Ένα τμήμα των εργατών της γνώσης έχουν ήδη δημιουργήσει έναν καινούργιο τρόπο παραγωγής που ονομάζεται «ομότιμη παραγωγή», η οποία είναι βιώσιμη εναλλακτική στον καπιταλισμό. Αν και ακόμα βρίσκεται στα πρώτα βήματά της και κυριαρχείται από τον καπιταλισμό, η ομότιμη παραγωγή εμφανίζει σαφώς τα κύρια χαρακτηριστικά της ισόνομης κοινωνίας. Το ίδιο το γεγονός ότι τμήματα των ακτιβιστών της ομότιμης παραγωγής και των εργαζομένων στις τεχνολογίες της πληροφορίας και των επικοινωνιών συμμετέχουν ενεργά στα σημερινά κινήματα διαμαρτυρίας στα πλαίσια της παρούσας κρίσης του καπιταλισμού, μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στη σύνδεση της ομότιμης παραγωγής με τα κινήματα αυτά.

Στο περιβάλλον της ομότιμης παραγωγής, οι παραγωγοί παράγουν αγαθά συλλογικά μέσω της εθελοντικής συμμετοχής σε ένα σύστημα παραγωγής που είναι αποκεντρωμένο και βασισμένο σε δίκτυα. Οι εθελοντές επιλέγουν τις εργασίες που θα εκτελέσουν, το ποσό του χρόνου που ξοδεύουν για τη συλλογική παραγωγή καθώς και τον τόπο και το χρόνο της παραγωγικής τους δραστηριότητας. Όσον αφορά στη διανομή, οποιοσδήποτε στον κόσμο μπορεί να χρησιμοποιεί τα προϊόντα δωρεάν σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες και ανεξάρτητα από τη συνεισφορά του.
Δύο καθοριστικές στιγμές της ιστορίας της "ομότιμης παραγωγής", ήταν 1) η εφεύρεση της γενικής δημόσιας άδειας και του ελεύθερου λογισμικού από τον Richard Stallman το 1984 και 2) η εφεύρεση του συστήματος της εθελοντικής συλλογικής συνεργασίας online από τον Linus Torvalds το 1991.


Η σημασία της γενικής δημόσιας άδειας έγκειται στο γεγονός ότι διατυπώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας ένα καθολικό δικαίωμα ιδιοκτησίας και δημιούργησε παγκόσμια κοινά αγαθά που αγκάλιαζαν σχεδόν τα πάντα και ήταν ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εδαφική περιοχή. Αντιπροσωπεύει την ουσία της νέας παγκόσμιας και καθολικής κοινοκτημοσύνης της γνώσης. Οι περισσότερες μορφές της γνώσης ανήκουν σε όλους. Αν και υπήρξαν εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα (οι σαμάνοι, οι μάγοι, οι ιερείς και οι τεχνίτες, μεταξύ άλλων, προσπάθησαν να κρατήσουν μυστική τη γνώση τους ή να τη μεταδώσουν μόνο σε επιλεγμένα άτομα), ο καπιταλισμός και οι συνακόλουθοι θεσμοί της πνευματικής ιδιοκτησίας και των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας περιφρουρούσαν συστηματικά εκείνες τις μορφές της γνώσης που θα μπορούσαν να αποφέρουν κέρδη.
Καθώς η γνώση έγινε σημαντικός παράγοντας του πληροφοριακού καπιταλισμού, ένα δρακόντειο καθεστώς πνευματικών δικαιωμάτων γιγαντώθηκε δραματικά. Η γενική δημόσια άδεια αποτέλεσε μια πρωτοποριακή νομική και παραγωγική στρατηγική για την παραγωγή της παγκόσμιας κοινοκτημοσύνης της γνώσης και την προστασία της από την εισβολή του καπιταλισμού. Με αυτήν την έννοια, η πρωτοβουλία του Stallman ήταν ένα σημαντικό ορόσημο για τον αγώνα των εργατών της γνώσης ενάντια στον πληροφοριακό καπιταλισμό.
Ο Linus Torvalds, όμως, ήταν αυτός που ανέδειξε αυτήν την τοπική εξέλιξη σε παγκόσμιο επίπεδο, με την πλήρη αξιοποίηση της ικανότητας του διαδικτύου για διανομή. Η παραγωγή του Linux ήταν πραγματικά μια επανάσταση στην οργάνωση της συνεργασίας ανάμεσα σε μεγάλο αριθμό παραγωγών της γνώσης και πληροφορίας. Πάντα ο κάθε επιστήμονας βασιζόταν και συνέχιζε τα επιτεύγματα των προηγουμένων. Αλλά η συλλογική αυτή διάσταση της επιστήμης δεν ήταν αποτέλεσμα συνειδητής και ταυτόχρονης συνεργασίας των επιστημόνων. Ήταν συνήθως αποτέλεσμα τυχαίας μετάδοσης της γνώσης στο χρόνο και το χώρο. Η εφεύρεση του Torvald ξεπέρασε τα εμπόδια του χρόνου και του χώρου με τη χρήση του διαδικτύου. Επομένως έκανε εφικτή την ταυτόχρονη, συνειδητή, εθελοντική, συντονισμένη και παγκόσμια συνεργασία μεγάλου αριθμού παραγωγών. Ο συνδυασμός της γενικής δημόσιας άδειας με τον τρόπο συνεργασίας του Linux αποτελεί την ουσία του ομότιμου τρόπου παραγωγής.
Το χρήμα δεν παίζει κανένα ρόλο στο εσωτερικό σύστημα της ομότιμης παραγωγής, αν και εξακολουθεί να αποτελεί το εξωτερικό του πλαίσιο και να ασκεί πίεση σε αυτό. Οι παραγωγικές δυνάμεις της ομότιμης παραγωγής αντιστοιχούν στο «πληροφοριακό τεχνολογικό υπόδειγμα». Το σφαιρικό αυτό υπόδειγμα δίνει έμφαση στην άτυπη δικτύωση και την ευελιξία, και χαρακτηρίζεται από το ότι η τεχνολογία επενεργεί στις πληροφορίες και οι πληροφορίες επενεργούν στην τεχνολογία, καθώς και από την ενσωμάτωση διάφορων τεχνολογιών όπως η μικροηλεκτρονική, οι τηλεπικοινωνίες, η οπτικοηλεκτρονική και οι υπολογιστές σε ένα μεγαλύτερο σύστημα. Αξίζει να τονίσουμε ότι οι ίδιοι οι εργάτες της γνώσης είναι σημαντικό στοιχείο ή το πιο σημαντικό στοιχείο των παραγωγικών δυνάμεων του πληροφοριακού τεχνολογικού υποδείγματος.
Η κεντρική φύση των πληροφοριών/γνώσεων και η δομή του δικτύου αντικρούουν εγγενώς τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Η λογική του δικτύου απαιτεί ότι η γνώση που παράγεται σε κάθε κόμβο ενός παγκόσμια ολοκληρωμένου δικτύου θα πρέπει να ρέει ελεύθερα και οριζόντια προς όλες τις κατευθύνσεις σε όλους τους άλλους κόμβους. Η γνώση είναι μη ανταγωνιστικό αγαθό και μπορεί να αναπαραχθεί χωρίς επιπλέον κόστος. Είναι επίσης καθολική, καθώς το ίδιο αντικείμενο της γνώσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ταυτόχρονα από όλους σε αυτόν τον πλανήτη.

Ωστόσο, ο καπιταλισμός εμποδίζει την ελεύθερη ροή της γνώσης σε όλες τις κατευθύνσεις στο διαδίκτυο. Είναι αλήθεια ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, μετά την προσαρμογή του στο πληροφοριακό τεχνολογικό υπόδειγμα, έχει γίνει παγκόσμιος και έχει υιοθετήσει όλο και περισσότερο δικτυακή μορφή. Παρ’ όλα αυτά, το άθροισμα όλων των πιθανών δεσμών του διαδικτύου υπερβαίνει σημαντικά το άθροισμα των δεσμών των παγκόσμιων δικτύων κεφαλαίου. Επομένως η δυνατότητα του διαδικτύου ως υποδειγματικής παραγωγικής δύναμης της εποχής μας υπερβαίνει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Το κεφάλαιο κόβει για τον εαυτό του ένα επιλεγμένο υποδιαδίκτυο από το συνολικό διαδίκτυο: το παγκόσμιο δίκτυο της συσσώρευσης του κεφαλαίου. Η ροή γνώσης-κεφαλαίου είναι περιφραγμένη σε αυτό το επιλεγμένο υποδιαδίκτυο. Ακόμα και σε αυτό το υποδιαδίκτυο η ροή της γνώσης δεν είναι ελεύθερη. Πρώτον, μέσα στον ανταγωνισμό των διάφορων πολυεθνικών σημαντικές μορφές γνώσης έχουν γίνει όλο και πιο κρυφές και φυλάσσονται ζηλότυπα για ένα μόνο μικρό αριθμό σχεδιαστών και μηχανικών από συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Δεύτερον, η εμπορευματοποιημένη γνώση μπορεί να μετακινηθεί από τον ένα κόμβο στον άλλον μόνο με την ανταλλαγή χρήματος. Η ίδια η εμπορευματική της μορφή είναι μορφή περίφραξης.
Το πληροφοριακό τεχνολογικό υπόδειγμα όμως έρχεται επίσης σε βαθιά αντίθεση με την καπιταλιστική οργάνωση της παραγωγής. Το διαδίκτυο είναι ένα δίκτυο ανοιχτής επέκτασης στο οποίο κάθε κόμβος μπορεί να συνδεθεί με οποιονδήποτε άλλο κόμβο αμέσως και οριζόντια. Αυτό σημαίνει ότι οι μονάδες παραγωγής μπορούν να γίνουν παγκόσμια, συνδεδεμένα, ανεξάρτητα από εδαφικό χώρο δίκτυα ανοιχτής επέκτασης, αποτελούμενα από άμεσους παραγωγούς που συνεργάζονται ο ένας με τον άλλον οριζόντια (αν και η μεσολάβηση μιας συντονιστικής αρχής ίσως να είναι αναγκαία) και παράγουν διάφορα αγαθά. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κοινωνική οργάνωση της γνωστικής ομότιμης παραγωγής. Το Linux, που είναι το μοντέλο που εγκαινίασε την ομότιμη παραγωγή, είναι πράγματι ένα πρακτικό παράδειγμα τέτοιου δικτύου συνεργασίας. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Wikipedia. Αυτό το μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε μορφή γνωστικής παραγωγής και σε μεγάλο βαθμό στην υλική παραγωγή μέσω αυτοματισμού.
Ενώ πρακτικά και εμπειρικά ο ομότιμος τρόπος παραγωγής εξακολουθεί να βρίσκεται υπό την επίδραση του καπιταλισμού και να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτόν (η αγορά ηλεκτρονικών υπολογιστών και άλλων υλικών και υπηρεσιών, καθώς και η χρήση των υποδομών του), η λογική του έρχεται σε ριζική αντίθεση με αυτήν του κεφαλαίου. Επίσης έρχεται σε βαθιά αντίθεση με τον καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας.  Στην ομότιμη παραγωγή έχουμε κατανομή της εργασίας και όχι καταμερισμό της εργασίας. Οι τρόποι συνεργασίας στην ομότιμη παραγωγή και η διανομή των προϊόντων καθιστούν περιττό τον καπιταλιστικό μικροκαταμερισμό (καταμερισμός εντός ξεχωριστών μονάδων παραγωγής) και μακροκαταμερισμό (καταμερισμός ανάμεσα σε διαφορετικές μονάδες) της εργασίας.
Η νέα κοινωνική παραγωγή αποτελείται από νησιά στη θάλασσα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η σχέση αυτών των δύο, είναι σχέση αμοιβαίας εξάρτησης και ανταγωνισμού. Η κοινωνική παραγωγή εξαρτάται από τον καπιταλισμό για την απόκτηση κάποιων μέσων παραγωγής και των μισθών των συνεργατών της, ενώ ο καπιταλισμός από την άλλη πλευρά χρησιμοποιεί δωρεάν τα κοινά αγαθά της κοινωνικής παραγωγής. Η συνεχής ένταση και αλληλεξάρτηση μεταξύ του κυρίαρχου τρόπου παραγωγής και των δευτερευόντων κάνουν και τον κοινωνικό σχηματισμό-βλέπε καπιταλιστικό- δυναμικό, άνισο και σύνθετο φαινόμενο.


Ο καπιταλιστικός κοινωνικός σχηματισμός έχει περάσει στη φάση (1980-και μετά) που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση του πληροφοριακού τεχνολογικού υποδείγματος και του κοινωνικού τρόπου παραγωγής εντός του καπιταλιστικού κοινωνικού σχηματισμού. Η περίοδος αυτή έχει περιγραφεί με όρους όπως «δικτυακή κοινωνία» (Castells, 2010/1997), «αυτοκρατορία» (Hardt και Negri, 2000), κ.λπ. Σε αυτή τη φάση η ομότιμη παραγωγή είναι ο νέος και αναδυόμενος τρόπος παραγωγής και ο καπιταλισμός είναι ο φθίνων.
Το αν υπερισχύσει η ομότιμη παραγωγή έναντι του καπιταλισμού, εξαρτάται πλήρως από τους προσανατολισμούς και τις συνέπειες της τρέχουσας κοινωνικής πάλης, ιδιαίτερα του αγώνα των κοινοτήτων με ομότιμη παραγωγή. Εξαρτάται από το αν ο ομότιμος τρόπος παραγωγής μπορεί να επεκταθεί και στους περισσότερους κλάδους της παραγωγής υλικών αγαθών. Η αυτοματοποίηση θα είναι ο πυλώνας αυτού του μετασχηματισμού, αν και δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ομότιμη παραγωγή υλικών αγαθών. Σε μια πλήρως αυτοματοποιημένη παραγωγή, η ομότιμη παραγωγή του γνωστικού παράγοντα (έρευνα και ανάπτυξη, σχεδιασμός και λογισμικά) θα οδηγήσει την παραγωγή υλικών αγαθών κάτω από την επίδραση της ομότιμης παραγωγής. Η καπιταλιστική αυτοματοποίηση έχει αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας και την υποβάθμιση της εργασίας. Η αυτοματοποίηση δε θα χρειαστεί να προκαλέσει τις επιπτώσεις αυτές στον κοινωνικό σχηματισμό της ομότιμης παραγωγής. Η απασχόληση δεν έχει κανένα νόημα και η αυτοματοποίηση θα προσφέρει στην ανθρωπότητα πολύ ελεύθερο χρόνο. Αυτός ο χρόνος μπορεί να αφιερωθεί στη συλλογική παραγωγή γνώσης, εκπαίδευσης και κοινωνικής πρόνοιας.
Καθώς οι στρατηγικοί υλικοί πόροι είναι περιορισμένοι και διασκορπισμένοι άνισα στον κόσμο, η δίκαιη παγκόσμια διανομή των πόρων αυτών θα γίνει μια μεγάλη πρόκληση για μια παγκόσμια κοινωνία ομότιμης παραγωγής. Το φυσικό όριο των πρώτων υλών θα περιορίσει επίσης και τον υλικό πλούτο, και θα χρειαστούν κανόνες διανομής. Ωστόσο, το κριτήριο της διανομής μέσα στην παγκόσμια κοινότητα και σε κάθε τοπική κοινωνία δεν μπορεί να είναι η συμβολή της εργασίας από άτομα και κοινότητες, επειδή η γνωστική εργασία είναι συλλογική σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν έχει ανταλλακτική αξία και δεν παράγει ανταλλακτική αξία. Μόνο οι ανάγκες των κοινοτήτων και των ατόμων, που ορίζονται δημοκρατικά μεταξύ και εντός των κοινοτήτων, μπορεί να είναι το κριτήριο της διανομής.
Αν ο παράγοντας γνώση αποτελέσει δωρεάν κοινό αγαθό για όλη την ανθρωπότητα, τότε οι στρατηγικοί φυσικοί πόροι θα πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Το οικολογικό κίνημα έχει ήδη διαμορφώσει την αντίληψη ότι η γη και η ατμόσφαιρα είναι παγκόσμια κοινά αγαθά. Η κοινή ιδιοκτησία και χρήση της φύσης, και ιδίως της στεριάς, από το σύνολο της ανθρωπότητας θα είναι η απόλυτη πρόκληση για την κοινωνία της ομότιμης παραγωγής και, για παρόμοιους λόγους, για την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Ως εκ τούτου, η προστασία της φύσης θα γίνει η κύρια προτεραιότητα της παγκόσμιας ομότιμης κοινωνίας.

Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε βαθιά κρίση και υπάρχει ένα παγκόσμιο αντικαπιταλιστικό κίνημα. Επιπλέον, η τεχνολογική βάση για τη δημιουργία μιας πλήρως ανεπτυγμένης ομότιμης κοινωνίας ήδη υπάρχει και ένας σημαντικός αριθμός εργατών της γνώσης προσπαθούν ενθουσιωδώς να επεκτείνουν την ομότιμη παραγωγή. Ωστόσο δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η ομότιμη παραγωγή θα υπερισχύσει αυτόματα του καπιταλισμού. Το κράτος και οι εταιρικές αυτοκρατορίες θα παλέψουν με νύχια και με δόντια για να φέρουν τις τεχνολογίες της πληροφορικής υπό τον έλεγχό τους, όπως έκαναν με τη ραδιοτεχνολογία. Αλλά δεν είναι εξασφαλισμένο εκ των προτέρων ότι θα πετύχει το κράτος και το κεφάλαιο να αποτρέψει την ομότιμη παραγωγή να γίνει ο κυρίαρχος τρόπος παραγωγής. Τα πράγματα μπορούν να πάνε σε οποιαδήποτε κατεύθυνση ανάλογα με το αποτέλεσμα των κοινωνικών αγώνων. Το κίνημα της ομότιμης παραγωγής, αν το στηρίξουν όλα τα άλλα κοινωνικά μαζικά κινήματα, μπορεί να επικρατήσει. Ο κοινωνικός αγώνας επίσης θα καθορίσει το είδος της ομότιμης κοινωνίας που θα έχουμε.
Ποια είναι λοιπόν τα πιθανά σενάρια για να γίνει η ομότιμη παραγωγή ο κυρίαρχος τρόπος παραγωγής; Θα αυξάνεται παράλληλα με τον καπιταλισμό, μέχρι να τον ξεπεράσει; Ή θα είναι η πορεία της ανάπτυξής της πολύ πιο περίπλοκη, με επιτυχίες και αποτυχίες και με προσωρινά πισωγυρίσματα; Θα είναι μια κοινωνική επανάσταση που θα αφαιρέσει από τους καπιταλιστές στρατηγικά μέσα παραγωγής προϋπόθεση για να γίνει η ομότιμη παραγωγή ο κυρίαρχος τρόπος παραγωγής; Ποιος θα είναι ο ρόλος των κοινωνικών αγώνων και της ανθρώπινης συνείδησης στην προώθηση της ομότιμης παραγωγής; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά χρειάζεται συλλογική προσπάθεια πολλών. Εδώ αρκεί να αναφέρουμε ότι «η ιδέα του κομμουνισμού» ξαναγίνεται ελκυστική...

Όλο το άρθρο του Jakob Rigi, που είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Κεντρικής Ευρώπης, στη Βουδαπέστη μπορείτε να το διαβάσετε στο: http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2012/10/blog-post_30.html

Στον τροχό απεικονίζονται μεγάλα έργα ΣΔΙΤ τα οποία ναυάγησαν στην οικονομικά ισχυρή Γερμανία.







Ετοιμάζονται έργα ΣΔΙΤ και στο Δήμο Κατερίνης; Μήπως θα πρέπει να γνωρίζουν κάτι περισσότερο οι πολίτες;

Αν νομίζετε πως τα στοιχεία που παρατίθενται είναι ανακριβή, παρακαλώ απευθυνθείτε στον κ. Reichenbach. Αυτός θα σας εξηγήσει τι συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στην πατρίδα του τη Γερμανία, σχετικά με τις Συμβάσεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ ή PPP) και τι θα συμβεί αύριο στο Γερμανικό Κοινοβούλιο.

Οι γερμανοί πολίτες, συγκεντρώνοντας εκατομμύρια υπογραφές σε ολόκληρη τη χώρα, κατάφεραν να αναγκάσουν τη γερμανική κυβέρνηση να φέρει το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων στη Βουλή. Έτσι αύριο Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012, στις 11:00 το πρωί, θα ξεκινήσει η συζήτηση για την (αν)αποτελεσματικότητα των συμβάσεων παραχώρησης ΣΔΙΤ.

Περισσότερες από 1.000 (!!!) γερμανικές πόλεις και κοινότητες υπογράφουν ένα κείμενο «φωτιά» το οποίο προκαλεί μεγάλο πονοκέφαλο στον υπουργό οικονομικών κ. Schäuble. Μόνο στην περιοχή Offenach του κρατιδίου της Έσσης διακόπηκε η κατασκευή 90 σχολείων τα οποία ξεκίνησαν να κατασκευάζονται με προγράμματα ΣΔΙΤ και έμειναν στη μέση. «Κουραστήκαμε να ρίχνουμε χρήματα σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο» λένε οι δημότες της πόλης Fürth στο κρατίδιο της Βαυαρίας, η οποία πρώτη σε ολόκληρη τη Γερμανία, με δημοτική απόφαση από το έτος 2009, απαγορεύει κάθε είδος έργου ΣΔΙΤ.

Σε εκατοντάδες γερμανικές πόλεις και κοινότητες έχουν διακοπεί μεγάλα έργα ή διότι η παραχωρησιούχος εταιρεία ζητά πολύ περισσότερα από όσα προέβλεπε η αρχική συμφωνία ή διότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες είναι κατώτερες από αυτές που έπρεπε να προσφέρονται στους δημότες.

«Εδώ και 12 χρόνια οι πολίτες πληρώνουν πολλαπλάσια τις κακές υπηρεσίες που τους προσφέρουν τα «αναπτυξιακά» έργα των ΣΔΙΤ. Έργα πληρωμένα 3-5 φορές ακριβότερα! Παρεχόμενες υπηρεσίες έως και 800% ακριβότερες! Και όλα αυτά εις βάρος του βαριά φορολογούμενου πολίτη και της Δημοκρατίας, η οποία πεθαίνει αργά στις πόλεις μας» λένε οι εκπρόσωποι της Attac und Gib στη χθεσινή τους συνέντευξη τύπου.

Γι αυτά στη χώρα μας δε μιλάει κανείς! Αντιθέτως, οι «αναλυτές» των δελτίων των 8 δεν παραλείπουν πυκνά-συχνά να αναφέρονται στη αναγκαιότητα της επανεκκίνησης των 4 αυτοκινητοδρόμων της χώρας.  

Μόνον αφελείς και άσχετοι με την οικονομική επιστήμη μπορούν να υποστηρίζουν σήμερα, πως η περαιτέρω χρηματοδότηση των τεσσάρων μεγάλων έργων αυτοκινητοδρόμων της χώρας, οι οποίοι παραχωρήθηκαν σε πολυεθνικές με συμβάσεις ΣΔΙΤ, θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της χώρας. Όπως συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο, το αχόρταγο κτήνος, ονόματι ΣΔΙΤ, μόλις καταπιεί αυτά που θα του προσφέρουν, αμέσως θα ανοίξει διάπλατα το στόμα και θα περιμένει. Δικαίως! Διότι κάποιοι, χωρίς να διαβάσουν, υπέγραψαν «λεόντιες συμβάσεις», οι οποίες επιτρέπουν στις εταιρείες να «χορεύουν το κράτος στο ταψί»! Τα έργα έχουν σταματήσει εδώ και μήνες, ενώ οι πολίτες συνεχίζουν να πληρώνουν πανάκριβα διόδια για δρόμους καρμανιόλες.

Οι υμνητές κάθε λογής ιδιώτη επενδυτή (με κρατικές διευκολύνσεις και επιχορήγηση φυσικά), που δήθεν φέρνει δουλειές, μεροκάματα και «ανάπτυξη» στην οικονομική δραστηριότητα της χώρας, θα συνεχίσουν και στον τόπο μας τον «αγώνα» τους.

Η πληθώρα πρόθυμων ημιμαθών πολιτικών και πολιτευτών, οι οποίοι αναρριχήθηκαν γλύφοντας ότι βρέθηκε μπροστά τους, για να καταφέρουν μια μέρα να βρεθούν στα έδρανα της Βουλής,  καταδικάζει τη χώρα μας να εισάγει ανεμπόδιστα κάθε είδος σαβούρας από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί στο πτυελοδοχείο της Ευρώπης.

Δυστυχώς, το καθεστώς στην πατρίδα μας ενδιαφέρθηκε μόνο για την συντήρηση του και όχι για την πρόοδο και την ευημερία του ελληνικού λαού.

Η μόνη ελπίδα σε αυτό τον τόπο είναι η εγρήγορση και η ενεργός δράση των πολιτών.

Ας μιμηθούμε το παράδειγμα των αγωνιζόμενων Γερμανών πολιτών!

Ας ξεκινήσουμε από την πόλη μας κι ας ελέγξουμε τις προθέσεις των κρατούντων!

Κάτι πήρε το αυτί μου, για κάποια σχολεία, τα οποία πρόκειται να κτιστούν με συμβάσεις ΣΔΙΤ στην Κατερίνη. Ή μήπως δεν άκουσα καλά;

Ηλίας Τσολακίδης

"αυτοπροσδιορισμός των αρχών και των στόχων".
 

Η 1η συνάντηση της διαβούλευσης που έγινε την Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012 στην Καλαμαριά, μετά από πρόσκληση του Αγροτικού Παντοπωλείου Καλαμαριάς, έθεσε δύο άξονες συζήτησης:   
τη συνδιαμόρφωση – διατύπωση
A. των αρχών, και
B. των στόχων του κινήματος απευθείας διάθεσης- παράκαμψης μεσαζόντων.

Η διαδικασία ξεκίνησε με την καταγραφή των αρχών, έτσι όπως αυτές διατυπώθηκαν από τους συμμετέχοντες στη διαβούλευση. Ακολούθησαν τοποθετήσεις  και συζήτηση για κάθε μία από αυτές.

Η πρώτη αυτή διαβούλευση κατέληξε στη διατύπωση δύο αρχών, τις οποίες οι ομάδες που συμμετείχαν, θα πρέπει να επικυρώσουν μέσα από τις συνελεύσεις τους:

·         Το κίνημα διακινεί ποιοτικά - ασφαλή προϊόντα. Αξιοποιούμε το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο πιστοποίησης με προοπτική την αυτοπιστοποίηση με διαδικασίες που θα διαμορφώσει το ίδιο το κίνημα, μέσα και από την άμεση σχέση και συνεργασία με τους παραγωγούς.

·         Δεν αποδεχόμαστε τις τιμές που διαμορφώνονται μέσα από τη στρεβλή λειτουργία της αγοράς. Η τιμή πρέπει να διαμορφώνεται σε συνάρτηση με το κόστος παραγωγής που περιλαμβάνει και την αξιοπρεπή διαβίωση των παραγωγών και των εργαζόμενων. Στη διαμόρφωση μίας δίκαιης τιμής μπορεί να συμβάλει η ανάπτυξη του κινήματος συνεργασίας των καταναλωτών και η σχέση του με το αντίστοιχο συνεργατικό κίνημα των παραγωγών.

Οι αρχές που διατυπώθηκαν και θα συζητηθούν στη 2η συνάντηση είναι:

ü  Προτεραιότητες στις συνεργασίες του κινήματος (μικρούς παραγωγούς, αυτοαπασχολούμενους, αυτόνομες μικρές μονάδες κ.α.).

ü  Αποκλεισμός στις συνεργασίες (πολυεθνικών, μεγάλων παραγωγών κ.α.).

ü  Τοπικότητα-αυτάρκεια.

ü  Συλλογικό όφελος- αντιμετώπιση πείνας- κοινωνική αλληλεγγύη.

ü  Αυτονόμηση από το νομικό πλαίσιο - αυτοθέσμιση του κινήματος - αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.

Στην 1η συνάντηση του κινήματος της Θεσσαλονίκης συμμετείχαν οι παρακάτω ομάδες:

1. Επιτροπή κατοίκων κέντρου
2. Επιτροπή πολιτών Θέρμης
3. Συνέλευση κατοίκων Καλαμαριάς
4. Αγροτικό Παντοπωλείο Καλαμαριάς
5. Πρωτοβουλία κατοίκων Τούμπας
6. Συνέλευση γειτονιάς Μαρτίου –Καλλιδοπούλου
7. ΣΠΑΜΕ
8. ΠΡΩΣΚΑΛΟ
9. Κοινωνικός συνεταιρισμός «βιος coop»
10. Κοινωνικός συνεταιρισμός «ΑΛΛΟΣΤΡΟΠΟΣ»
11. Συνεταιρισμός «ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ»-ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΣ
12.  Ομοτράπεζοι

Συμμετείχαν επίσης ομάδες παραγωγών, συνεταιρισμοί παραγωγών, η Ένωση νέων αγροτών Θεσσαλονίκης και Πέλλας και πολλοί παραγωγοί.

Στη 2η συνάντηση θα συνεχιστεί η συζήτηση-διαβούλευση για τις αρχές και τους στόχους του κινήματος.

Η ημέρα και ο τόπος της 2ης συνάντησης θα ανακοινωθεί σύντομα. Αρκετές ομάδες οργανώνουν απευθείας διαθέσεις, για το επόμενο διάστημα και οι διοργανωτές περιμένουν ενημέρωση προκειμένου να μη συμπέσει η διαβούλευση με κάποιες από αυτές.

http://www.dimotikikinisi.blogspot.gr/

Η Κίνηση 136 πιστή στην προσπάθεια κοινωνικοποίησης της ΕΥΑΘ μέσω της δημιουργίας κοινωνικών συνεταιρισμών εξαγοράς προχωρά στην δημιουργία του συνεταιρισμού νερού της 3ης Δημοτικής κοινότητας Θεσσαλονίκης.
Την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012, στις 7μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΚΑΠΗ πλατείας Αγ. Αναργύρων καλούμε όλους και όλες τους κατοίκους στις περιοχές της Άνω Πόλης και τις συνοικίες: Τσινάρι, Τερψιθέα, Καλλιθέα, Κουλέ Καφέ, Κόκκινη Βρύση, Πορτάρα ή Κάστρα, Επταπύργιο (Ακρόπολη) προκειμένου να συγκροτήσουμε κοινωνικό συνεταιρισμό.
Οι πρώτοι 6 κοινωνικοί συνεταιρισμοί είναι ήδη γεγονός ( Κέντρου, Τούμπας, Χαριλάου -Ντεπώ, Πυλαίας -Χορτιάτη, Καλαμαριάς, και ο συνεταιρισμός  ΚΕΥΑΘ «αλληλεγγύης» για πολίτες εκτός Θεσσαλονίκης και Ελλάδας), στις 10 Οκτωβρίου έρχεται η σειρά του 7ου και έπονται οι υπόλοιποι Δήμοι και Δημοτικές κοινότητες έως το τέλος του τρέχοντος έτους. 

Παίρνουμε μέρος στον αγώνα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού της πόλης μας! Παίρνουμε το νερό της πόλης, τη ζωή μας, στα δικά μας χέρια!       
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου: Ίδρυση συνεταιρισμού νερού στη 3η δημοτική κοινότητα Άνω Πόλης!
Γίνε μέλος του συνεταιρισμού εξαγοράς της ΕΥΑΘ από τους πολίτες! Κάλεσμα στη δημιουργία νέου συνεταιρισμού την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου στην 3η δημοτική κοινότητα (Άνω Πόλη).

Α. Εναλλακτική Διαχείριση Στερεών Αποβλήτων

  α. Όραμα / Μακροπρόθεσμος στόχος ( σε ορίζοντα 15-20 ετών ):

Κοινωνία/Δήμος/Περιφέρεια μηδενικών στερεών αποβλήτων

  β. Άμεσα και μεσοπρόθεσμα μέτρα – έργα – δράσεις :

* Μείωση παραγόμενων σκουπιδιών
*Επαναχρησιμοποίηση υλικών και προїόντων
* Διαλογή στην Πηγή
*Ανακύκλωση
*Λιπασματοποίηση/Κομποστοποίηση(αφορά μόνον τα αστικά στερεά απόβλητα [ΑΣΑ])
* Υγειονομική Ταφή Υπολειμμάτων( των οποίων οι ποσότητες όπως και ο βαθμός επικινδυνότητας θα βαίνουν διαρκώς μειούμενες), σε αποκεντρωμένες μονάδες ΧΥΤΥ σε επίπεδο Δήμου(αφορά μόνον ΑΣΑ) ή νομού
* Ενημέρωση-Ευαισθητοποίηση-Συμμετοχή των δημοτών
(* Κλείσιμο-Αποκατάσταση των ΧΑΔΑ)

Θεμελιακές αρχές της Εναλλακτικής Διαχείρισης των Στερεών Αποβλήτων είναι οι εξής :
1. Μείωση παραγόμενων σκουπιδιών, 2. Επαναχρησιμοποίηση υλικών και προϊόντων, 3. Διαλογή στην Πηγή, 4. Ο ρυπαίνων πληρώνει/Πληρώνω όσο πετάω, 5. Αρχή της εγγύτητας / της αποκεντρωμένης διαχείρισης, της Τοπικότητας,     6. Ενημέρωση-Ευαισθητοποίηση-Ενεργός Συμμετοχή των δημοτών.

Η Εναλλακτική Διαχείριση είναι η μόνη ενδεδειγμένη Διαχείριση για το σύνολο σχεδόν των καλλικρατικών πλέον Δήμων της χώρας (Εκτός από τους Δήμους Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Πάτρας; ;;;.).

Β. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
της Εναλλακτικής Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων
Η διέξοδος ανάμεσα στις συμπληγάδες του Κρατισμού (της παταγώδους αποτυχίας του) και της Ιδιωτικοποίησης μέσω ΣΔΙΤ

Στον αστερισμό της ολόπλευρης Κρίσης, η παρέμβαση υγειών κοινωνικών δυνάμεων με την ανάληψη συλλογικών επιχειρηματικών πρωτοβουλιών και δράσεων (στο επίπεδο της Οικονομίας δηλαδή), με τη μορφή εταιρικών σχημάτων κοινωνικής βάσης, είναι η απάντηση μπροστά στην ολοκληρωτική αναποτελεσματικότητα του Δημόσιου Τομέα στη χώρα μας (του κράτους, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και η τοπική αυτοδιοίκηση) από τη μία πλευρά, και στη λαίλαπα της Ιδιωτικοποίησης Δημόσιων Χώρων από την άλλη πλευρά.
Η Κοινωνικοποίηση της παραγωγής προїόντων, όπως επίσης και της παροχής υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών, αποτελεί τη Διέξοδο ανάμεσα στις συμπληγάδες του Κρατισμού και της Ιδιωτικοποίησης.
Αποκεντρωμένη/Τοπική μέθοδος Διαχείρισης συμβαδίζει μονοσήμαντα με Αποκεντρωμένη/Τοπική Διοίκηση

Αποκεντρωμένος χαρακτήρας, μικρό μέγεθος Μονάδων Διαχείρισης, Τοπικότητα, Εγγύτητα, Κοινωνική Συμμετοχή, όσον αφορά τη μέθοδο/τις μεθόδους Διαχείρισης των Στερεών Αποβλήτων συνάδει / ταιριάζει / συμβαδίζει μόνον με αποκεντρωμένο χαρακτήρα, Τοπικότητα, Εγγύτητα, Κοινωνική Συμμετοχή όσον αφορά και τον Φορέα Διοίκησης.

Επομένως, προτείνεται η Σύσταση εταιρικών μορφών κοινωνικής βάσης σε επίπεδο Δήμου ή νομού, με στόχο την ανάληψη Έργου στον τομέα της Διαχείρισης των Στερεών Αποβλήτων στον τόπο τους.
Τα εν λόγω εταιρικά σχήματα κοινωνικής βάσης, δηλ. εταιρείες ή συμπράξεις αυτών, στις οποίες θα συμμετέχουν πλειοψηφικά πολίτες ή/και παραγωγικοί και κοινωνικοί φορείς αυτών, ή/και ο οικείος κάθε φορά Δήμος (με μειοψηφική συμμετοχή, δηλ. με μέγιστο ποσοστό 49%), ποικίλουν, αξίζει να δοκιμαστούν στην πράξη, και μπορούν να είναι :
v Ανώνυμες Εταιρείες ή Ετερόρρυθμες Εταιρείες
v Συνεταιρισμοί
v Εταιρείες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και  οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές επιχειρήσεις ή Αναπτυξιακές Συμπράξεις σύμφωνα με τα οριζόμενα στον πρόσφατο Ν. 4019/2011.

Χαρακτηριστικά τους:
Þ  Αποτελεσματικότητα
Þ  Οικονομική Βιωσιμότητα
Þ  Οικολογική Συμβατότητα
Þ  Κοινωνική Συμβατότητα

  Οι εν λόγω εταιρικές μορφές οφείλουν να είναι αποτελεσματικά ως προς την επίλυση του προβλήματος, η οποία αναπόσπαστα εμπεριέχει και το στοιχείο της οικονομικής βιωσιμότητας, μέσα σε ένα πλαίσιο οικολογικής και κοινωνικής συμβατότητας.

Σ.Δη.Κοι.Τ. (Συμπράξεις Δημοτικού-Κοινωνικού Τομέα)
Αυτή πρέπει να είναι η πολιτική μας πρόταση στην καταιγίδα των ΣΔΙΤ.

Γ. Η απόρριψη της Διαχείρισης των Στερεών Αποβλήτων με ΣΔΙΤ(για το σύνολο σχεδόν των Δήμων της χώρας)
Συγκεντρωτική μέθοδος Διαχείρισης συμβαδίζει μονοσήμαντα με Συγκεντρωτικό Φορέα Διαχείρισης

  Συγκεντρωτικός χαρακτήρας, μεγάλο μέγεθος Μονάδων Διαχείρισης, Απουσία εγγύτητας – τοπικότητας – κοινωνικής Συμμετοχής όσον αφορά τη μέθοδο/τις μεθόδους Διαχείρισης των Στερεών Αποβλήτων συνάδει / ταιριάζει / συμβαδίζει μόνον με Συγκεντρωτικό χαρακτήρα, μεγάλο μέγεθος Μονάδων Διαχείρισης, κατά προτεραιότητα αν όχι αποκλειστικά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και στόχοι όσον αφορά τον Φορέα Διοίκησης.
Πυρήνας του νομοθετικού πλαισίου για την ανάθεση εκ μέρους του κράτους, την κατασκευή και λειτουργία συγκεντρωτικών μονάδων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων εκ μέρους ιδιωτών είναι ο Ν. 3389/2005 «Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα» (ΦΕΚ Α΄ 232/22.9.2005), με λίγα λόγια ο νόμος περί ΣΔΙΤ.

Σε αυτά τα θεμέλια εδράζονται και οι Προσκλήσεις Διεθνούς Διαγωνισμού που έχουν ανακοινωθεί ή ΄΄τρέχουν΄΄ ήδη σε ορισμένες Περιφέρειες της χώρας.
Πρόκειται για ένα πλαίσιο το ευνοεί ΄΄σκληρά΄΄ (όπως σημειώνει και ο συνάδελφος Λ. Παπαγιαννάκης σε μήνυμά του πριν λίγες ημέρες) τη συμμετοχή ιδιωτών. Προσθέτω ότι στην ουσία επιτρέπει τη συμμετοχή, μεγαλοεπιχειρηματικών, μεγαλοεπενδυτικών και μεγαλοεργολαβικών ιδιωτικών εταιρικών σχημάτων και μόνον τέτοιων, δηλ. παράλληλα αποτρέπει κάθε σκέψη και πρακτικά αποκλείει τη συμμετοχή εταιρικών σχημάτων κοινωνικής συμμετοχής/κοινωνικής βάσης.
(Το εν λόγω νομοθετικό πλαίσιο ανάθεσης από το Δημόσιο των συναφών έργων σε ιδιώτες χρήζει διερεύνησης ασφαλώς και από την πλευρά της προστασίας του Περιβάλλοντος καθώς επίσης και από πολιτική πλευρά.)

Για του λόγου το αληθές παραπέμπω στην <<Προκήρυξη Διεθνούς Διαγωνισμού με Ανταγωνιστικό Διάλογο>>, την οποία έδωσε στη δημοσιότητα η Περιφέρεια Πελοποννήσου στις 29/12/2011, <<με σκοπό την επιλογή Ιδιωτικού Φορέα Σύμπραξης για το Έργο ΄΄ Ολοκληρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων Περιφέρειας Πελοποννήσου με ΣΔΙΤ΄΄.
Ιδιαίτερα παραπέμπω στα άρθρα 11, 13 και 17 της εν λόγω Προκήρυξης (την οποία και επισυνάπτω), όπου:
Τα κριτήρια υποβολής υποψηφιοτήτων είναι απαγορευτικά για εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας, όσον αφορά το απαιτούμενο μέγεθος χαρακτηριστικών επενδυτικών, χρηματοοικονομικών, τεχνικοοικονομικών και εργοληπτικών δεδομένων.

  26 Ιανουαρίου 2012 ,    Βασίλης  Γιόκαρης

(...κρίνεται ότι η υπό δημοπράτηση Σύμβαση Σύμπραξης κατατάσσεται στις ιδιαίτερα
πολύπλοκες συμβάσεις υπό την έννοια των άρθρων 13 παρ. 1 του Ν.3389/2005, 23
παρ.1 του Π.Δ. 60/2007 και 29 παρ. 1 της Οδηγίας 2004/18/ΕΚ, αφ’ ενός μεν λόγω
της πλειάδας και ποικιλίας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του, που του προσδίδουν αντικειμενικά αυξημένη πολυπλοκότητα με συνέπεια να καθίσταται ιδιαιτέρως δυσχερής ο ακριβής προκαθορισμός των κατάλληλων τεχνικών λύσεων και της νομικής ή/και χρηματοοικονομικής οργάνωσης του έργου, αφ’ ετέρου δε λόγω του ότι ο ιδιαίτερα αυξημένος αριθμός των πιθανών τεχνικοοικονομικών-νομικών λύσεων συνεπάγεται ότι οι υπηρεσίες της Περιφέρειας Πελοποννήσου δεν είναι –αντικειμενικά και άνευ υπαιτιότητάς τους- σε θέση να προσδιορίσουν με ασφάλεια εκ των προτέρων ποια εξ λύσεων αυτών εξασφαλίζει την αποδοτικότερη κάλυψη των
αναγκών της, όσον αφορά τη διαχείριση απορριμμάτων της εδαφικής της

περιφέρειας, μέσω της επίτευξης της βέλτιστης σχέσης κόστους / απόδοσης και της

ει δυνατόν αποτελεσματικότερης κατανομής κινδύνων μεταξύ του δημόσιου και

ιδιωτικού φορέα της Σύμπραξης.)

•       Ο κάθε συμμετέχων –σα, σύμφωνα με τη θέληση και τις δυνατότητες διαθέτει από την αρχή ένα ποσό, ώστε να κατασκευασθεί η εγκατάσταση.

•       Η συνέλευση συμμετεχόντων αποφασίζει από την αρχή, αν μέρος του πλεονάσματος θα μοιράζεται στα μέλη ή θα επενδύεται όλο για να κατασκευάζονται νέες εγκαταστάσεις(απεξάρτηση από λιγνίτη- πετρέλαιο). Μπορεί στην αρχή-για να πεισθούν και οι μικροαποταμιευτές να αποσύρουν τις οικονομίες τους από τις τράπεζες να αποφασίσει να μοιράζει στα μέλη του το 1-2% του πλεονάσματος και το υπόλοιπο για κοινωνικούς-οικολογικούς σκοπούς

•       Στόχος: εκπαίδευση συνεργείων εγκατάστασης, θέσεις εργασίας, πιθανή παραγωγή στοιχείων της τεχνολογίας για μικρά συστήματα ΑΠΕ. Η παραγωγή ενέργειας στα χέρια των πολιτών. Δίκτυα στους δήμους. Απάντηση στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας.

•       Η μετοχική συμμετοχή των αρχικών μελών του εγχειρήματος δε μπορεί να μεταβιβάζεται απρόσωπα σε τρίτους, αλλά σε συγκεκριμένο πρόσωπο, αποδεκτό από τη συνέλευση των μελών.

•       Αποχώρηση: Αποζημίωση από τα αποθεματικά

•       Νέα κεφάλαια και μέσα: 1) «προίκα» νέων εργαζόμενων μελών 2) δάνεια ή δωρεές άλλων συνεργαζόμενων με αυτό εγχειρημάτων 3) χρηματοδότηση πιστωτικών οργανισμών κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας(τόκοι: λειτουργικά έξοδα, καταθέσεις: πλεονάσματα των εγχειρημάτων)

Δείτε και το: http://topikopoiisi.blogspot.com/2011/11/blog-post_751.html):

Περισσότερα στο βιβλίο μας:

Κοινωνικοποίηση : Η διέξοδος από τις συμπληγάδες

του κρατισμού και της ιδιωτικοποίησης

Παραγωγή, ενεργειακές υποδομές, ενεργειακός εφοδιασμός

από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας

Γιώργος Κολέμπας | Βασίλης Γιόκαρης

οι εκδοσεις τωνσυναδελφων

Το ζήτημα της ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα, υπό το πρίσμα της πολιτικής των "μνημονίων" :
Ο εφοδιασμός του πληθυσμού σε ηλεκτρική ενέργεια έχει να κάνει σε ένα μεγάλο βαθμό με την εξασφάλιση ενός κοινωνικού -συλλογικού αγαθού. Γιατί ναι μεν υπάρχουν σήμερα τεχνολογικές δυνατότητες παραγωγής της σε ατομικό ή επίπεδο νοικοκυριού, όμως η επένδυση σε τέτοια συστήματα είναι αρκετά υψηλή ακόμα. Το γεγονός αυτό δεν δίνει τη δυνατότητα, ιδίως σε νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα, να ανεξαρτοποιηθούν σε σχέση με τον εφοδιασμό σε ηλεκτρική ενέργεια, πράγμα το οποίο συμβαίνει με τις άλλες μορφές ενέργειας. Και επειδή ο εφοδιασμός στηρίζεται μάλιστα στα δίκτυα διανομής(ΥΤ,ΜΤ,ΧΤ), η ηλεκτρική ενέργεια έχει τα χαρακτηριστικά περισσότερο ενός συλλογικού-κοινωνικού αγαθού (το κοινωνικό γιατί αφορά στις νεωτεριστικές κοινωνίες και δεν είναι ένα φυσικό αγαθό, όπως π.χ. το νερό), παρά ενός αγαθού που ο κάθε καταναλωτής του μπορεί να εξασφαλίσει άμεσα και καθημερινά από την αγορά.
Με αυτή την έννοια και σαν καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας-και όχι μόνο σαν πολίτες-θα πρέπει να μας απασχολεί το θέμα της παραγωγής, της διανομής και της κατανάλωσής της, σαν να πρόκειται για ένα συλλογικό αγαθό, που μας αφορά όλους. Αν π.χ. παράγεται με τρόπο που μολύνει τον αέρα ή τα νερά ή γενικότερα το περιβάλλον, αυτό μας αφορά όλους, γιατί τις συνέπειες όλοι θα τις υποστούμε. Αν το δίκτυο διανομής μιας εταιρείας (π.χ. ΔΕΗ) στήνεται σε δημόσια ή δημοτική γη και δρόμους αυτό αφορά όλους τους πολίτες ή δημότες. Αν αυξάνεται η τιμή του ρεύματος επίσης μας αφορά όλους. Ακόμα και αν σπάσει το μονοπώλιο της ΔΕΗ στη χώρα και δημιουργηθούν και άλλες εταιρείες παροχής, αν η μια εταιρεία αυξάνει την τιμή του ρεύματος προς τους πελάτες της, θα την ακολουθούν και οι άλλες(διεθνής εμπειρία: πουθενά ο ανταγωνισμός στα πλαίσια του ιδίου δικτύου δεν οδήγησε σε μείωση τιμών ρεύματος, αντίθετα σχεδόν παντού σε αύξηση). Αυτό επομένως αφορά όλους τους κατοίκους μιας περιοχής και ιδίως αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν την αύξηση, αφού δεν θα το μπορούν και αν αλλάξουν πάροχο. Βλέπουμε δε πως χρησιμοποιεί τους λογαριασμούς όχι μόνο της ΔΕΗ, αλλά και των άλλων παρόχων η κάθε κυβέρνηση. Για να εισπράττονται οφειλές και προς τρίτους (π.χ. ΕΡΤ)και προς το ίδιο το κράτος( π.χ. ο φόρος κατοικίας). Το κεντρικό δίκτυο διανομής και η διαχείρισή του από εταιρείες και όχι από την κοινωνία, μετατρέπει λοιπόν αυτό το συλλογικό-κοινωνικό αγαθό στο να καταναλώνεται μόνο ατομικά μέσω των ιδιοκτητών των συνδέσεων και της πληρωμής των λογαριασμών. Η μη δυνατότητα πληρωμής του λογαριασμού από κάποια μέλη της κοινωνίας όμως δεν θα πρέπει να οδηγεί και στη μη δυνατότητα χρήσης του από αυτά(διακοπή της σύνδεσης). Γιατί τότε χάνεται ο κοινωνικός-συλλογικός του χαρακτήρας και άρα σπάει και η συναίνεση στο γενικότερο «κοινωνικό συμβόλαιο». Και άρα γίνεται κατανοητή η αντίδραση «της επανασύνδεσης» και χωρίς τη θέληση της εταιρείας.

Νομιμοποιείται δε περισσότερο, αν αυτή η «επανασύνδεση»(ή μη διακοπή σύνδεσης) γίνεται συλλογικά, με την έννοια ότι προωθείται από κοινωνικές οργανώσεις ή από τους ίδιους τους ΟΤΑ(Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης). Ήδη το βλέπουμε αυτό με αφορμή το «χαράτσι» της φορολογίας ακινήτων μέσω των λογαριασμών ηλεκ. ρεύματος, όπου κάποιοι δήμοι βγήκαν μπροστά στηρίζοντας αυτή την πρακτική αντιμετώπισης .
Όμως ίσως τώρα είναι η ευκαιρία για τη διατύπωση γενικότερων αιτημάτων προς τους δήμους, όσον αφορά στην παραγωγή, την διανομή και την κατανάλωση της ενέργειας. Μπορούμε σαν κίνημα πολιτών-δημοτών-καταναλωτών να απαιτήσουμε την ουσιαστική κοινωνικοποίηση-δημοτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας. Και αυτό να γίνει με αιχμή τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας(ΑΠΕ).

Η πρόταση ενός κινήματος πολιτών-δημοτών προς τους ΟΤΑ θα μπορούσε να πάρει τη μορφή: επιδίωξη ενεργειακής αυτοδυναμίας μέσω ενεργειακού εφοδιασμού από δημοτικές-διαδημοτικές επιχειρήσεις, που παράγουν ηλεκ. ενέργεια από ΑΠΕ, αγοράζουν από τον διαχειριστή του Δικτύου ΥΤ το ποσοστό της που ακόμα δεν παράγουν οι ίδιες, κατέχουν τα τοπικά δίκτυα ΜΤ-ΧΤ και διαχειρίζονται τη διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας στους τελικούς καταναλωτές της περιοχή τους. Και όλα αυτά να συνδέονται με καμπάνιες εξοικονόμησης ενέργειας από τη μεριά τους.




Ταυτόχρονα θα μπορούσε να προτείνεται και προς τους πολίτες-δημότες:
Όσοι μπορούν οικονομικά(αφού αποσύρουν τις πιθανές οικονομίες από τις τράπεζες) να εγκαθιστούν φ/β συστήματα στις στέγες και ταράτσες των σπιτιών, στις στέγες των αγροτικών υπόστεγων και αποθηκών, σε μη παραγωγική γη. Να εγκαθιστούν μικρές ανεμογεννήτριες σε ευνοϊκά σημεία μη παραγωγικής γης. Να δημιουργούν μη κερδοσκοπικές εταιρείες και συνεταιρισμούς, εταιρείες λαϊκής βάσης( π.χ. ετερόρρυθμες) κ.λπ. για την παραγωγή ενέργειας από μικρές εγκαταστάσεις ΑΠΕ και διάθεσή της στα τοπικά δημοτικά δίκτυα.
Αυτό θα αποτελούσε μια κοινωνικοποίηση της παραγωγής της ενέργειας και θα οδηγούσε στην ενεργειακή αυτονομία των νοικοκυριών, των αγροτών, των μικρών επιχειρήσεων(με εφαρμογές στα κτίριά τους)και στη συνέχεια και στην ενεργειακή αυτονομία των δήμων και των περιοχών καθώς και σε φθηνότερους λογαριασμούς για όσους δημότες δεν μπορούν να προχωρήσουν σε δικές τους εφαρμογές.
Αν οι επόμενες ελληνικές κυβερνήσεις πιεζόταν, από το κίνημα αυτό και από τους ΟΤΑ, να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο «απελευθέρωσης» της ενέργειας τα επόμενα χρόνια, τότε η ΔΕΗ αναγκαστικά θα προχωρούσε και αυτή σε αποκεντρωμένες εγκαταστάσεις παραγωγής και διανομής, καθώς και στο κλείσιμο των λιγνιτικών εργοστασίων της.

Ο νόμος δημοσιεύθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011 και περιέχει 21 άρθρα.
Παρακάτω τα 2 πρώτα που αναφέρονται στους ορισμούς και για το τι είναι η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση:

ΝΟΜΟΣ 4019/ΦΕΚ 216/Α/30.9.2011
Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα και λοιπές διατάξεις.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Εκδίδομε τον ακόλουθο νόμο που ψήφισε η Βουλή:

Άρθρο 1. Ορισμοί

Για την εφαρμογή του νόμου αυτού ισχύουν τα εξής:
1. «Κοινωνική Οικονομία» είναι το σύνολο των οικονομικών, επιχειρηματικών, παραγωγικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων, οι οποίες αναλαμβάνονται από νομικά πρόσωπα ή ενώσεις προσώπων, των οποίων ο καταστατικός σκοπός είναι η επιδίωξη του συλλογικού οφέλους και η εξυπηρέτηση γενικότερων κοινωνικών συμφερόντων.

2. «Συλλογικός Σκοπός» είναι η προώθηση των δράσεων συλλογικότητας και η προστασία των συλλογικών αγαθών μέσω αναπτυξιακών, οικονομικών και κοινωνικών πρωτοβουλιών τοπικού, περιφερειακού ή ευρύτερου χαρακτήρα. Ως τέτοιες δράσεις νοούνται ιδίως οι πολιτιστικές, οι περιβαλλοντικές, οι οικολογικές δραστηριότητες, η αξιοποίηση και ανάδειξη τοπικών προϊόντων, η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών.
3. «Ένταξη» είναι η διαδικασία κοινωνικής ενσωμάτωσης ατόμων που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, κυρίως μέσω της προώθησής τους στην απασχόληση.
4. «Ευπαθείς Ομάδες Πληθυσμού», γενικά, είναι οι κοινωνικές ομάδες πληθυσμού, των οποίων η συμμετοχή στην κοινωνική και οικονομική ζωή δυσχεραίνεται, είτε εξαιτίας κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, είτε εξαιτίας σωματικής ή ψυχικής ή νοητικής ή αισθητηριακής αναπηρίας, είτε εξαιτίας απρόβλεπτων γεγονότων, τα οποία επηρεάζουν την εύρυθμη λειτουργία της τοπικής ή ευρύτερα περιφερειακής οικονομίας.
Για τις ανάγκες του παρόντος νόμου, οι Ευπαθείς Ομάδες Πληθυσμού διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:
α) Στις «Ευάλωτες Ομάδες Πληθυσμού» ανήκουν οι ομάδες εκείνες του πληθυσμού που η ένταξή τους στην κοινωνική και οικονομική ζωή εμποδίζεται από σωματικά και ψυχικά αίτια ή λόγω παραβατικής συμπεριφοράς. Σε αυτές ανήκουν άτομα με αναπηρίες (σωματικές ή ψυχικές ή νοητικές ή αισθητηριακές), εξαρτημένα ή απεξαρτημένα από ουσίες άτομα, οροθετικοί, φυλακισμένοι/αποφυλακισμένοι, ανήλικοι παραβάτες.
β) Στις «Ειδικές Ομάδες Πληθυσμού» ανήκουν οι ομάδες εκείνες του πληθυσμού οι οποίες βρίσκονται σε μειονεκτική θέση ως προς την ομαλή ένταξή τους στην αγορά εργασίας, από οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά αίτια. Σε αυτές ανήκουν ενδεικτικά οι άνεργοι νέοι, οι άνεργες γυναίκες, οι άνεργοι άνω των πενήντα ετών, οι μακροχρόνια άνεργοι, οι αρχηγοί μονογονεϊκών οικογενειών και τα μέλη πολύτεκνων οικογενειών, γυναίκες θύματα κακοποίησης, οι αναλφάβητοι, οι κάτοικοι απομακρυσμένων ορεινών και νησιωτικών περιοχών, τα άτομα με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες.
5. «Κοινωνική Φροντίδα» είναι η παραγωγή και παροχή αγαθών, καθώς και υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής πρόνοιας για συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, όπως οι ηλικιωμένοι, τα βρέφη, τα παιδιά, τα άτομα με αναπηρία και τα άτομα με χρόνιες παθήσεις.

Άρθρο 2. Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (Κοιν.Σ.Επ.)

1. Θεσπίζεται η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (Κοιν.Σ.Επ.), ως φορέας της Κοινωνικής Οικονομίας. Είναι αστικός συνεταιρισμός με κοινωνικό σκοπό και διαθέτει εκ του νόμου την εμπορική ιδιότητα. Τα μέλη της Κοιν.Σ.Επ. μπορούν να είναι είτε φυσικά πρόσωπα είτε φυσικά πρόσωπα και νομικά πρόσωπα. Τα μέλη της συμμετέχουν σε αυτήν με μια ψήφο, ανεξάρτητα από τον αριθμό των συνεταιριστικών μερίδων που κατέχουν.

2. Ανάλογα με τον ειδικότερο σκοπό τους, οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:
α) Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις Ενταξης, οι οποίες αφορούν στην ένταξη στην οικονομική και κοινωνική ζωή των ατόμων που ανήκουν στις Ευάλωτες Ομάδες Πληθυσμού. Ποσοστό 40% κατ’ ελάχιστον των εργαζομένων στις Επιχειρήσεις αυτές ανήκουν υποχρεωτικά στις Ευάλωτες Ομάδες Πληθυσμού. Οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης (Κοι.Σ.Π.Ε.) θεωρούνται αυτοδικαίως Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις Ενταξης και υπάγονται στις διατάξεις του παρόντος νόμου. Οι Κοι.Σ.Π.Ε. διέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 12 του ν. 2716/1999 και συμπληρωματικά από τις διατάξεις του παρόντος νόμου και του ν. 1667/1986, καθώς και όσων ορίζει το άρθρο 12 του ν. 3842/2010.
β) Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις Κοινωνικής Φροντίδας, οι οποίες αφορούν στην παραγωγή και παροχή προϊόντων και υπηρεσιών κοινωνικού προνοια κού χαρακτήρα σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, όπως οι ηλικιωμένοι, τα βρέφη, τα παιδιά, τα άτομα με αναπηρία και τα άτομα με χρόνιες παθήσεις.
γ) Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις Συλλογικού και Παραγωγικού Σκοπού, οι οποίες αφορούν την παραγωγή προϊόντων και παροχή υπηρεσιών για την ικανοποίηση των αναγκών της συλλογικότητας (πολιτισμός, περιβάλλον, οικολογία, εκπαίδευση, παροχές κοινής ωφέλειας, αξιοποίηση τοπικών προϊόντων, διατήρηση παραδοσιακών δραστηριοτήτων και επαγγελμάτων κ.α.) που προάγουν το τοπικό και συλλογικό συμφέρον, την προώθηση της απασχόλησης, την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και την ενδυνάμωση της τοπικής ή περιφερειακής ανάπτυξης.

3. Οι Κοιν.Σ.Επ. εγγράφονται στο Μητρώο Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας της περίπτωσης α’ της παραγράφου 1 του άρθρου 14. Οι Κοιν.Σ.Επ. υποχρεούνται πριν από την έναρξη της δραστηριότητάς τους να υποβάλουν, για την καταχώρισή τους στο Μητρώο αυτό, αίτηση καθώς και τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για την εγγραφή, στα οποία περιλαμβάνεται και το καταστατικό. Η υποβολή της αίτησης και των δικαιολογητικών μπορεί να γίνεται και ηλεκτρονικά. Η βεβαίωση εγγραφής στο Μητρώο χορηγείται και ηλεκτρονικά, αφού προηγουμένως οι αρμόδιες για την καταχώριση υπηρεσίες προβούν σε έλεγχο της αίτησης καταχώρισης και των δικαιολογητικών, ως προς τη νομιμοποίηση του αιτούντος και την πληρότητα των δικαιολογητικών που αυτός υποβάλλει.
Η υποβολή της δήλωσης έναρξης εργασιών της Κοιν.Σ.Επ. στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία γίνεται μετά τη χορήγηση της βεβαίωσης εγγραφής στο Μητρώο Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας.

4. Εάν από τον έλεγχο που προβλέπεται στην παράγραφο 3, προκύψει ότι η αίτηση και τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά δεν είναι επαρκή ή δεν πληρούν τις προϋποθέσεις της κείμενης νομοθεσίας και του παρόντος νόμου, οι ενδιαφερόμενοι καλούνται από την αρμόδια Υπηρεσία, μέσω τηλεομοιοτυπίας ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, να προβούν εγγράφως στις αναγκαίες διευκρινίσεις, διορθώσεις ή συμπληρώσεις μέσα σε εύλογο χρόνο που δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα ημέρες από τη λήψη της σχετικής πρόσκλησης. Αν η προθεσμία που έχει ταχθεί παρέλθει άπρακτη ή αν τα στοιχεία που έχουν υποβληθεί, εξακολουθούν να μην πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου, η Κοιν.Σ.Επ. δεν καταχωρίζεται. Αν ο αρμόδιος υπάλληλος αρνηθεί αδικαιολόγητα να εγγράψει την Κοιν.Σ.Επ. στο Μητρώο, εφαρμόζεται το άρθρο 791 Κ.Πολ.Δ..

5. Η διαδικασία των παραγράφων 3 και 4 εφαρμόζεται αναλόγως και για την τροποποίηση καταστατικού της Κοιν.Σ.Επ..

6. Στη σφραγίδα, στα έντυπα, στα έγγραφα και στις συμβάσεις που συνάπτουν οι Κοιν.Σ.Επ. αναγράφεται υποχρεωτικά ο αριθμός εγγραφής τους στο Μητρώο.

7. Το ετήσιο πρόγραμμα των Κοιν.Σ.Επ., καθώς και ο απολογισμός εκτέλεσης αυτού αναρτώνται υποχρεωτικώς στο διαδίκτυο, στην ηλεκτρονική σελίδα του Μητρώου.

8. Με την καταχώριση στο Μητρώο οι Κοιν.Σ.Επ. υπάγονται στις κατά περίπτωση ευεργετικές διατάξεις του νόμου αυτού.

...
Όλο τον νόμο μπορείτε να τον αναζητήσετε στο ΦΕΚ που αναγράφεται στην αρχή

Επίσης: Συστήνεται Γενικό Μητρώο Κοινωνικής Οικονομίας
Απόφαση για τη σύσταση Γενικού Μητρώου Κοινωνικής Οικονομίας, που ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για τη δημιουργία και λειτουργία  Κοινωνικών Επιχειρήσεων στην Ελλάδα, υπέγραψε ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρουμάνης. Mε την απόφαση καθορίζονται: - τα κριτήρια ένταξης και εγγραφής στο Μητρώο Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας των τριών κατηγοριών Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (Ένταξης, Κοινωνικής Φροντίδας και Συλλογικού και Παραγωγικού Σκοπού), των Κοινωνικών Συνεταιρισμών Περιορισμένης Ευθύνης.( Κοι.Σ.Π.Ε.) και των άλλων Φορέων Κοινωνικής Οικονομίας - τα δικαιολογητικά για την εγγραφή τους, - οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την ένταξή τους στο Μητρώο, - τα στοιχεία καταχώρησης και τα απαιτούμενα δικαιολογητικά του ετήσιου προγράμματος δραστηριοτήτων και απολογισμού τους  - ο διοικητικός έλεγχος και οι κυρώσεις που προβλέπονται στην περίπτωση παραβίασης των υποχρεώσεών τους, - οι περιπτώσεις, οι οποίες οδηγούν στη διαγραφή τους από αυτό και τέλος, - θέματα δημοσιότητας του Γενικού Μητρώου Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας. Επίσης, για τη διευκόλυνση της δημιουργίας Κοινωνικών Επιχειρήσεων, έχει συνταχθεί από τις υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Διαχείρισης Κοινοτικών και Άλλων Πόρων προτυποποιημένο Καταστατικό, το οποίο αποτελεί μέρος της  ίδιας υπουργικής απόφασης. Κοινωνικές επιχειρήσεις Η παραπάνω υπουργική απόφαση ανοίγει ουσιαστικά το δρόμο για τη δημιουργία και λειτουργία Κοινωνικών Επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Μέχρι πρότινος, στο ελληνικό θεσμικό πλαίσιο δεν υπήρχε καμία αναγνώριση του τομέα της κοινωνικής οικονομίας και επιχειρηματικότητας. H μόνη θεσμοθετημένη σύγχρονη μορφή Κοινωνικής Επιχείρησης ήταν οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης (Κοι.ΣΠΕ), που έχουν ως στόχο την κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων με ψυχικά προβλήματα Το υπουργείο Εργασίας σημειώνει στη σχετική ανακοίνωσή του ότι έχει θέσει ως θέμα υψηλής προτεραιότητας τη διαμόρφωση συνεκτικής πολιτικής για την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας, η οποία θα διασφαλίζει τις κατάλληλες πολιτικές, νομοθετικές και επιχειρησιακές συνθήκες και προϋποθέσεις για μια βιώσιμη και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. "Η κοινωνική οικονομία εντάσσεται πλέον στην ευρύτερη εθνική πολιτική για την κοινωνική προστασία και τη διευκόλυνση της πρόσβασης στην απασχόληση των πιο ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, που αυξάνονται ακόμη περισσότερο λόγω της οικονομικής συγκυρίας. Η ενίσχυση της κοινωνικής επιχειρηματικότητας έχει ως στόχο την εργασιακή και κοινωνική ένταξη των ομάδων εκείνων, οι οποίες, αν δε δραστηριοποιηθούν μέσα σε ένα «προστατευμένο» περιβάλλον, έχουν μικρές δυνατότητες να εργαστούν παραγωγικά και βιώσιμα σε ένα σύνθετο και ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον". Τέλος, το υπουργείο εκτιμά ότι η κοινωνική οικονομία αποτελεί ένα ευρύτατο, πολύμορφο, αλλά πρωτίστως προνομιακό πεδίο εφαρμογής πολιτικών για την απασχόληση, την τοπική ανάπτυξη, την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, που ανοίγει νέα πεδία επιχειρηματικής δράσης, ενώ δημιουργεί προϋποθέσεις για την έκφραση συλλογικής επιχειρηματικότητας σε τοπικό επίπεδο με ισχυρό κοινωνικό κεφάλαιο Το Μητρώο θα τηρείται στο Τμήμα Μητρώου Κοινωνικής Οικονομίας της Διεύθυνσης Κοινωνικής Προστασίας του Υπουργείου και σε αυτό θα εγγράφονται όλες οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις  (Κοιν.Σ.Επ.), οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης (Κοι.Σ.Π.Ε.) και οι άλλοι φορείς της Κοινωνικής Οικονομίας.