Εκδόθηκε σε ΦΕΚ το πλαίσιο της προκήρυξης της Βιολογικής Γεωργίας και εντός των επόμενων ημερών αναμένεται να ανοίξουν οι ηλεκτρονικές αιτήσεις του προγράμματος προϋπολογισμού 490 εκατ. ευρώ με τριετείς δεσμεύσεις και έναν μακρύ κατάλογο επιλέξιμων καλλιεργειών και εκτροφών..


Συγκεκριμένα η προκήρυξη αφορά στα ακόλουθα υπομέτρα και Δράσεις του Μέτρου 11 του ΠΑΑ 2014-2020...

Περισσότερα εδώ →

Η μυκόρριζα ή τα μυκόρριζα αποτελούν ένα ειδικό συμβιωτικό μόρφωμα (ή όργανο) που προκύπτει από τη συνένωση των ριζών ενός φυτού με μύκητες διαφόρων ειδών.
Υπάρχουν τριών ειδών μυκόρριζες:

• Ενδότροφες μυκόρριζες: Ο συνηθέστερος τύπος. Σχηματίζεται όταν ο μύκητας μπαίνει στο φλοιό της ρίζας.
• Εξώτροφες μυκόρριζες: Όταν ο μύκητς σχηματίζει ένα δίκτυο εξωτερικά από τις ρίζες και μπαίνει και στο περιβάλλον χώμα. Συναντιέται κυρίως στα δασικά δέντρα.
• Ψευδομυκόρριζες

Οι μυκόρριζες παίρνουν οργανικά συστατικά από το φυτό, στο οποίο έχουν προσκολληθεί, και του αποδίδουν υγρασία και αυξητικές ουσίες. Αυτή η διαδικασία δρα συνήθως ευεργετικά για το φυτό.
Μερικές από τις ευεργετικές, για το φυτό-ξενιστή, ιδιότητες των μυκορριζών είναι:

• η επιβίωση του φυτού σε καταστάσεις ξηρασίας
• η οικονομία στο λίπασμα
• μερικές εξώτροφες μυκόρριζες παράγουν αντιβιοτικά υλικά που προστατεύουν το φυτό από παθογόνα μικρόβια

Στο εμπόριο κυκλοφορούν εξειδικευμένοι μύκητες για τη δημιουργία μυκόρριζας σε διαφορετικού τύπου καλλιέργειες.
Υπάρχει και μυκόρριζα "WP" που είναι βρέξιμη σκόνη, για εφαρμογή μετά την φύτεψη. Η ένδειξη "WP" δίπλα στο όνομα οποιουδήποτε στερεού λιπάσματος, ή, ενισχυτικού, σημαίνει Wetable Powder. Βρέξιμη σκόνη.
Η μυκόρριζα για πασπάλισμα είναι σαν σποράκια από σησάμι, πολύ πολύ μικρά.
Την βρέξιμη, την διαλύουμε σε νερό και ποτίζουμε. Αλλά όχι πολύ νερό ώστε να παραμείνει εντός της περιοχής της ρίζας και φροντίζουμε στα επόμενα ποτίσματα να μην περισσεύει το νερό από την περιοχή της ρίζας.

Είτε με πασπάλισμα στην ρίζα, είτε με βρέξιμη σκόνη, χρειάζεται περίπου ένα μήνα για να εγκατασταθεί και να αρχίσει να λειτουργεί η συνεργασία με το φυτό.  Το κλειδί για να ξεκινήσει γρήγορα, είναι οι κόκκοι να έρχονται εξ αρχής σε επαφή με τα τριχίδια της ρίζας. Και η βρέξιμη σκόνη ακουμπάει παντού.
Για τα δέντρα και τα πολυετή φυτά, όποτε και να την ρίξουμε είναι εντάξει. Θα εγκατασταθεί σε ένα μήνα και θα λειτουργήσει από εκεί και πέρα.
Για τα μονοετή φυτά όμως, όσο γρηγορότερα μπει τόσο το καλύτερο, γιατί οι πρώτες εβδομάδες είναι σημαντικές για την ανάπτυξή τους στην οποία τα βοηθάει πολύ.
Η μυκόρριζα εφαρμόζεται μια φορά και κρατάει για πάντα. Πολλαπλασιάζεται και προχωράει σε βάθος μαζί με τις ρίζες. Μαζί τους οι ρίζες φθάνουν έως και 700% παραπάνω σε μέγεθος.

Για να διατηρηθεί εκεί μόνιμα, ώστε να υπάρχει έτοιμη και για την επόμενη χρονιά κάνουμε τα εξής:
-Στο τέλος της σαιζόν κόβουμε τον κορμό της ντομάτας από πάνω από την ρίζα. Δεν την ξεριζώνουμε. Με τα απομεινάρια της ρίζας και μόνο, η μυκόρριζες μπορούν να ζήσουν 1-2 μήνες. 
-Αν ποτίσουμε στο μεταξύ και με κάποια ζάχαρη, όπως λίγη μελάσα ζαχαροκάλαμου σε νερό, επιζούν περισσότερο.
-Αν φυτέψουμε χειμωνιάτικα ζαρζαβατικά, είναι τέλειο. Συνεχίζουν την συνεργασία. Και μετά πάλι καλοκαιρινά κ.ο.κ.
-Φυτεύουμε και διάφορα άλλα φυτά που τις κρατάνε ενεργές έως την επόμενη σεζόν. Πχ τα φυτά χλωρολίπανσης. (θερίζονται πάντα αφήνοντας την ρίζα μέσα)

Το φυτό απορροφάει co2 και άζωτο από την ατμόσφαιρα και με αυτά συνθέτει σάκχαρα. Αναλόγως με τις ανάγκες του, στέλνει μια ποσότητα σακχάρων στις ρίζες και από εκεί τα αποβάλλει σαν δώρο στις μυκόρριζες. 
Οι μυκόρριζες αρχίζουν το πάρτι και τα απόβλητα του συμποσίου τους είναι θρεπτικά συστατικά, έτοιμα για χώνευση και είναι 100δες φορές πιο απορροφήσιμα από ότι αν τους ρίχναμε εμείς την ίδια ποσότητα σε λίπασμα.
Αναλόγως με τι ανάγκες έχει το φυτό, επικοινωνεί και με άλλους μικροοργανισμούς του εδάφους, που επίσης διασπάνε τα σάκχαρα που τους δίνει έτσι ώστε να συμπληρώνουν την διατροφή του.
 
Το κλειδί για να διατηρηθεί αυτή η ισορροπία είναι να μην σκαφτεί το χώμα.

Όπου το έδαφος σκαφτεί, όλοι οι ωφέλιμοι οι μικροοργανισμοί φεύγουν και κάνουν μήνες να ξαναγυρίσουν. Όταν οι μυκόρριζες χάνουν για πολύ τον συνεργάτη τους ψοφάνε.
Σχεδόν όλα τα είδη άγριων δέντρων (εξαιρούνται μόνο κάποια κακτοειδή) έχουν κάποιο είδος μυκόρριζας στην ρίζα τους που υπάρχει από φυσικού της στα εδάφη τα ακαλλιέργητα.
Τα χώματα κάτω από τα άγρια δέντρα είναι γεμάτα μυκόρριζες. Κάποιοι ξέρουν και να τις μαζεύουν. Ανήκουν στο βασίλειο των μανιταριών που είναι ένα άλλο, διαφορετικό βασίλειο από αυτά των φυτών και των ζώων.

Για καλύτερη επιτυχία μπορείτε εύκολα να:
-Πασαλείψετε τις ρίζες γύρω γύρω με λίγη μυκόρριζα σαν αυτές  (προτιμήστε αυτή για δέντρα, ενώ μια άλλη είναι ειδική για μικρά φυτά).
-Μαζί, πασπαλίστε  γύρω και με κάτι φωσφορούχο όπως Κοπριά Γκουανό (σε μεγάλες συσκευασίες είναι φθηνή),  ή, της Τζέμα ορυκτό φυσικό φώσφορο , NPK 4-20-0 που είναι φυσικό και πολύ καλό προϊόν, αλλά όμως είναι ορυκτό, πράγμα που δεν συνάδει με τους κανόνες για μηδενικό άνθρακα της αναγεννητικής Γεωργίας.
Τα φωσφορούχα αυτά είναι πολύ δυνατά και τα 2. Θέλει ελάχιστο, ίσα ίσα, κατά την φύτευση και τέρμα. Μετά θα χρειαστούν περισσότερο άζωτο για την ανάπτυξη. Με την βοήθεια της μυκόρριζας, το άζωτο το παίρνουν από την ατμόσφαιρα. Και εφόσον η συνεργασία τους δεν διακοπεί και συνεχιστεί, τους δίνουν και το απαραίτητο φωσφόρο καθ' όλη την διάρκεια ανθοφορίας - καρποφορίας. Χωρίς να προσθέσουμε άλλο λίπασμα εμείς.
Ότι ακριβώς γίνεται από μόνο του στην φύση. Θεόρατα άγρια δένδρα χωρίς "τίποτα".

Τα οφέλη είναι υπερπολλαπλάσια του κόστους:
Θα πετύχετε έως και 700% ισχυρότερες και μεγαλύτερες ρίζες και υγιή και δυνατά δέντρα ανθεκτικότερα σε κακουχίες.
Για τα δένδρα θέλουμε εξωμυκόρριζα και για να φυτά ενδομυκόρριζα.
​
Σημαντικό: Πρέπει να έχουν πάνω ημερομηνία λήξης, η οποία είναι μέχρι 2 χρόνια από την παραγωγή. Καλύτερα να χρησιμοποιηθούν την πρώτη χρονιά. 
Αν περάσει,  οι μυκόρριζες ψοφάνε. 
Σε πολλά προϊόντα στην Ελλάδα την σβήνουν...

Αναρωτηθήκαμε άραγε πώς το δέντρο μεταφέρει το νερό από το έδαφος ψηλά στην κόμη του; Πώς είναι δυνατό ν’ ανεβαίνει σε τέτοια δυσθεώρητα ύψη για την κλίμακα του δέντρου το πολύτιμο τούτο φυσικό στοιχείο για τη λειτουργία του;
Όχι δεν είναι θαύμα της μηχανικής αυτό που συμβαίνει, καθώς το δέντρο είναι φυσικός οργανισμός κι όχι τεχνική κατασκευή ή έστω μηχανή, και επιτελείται ως προς αυτό μια θαυμαστή φυσική λειτουργία, η οποία πραγματοποιείται στα πλαίσια της φυσιολογίας του και του τρόπου του να συγκροτείται σύμφωνα με τον οικολογικό του ρόλο.
Κι είναι αλήθεια εκπληκτικό ν’ ανεβάζεις σ’ έναν ''ουρανοξύστη'', που είναι εν προκειμένω το δέντρο, το απαραίτητο στοιχείο για την ύπαρξή του, το νερό, χρησιμοποιώντας αντί γι’ ασανσέρ μια φυσική αντλία, η οποία αξιοποιεί κανόνες της φυσικής για να λειτουργήσει, προσαρμοσμένους στο σύστημα της ζωής στο οποίο αναφέρεται, δηλαδή στο δέντρο.

Ιδού λοιπόν τι συμβαίνει …
Ξεκινάμε με την τριχοειδή δύναμη που αρχικώς μεταφέρει το νερό από έδαφος στη ρίζα και μετά στον κορμό. Τι είναι η τριχοειδής δύναμη; Σκεφτείτε όταν πίνετε το ρόφημά σας και τα χείλη σας ακουμπούν το φλιτζάνι και το ρόφημα ανεβαίνει μερικά εκατοστά στα στόμα σας. Αυτό συμβαίνει και με την πρόσληψη του νερού από το δέντρο. Μετά το νερό πρέπει να μεταφερθεί ψηλά, στον κορμό και ακολούθως στην κόμη. Το πραγματοποιεί μέσω αγωγών νερού, οι οποίοι, σύμφωνα με τους κανόνες της φυσικής, όσο πιο στενοί είναι, τόσο πιο ψηλά φτάνει το υγρό. Γι’ αυτό στα πλατύφυλλα δένδρα το πλάτος του αγωγού είναι μόλις 0,5 χιλιοστά, ενώ στα κωνοφόρα, που λόγω της ξηρότητας των περιβαλλόντων του και της ύπαρξης λιγότερου νερού, είναι πολύ στενότερο, στα μόλις 0,02 χιλιοστά.
Η παραπάνω όμως διαδικασία δεν είναι αρκετή για ν’ ανέβει το νερό στο απαιτούμενο ύψος. Ανεβαίνει το πολύ ένα μέτρο περίπου. Μετά τι γίνεται;

Ακολουθεί συμπληρωματική διαδικασία για το ανέβασμα του νερού, που είναι η διαπνοή. Με τη διαπνοή τα δέντρα αποβάλλουν νερό από τα φύλλα ή τις βελόνες και τότε, για την αναπλήρωσή του, δημιουργείται μια αναρρόφηση, που τραβάει το νερό από τους αγωγούς προς τα πάνω. Αυτό πραγματοποιείται λόγω των δυνάμεων συνοχής που δημιουργούνται και κάνουν τα μόρια του νερού να κολλάνε μεταξύ τους ανεβαίνοντας ψηλότερα, με την απελευθέρωση θέσης γι’ αυτά λόγω της εξάτμισης που υπάρχει.
Και με τούτο ικανοποιείται η απαίτηση ανόδου του νερού; Πάλι όχι.

Χρειάζεται να πραγματοποιηθεί ακόμα μια συμπληρωματική διαδικασία. Κι αυτή είναι η ώσμωση. Είναι διεργασία κυτταρική, που λαμβάνει χώρα όταν σ’ ένα κύτταρο η συγκέντρωση σακχάρων είναι μεγαλύτερη από το διπλανό. Τότε το νερό περνάει από τα τοιχώματα στο γλυκύτερο διάλυμα μέχρι και τα δυο να περιέχουν την ίδια ποσοστιαία ποσότητα. Με τον τρόπο αυτό μεταδίδεται το νερό κυτταρικά και φτάνει στην κόμη.

Προϋπόθεση βεβαίως για την επιτέλεση των παραπάνω διεργασιών είναι να μη διακόπτεται η λειτουργία τους σε οποιαδήποτε φάση τους, ιδίως την περίοδο που το δέντρο έχει μεγάλη ανάγκη σε νερό, την άνοιξη που χυμώνει και τη θερινή περίοδο που υπάρχει έλλειψη νερού, αφού τότε δεν προλαβαίνει να επουλώσει τα τραύματά του για ν’ αντεπεξέλθει και σοκάρεται.

Έχει λοιπόν σημασία, το πώς συμπεριφερόμαστε στο δέντρο γιατί αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό με σύνθετες διεργασίες ζωής, που πρέπει να τις σεβαστούμε για να το έχουμε, πέραν βεβαίως του σεβασμού που και στο ίδιο το δέντρο ως ζωή πρέπει να επιδεικνύουμε!
Γι’ αυτό πρέπει να γνωρίζουμε για να προσέχουμε και αναλόγως να συμπεριφερόμαστε…
 
https://www.facebook.com/giorgoskatsadonis

ο Παρµενίων Γάτος, γοητεύτηκε από το σουσάµι και την καλλιέργειά του και αποφάσισε να µεταφέρει τη δηµιουργική του διάθεση στη γη της Κοκκινιάς Μαγνησίας

Προερχόµενος από αµιγώς αγροτική οικογένεια µε δραστηριότητα στην κτηνοτροφία και αργότερα στο βαµβάκι και τα σιτηρά, ο Παρµενίων Γάτος, γοητεύτηκε από το σουσάµι και την καλλιέργειά του και αποφάσισε να µεταφέρει τη δηµιουργική του διάθεση στη γη της Κοκκινιάς Μαγνησίας, ιδρύοντας την εταιρεία παραγωγής σουσαµιού και εµπορίας ταχινιού, Θύσανος Βιολογικό Αγρόκτηµα.
 
Διοχέτευσε όλο του το ενδιαφέρον και την ενέργεια, προκειµένου να αφοσιωθεί σε µία επίπονη και παραγνωρισµένη στην Ελλάδα, καλλιέργεια, µε το σύνολο της παραγωγής του που βγαίνει από περίπου 100 στρέµµατα γης, να είναι βιολογική. Επίπονη θα τη χαρακτήριζε κανείς κυρίως γιατί το µεγαλύτερο µέρος της παραγωγικής διαδικασίας και της συγκοµιδής γίνεται χειρωνακτικά. 

Ακολουθήστε τη fb σελίδα του Αγροτών Ανάγνωσμα ΕΔΩ
​
Και παραγνωρισµένη, διότι είναι µία ευρύτερα άγνωστη καλλιέργεια για τα ελληνικά αγροτικά δεδοµένα, ενώ το σουσάµι ως πρώτη ύλη δεν πληρώνεται όσο αξίζει, παραδέχεται και ο ίδιος. Το µεγαλύτερο µέρος της παραγωγής σουσαµιού µεταποιείται σε ταχίνι, ενώ ελάχιστες ποσότητες διοχετεύονται αυτούσιες στην ελληνική αγορά.

Το µεγαλύτερο µέρος της παραγωγής σουσαµιού µεταποιείται σε ταχίνι, ενώ ελάχιστες ποσότητες διοχετεύονται αυτούσιες στην ελληνική αγορά και τις οικογιορτές

«Πρόκειται για µία ξεχασµένη καλλιέργεια, µε την οποία ασχολούνται ελάχιστοι αυτή τη στιγµή στη χώρα µας. Η δυσκολία που ενέχει η παραγωγή σουσαµιού, εντοπίζεται στο γεγονός ότι η συγκοµιδή της δεν γίνεται µε αλωνιστικές µηχανές. Έτσι, χρησιµοποιούµε την παραδοσιακή µέθοδο συγκοµιδής κατά την οποία κόβουµε τα φυτά όταν είναι χλωρά, πριν ξεραθεί ο σπόρος και πέσει στο έδαφος. Στη συνέχεια τα κάνουµε δεµάτια και τα αποθέτουµε στο χωράφι να στεγνώσουν, ώστε όταν ανοίξουν οι κάψες να µην πέσει ο σπόρος στο έδαφος. Ακολουθεί το τίναγµα για τον αποχωρισµό του καρπού, επίσης µε το χέρι. Η χρήση αλωνιστικών µηχανών θα σήµαινε σηµαντικές απώλειες σε ποσότητες σουσαµιού», εξηγεί ο παραγωγός.

Θύσανος Βιολογικό Αγρόκτηµα

Το βαζάκι είναι η μόνη διέξοδος για να είναι αποδοτικό το σουσάμι
Όπως περιγράφει ο ίδιος, όταν έφτασε σε µέγιστη παραγωγική έκταση περί τα 120 στρέµµατα, ένα βακτήριο τον ανάγκασε να µειώσει την παραγωγή του στα 50 στρέµµατα, για να επιστρέψει σήµερα στα 100. «Το εν λόγω βακτήριο του σουσαµιού ευνοήθηκε για περίπου µία διετία και από τις βροχές που εκδηλώθηκαν πριν τρία µε τέσσερα χρόνια. Στη συνέχεια άλλαξα χωράφια, προχώρησα σε εδαφοβελτιώσεις και απολυµάνσεις προκειµένου να αντιµετωπίσω αποτελεσµατικότερα το βακτήριο, κάτι που τελικά κατάφερα».
Η περίοδος σποράς για το σουσάµι ξεκινάει από τα µέσα Μαΐου έως και τις αρχές Ιουνίου, ενώ η συγκοµιδή γίνεται Σεπτέµβριο και Οκτώβριο. «Η φετινή χρονιά παρουσίασε έντονα σηµάδια οψιµότητας και λόγω του έντονα ξηρού καλοκαιριού, γεγονός που µας ανάγκαζε να ποτίζουµε περισσότερο», εξηγεί.
«Το ταχίνι που παράγουµε διοχετεύεται κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα, ενώ σχεδόν το σύνολο των ποσοτήτων µας συσκευάζεται µε την επωνυµία Θύσανος», προσθέτει.

Γίνετε μέλος της fb ομάδας του Αγροτών Ανάγνωσμα ΕΔΩ
​
H σχέση του µε το σουσάµι, ξεκίνησε καθώς ο ίδιος κατανάλωνε ταχίνι, αρκετά πριν γίνει παραγωγός. «Όσοι ασχολούνται µε αυτό ελκύονται έντονα. Ήταν η λεπτοµέρεια που απαιτείται κατά τη διαδικασία παραγωγής και συγκοµιδής αλλά και η οµορφιά των φυτών κατά την ανθοφορία, µερικοί από τους λόγους που µε έκαναν να αγαπήσω περισσότερο αυτό που κάνω».

Η περίοδος σποράς για το σουσάµι ξεκινάει από τα µέσα Μαΐου έως και τις αρχές Ιουνίου, ενώ η συγκοµιδή γίνεται Σεπτέµβριο και Οκτώβριο

Το γιατί δεν πουλάει σουσάµι ο ίδιος είναι διότι οι Έλληνες µεταποιητές προτιµούν να αγοράσουν φθηνότερα από το εξωτερικό, παρά ακριβότερα ελληνικό προϊόν. Αυτή τη στιγµή ο Παρµενίων Γάτος παράγει σε εγκαταστάσεις τρίτων το ταχίνι που διαθέτει στην αγορά. Όνειρό του είναι -όπως λέει- να δηµιουργήσει τη δική του µεταποιητική µονάδα, υπό την προϋπόθεση ότι θα διατηρήσει σε σταθερό επίπεδο την παραγωγή του. «Το βαζάκι είναι η µόνη διέξοδος αυτή τη στιγµή στην Ελλάδα για να είναι αποδοτικό το σουσάµι. Για να βγάλεις κέρδος, πρέπει να έχεις τουλάχιστον 100 κιλά ετησίως», εξηγεί ο παραγωγός.
(Γιώργος Λαμπίρης - agronews.gr)
​
Σχόλιο δικό μας:
Παραγωγός Gatos Parmenion
Τοποθεσία καλλιέργειας σουσαμιού Κόκκινα Μαγνησίας
Διάθεση κατόπιν τηλεφωνικής παραγγελίας στα τηλέφωνα:
​ 6973395593, 6974469175

​Ένα φυτό χρειάζεται πολύ νερό για να γεμίζει τα κύτταρά του, αλλιώς μαραίνεται, γιατί ο αέρας και ο ήλιος το κάνει να χάνει συνεχώς την υγρασία του. Έτσι το φυτό πρέπει να απορροφά πολύ νερό από το έδαφος, όταν κάνει ζέστη και έχει αέρα, ενώ δεν χρειάζεται τόσο πολύ, όταν έχει χαμηλές θερμοκρασίες. Στην ουσία το φυτό διψάει συνεχώς.

Αν το νερό που απορροφά περιέχει συνεχώς θρεπτικά άλατα και ηλεκτρολύτες-από την εφαρμογή υδατοδιαλυτών χημικών λιπασμάτων-το φυτό αναγκάζεται να αποθηκεύει τις ουσίες αυτές στα κύτταρά του. Διαφορετικά θα οδηγούσε σε σχηματισμό κρυστάλλων τους στα σημεία εξάτμισης του νερού(από τους πόρους της κάτω πλευρά του φύλλου) και θα βλάπτονταν τα γειτονικά των πόρων κύτταρα. Η υπερσυγκέντρωση όμως των αλάτων στα κύτταρα θα σταματούσε τις λειτουργίες τους οδηγώντας τα στο θάνατο. Έτσι το φυτό αναγκάζεται να αποθηκεύει όλο και μεγαλύτερη ποσότητα νερού. Κάθε κύτταρο γίνεται δυσανάλογα ογκώδες και η σοδειά είναι γεμάτη νερό και άλατα, με λίγα κυτταρικά τοιχώματα και ελάχιστα από τα φυσικά τους στοιχεία.
Από οικονομική άποψη αυτό είναι καλό για τον γεωργό γιατί έχει πολύ βάρος και ποσότητα να πουλήσει στην αγορά, ανεξάρτητα αν η ποιότητα της σοδειάς είναι χαμηλή(στην ουσία πουλά νερό και άλατα). Το γεγονός όμως ότι τα κυτταρικά τοιχώματα δεν είναι αρκετά χοντρά και σκληρά και ότι τα φυτά θα είναι ευάλωτα και θα έχει έτσι αυξημένο πρόβλημα προσβολών από παράσιτα και μύκητες, δεν τον ενδιαφέρει και πολύ γιατί έχει τα αντίστοιχα φυτοφάρμακα από τις εταιρείες με τα οποία θα τα καταπολεμήσει. Αυτό όμως οδηγεί σε ακόμα παραπέρα υποβάθμιση της ποιότητας της παραγωγής του μέσω των τοξικών κατάλοιπων των φυτοφαρμάκων, αλλά και σε μείωση του εισοδήματός του, λόγω του κόστους των βιοκτόνων που θα χρησιμοποιήσει.
 Η διαθεσιμότητα πάντως του νερού είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που ρυθμίζουν την παραγωγικότητα στη γεωργία. Εξαρτάται από τον γενικότερο κύκλο του νερού σε κάθε περιοχή(συνίσταται συνήθως από τα ακόλουθα στάδια: εξάτμιση (από τις λίμνες, τα ποτάμια και τους ωκεανούς), διαπνοή από φυτά και δέντρα, υγροποίηση(σχηματισμός σύννεφων), κατακρήμνιση(βροχή, χιόνι, χαλάζι), διαφυγή ή επιστροφή πίσω στον κύκλο. Έχουν εκφραστεί σοβαρές περιβαλλοντικές ανησυχίες για τη χρήση του νερού στη γεωργία μέσω της άρδευσης, ιδιαίτερα στις Μεσογειακές χώρες. Στις περιοχές όπου η χρήση υπερβαίνει το ρυθμό ανεφοδιασμού και η στάθμη νερού μειώνεται οι περιβαλλοντικές συνέπειες μπορούν να είναι σοβαρές, π.χ. ερημοποίηση ή αλάτωση από το θαλάσσιο νερό που εισβάλλει στον υδροφόρο ορίζοντα, και απώλεια της βιοποικιλότητας ως αποτέλεσμα της αλλαγής στη ροή των κοιτών(βλέπε π.χ. εκτροπή Αχελώου). Η άρδευση μπορεί να οδηγήσει στη μόλυνση των υδάτων λόγω της αυξημένης συγκέντρωσης των φυτοφαρμάκων και των θρεπτικών ουσιών στο νερό που απορρέει. Επιπλέον, απαιτούνται ακόμα μεγαλύτεροι πόροι για την άντληση του νερού από τις βαθύτερες γεωτρήσεις.

Σχετικά με την ποιότητα νερού, η συμβατική γεωργία είναι μια σημαντική πηγή νιτρικών και φωσφορικών αλάτων στο νερό. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στον ευτροφισμό, με τα επακόλουθα σοβαρά αποτελέσματα στο φυσικό περιβάλλον, και στη συγκέντρωση νιτρικών αλάτων στις πηγές πόσιμου ύδατος, επιφανειακού και υπόγειου(Το 87% των αγροτικών περιοχών στην Ευρώπη έχουν συγκέντρωση νιτρικών στα υπόγεια ύδατα που υπερβαίνει το ασφαλές όριο των 25 mg/l, και το 22% βρίσκεται πάνω από την μέγιστη επιτρεπτή συγκέντρωση των 50 mg/l..).

Για την αποκατάσταση αυτού του προβλήματος χρειάζονται γενικότερα εκτενή μέτρα που δεν είναι δυνατόν να ληφθούν στα πλαίσια του αγροοικοσυστήματος και περιγράφονται στην οδηγία της ΕΕ για τα νιτρικά άλατα. Κάποιες προσωρινές λύσεις είναι η χρήση ποικιλιών ανθεκτικών στα άλατα, η χαμηλής έντασης άρδευση, κάποια εδάφη μπορεί να χρειαστεί να παραμείνουν ακαλλιέργητα ή να οδηγηθούν σε άλλες χρήσεις, όπως π.χ. στην παραγωγή ανθεκτικών στην ξηρασία φυτών για ζωοτροφή, στην αποκατάσταση των φυσικών βιότοπων κ.λ.π. Σε κάθε περίπτωση εκείνο που θα είναι απαραίτητο είναι ο βιολογικός καθαρισμός των υγρών αποβλήτων από τις ανθρώπινες εγκαταστάσεις(κατοικίες του ανθρώπινου δυναμικού που θα έχει εγκατασταθεί στο αγρόκτημα) και από τις αντίστοιχες ζωϊκές εγκαταστάσεις καθώς και η εξοικονόμιση και ο σωστός τρόπος άρδευσης.