκε την περασμένη σεζόν, σε 300.000 τόνους, ενώ αναμένεται στα ίδια επίπεδα και την περίοδο που έρχεται. Το ελληνικό ελαιόλαδο είναι έτσι και αλλιώς πιο φθηνό. Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιόλαδου, η οποία δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο, ενώ οι τιμές χονδρικής του ιταλικού και ισπανικού λαδιού σημείωσαν φέτος άνοδο 114% και 84% αντίστοιχα, το ελληνικό ελαιόλαδο ανέβηκε μόλις κατά 24%, σε 3,09 ευρώ το κιλό, σύμφωνα με το Bloomberg.
Το πλεονέκτημα της τιμής βοηθά τους μικρούς και μεσαίους ελαιοπαραγωγούς-που είναι και η πλειοψηφία- αρκεί να είναι οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς για να μπορέσουν να το προωθήσουν με επιτυχία. Οι περισσότεροι όμως δεν είναι και έτσι θα έχουν πάλι πρόβλημα αφού η μονοκαλλιέργεια της ελιάς οδηγεί σε ποσότητες που δε μπορούν να καταναλωθούν στη χώρα και χρειάζεται η διεθνής του προώθηση. Η Ελλάδα μετρά περισσότερους από 520.000 ελαιοκαλλιεργητές, η πλειοψηφία των οποίων βασίζονται σε παραδοσιακές μεθόδους, με αποτέλεσμα τα 4/5 του ελληνικού λαδιού να περιγράφεται ως υψηλής ποιότητας -έξτρα παρθένο, τη στιγμή που μόλις τα 2/3 της παραγωγής της Ιταλίας και το 1/3 της Ισπανίας φέρει αυτή την ονομασία. Αν μάλιστα όλοι αυτοί πήγαιναν στην βιοκαλλιέργεια, που είναι πολύ κοντά στην παραδοσιακή από άποψη μέσων, και χαρακτηριζόταν το λάδι εκτός από έξτρα παρθένο και βιολογικό, τότε το εισόδημά τους θα αυξανόταν σημαντικά, γιατί θα αποκτούσε μεγάλο πλεονέκτημα σαν προϊόν υγιεινής διατροφής( δείτε και την ανάρτησή μας: http://www.topikopoiisi.eu/omicroniotakappaomicron-gammaepsilonomegarhogamma943alpha/51)
Ακόμα και σαν παραδοσιακό όμως φαίνεται ότι έχει πλεονεκτήματα: βάσει των εκθέσεων του Συμβουλίου, οι ελληνικές εξαγωγές στις ΗΠΑ, τον μεγαλύτερο καταναλωτή του προϊόντος στον κόσμο, αυξήθηκαν κατά 28% από τον Οκτώβριο του 2014 μέχρι τον περασμένο Ιούνιο. Αντίθετα, οι εξαγωγές λαδιού της Ισπανίας και της Ιταλίας, που είναι βιομηχανικό προϊόν επί το πλείστον,έπεσαν περισσότερο από 50%.
Περίπου το 10% των 10 εκατομμυρίων δέντρων στην Πούλια της Ιταλίας έχει πληγεί από μία ασθένεια που έχει ονομαστεί «Έμπολα της ελιάς» Xylella fastidiosa . Οι ελαιοπαραγωγοί της αντιμετωπίζουν μία ακόμη κακή σεζόν, ενώ είχαν ήδη μία πτώση κατά 34% στην περίοδο 2014-2015. Ταυτόχρονα, η παραγωγή στην Ισπανία μειώθηκε παραπάνω από το μισό την ίδια περίοδο και αναμένεται να παραμείνει στα ίδια επίπεδα λόγω της παρατεταμένης ξηρασίας.
Η παραγωγή της Ελλάδας διπλασιάστηκε την περασμένη σεζόν, σε 300.000 τόνους, ενώ αναμένεται στα ίδια επίπεδα και την περίοδο που έρχεται. Το ελληνικό ελαιόλαδο είναι έτσι και αλλιώς πιο φθηνό. Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιόλαδου, η οποία δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο, ενώ οι τιμές χονδρικής του ιταλικού και ισπανικού λαδιού σημείωσαν φέτος άνοδο 114% και 84% αντίστοιχα, το ελληνικό ελαιόλαδο ανέβηκε μόλις κατά 24%, σε 3,09 ευρώ το κιλό, σύμφωνα με το Bloomberg.
Το πλεονέκτημα της τιμής βοηθά τους μικρούς και μεσαίους ελαιοπαραγωγούς-που είναι και η πλειοψηφία- αρκεί να είναι οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς για να μπορέσουν να το προωθήσουν με επιτυχία. Οι περισσότεροι όμως δεν είναι και έτσι θα έχουν πάλι πρόβλημα αφού η μονοκαλλιέργεια της ελιάς οδηγεί σε ποσότητες που δε μπορούν να καταναλωθούν στη χώρα και χρειάζεται η διεθνής του προώθηση. Η Ελλάδα μετρά περισσότερους από 520.000 ελαιοκαλλιεργητές, η πλειοψηφία των οποίων βασίζονται σε παραδοσιακές μεθόδους, με αποτέλεσμα τα 4/5 του ελληνικού λαδιού να περιγράφεται ως υψηλής ποιότητας -έξτρα παρθένο, τη στιγμή που μόλις τα 2/3 της παραγωγής της Ιταλίας και το 1/3 της Ισπανίας φέρει αυτή την ονομασία. Αν μάλιστα όλοι αυτοί πήγαιναν στην βιοκαλλιέργεια, που είναι πολύ κοντά στην παραδοσιακή από άποψη μέσων, και χαρακτηριζόταν το λάδι εκτός από έξτρα παρθένο και βιολογικό, τότε το εισόδημά τους θα αυξανόταν σημαντικά, γιατί θα αποκτούσε μεγάλο πλεονέκτημα σαν προϊόν υγιεινής διατροφής( δείτε και την ανάρτησή μας: http://www.topikopoiisi.eu/omicroniotakappaomicron-gammaepsilonomegarhogamma943alpha/51)
Ακόμα και σαν παραδοσιακό όμως φαίνεται ότι έχει πλεονεκτήματα: βάσει των εκθέσεων του Συμβουλίου, οι ελληνικές εξαγωγές στις ΗΠΑ, τον μεγαλύτερο καταναλωτή του προϊόντος στον κόσμο, αυξήθηκαν κατά 28% από τον Οκτώβριο του 2014 μέχρι τον περασμένο Ιούνιο. Αντίθετα, οι εξαγωγές λαδιού της Ισπανίας και της Ιταλίας, που είναι βιομηχανικό προϊόν επί το πλείστον,έπεσαν περισσότερο από 50%.
RSS Feed
