του Αποστόλη Σέληνα
Οι συνεργατικές δομές που αφορούν στη Γεωργία σχετίζονται με ένα σημαντικό μονοσήμαντο παράγοντα και αναπόσπαστο εταίρο, τον απαιτητικό και ταυτόχρονα πολύ ωφέλιμο παράγοντα: ‘Γη – Φυτά – Φύση’.
Απαιτεί γνώσεις, εμπειρία, πειθαρχία, ρίσκο, σκληραγώγηση και οικολογική συνείδηση.
Χωρίς αυτούς τους όρους δουλειάς, μια συνεργατική προσπάθεια μπορεί να πέσει έξω και να αποτύχει.
Τα φυτά είναι σαν τα μωρά παιδιά που πρέπει να τα φυτέψουμε όταν χρειάζεται, να τα ποτίζουμε για να μην διψάσουν, να τα σκαλίσουμε για να μην τα πνίξουν τα ζιζάνια, να τα προστατέψουμε από τους ‘εχθρούς’ τους και τέλος να πραγματοποιήσουμε τη συγκομιδή τους την κατάλληλη στιγμή.
Σίγουρα τις περισσότερες φορές υπάρχει ένα μικρό περιθώριο καθυστέρησης, αλλά εάν το ξεπεράσουμε θα βρούμε το αποτέλεσμα της αργοπορίας μπροστά μας.
Τα φυτά θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα ανάπτυξης και η παραγωγή είτε θα είναι μειωμένη είτε θα καταστραφεί.
Οπότε είναι απαραίτητο να ενεργούμε πάντοτε μέσα σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ.
Η αμέλεια εδώ πληρώνεται και δεν διορθώνεται.
Βέβαια κάποιες φορές ακόμα και αν κάνουμε όλα όσα χρειάζεται, υπάρχει η πιθανότητα να έχουμε μειωμένη ή κατεστραμμένη παραγωγή.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η γεωργία είναι το κομμάτι εκείνο της φύσης στο οποίο έχει επέμβει ο άνθρωπος για να το φέρει στα δικά του μέτρα με στόχο να παράγει τα φυτά και τα προϊόντα που χρειάζεται για να επιβιώσει.
Είναι λοιπόν προφανές και λογικό τα παραγόμενα αγαθά να είναι ευάλωτα σε φυσικές αλληλεπιδράσεις και καταστροφές.
Ακόμη όμως και μετά από μια ζημιά είναι απαραίτητο να βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τους λόγους και τις αιτίες που την προκάλεσαν, έτσι ώστε τις επόμενες χρονιές το κακό να μην επαναληφθεί.
Κατ' αυτόν τον τρόπο έχουμε τη δυνατότητα να μαθαίνουμε από αυτά που παθαίνουμε, να αποκτούμε εμπειρία και να βγαίνουμε κερδισμένοι και πιο δυνατοί.
Ένα πράγμα που συμβαίνει όμως σε όλες τις δουλειές και που οι νέοι στο χώρο πρέπει να γνωρίζουν, είναι ότι τα πρώτα χρόνια είναι πάντα δύσκολα.
Ό,τι και να διαβάζουμε στα βιβλία (που είναι βέβαια χρήσιμα και απαραίτητα), μόνο στην πράξη φαίνεται η ουσία και το αποτέλεσμα.
Το καλό και επιθυμητό αποτέλεσμα δεν έρχεται πάντα από την αρχή.
Χρειάζεται σκληρή προσπάθεια και υπέρβαση του εαυτού μας.
Είναι σκληρή και δύσκολη δουλειά, αλλά μας προσφέρει πολλά όταν την αγαπήσουμε και καταλάβουμε την αξία της.
Μας προσφέρει καλή ψυχολογία, ηθική ικανοποίηση, σωματική άσκηση, υπέροχες τροφές, άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον, κοινωνική αποδοχή και αναγνώριση.
Επίσης μας προσφέρει ένα απεριόριστο πεδίο ερευνών, γνώσεων και δραστηριοτήτων.
Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν όταν η σχέση μας με τη Γη και τη Φύση είναι σχέση πλησιάσματος και επαναπροσδιορισμού, μια σχέση που στηρίζεται στον σεβασμό και που έχει σαν στόχο να καλύψουμε τις πρωταρχικές μας ανάγκες σε τροφή.
Φυσικά τότε μιλάμε για Οικολογική ή Οργανική Γεωργία, αλλά με έναν τρόπο που πρέπει να τον ορίσουμε εμείς και όχι οι άλλοι.
Ο τρόπος που αναθρέφει ο καθένας το παιδί του δεν είναι ο ίδιος, έτσι και στην γεωργία συμβαίνει το ίδιο.
Για να επανέλθουμε λοιπόν στη συν-εργασία, μια συνεργατική ομάδα θα πρέπει να διευκρινίσει τι είδους γεωργία θα εφαρμόσει, τι μέσα και μεθόδους θα χρησιμοποιήσει και με ποιο σκοπό.
Δηλαδή καλό είναι πρώτα να ξεκαθαρίσει την επικοινωνιακή της ομαλότητα και συλ-λειτουργία, γιατί αυτός είναι ο πρώτος και βασικός πυλώνας που απαιτείται.
Έπειτα πρέπει να δει εάν έχει τα μέσα για να πραγματοποιήσει το εγχείρημά της.
Η γεωργία εκτός από σκληρή δουλεία απαιτεί πόρους και κεφάλαιο.
Ο αγρότης χρειάζεται Γη, Νερό (τρεχούμενο ή πηγάδι ή γεώτρηση με αντλία), μηχανήματα, αρδευτικά συστήματα, αγροτικό αυτοκίνητο, Ο.Γ.Α., αποθήκη και πολλά άλλα.
Βέβαια, στην αρχή ο εκπαιδευόμενος αγρότης μπορεί να ξεκινήσει με ένα μικρό κομμάτι γης και νερό που θα του δίνει κάποιος γείτονας, αλλά στην πορεία θα χρειαστεί όλα τα παραπάνω και μια πιο άρτια οργάνωση της εργασίας του.
Τα καλύτερο λοιπόν που ο κάθε νέος αγρότης έχει να κάνει, είναι να έρθει σε επαφή με κάποιον έμπειρο αγρότη ή δυνατόν επαγγελματία βιοκαλλιεργητή και μέσα από την εξάσκηση να μπορέσει να μάθει τα μυστικά της δουλειάς, έτσι ώστε να αποκτήσει όλα εκείνα τα εφόδια που χρειάζεται.
Οπωσδήποτε χρήσιμο είναι να συζητήσει και με αρκετούς άλλους αγρότες ή μη, μέχρι να καταλάβει ποια οδό θα ακολουθήσει.
Πρέπει να γνωρίζει ότι πέρα από αυτό που ορίζει ο κανονισμός 807/2003 της Ε.Ε. σε σχέση με τα βιολογικά προϊόντα, υπάρχουν διάφορες τάσεις μέσα στον χώρο της Βιολογικής Γεωργίας: η Φυσική καλλιέργεια (Φουκουόκα-Μανίκης), η Ομοιο-δυναμική (Ναστάζι-Δεσσύλας), η Βιοδυναμική (Πανάγος-Στάινερ), η Περμακουλτούρα, οι μέθοδοι όπου χρησιμοποιούνται Ε.Μ. (Ενεργοί Μικροοργανισμοί, Ρούσσος-Κολέμπας-Χίγκα), οι Αρχές του Δικτύου Οικοκοινότητα, ο Αιγίλοπας, το Πελίτι και άλλες.
Οι συνεργατικές δομές που αφορούν στη Γεωργία σχετίζονται με ένα σημαντικό μονοσήμαντο παράγοντα και αναπόσπαστο εταίρο, τον απαιτητικό και ταυτόχρονα πολύ ωφέλιμο παράγοντα: ‘Γη – Φυτά – Φύση’.
Απαιτεί γνώσεις, εμπειρία, πειθαρχία, ρίσκο, σκληραγώγηση και οικολογική συνείδηση.
Χωρίς αυτούς τους όρους δουλειάς, μια συνεργατική προσπάθεια μπορεί να πέσει έξω και να αποτύχει.
Τα φυτά είναι σαν τα μωρά παιδιά που πρέπει να τα φυτέψουμε όταν χρειάζεται, να τα ποτίζουμε για να μην διψάσουν, να τα σκαλίσουμε για να μην τα πνίξουν τα ζιζάνια, να τα προστατέψουμε από τους ‘εχθρούς’ τους και τέλος να πραγματοποιήσουμε τη συγκομιδή τους την κατάλληλη στιγμή.
Σίγουρα τις περισσότερες φορές υπάρχει ένα μικρό περιθώριο καθυστέρησης, αλλά εάν το ξεπεράσουμε θα βρούμε το αποτέλεσμα της αργοπορίας μπροστά μας.
Τα φυτά θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα ανάπτυξης και η παραγωγή είτε θα είναι μειωμένη είτε θα καταστραφεί.
Οπότε είναι απαραίτητο να ενεργούμε πάντοτε μέσα σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ.
Η αμέλεια εδώ πληρώνεται και δεν διορθώνεται.
Βέβαια κάποιες φορές ακόμα και αν κάνουμε όλα όσα χρειάζεται, υπάρχει η πιθανότητα να έχουμε μειωμένη ή κατεστραμμένη παραγωγή.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η γεωργία είναι το κομμάτι εκείνο της φύσης στο οποίο έχει επέμβει ο άνθρωπος για να το φέρει στα δικά του μέτρα με στόχο να παράγει τα φυτά και τα προϊόντα που χρειάζεται για να επιβιώσει.
Είναι λοιπόν προφανές και λογικό τα παραγόμενα αγαθά να είναι ευάλωτα σε φυσικές αλληλεπιδράσεις και καταστροφές.
Ακόμη όμως και μετά από μια ζημιά είναι απαραίτητο να βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τους λόγους και τις αιτίες που την προκάλεσαν, έτσι ώστε τις επόμενες χρονιές το κακό να μην επαναληφθεί.
Κατ' αυτόν τον τρόπο έχουμε τη δυνατότητα να μαθαίνουμε από αυτά που παθαίνουμε, να αποκτούμε εμπειρία και να βγαίνουμε κερδισμένοι και πιο δυνατοί.
Ένα πράγμα που συμβαίνει όμως σε όλες τις δουλειές και που οι νέοι στο χώρο πρέπει να γνωρίζουν, είναι ότι τα πρώτα χρόνια είναι πάντα δύσκολα.
Ό,τι και να διαβάζουμε στα βιβλία (που είναι βέβαια χρήσιμα και απαραίτητα), μόνο στην πράξη φαίνεται η ουσία και το αποτέλεσμα.
Το καλό και επιθυμητό αποτέλεσμα δεν έρχεται πάντα από την αρχή.
Χρειάζεται σκληρή προσπάθεια και υπέρβαση του εαυτού μας.
Είναι σκληρή και δύσκολη δουλειά, αλλά μας προσφέρει πολλά όταν την αγαπήσουμε και καταλάβουμε την αξία της.
Μας προσφέρει καλή ψυχολογία, ηθική ικανοποίηση, σωματική άσκηση, υπέροχες τροφές, άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον, κοινωνική αποδοχή και αναγνώριση.
Επίσης μας προσφέρει ένα απεριόριστο πεδίο ερευνών, γνώσεων και δραστηριοτήτων.
Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν όταν η σχέση μας με τη Γη και τη Φύση είναι σχέση πλησιάσματος και επαναπροσδιορισμού, μια σχέση που στηρίζεται στον σεβασμό και που έχει σαν στόχο να καλύψουμε τις πρωταρχικές μας ανάγκες σε τροφή.
Φυσικά τότε μιλάμε για Οικολογική ή Οργανική Γεωργία, αλλά με έναν τρόπο που πρέπει να τον ορίσουμε εμείς και όχι οι άλλοι.
Ο τρόπος που αναθρέφει ο καθένας το παιδί του δεν είναι ο ίδιος, έτσι και στην γεωργία συμβαίνει το ίδιο.
Για να επανέλθουμε λοιπόν στη συν-εργασία, μια συνεργατική ομάδα θα πρέπει να διευκρινίσει τι είδους γεωργία θα εφαρμόσει, τι μέσα και μεθόδους θα χρησιμοποιήσει και με ποιο σκοπό.
Δηλαδή καλό είναι πρώτα να ξεκαθαρίσει την επικοινωνιακή της ομαλότητα και συλ-λειτουργία, γιατί αυτός είναι ο πρώτος και βασικός πυλώνας που απαιτείται.
Έπειτα πρέπει να δει εάν έχει τα μέσα για να πραγματοποιήσει το εγχείρημά της.
Η γεωργία εκτός από σκληρή δουλεία απαιτεί πόρους και κεφάλαιο.
Ο αγρότης χρειάζεται Γη, Νερό (τρεχούμενο ή πηγάδι ή γεώτρηση με αντλία), μηχανήματα, αρδευτικά συστήματα, αγροτικό αυτοκίνητο, Ο.Γ.Α., αποθήκη και πολλά άλλα.
Βέβαια, στην αρχή ο εκπαιδευόμενος αγρότης μπορεί να ξεκινήσει με ένα μικρό κομμάτι γης και νερό που θα του δίνει κάποιος γείτονας, αλλά στην πορεία θα χρειαστεί όλα τα παραπάνω και μια πιο άρτια οργάνωση της εργασίας του.
Τα καλύτερο λοιπόν που ο κάθε νέος αγρότης έχει να κάνει, είναι να έρθει σε επαφή με κάποιον έμπειρο αγρότη ή δυνατόν επαγγελματία βιοκαλλιεργητή και μέσα από την εξάσκηση να μπορέσει να μάθει τα μυστικά της δουλειάς, έτσι ώστε να αποκτήσει όλα εκείνα τα εφόδια που χρειάζεται.
Οπωσδήποτε χρήσιμο είναι να συζητήσει και με αρκετούς άλλους αγρότες ή μη, μέχρι να καταλάβει ποια οδό θα ακολουθήσει.
Πρέπει να γνωρίζει ότι πέρα από αυτό που ορίζει ο κανονισμός 807/2003 της Ε.Ε. σε σχέση με τα βιολογικά προϊόντα, υπάρχουν διάφορες τάσεις μέσα στον χώρο της Βιολογικής Γεωργίας: η Φυσική καλλιέργεια (Φουκουόκα-Μανίκης), η Ομοιο-δυναμική (Ναστάζι-Δεσσύλας), η Βιοδυναμική (Πανάγος-Στάινερ), η Περμακουλτούρα, οι μέθοδοι όπου χρησιμοποιούνται Ε.Μ. (Ενεργοί Μικροοργανισμοί, Ρούσσος-Κολέμπας-Χίγκα), οι Αρχές του Δικτύου Οικοκοινότητα, ο Αιγίλοπας, το Πελίτι και άλλες.
RSS Feed
