​Το σύμφυτο είναι ένα ποώδες πολυετές φυτό που έχει χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Έχει φαρμακευτικές ιδιότητες, είναι εξαιρετική ζωοτροφή, αφού είναι πλούσιο σε πρωτεΐνη και μέταλλα και είναι υψηλής ποιότητας λίπασμα.
ΤΟ ΣΥΜΦΥΤΟ ΓΙΑ ΛΙΠΑΝΣΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ
Το φυτό, με το μεγάλο σύστημα ριζών που διαθέτει, παράγει πολύ μεγάλες ποσότητες μάζας.
Το Symphytum grandiflorum και το caucasicum, καλλιεργούνται για τα λουλούδια και το φύλλωμά τους.
Η ρωσική ποικιλία (Symphytum x uplandicum) είναι ένας από τους τύπους που καλλιεργείται κυρίως για λίπασμα.
Και το άγριo σύμφυτο (Symphytum officinale) είναι ένα πολύ ωραίο φυτό, με ροζ λουλούδια και μεγάλα χνουδωτά φύλλα, που είναι για όλες τις εφαρμογές και αυτό που συναντάμε συνήθως. Είναι εγγενές στην Βρετανία και ζιζάνιο στους κήπους. Εύκολα διασταυρώνεται με συγγενή είδη και σχηματίζουν πολλά διαφορετικά υβρίδια.
Το καλύτερο για την παραγωγή λιπάσματος είναι το υβρίδιο Bocking 14 που είναι στείρο.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως:

• ενεργοποιητής του κομπόστ
• υγρό λίπασμα
• εδαφοκάλυψη
• για την δημιουργία φυλλοχώματος

Tα φύλλα περιέχουν άζωτο, φώσφορο και κάλιο. Αυτές οι θρεπτικές ουσίες απελευθερώνονται εύκολα όταν τα φύλλα αποσυντίθενται και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη των φυτών, τα οποία χρειάζονται άζωτο για υγιή βλαστό και κάλιο για την παραγωγή λουλουδιών, σπόρων και φρούτων.
Σύγκριση του σύμφυτου με την κοπριά και το κομπόστ

​


​


​Συγκομιδή
Tα φυτά φτάνουν στην μέγιστη παραγωγή τους τον δεύτερο χρόνο. Με ένα δρεπάνι θα κόβουμε το σύμφυτο περίπου 5 εκατοστά πάνω από το επίπεδο του εδάφους. Φοράμε γάντια αφού τα φύλλα και τα κοτσάνια καλύπτονται από σκληρές τρίχες που μπορούν να ερεθίσουν κάποιων το δέρμα.
Η πρώτη κοπή γίνεται την άνοιξη, όταν τα φυτά είναι περίπου 60 εκατοστά ψηλά και πριν αναπτύξουν ανθοφόρους βλαστούς, ενώ αν συμβεί να μας προλάβουν, τους αφαιρούμε από την βάση τους. Η επόμενη κοπή θα γίνει όταν φτάσουν πάλι τα φυτά περίπου τα 60 εκατοστά. Γι αυτό χρειάζεται συνήθως τέσσερις έως πέντε εβδομάδες και μας επιτρέπει να συγκομίζουμε τέσσερις έως πέντε φορές κάθε σεζόν. Δεν κόβουμε μετά τον Σεπτέμβριο, αν και τα φυτά μπορεί να συνεχίσουν να μεγαλώνουν καινούρια φύλλα μέχρι τις πρώτες παγωνιές. Αυτό θα επιτρέψει στα φυτά να δημιουργήσουν αποθέματα ενέργειας για να ξεχειμωνιάσουν. Όταν επιφανειακά το φυτό σαπίσει, τα θρεπτικά συστατικά θα θρέψουν τις ρίζες για την επόμενη χρόνια.
Παρασκευή υγρού λιπάσματος
Υπάρχουν δύο διαφορετικές μέθοδοι, τις οποίους εφαρμόζουμε για να υγροποιήσουμε και άλλα φυτά (τσουκνίδα, τριφλυλλι κλπ).
Μέθοδος 1η

• Γεμίζουμε ένα δοχείο -που έχει καπάκι- με την μάζα του φυτού
• Προσθέτουμε 10-15 λίτρα νερού ανα κιλό σύμφυτου
• Βάζουμε χαλαρά το καπάκι και ανακατεύουμε καθημερινά. To λίπασμα θα είναι έτοιμο μετά από 4-6 εβδομάδες.

Μέθοδος 2η 
Η διαφορά είναι ότι αυτό γίνεται χωρίς νερό και χρειάζεται περισσότερο χρόνο, όμως μας δίνει συμπυκνωμένο υλικό που είναι πιό εύκολο να αποθηκεύσουμε.
Γεμίζουμε ένα δοχείο με φύλλα, τα οποία πρέπει να είναι συμπιεσμένα. Αν δεν είναι αρκετά ούτως ώστε να το κάνουν από μόνα τους, βάζουμε ένα βάρος πάνω τους. Κλείνουμε και σε αυτή την περίπτωση με ένα καπάκι χαλαρά και το αφήνουμε μέχρι να αποσυντεθούν και ένα μαύρο υγρό να κάτσει στην βάση του δοχείου. Αποθηκεύουμε το συμπύκνωμα σε ένα δοχείο με χαλαρό πώμα και το φυλάμε σε δροσερό και σκοτεινό μέρος. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί αμέσως ή να αποθηκευτεί μέχρι για ένα έτος. Πάντα το αραιώνουμε πριν τη χρήση. Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου πέρα από τον μικρότερο όγκο, είναι και ότι μυρίζει πολύ λιγότερο από την προηγούμενη.
Αραίωση
Στην πρώτη περίπτωση που το υγρό είναι αρύ και καστανό 10 μέρη νερού προς 1. 
Στην δεύτερη που το υγρό είναι πηχτό και μαύρο 20 μέρη νερού προς 1. 
Όμως γενικώς, δεν μπορεί να υπάρξει κάνονας για την αραίωση, επειδή η αναλογία των υλικών είναι σχετική. Ποικιλία από ποικιλία διαφέρει, όπως και τα μέρη του φυτού διαφέρουν μεταξύ τους. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι αραιώνουμε τόσο που το υγρό που θα ποτίσουμε δεν θα είναι πιο σκούρο από το χρώμα του τσαγιού. Είναι καλύτερα να είναι αρύ και να λιπαίνουμε συχνότερα, για να μην χάνονται τα θρεπτικά συστατικά.
Πόσο συχνά μπορούμε να το χρησιμοποιούμε
Μπορούμε να το χρησιμοποιούμε κάθε φορά που ποτίζουμε. Και δύο και τρεις φορές την εβδομάδα. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν χλωρή λίπανση. Αφού αφήσουμε τα φύλλα να μαραθούν, μπορούμε να τα βάλουμε στην τρύπα της μεταφύτευσης πριν τοποθετήσουμε το φυτό και αφού έχουμε βάλει λίγο χώμα για να τα χωρίζει. Τα φύλλα θα διασπαστούν γρήγορα από τα βακτήρια του εδάφους και θα παρέχουν πλούσιο λίπασμα για τα αναπτυσσόμενα φυτά μας.
Όπως εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε, το σύμφυτο είναι ένα καταπληκτικό εργαλείο για την αεικαλλιέργεια (περμακουλτούρα), αλλά και για την αυτάρκεια μας, αφού θα μας δώσει την δυνατότητα και να μειώσουμε τα εισερχόμενα στον κήπο μας και να ελέγξουμε πολύ καλύτερα την κατάσταση του.
https://chrisdeper.com/2017/11/26/symfyto-lipansi/

Από: Νανά Δαρειώτη
​
Το όνομα αγουρέλαιο περιγράφει τον φυσικό χυμό που προέρχεται από τη σύνθλιψη καρπών ελιάς που είναι ακόμη άγουρες και διατηρούν το πράσινο χρώμα τους. Άρα κάθε φρέσκο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο δεν είναι υποχρεωτικά και αγουρέλαιο.
Αυτός ο πολύτιμος χυμός ξεχωρίζει για την πλούσια, φρουτώδη, αρκετά πικρή και συχνά πικάντικη γεύση του, αλλά και για τα σύνθετα, βαθιά αρώματά του.
Είναι ίδια όλα τα αγουρέλαια;
Προφανώς όχι. Το γεγονός ότι οι ελιές συγκομίζονται πρώιμα δεν σημαίνει ότι το ελαιόλαδο που θα δώσουν είναι άριστης ποιότητας. Για να μιλήσουμε λοιπόν για τις ξεχωριστές ιδιότητες ενός καλού αγουρελαίου πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις:
Χαμηλή οξύτητα (δεν ξεπερνά το 0,8%), παραγωγή με ψυχρή έκθλιψη (το ελαιοτριβείο δεν ξεπερνά τη θερμοκρασία των 28ºC κατά την ελαιοποίηση). Μιλάμε δηλαδή για Εξαιρετικό Παρθένο Αγουρέλαιο.
Ο καρπός να μην έχει πληγεί από δάκο (κανένα ελαιόλαδο δεν πρέπει να παράγεται από ελιές που έχει χτυπήσει ο δάκος).
Η όλη διαδικασία της ελαιοποίησης πρέπει να γίνεται το αργότερο 24 ώρες μετά τη συγκομιδή της ελιάς.
Ο ελαιόκαρπος συλλέγεται άγουρος, ανάλογα με την περιοχή όπου βρίσκεται ο ελαιώνας. Ξεκινά συνήθως από τα μέσα Οκτωβρίου και φτάνει μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου.
Καλύτερη ποιότητα ελαιολάδου εξασφαλίζεται όταν η συγκομιδή της ελιάς γίνεται με τα χέρια και όχι με ραβδισμό, για να μη πληγώνονται και να μην οξειδώνονται οι καρποί.
Στις ετικέτες των εμφιαλωμένων αγουρελαίων, τα οποία και εμπιστευόμαστε, αναγράφονται όλα τα υποχρεωτικά στοιχεία, καθώς και διάρκεια ζωής του.
Για πόσο ένα εξαιρετικό παρθένο αγουρέλαιο παραμένει αγουρέλαιο;
Δυστυχώς όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά και αυτό έχει να κάνει με τις συνθήκες διατήρησης.
Από 3 έως 6 μήνες. Κάποιοι ισχυρίζονται για 9 μήνες. Αυτό, μόνο αν φυλάσσεται σωστά, σε αδιαφανή φιάλη, σε σωστές θερμοκρασίες, χωρίς έντονες αυξομοιώσεις θερμοκρασίας και υγρασίας.
Όταν πάψει να χαρακτηρίζεται ως αγουρέλαιο, παραμένει ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, με πλούσια θρεπτικά συστατικά, λιγότερο έντονα αρώματα και γεύση και πιθανόν λίγο ίζημα όταν δεν έχει φιλτραριστεί.

Ποια είναι τα ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά του;
Είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και περιέχει τα πολύτιμα συστατικά του ελαιόκαρπου, όπως μέταλλα, βιταμίνες, πολυφαινόλες και θεραπευτικές ουσίες. Αρωματικά θυμίζει τον φρέσκο καρπό της ελιάς, το χρώμα του είναι έντονο, πολύ «φρέσκο» πράσινο λόγω των χλωροφυλλών.
Πού και πώς χρησιμοποιούμε Εξαιρετικό Παρθένο Αγουρέλαιο;
Συστήνεται να το καταναλώνουμε ωμό, ώστε να απολαμβάνουμε όλα τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του. Πώς μεταφράζεται αυτό;
Περιχύστε τα όσπριά σας (φασολάδα, φακές, ρεβιθάδα) με μια κουταλιά ωμό ε.π. αγουρέλαιο.
Επιλέξτε το -δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα- για όλες τις σαλάτες σας, θα αναβαθμίσει τη γεύση τους.
Ραντίστε με αυτό μια ωραία, ψητή μπριζόλα.
Δοκιμάστε το πάνω σε ψητό ψάρι ή λαχανικά.
Είναι το αγουρέλαιο φάρμακο;
Η σύγχρονη Ιατρική διαθέτει στοιχεία ότι μειώνει τη χοληστερόλη, είναι προληπτικό για τον καρκίνο, βοηθά στη καλή λειτουργία του ήπατος και είναι ευεργετικό για τους ασθενείς από διαβήτη και τις καρδιοπάθειες. Είναι πολύ πλούσιο σε αντιοξειδωτικές ουσίες που προστατεύουν τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, το ενεργό οξυγόνο και τις ελεύθερες ρίζες. Περιέχει επίσης βιταμίνες και προβιταμίνες, όπως τη βιταμίνη Ε και προβιταμίνη Α.
Μια τετραετής έρευνα του Φαρμακευτικού Τμήματος του Πανεπιστημίου της Αθήνας, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Προκόπη Μαγιάτη, κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:  Ειδικά τα αγουρέλαια περιέχουν σε μεγάλο ποσοστό (μέχρι και 5 φορές μεγαλύτερη περιεκτικότητα από ένα απλό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο) δύο σημαντικές φαρμακευτικές ουσίες, την ελαιασίνη και την ελαιοκανθάλη.
Αν οι ελιές προέρχονται από ελαιώνα φυσικής ή βιολογικής καλλιέργειας, και από ελαιοτριβείο ψυχρής έκθλιψης (χρήση νερού μέχρι 27ºC) τότε μπορεί να θεωρηθεί φάρμακο και να πωλείται από φαρμακεία. Σε κάποιες χώρες ήδη το εξαιρετικό παρθένο αγουρέλαιο πωλείται στα φαρμακεία και συνταγογραφείται.
Και λίγη ιστορία
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν το αγουρέλαιο ωμοτριβές ή ομφάκιο και το χρησιμοποιούσαν ως θεραπευτικό για πολλές παθήσεις. Ο Ιπποκράτης το θεωρούσε ευεργετικό για περισσότερες από 60 ασθένειες.

Δείτε επίσης:
Ελαιόλαδο: Ο «υγρός χρυσός» της διατροφής μας
Πώς να αποθηκεύσεις το ελαιόλαδο για να μην ταγγίσει
Κρέμα σελινόριζας αρωματισμένη με μπέικον και σταγόνες ελαιολάδου

Πηγή