Topikopoiisi
Σελίδες στα Social Media
  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Θέσεις
  • Άρθρα
  • Οικο-γεωργία
  • Κοινωνική - αλληλέγγυα οικονομία
  • Εκδηλώσεις
  • Βίντεο
  • Ενδιαφέροντα Ιστολόγια
  • Εικόνες
  • Βιβλία
  • Επικοινωνία

Σπίτια με χώμα και νερό με ελάχιστο κόστος

26/2/2013

0 Comments

 
Bild
Χτίζουν μόνοι τους ασφαλή σπίτια από χώμα, άχυρο και νερό σε περιοχές εκτός πόλης…  με χαμηλό κόστος και όλες τις ανέσεις! Αρχιτέκτονες, μηχανικοί και περίπου 1.000 εθελοντές ενώνουν τα χέρια τους και κατασκευάζουν κύριες κατοικίες ή εξοχικά με υλικά της φύσης και σχεδόν ανέξοδα.

Σκοπός τους να εκπαιδεύσουν δωρεάν κάθε εθελοντή για την αρχαία τεχνική της «φυσικής κατασκευής» ή αλλιώς του «κομπ», ώστε να χτίσει τη δική του κατοικία μαζί με την οικογένεια του.

Ο Κώστας Κοντομάνος,οικονομολόγος και ένας εκ των ιδρυτών του www.cob.gr από τη Λάρισα μιλά στο flowmagazine.gr για την ανάγκη της κοινωνίας να επιστρέψει στις παραδοσιακές τεχνικές οικοδόμησης.

«Η τεχνολογία μας έχει «φυλακίσει» μέσα σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο ζωής. Πολλοί αναρωτιούνται: γιατί να έχω ένα σπίτι μέσα στη σκόνη και τη λάσπη, όπως είχε παλιά η γιαγιά μου; Αφού τώρα έχω την τεχνολογία. Λάθος! Αφού έτσι μπορείς να ζήσεις το ίδιο άνετα… αλλά πιο ποιοτικά!», σχολιάζει ο οικονομολόγος

Πολλά μοιάζουν με σπιτάκια που έχουν «ξεπηδήσει» από παραμύθι, ενώ άλλα φαίνονται σαν έργα τέχνης με αυτόνομη θέρμανση, κουζίνα και μπάνιο. Με τη χρήση των χεριών και των ποδιών τους ενοποιούν την άμμο, το άχυρο και το νερό και δημιουργούν το «κομπ», ένα υλικό σαν το τσιμέντο, αλλά με την πλαστικότητα που χαρίζει «καλλιτεχνική» ελευθερία! Χωρίς βαφές, τοξικά στοιχεία και σίδερα, η τεχνική επιστρέφει στην επικαιρότητα… αφού όχι μόνο συμφέρει οικονομικά και πρακτικά, αλλά δεν επιβαρύνει καθόλου το περιβάλλον. «Παλιά τα παιδιά πέταγαν τούβλα και λάσπη και μαζί με τους γονείς τους και έφτιαχναν το δικό τους σπίτι. Μέσα σε 10 ημέρες κατασκεύαζαν ένα ενεργειακά αποδοτικό σπίτι με χαμηλό οικολογικό αποτύπωμα!» εξηγεί.
Αποκτήστε το σπίτι σας… με ελάχιστα χρήματα!

Όλα ξεκίνησαν πριν από 10 χρόνια όταν ο Κώστας Κοντομάνος μαζί με το Στέλιο Γκαγκάρα πειραματικά και με οδηγό το ίντερνετ ξεκίνησαν να κατασκευάζουν ένα σπίτι 17 τ.μ. από φυσικά υλικά στον Νέσσωνα Λάρισας. Μετά από πέντε μήνες δουλειάς, απέκτησαν το δικό τους σπίτι με μόλις 2.000 ευρώ! Σύμφωνα με τον κ. Κοντομάνο, κατά μέσο όρο, ένα σπίτι 80 τ.μ. με μεταχειρισμένα υλικά μπορεί να φτάσει τα 12-15.000 ευρώ, ενώ ένα συμβατικό ξεκινά από τα 80.000. «Η φυσική οικοδόμηση συμφέρει οικονομικά, όχι μόνο ως προς την κατασκευή, αλλά και τη συντήρηση ενός σπιτιού. Δεν χρειάζεται πια να υποθηκεύουμε το μέλλον μας στις τράπεζες για να αποκτήσουμε μια στέγη!», συνεχίζει .

Αργότερα, αφού ταξίδεψαν στην Αφρική, το Μαρόκο και την Αγγλία, κατάλαβαν ότι εκεί η κατασκευή σπιτιών από κομπ αποτελεί μια καθημερινότητα, με τις περισσότερες χώρες να βρίσκονται 10 χρόνια μπροστά από την Ελλάδα. Εκεί διαπίστωσαν, ότι η συνεργασία κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης ξεκινά ένα διαφορετικό ταξίδι που θυμίζει τους προγόνους τους. Από τότε, διοργανώνουν σεμινάρια και διδάσκουν την τεχνική σε κάθε ενδιαφερόμενο που ψάχνει μια εναλλακτική πρόταση μέσα στην οικονομική κρίση. Η εκπαίδευση κρατά από 4 μέχρι 10 ημέρες. «Νέοι αλλά και μεγαλύτεροι έρχονται από περιέργεια για να χτίσουν μόνοι τους ένα σπίτι. Χρειάζονται το χώρο τους και δεν έχουν χρήματα.  Οι περισσότεροι ζητούν τη βοήθεια μας και καλούν μερικούς φίλους για να χτίσουμε όλοι μαζί το σπίτι τους».

Αντέχουν τις καιρικές συνθήκες… και τους σεισμούς!

Ένα χωμάτινο σπίτι δεν μπορεί να πέσει ούτε σε 2000 χρόνια, όπως έχει αποδείξει η ιστορία του Μεξικού μέχρι σήμερα. Τα τελευταία χρόνια, έχουν κατασκευαστεί αρκετά εξοχικά αλλά και κύρια σπίτια σε αγροτικές περιοχές… από τους ίδιους τους εκπαιδευόμενους και το συνεργείο της κίνησης. Και όμως, τα σπίτια από κομπ είναι ζεστά από μόνα τους το χειμώνα, δροσερά τους θερινούς μήνες και αντέχουν τους σεισμούς και τις βροχές καλύτερα από τα συμβατικά. Όπως αναφέρει : «Ένα καλοχτισμένο «πράσινο» σπίτι θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από ένα κλασσικό, αρκεί να έχει άδεια οικοδόμησης! Τόσα χωμάτινα σπίτια έχουν βρεθεί σε τροπικές συνθήκες της Αμερικής, εκεί που η βροχή «χτυπά» οριζόντια ή στην Παταγονία εκεί που το υψόμετρο είναι τεράστιο… αλλά άντεξαν!».

Παράλληλα, απαιτούν ελάχιστη ενέργεια σε σχέση με ένα συμβατικό σπίτι, αφού το άχυρο είναι θερμομονωτικό και κρατά σταθερή τη θερμοκρασία. Ακόμα και μηδέν βαθμούς να έχει… το εσωτερικό του σπιτιού χωρίς θέρμανση μπορεί να παραμένει στους 15 βαθμούς Κελσίου! Για την εξασφάλιση της ενέργειας, τα περισσότερα σπίτια από κομπ διαθέτουν φωτοβολταϊκά, ακόμα και αν η ενέργεια που απαιτείται είναι η μισή ενός καθημερινού σπιτιού. «Πρόκειται για ασφαλή σπίτια που δεν βλάπτουν με διοξίνες ή βαριά μέταλλα και προσφέρουν μια υψηλή ποιότητα ζωής. Γιατί να μην επιλέξετε, λοιπόν, μια ζωή πιο «ελαφριά», συμβάλλοντας ταυτόχρονα σε έναν καλύτερο πλανήτη;».
*Τελευταία, διοργανώνουν ενημερώσεις στα σχολεία και χτίζουν μαζί με τους μαθητές βιοκλιματικές σχολικές αίθουσες, με σκοπό να καταλάβουν ότι ένα σπίτι μπορεί να φτιαχτεί χωρίς μεγάλο κόστος.


0 Comments

Πανεπιστήμιο των Ορέων

25/2/2013

0 Comments

 
  Το Πανεπιστήμιο των Ορέων, μια Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία που ξεκίνησε από μια πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου Κρήτης, ιδρύθηκε με σκοπό να επιτύχει ένα δυναμικό άνοιγμα της ακαδημαϊκής κοινότητας προς την κοινωνία. Στο κέντρο της προσοχής του έχει θέσει αρχικά τις ορεινές περιοχές της Κρήτης, με την προοπτική σύντομα να ενταχθούν και οι νησιωτικές, καλλιεργώντας την επαφή με τους κατοίκους και τους φορείς των περιοχών τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Με την αλληλεπίδραση της δυναμικής αυτών των μέχρι τώρα θεωρούμενων ετερόκλητων ομάδων, το Πανεπιστήμιο των Ορέων επιθυμεί να δημιουργήσει και να θέσει σε λειτουργία ένα δίκτυο κι έναν μηχανισμό δράσεων, τα οποία θα  προωθήσουν την αμοιβαία ανταλλαγή γνώσης και αυθεντίας σε επίπεδα πολλαπλά.

Προβάλλοντας τη μέθοδο της αλληλοδιδασκαλίας ως τον πιο κατάλληλο τρόπο για να πραγματώσει τους στόχους του, το Πανεπιστήμιο των Ορέων εργάζεται για να εξασφαλίσει τον ίσο και άμεσο διάλογο των αστικών κέντρων με τις περιοχές της περιφέρειας, με σκοπό α) να προωθήσει την αναδιανομή των μαθησιακών ευκαιριών κυρίως σε άτομα που στερούνται το δικαίωμα στην άμεση αλλά και έμμεση γνώση, β) να ευαισθητοποιήσει γύρω από τις γεωγραφικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των περιοχών, γ) να βελτιώσει τις συνθήκες υγείας που παρέχονται σε αυτές τις περιοχές, και δ) να προστατεύσει τις μακραίωνες παραδόσεις και μεθόδους παραγωγής, θέτοντας παράλληλα υψηλά κριτήρια σε ό,τι αφορά στην αισθητική αλλά και την προστασία του περιβάλλοντος.

Το Πανεπιστήμιο των Ορέων επιδιώκει να γίνει το σημείο όπου το Πανεπιστήμιο ως θεσμός που αφουγκράζεται τις πολύπλευρες ανάγκες της κοινωνίας και η Τοπικότητα συναντώνται. Γι’ αυτό έχει αναπτύξει 4 πυλώνες δράσης, οι οποίοι αντανακλώνται και στις 4 Ομάδες Εργασίας του: 1) Υγεία  2) Κοινωνία/ Πολιτισμός, 3) Οικονομίες/ Περιβάλλοντα και  4) Παιδεία. Οι πιο άμεσες δράσεις του έχουν να κάνουν με την οργάνωση δημοσίων διαλέξεων, συναντήσεις, εκδηλώσεις, σεμινάρια ενισχυτικά της διδασκαλίας σχολικών μαθημάτων και ιατρικές εξορμήσεις. Παράλληλα,  επεκτείνει διαρκώς τη δράση του στους τομείς της οικονομικής συμβουλευτικής, των συνεργιών και συμπράξεων, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται το εγχείρημά του για τη διεξαγωγή ερευνών στις δεδομένες περιοχές, με σκοπό να μελετηθούν σε βάθος τα προβλήματά τους, όπως τα αντιλαμβάνονται, τα βιώνουν και τα αρθρώνουν οι ίδιοι οι κάτοικοί τους.

http://www.panoreon.gr
info@panoreon.gr Τ. +30 2810 545213

0 Comments

Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας

24/2/2013

0 Comments

 
Bild
Το Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2013  από την ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. (Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία).

Απευθύνεται στους πολίτες, που συμμετέχουν στις πάσης φύσεως συλλογικότητες της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, αλλά και σε κάθε άλλο ενδιαφερόμενο πολίτη.

Στοχεύει στην προώθηση της εκπαίδευσης, κατάρτισης, επιμόρφωσης και πληροφόρησης των συμμετεχόντων στις ιδέες, αξίες και αρχές της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, της άμεσης δημοκρατίας και του συνεργατισμού.

Βασίζεται στη διπλή φύση των συνεταιρισμών: Κοινωνική – Οικονομική και συνακόλουθα στη διπλή φύση της συνεταιριστικής εκπαίδευσης: Ιδεολογική – Οικονομικοτεχνική.

Η εκπαιδευτική του μεθοδολογία στηρίζεται στις αρχές μάθησης των ενηλίκων:

  1. Η σκέψη συνδέεται με τη δράση
  2. Επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι οι διδασκόμενοι
  3. Ευρετική πορεία προς τη γνώση
  4. Κριτικός τρόπος σκέψης
  5. Αμφίδρομες σχέσεις διδασκόντων – διδασκομένων
Θεμέλιος λίθος του είναι η διαρκής αλληλεπίδραση θεωρίας και πράξης διότι «δεν αρκεί να τείνει η σκέψη να πραγματωθεί, πρέπει και η πραγματικότητα να τείνει να γίνει σκέψη«.

Η παρακολούθησή του είναι ελεύθερη και δωρεάν.

Ο ιστότοπος του Λαϊκού Πανεπιστημίου Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας λειτουργεί στη διεύθυνση:

http://www.univsse.gr  και περιλαμβάνει μέχρι στιγμής:

  • Μια σύντομη παρουσίαση του Λαϊκού Πανεπιστημίου
  • Το πρόγραμμα και την αφίσα του 1ου Θεματικού Κύκλου  (Φεβρουάριος-Ιούνιος 2013)
  • Τους εισηγητές
  • Βιβλιογραφικό υλικό
  • Στοιχεία επικοινωνίας
  • Συνδέσμους με σχετιζόμενους ιστότοπους

0 Comments

Με τα "κοινά"(commons) πέρα από τον ορίζοντα της ανάπτυξης και της εργασίας

20/2/2013

0 Comments

 
Η συζήτηση για τα κοινά βρίσκεται στην καρδιά μιας νέας ριζοσπαστικοποίησης που ξεκίνησε από τους χώρους του ελεύθερου λογισμικού και των περιβαλλοντικών κινημάτων, συναντήθηκε με τις αναζητήσεις των πλατειών και των Occupy ανά τον κόσμο, και σήμερα γονιμοποιεί τους ορίζοντες των σύγχρονων εργατικών και κοινωνικών κινημάτων. Πρόκειται, πολύ απλά, για την επανάκτηση και επανανοηματοδότηση της έννοιας των “κοινών αγαθών”, μια έννοια εξορισμένη από την ξέφρενη πορεία ιδιωτικοποίησης των πάντων του σύγχρονου καπιταλισμού, αλλά και διαστρεβλωμένη από τη μέγγενη διαφόρων εκδοχών κρατικού σχεδιασμού και διεύθυνσης.

Τα κοινά συνίστανται από ό,τι αποτελεί τους φυσικούς και πολιτισμικούς πόρους της ανθρωπότητας, καθώς και από τις αναγκαίες συνθήκες για την ύπαρξη, διαφύλαξη και ανάπτυξη του κοινωνικού δεσμού. Είναι το έδαφος όπου μπορεί να ριζώνουν κοινοτικές σχέσεις ισοτιμίας και αλληλεγγύης, όπου βρίσκονται και δημιουργούνται οι υλικές και άυλες προϋποθέσεις για την ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός ως μέρος της ανάπτυξης όλων. Είναι, επομένως, μια οπτική που αντιπαρατίθεται ευθέως τόσο στο ιδιωτικό όσο και στο κρατικό, μια πρακτική απελευθέρωσης των συνθηκών ύπαρξης της κοινωνίας από τις ιδιωτικές και κρατικές περιφράξεις και επαναπόδοσής τους στην ίδια την κοινωνία.

Έτσι, τα κοινά είναι σήμερα ο κρίσιμος κρίκος που μπορεί να συνδέσει τη διαμαρτυρία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, αλλά και ενάντια στην κρατική κηδεμονία, με την ανάγκη της αυτο-οργάνωσης και αυτοδιεύθυνσης της κοινωνίας, με εκείνες δηλαδή τις πολιτικές μορφές που μπορούν να προστατεύσουν και να αναπτύξουν τα κοινά, καθώς και να εξασφαλίσουν την ελεύθερη ισότιμη πρόσβαση σε αυτά για όλους.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, σε ένα ιστορικό μεταίχμιο. Είτε ο καπιταλισμός θα οδηγήσει σε μια πρωτόγνωρων διαστάσεων κοινωνική και φυσική καταστροφή, μέσω της απόσπασης όλων των υλικών και γνωσιακών πόρων της κοινωνίας προς όφελος λίγων ιδιοκτητών και διαχειριστών τους, όπως συμβαίνει σήμερα με τις εφαρμοζόμενες παγκόσμια πολιτικές “αντιμετώπισης της κρίσης”. Είτε θα επανοικειοποιηθούμε τον φυσικό και πολιτισμικό πλούτο που ανήκει σε όλους μας και θα τον διαχειριστούμε με τρόπους που θα εξασφαλίζουν την ισότητα, την ελευθερία και την αλληλεγγύη για όλους, δηλαδή θα εξασφαλίζουν το κοινό μας μέλλον.

Αυτή η οπτική, και οι πρακτικές που τροφοδοτεί, βρίσκεται πολύ μακριά από τις παραδοσιακές απαντήσεις της αριστεράς και των κλασικών κινημάτων διαμαρτυρίας. Γιατί θέτει στο επίκεντρο της μάχης όχι την αναδιανομή εντός του καπιταλισμού (που είναι ο ορίζοντας του παραδοσιακού εργατικού κινήματος και σήμερα καταρρέει μπροστά στην άρνηση ενός ολοκληρωτικά επιθετικού καπιταλισμού), αλλά την επανακατάκτηση όλου του πλούτου που παράγουμε συνεργαζόμενοι και την αλλαγή αυτού του πλούτου, των τρόπων παραγωγής και διανομής του, με βάση κριτήρια και αξίες που δεν ανήκουν στη σφαίρα του “οικονομικού” αλλά στη σφαίρα του “κοινωνικού”.

Πρόκειται, με μια έννοια, για την έξοδο από τη δικτατορία της οικονομίας, όπου η ιδιοκτησία, το χρήμα και το εμπόρευμα κυριαρχούν πάνω σε κάθε κοινωνική ανάγκη και απομυζούν κάθε κοινωνική δημιουργία, και την είσοδο στην επικράτεια της συλλογικής κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, με πυρήνα τα κοινά -την κοινή κτήση, την κοινή δημιουργία, και την κοινή χρήση- όπου η οικονομία αποκαθηλώνεται από το υψηλό και αποκλειστικό ιεραρχικό και αντικοινωνικό βάθρο της και γίνεται μια από τις πολλές μορφές του ανθρώπινου πράττειν, υπό τον έλεγχο της κοινωνίας και προς όφελός της.

Μια τέτοια ανάγνωση της προβληματικής των κοινών μάς οδηγεί σε δύο, τουλάχιστον, μείζονες αναθεωρήσεις κεντρικών στοιχείων του αστικού αλλά και εργατικού φαντασιακού: την αποδόμηση της έννοιας της “ανάπτυξης” και τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας της “εργασίας”.

Η ανάπτυξη, ως “προμηθεϊκός” μύθος της ολοκληρωτικής κυριαρχίας επί της φύσης και της αέναης μεγέθυνσης των παραγωγικών δυνάμεων του ανθρώπου (μύθος που μοιράζονται εξίσου ο καπιταλισμός όσο και ο σοσιαλισμός), δεν είναι ο τόπος των κοινών, αλλά η διαρκής καταστροφή τους, είτε με τη μορφή της περιβαλλοντικής υποβάθμισης είτε με τη μορφή της κοινωνικής ερημοποίησης. Μακράν από το να αποτελεί τη συνθήκη ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών, αποτελεί έναν συγκεκριμένο τύπο παραγωγής και συσσώρευσης πλούτου που παράγει εκμετάλλευση, ιεραρχία και αποκλεισμό.

Η εργασία, αντίστοιχα, ως εξαρτημένη και καταναγκαστική δραστηριότητα υπό τη διεύθυνση, τον έλεγχο και τις προσταγές των κατόχων των μέσων παραγωγής και του πλούτου, μακράν από το να απελευθερώνει (όπως μας διαβεβαίωνε η επιγραφή του Άουσβιτς, και όχι μόνο...) αποτελεί το μέσο ώστε ολόκληρη η κοινωνία, και τελικά ολόκληρη η ζωή, να υπεισέρχεται σε καθεστώς ετερονομίας, αλλοτρίωσης και εξάρτησης υπό την κυριαρχία του κεφαλαίου και του κράτους. Σε αυτόν τον τύπο της εργασίας, τα κοινά παράγονται μόνο ως δευτερεύοντα και ασυνείδητα αποτελέσματα μιας συνεργασίας απρόσωπης και αδιάφορης που είναι απλώς μια μηχανή κέρδους στα χέρια του κεφαλαίου, ενώ περνάνε απευθείας στην ιδιοκτησία και αξιοποίηση του κεφαλαίου.

Επομένως, η δημιουργία, διαφύλαξη και ανάπτυξη των κοινών απαιτεί την υπέρβαση τόσο του ορίζοντα της ανάπτυξης όσο και του ορίζοντα της εργασίας. Απαιτεί να μετακινηθούμε προς λογικές και πρακτικές “αποανάπτυξης”, με την έννοια της κοινωνικοποίησης της οικονομίας όπως αναφέραμε παραπάνω, αλλά και της απομεγέθυνσης και αποσυγκέντρωσης των οικονομικών δραστηριοτήτων σε κλίμακες συμβατές με την αυτοοργάνωση των κοινοτήτων και με την προστασία του περιβάλλοντος.

Απαιτεί, επίσης, να απελευθερωθούμε από την εργασία (και όχι απλώς να απελευθερώσουμε την εργασία), καθιστώντας κεντρικό στοιχείο της κοινωνικής ζωής το ανθρώπινο πράττειν, την ελεύθερη δημιουργική δραστηριότητα και συνεργασία, που είναι κάτι εξαιρετικά πολύμορφο και πολύ ευρύτερο από την οικονομική δραστηριότητα, και επιπλέον κάτι που βρίσκεται έξω από τους “νόμους” της εκμετάλλευσης, της κερδοφορίας και της ιεραρχικής διοίκησης.

Τα κοινά αποτελούν, έτσι, μια πρόκληση για βαθύτερους μετασχηματισμούς της κοινωνικής ζωής, και μόνο μέσα σε αυτούς μπορούν να υπάρξουν και να προστατευτούν από τους ιδιωτικούς και κρατικούς σφετερισμούς.

Τοποθέτηση της συλλογικότητας της εργατικής εφημερίδας Δράση 

στη συζήτηση “Στον ορίζοντα των κοινών”, 

που πραγματοποιήθηκε στις 15/2 στην κατάληψη του θεάτρου Εμπρός

0 Comments

Η φαντασία στην εξουσία 1

17/2/2013

0 Comments

 
Μια άκρως επίκαιρη και διδακτική ιστορία, αφιερωμένη στους "ταξικούς" επικριτές της αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟΜΕ:

LIP είναι το όνομα μιας μάρκας ρολογιών που παράγονταν κάποτε στη γαλλική πόλη Besancon.

Ταυτόχρονα όμως είναι μια κορυφαία στιγμή για όσους συμμετείχαν στους μετά το '68 αγώνες, η οποία στη χώρα μας τουλάχιστον φαίνεται να αγνοείται, και καλό θα ήταν τώρα που μεταξύ άλλων έρχεται το τσουνάμι των μαζικών απολύσεων να γνωστοποιηθεί.

Απρίλης 1973. Η διεύθυνση της LIP ανακοινώνει στους εργαζόμενους ότι πρόκειται να προβεί σε ένα σημαντικό αριθμό απολύσεων. Η πρώτη αντίδραση των εργαζομένων ήταν να ρίξουν τους ρυθμούς με τους οποίους δούλευαν. Η δεύτερη ήταν δεκάλεπτες ανά ώρα στάσεις εργασίας, και η τρίτη και φαρμακερή για την εργοδοσία, η εφαρμογή στην πράξη του συνθήματος που είχαν αναρτήσει οι φοιτητές των Καλών Τεχνών το Μάη του 1968: «Το αφεντικό σου σ' έχει ανάγκη εσύ δεν το έχεις ανάγκη».

Όταν οι εργαζόμενοι έμαθαν ότι επρόκειτο να απολυθούν 480 από αυτούς, κατέλαβαν την επιχείρηση και απέκλεισαν στα γραφεία τους τα διευθυντικά της στελέχη. Οι αστυνομικές δυνάμεις επιτίθενται, και αφού τα σπάνε όλα, ενώ οι καταληψίες εργάτες δεν έχουν κάνει ούτε μια γρατσουνιά στον τοίχο, τα απελευθερώνουν. Αποφασίζεται από τη γενική συνέλευση σ' ένα κλίμα ενότητας των συνδικαλιστικών παρατάξεων, η συνέχιση της κατάληψης και αρχικά η μεταφορά των ρολογιών σε ασφαλές κρυφό μέρος -το οποίο μέχρι σήμερα οι παλιοί εργάτες της LIP αρνούνται να αποκαλύψουν διότι «ίσως ξαναχρειαστεί»- και η πώλησή τους, και στη συνέχεια η συνέχιση της παραγωγής με βάση την αρχή «παράγουμε, πουλάμε, πληρωνόμαστε» και αυτό δίχως αφεντικά και φυσικά το κέρδος τους.

Οι πωλήσεις που γίνονταν παράνομα με παράνομες φορτώσεις, μεταμφιέσεις με περούκες κ.λπ. είχαν τεράστια επιτυχία ακόμη και στις παραλίες. Σε μόλις έξι βδομάδες ο τζίρος αντιστοιχούσε στο 50% του συνόλου μιας ολόκληρης χρονιάς, ενώ μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία δεν κλάπηκε ούτε ένα ρολόι.

Οι πόρτες του εργοστασίου άνοιξαν για όλο τον κόσμο, ενώ πολλοί από τους επισκέπτες συμμετείχαν στις καθημερινές γενικές συνελεύσεις.

Εκτός από τη Γαλλία(2), αναπτύσσεται ένα πανευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο κίνημα συμπαράστασης(3), ενώ το σύνθημα του Γκεβάρα «ένα, δύο, τρία Βιετνάμ» παραφράζεται σε «μία, δύο, τρεις LIP». Ξεσπάνε απεργίες συμπαράστασης, γίνονται μεγάλες διαδηλώσεις, στην ίδια την Besancon διαδηλώνουν υπό βροχή 100.000. Διαδίδεται η εφημερίδα των καταληψιών «Lip -Unite» «Lip -Ενότητα», πουλιόνται χέρι χέρι τα ρολόγια, μποϊκοτάρονται οι τράπεζες που επιχείρησαν να πνίξουν την επιχείρηση...

Η αστική εξουσία, ανήσυχη από αυτήν την έκβαση και φοβούμενη τη γενίκευσή της, αποφασίζει να επέμβει δραστικά. Ο τότε πρωθυπουργός Pierre Messmer προτείνει ένα σχέδιο που προβλέπει μόνο 159 απολύσεις. Το σχέδιο απορρίπτεται από τη γενική συνέλευση και το εργοστάσιο εκκενώνεται βίαια από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ο Messmer περιχαρής αναφωνεί «η LIP τελείωσε». Και όμως γρήγορα διαψεύδεται. Την αναλαμβάνει ένας αριστερός επιχειρηματίας ο οποίος και αποδέχεται την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.

Αυτό δεν το ανέχονται ο τότε πρόεδρος Giscard d' Estaing που εκλέχτηκε το Μάη του 1974 και ο πρωθυπουργός Jacques Chirac. «Οι εργάτες της Lip θα πρέπει να τιμωρηθούν να είναι άνεργοι και να παραμείνουν, διαφορετικά θα ξεσηκώσουν ολόκληρο το κοινωνικό σώμα». Αυτό ήταν το σκεπτικό τους. Γι' αυτό και αποφάσισαν να δολοφονήσουν τη LIP. Πώς; Η κρατική Renault ακυρώνει μέσα σε μια μέρα όλες τις παραγγελίες της προς την LIP και έτσι την πνίγει οικονομικά.

Παρ' όλ' αυτά η ιστορία της LIP παραμένει ζωντανή και παραδειγματική, όχι τόσο για να επαναληφθεί αυτούσια, αλλά για να καταδειχτεί η δυναμική της εργατικής τάξης, η ευρηματικότητά της, η ικανότητά της να αυτοδιαχειρίζεται την παραγωγή δίχως την ύπαρξη αφεντικών, η αποτελεσματικότητα της μετωπικής της δράσης και της εμπιστοσύνης στις συλλογικές πρωτοβάθμιες πρωτοβουλίες, η αξία της εργατικής αλληλεγγύης...

Γιώργος Ρούσης

1 Πρόκειται για τον τίτλο μιας κινηματογραφικής ταινίας του Christian Rouaud που μέσω συνεντεύξεων με τους τότε κύριους πρωταγωνιστές καταγράφει την ιστορία της εξέγερσης των εργατών της LIP

Βλέπε και

- Jean Raguenes et Henri Burin des Roziers«De mai 68 a LIP : Un dominicain au coeur des luttes» Editions «Karhala» 2008

- Serge Halimi «LIP, l'imaginationau pouvoir' Le Monde diplomatique http://www. Monde -diplomatique.fr/carnet/20007-03-20-LIP -«L epopee LIP»: De 1973 a ..2007 in http:cnt-ait.info/article.php3?id_article=1409

Και για μια αντιδραστική εκδοχή Jean Claude Sensemat «Comment j'ai sauve LIP» Εκδόσεις «Robert Lafont».

2. Οπου, μεταξύ άλλων, υποστήριζαν το κίνημα της LIP διανοούμενοι όπως ο Yves Montant, η Simone Signoret, ο Mouloudji, ο Leny Escudero, ο Maxime le Forestier, ο Jean Ferrat, οι Freres Jacques, και διανοούμενοι όπως ο Maurice Clavel, ο Georges Houdin, ο Andre Frossard, ο Roger Garaudy, ο Michel Foucault.

3. Ο Μάο δήλωνε για τους εργάτες της LIP «Αυτοί οι άξιοι εργάτες που διεξάγουν ένα υποδειγματικό αυτοδιαχειριστικό αγώνα», στο Jean Claude Sensemat «Comment j'ai sauve LIP» ό.π. σελίδα 49

0 Comments

Προτάσεις για κοινωνική οικονομία στην Ελλάδα σήμερα

4/2/2013

0 Comments

 
Στις εποχές των παχιών αγελάδων δαπανήθηκαν τεράστια ποσά σε υποδομές. Δεν μιλάμε μόνο για δρόμους, στάδια κλπ. Μιλάμε για υποδομές διάσπαρτες σε ΟΤΑ, περιφερειακές υπηρεσίες κλπ.

Παλαιότερα, όταν το χρήμα κυλούσε άφθονο και ανεξέλεγκτο, μπορούσαν (?) η πολιτεία και οι ΟΤΑ να ισχυρίζονται ότι με κάποιο τρόπο υποστηρίζουν τις υποδομές με διορισμούς και άλλους θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους και παρέχουν τις όποιες υπηρεσίες παρείχαν στους πολίτες. Τώρα που αυτά μας τελείωσαν, έχουν απομείνει αχρησιμοποίητες υποδομές (όσες έχουν ακόμη διασώζονται). Κτίρια, γραφεία, καταστήματα, επίπλωση, υπολογιστές και λοιπός ηλεκτρονικός εξοπλισμός κλπ, δεν χρησιμοποιούνται γιατί δεν υπάρχουν πλέον ούτε εργαζόμενοι, αλλά ούτε και σχέδιο αξιοποίησης τους. Η τύχη των υποδομών αυτών είναι προδιαγεγραμμένη. Είτε θα σκουριάσουν από αχρησία, είτε, το πιθανότερο, θα κλαπούν. Η απαξίωση των υποδομών έχει ήδη προχωρήσει, το βλέπεις παντού στην Ελλάδα…

Μπροστά σε αυτή την λυπηρή εικόνα, εμείς οι πολίτες πρέπει να αναλάβουμε δράση και οι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις είναι τα δυνατά μας εργαλεία. Μπορούμε να δημιουργήσουμε κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις και να διεκδικήσουμε από την πολιτεία και από τους ΟΤΑ, να μας παραδοθούν οι αδρανείς υποδομές. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει ότι έχουμε δημιουργήσει βιώσιμα επιχειρηματικά σχέδια για να πείσουμε ότι οι υποδομές αυτές θα αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο προς όφελος των πολιτών, ιδίως των οικονομικά αδυνάτων. Πρέπει να πείσουμε ότι έχουμε σχέδιο, όρεξη για δουλειά και μετά να ζητήσουμε την υπογραφή προγραμματικών συμβάσεων παράδοσης των υποδομών. Αν μάλιστα μπορέσουμε να πετύχουμε να καλύψουν οι ΟΤΑ και ένα τμήμα του λειτουργικού κόστους, να καλύψουν δηλαδή την δαπάνη ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, τηλεφώνου κλπ, αυτό σημαίνει ότι μια κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση θα μπορούσε να μειώσει τις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών που θα παράγει, προς όφελος των οικονομικά αδυνάτων.

Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουμε με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια.

  • Διασώζουμε και αξιοποιούμε αποτελεσματικά τον εξοπλισμό που σήμερα δεν έχουμε πλέον τα χρήματα να αγοράσουμε.
  • Προσφέρουμε καλής ποιότητας προϊόντα και υπηρεσίες σε χαμηλές τιμές.
  • Εξασφαλίζουμε εισόδημα για τους ανέργους που θα εργαστούν στις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις.
  • Δίνουμε κίνητρα στην πολιτεία και στους ΟΤΑ να εξακολουθήσουν να παρέχουν με αυτό τον τρόπο κοινωνικές υπηρεσίες.
Καίρια ερωτήματα.

  • Μήπως ιδιωτικοποιούμε έτσι τα δημόσια αγαθά, την δημόσια περιουσία;
Όχι, οι υποδομές αυτές ανήκουν στον λαό. Το κράτος και οι ΟΤΑ, δεν μπορούν να τις λειτουργήσουν. Πρέπει να αποδοθούν στην κοινωνία, στις οργανωμένες κοινωνικές συλλογικότητες, που είναι οι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις. Η πολιτεία μπορεί βεβαίως να δημιουργήσει τους κατάλληλους ελεγκτικούς μηχανισμούς για να μην εκτραπεί η όλη διαδικασία.

·         Μήπως έρχονται σε αντίθεση από την μια πλευρά ο εθελοντικός χαρακτήρας των κοινωνικών συλλογικοτήτων που ασχολούνται τόσα χρόνια με το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την κοινωνική φροντίδα και από την άλλη η κοινωνική οικονομία που, όπως και να το κάνουμε, δημιουργεί αμειβομένη εργασία και που ασφαλώς δεν είναι εθελοντισμός;

Όχι. Ο εθελοντισμός όχι μόνο δεν χάνει τον χαρακτήρα της ανιδιοτελούς προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, αλλά αντιθέτως, ο εθελοντισμός μπορεί να συμβάλλει στην δημιουργία και λειτουργία κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων οι οποίες θα παρέχουν κοινωνικές  υπηρεσίες σε σταθερή και επαγγελματική βάση, που δεν μπορεί ο εθελοντισμός ως εκ της φύσεώς τους να παρέχει. Ο εθελοντισμός έχει την τεχνογνωσία στα αντικείμενα, μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες, μπορεί να στηρίζει τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, αλλά ΔΕΝ μπορεί να τις υποκαταστήσει.

Συγκεκριμένες ιδέες για τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα σήμερα.

·         Μια κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση για το περιβάλλον, θα μπορούσε να εξειδικευτεί στην διαχείριση οργανικών αποβλήτων (κλαδέματα από πάρκα, κήπους, καλλιέργειες) για να τα μετατρέπει σε εμπορεύσιμο προϊόν, δηλαδή εδαφοβελτιωτικό λίπασμα. Θα μπορούσε να γίνει μια προγραμματική σύμβαση μεταξύ Δήμου και κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης, όπου η κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση θα παραλαμβάνει τα οργανικά απόβλητα, αλλά και θα εισπράττει από τον Δήμο ένα ποσοστό από τα δημοτικά τέλη (που ως γνωστόν είναι ανταποδοτικά). Θα υπάρξει πολλαπλό όφελος, ελάφρυνση των χωματερών, μείωση των ρύπων, μείωση των δημοτικών τελών που θα πλήρωναν τα νοικοκυριά, παραγωγή ανταγωνιστικού προς τα εισαγόμενα εγχώριου προϊόντος (λίπασμα), δημιουργία τοπικού εισοδήματος σε μια επιχείρηση εντάσεως εργασίας.

·         Μια κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση για την κοινωνική φροντίδα, που θα απαρτίζεται από ανθρώπους που έχουν δουλέψει για χρόνια στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» θα μπορούσε να διεκδικήσει γραφεία, εξοπλισμό, αυτοκίνητα για να μπορέσει κατόπιν να αναζητήσει τρόπους εξασφάλισης εισοδήματος για τους εργαζόμενούς της.

·         Μια κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση στήριξης των πτωχών θα μπορούσε να διεκδικήσει τα δημοτικά καταστήματα (καφετέριες κλπ) που ενοικιάζονται από τους ΟΤΑ σε ιδιώτες, έναντι πινακίου φακής, και να τις λειτουργήσουν ως κοινωνικά εστιατόρια που θα προσφέρουν μια λιτή, ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή σε πολύ χαμηλές τιμές.

Ευάγγελος Σπινθάκης

0 Comments

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΕΜΠΑΣ

    Πρώην εκπαιδευτικός ΜΕ(Μαθηματικός)και οικο-γεωργός στο Πήλιο. Από το 1990, που "επανατοπικοποιήθηκε", προσπαθεί δια του "παραδείγματος" να συμβάλει στη διαμόρφωση της κατεύθυνσης της τοπικοποίησης 

    Επικοινωνία: gkolempas@yahoo.gr 

    Αρχείο

    February 2023
    January 2023
    September 2022
    August 2022
    July 2022
    March 2022
    February 2022
    January 2022
    November 2021
    January 2017
    November 2016
    October 2016
    March 2016
    July 2015
    May 2015
    January 2015
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    April 2014
    March 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    July 2013
    June 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.