Στην τελευταία συνάντηση της Royal Geographical Society του Λονδίνου, το Ινστιτούτο EarthWatch κατέληξε σε ένα εντυπωσιακό συμπέρασμα: οι μέλισσες είναι το πιο σημαντικό ζωντανό ον στον πλανήτη, και για σημαντικούς λόγους.

 Οι Science Times αναφέρουν ότι το 70% της παγκόσμιας γεωργίας εξαρτάται από την επικονίαση που κάνουν αποκλειστικά οι μέλισσες. Οι μέλισσες μπορεί να κάνουν πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά η επικονίαση των φυτών, που τους επιτρέπει να αναπαραχθούν, είναι μακράν το πιο σημαντικό. Χωρίς επικονίαση, αυτά τα φυτά θα εξαφανίζονταν γρήγορα, καθώς και συγκομιδές από αυτά.

Μια μελέτη που διεξήχθη από το Κέντρο Μελισσοκομικής Επιχειρηματικότητας  του Πανεπιστημίου Mayor (CeapiMayor) και την Εταιρεία Μελισσοκομίας της Χιλής (Cach), με την υποστήριξη του Ιδρύματος Αγροτικής Καινοτομίας (FIA), κατέληξε επίσης σε ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα: Οι μέλισσες είναι το μόνο ζωντανό πλάσμα στη γη που δεν φέρει κανένα είδος παθογόνου, συμπεριλαμβανομένων βακτηρίων, ιών και μυκήτων.

Παρόλη την ωφελιμότητα που αντιπροσωπεύουν για τα οικοσυστήματα, οι μέλισσες βρίσκονται πια στον κατάλογο των απειλούμενων ειδών. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν μια δραματική μείωση του αριθμού των μελισσών, καθώς σχεδόν το 90% του πληθυσμού τους έχει εξαφανιστεί τα τελευταία χρόνια, παγκοσμίως.

Η ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων είναι πιθανώς ο κύριος λόγος για την μείωσή τους. Μπορεί επίσης να κατηγορηθεί γι αυτό η αποψίλωση των δασών και η έλλειψη λουλουδιών.
Οι ακτιβιστές λένε τώρα ότι η χρήση φυτοφαρμάκων πρέπει να σταματήσει αμέσως και πρέπει να αναζητήσουμε πιο φυσικές γεωργικές εναλλακτικές λύσεις καθώς παρακολουθούμε στενά την υγεία και την ευημερία των μελισσών.

Πραγματικά, είναι η τελευταία μας ευκαιρία για ανάληψη «κοινών δράσεων» για την αποκατάσταση και την προστασία των μελισσών σε όλο τον κόσμο. Αυτό θα περιλαμβάνει την εξάλειψη των επτά πιο επικίνδυνων φυτοφαρμάκων, την αποκατάσταση της οικολογικής γεωργίας και τη διατήρηση των άγριων οικοτόπων για την προστασία της υγείας των επικονιαστών.

 Με άλλα λόγια, η οικολογική γεωργία είναι σημαντική για τη διατήρηση των οικοτόπων των μελισσών. Θα ήταν απαραίτητη βέβαια, η διαφοροποίηση και η ποικιλομορφία των αγροκτημάτων  και η αποφυγή των μονο-καλλιεργειών σε αυτά.
Εκτός από την υγεία των μελισσών, η οικολογική γεωργία μπορεί επίσης να αποκαταστήσει τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους μέσω της κομποστοποίησης, να περιορίσει τη διάβρωσή του από τον άνεμο και το νερό και να εξαλείψει τη χρήση χημικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.
Όταν εφαρμοσθούν αυτές οι πρακτικές στη γεωργία, οι πληθυσμοί των μελισσών θα αποκατασταθούν και η επικονίαση θα βελτιωθεί, μαζί με τις αποδόσεις των καλλιεργειών.

Επικονίαση από εγάτες γης, στην Κίνα!

Η αμερικανική Monarch Tractor παρουσίασε χθες, 8 Δεκεμβρίου, ένα από τα πιο σύγχρονα τρακτέρ της εποχής. Με συστήματα ενεργής νοημοσύνης...

Περισσότερα εδώ →

Το σουσάμι είναι ιδιαίτερα θρεπτικό και ωφέλιμο, καθώς περιέχει λιπαρές ουσίες σε μεγάλη αναλογία (30-40%).
Τις εξάγουν εξασκώντας ισχυρή πίεση πάνω στους σπόρους. Το σουσαμέλαιο που βγαίνει με την ψυχρή αυτή μέθοδο έχει εξαιρετικά θρεπτικές ιδιότητες. Η σύστασή του ανά 100γρ περιλαμβάνει: 18.6 γρ. πρωτεΐνη, 52.5 gr λίπος, 21.6 γρ. υδατάνθρακες, 3 γρ. φυτικών ινών, 1200 mg ασβεστίου, 540 mg φωσφόρο, 10 mg σιδήρου, 563 θερμίδες.

Επιπρόσθετα, είναι πλούσιο σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Ε, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως επίσης και σε ορισμένες ουσίες με σημαντικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Οι σπόροι του σουσαμιού αποτελούσαν τροφή για τους αρχαίους Έλληνες καθώς επίσης και για άλλους λαούς της Μεσογείου. 
Το σουσάμι είναι τρόφιμο με υψηλής βιολογικής αξίας φυτική πρωτεΐνη. Είναι πλούσιο σε αμινοξέα, όπως η μεθειονίνη, η τρυπτοφάνη, η λευκίνη και η αργινίνη, ενώ είναι σχετικά φτωχή η περιεκτικότητά του σε λυσίνη. Η υψηλή θρεπτική του αξία οφείλεται και στα λιπαρά οξέα που περιέχει.
Από αυτά το 45% είναι μονοακόρεστα, το 40% πολυακόρεστα και μόλις το 15% κορεσμένα. Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, των οποίων η λήψη μέσω της διατροφής κρίνεται αναγκαία εξαιτίας της αδυναμίας του ανθρώπινου οργανισμού να τα συνθέσει, καλύπτουν το μεγαλύτερο ποσοστό…

Ταχίνι

Τρόφιμο το οποίο συγκαταλέγεται στη λίστα των πιο υγιεινών και θρεπτικών επιλογών, με ικανοποιητική θερμιδική απόδοση αλλά ταυτόχρονα με μεγάλη διατροφική αξία και ευεργετική δράση. Αποτελεί ιδανικό υποκατάστατο των ζωικών πρωτεϊνών, ιδιαιτέρα σε περιόδους νηστείας, αφού περιέχει σημαντική ποσότητα φυτικών πρωτεϊνών υψηλής όμως βιολογικής αξίας, που δρουν αναζωογονητικά και αντιγηραντικά για τον οργανισμό. 
Ας δούμε όμως τι είναι το ταχίνι... Το ταχίνι είναι φυσικό προϊόν και παράγεται από σπέρματα διαλεγμένων σπόρων του σησαμιού (Sesamun Indicum), περνώντας από τη διαδικασία της αποφλοίωσης και της ξήρανσης. Το ταχίνι το παρασκευάζουν από φρυγμένα στον φούρνο σπόρια σουσαμιού. Εμφανίζεται ως πολτός, ως ελαιώδης κρέμα αλεσμένου σησαμιού. Η ρίζα της λέξης βρίσκεται στην τουρκική γλώσσα και σημαίνει σησαμόπολτος.

Η καλύτερη επιλογή είναι το Σκούρο (αναποφλοίωτο)  Άθερμο Βιολογικό Ταχίνι !!! που διατηρεί τα ένζυμά του ,τις ευαίσθητες στη θερμοκρασία βιταμίνες , και περιέχει και τις βιτ. Β, καθώς και φυτικές ίνες....

Αφήστε στη άκρη το Χαλβά με τη πολύ Ζάχαρη ! Η γεύση του είναι η ίδια, και αν το θέλετε λίγο γλυκό προσθέστε ελάχιστο Αγνό μέλι, ή μαύρες σταφίδες, ή ξερά σύκα, ή χουρμάδες.....

Γάλα Σουσαμιού

Το φυτικό γάλα μπορούμε να το πιούμε σκέτο ή με χαρουπάλευρο, να το γλυκάνουμε με μέλι ή με χουρμάδες, ή σταφίδες ή ξερά σύκα,να το αρωματίσουμε με βανίλια, κανέλα ή μοσχοκάρυδο. Είναι ιδανικό για να συνοδεύσουμε τα δημητριακά στο πρωινό μας ή για να φτιάξουμε απολαυστικά smoothies με φρούτα. Μπορεί επίσης να αντικαταστήσει το γάλα στις συνταγές μας και σε ορισμένες περιπτώσεις την κρέμα γάλακτος, αν αλλάξουμε την αναλογία πρώτης ύλη με νερό (1:4 για να φτιάξουμε γάλα, 1:2 για κρέμα).

Νηστίσιμο γάλα από… σουσάμι!
Εκτέλεση:
1. Βάζουμε το σουσάμι να μουλιάσει στο νερό αποβραδίς ή για τουλάχιστον 6 με 8 ώρες. Στη συνέχεια το σουρώνουμε σε λεπτή σήτα και το ξεπλένουμε καλά.
2. Ρίχνουμε το σουσάμι στο μπλέντερ μαζί με φρέσκο νερό και χτυπάμε καλά μέχρι να πολτοποιηθεί το σουσάμι και να ασπρίσει το νερό.
3.Βάζουμε ένα σουρωτήρι πάνω από ένα μεγάλο μπολ και μέσα του στρώνουμε γάζα, τουλπάνι ή πυκνό τούλι για πιο αποτελεσματικό φιλτράρισμα. Σουρώνουμε το περιεχόμενο του blender μέχρι να απομείνει στο ύφασμα μόνο ο πολτός. Μαζεύουμε τις άκρες από το ύφασμα και το στύβουμε πολύ καλά με τα χέρια μας έτσι ώστε να στραγγίσουν όλα τα υγρά.
4. Αδειάζουμε το γάλα σε ένα γυάλινο μπουκάλι ή βάζο που κλείνει αεροστεγώς και το διατηρούμε στο ψυγείο για 3-4 ημέρες.
• Κατά την παραμονή στο ψυγείο σχηματίζεται ίζημα στον πάτο του μπουκαλιού, γι’ αυτό πριν το πιούμε θα πρέπει να το ανακινήσουμε ελαφρά.
• Ο πολτός που θα περισσέψει δεν πετιέται. Μπορούμε να τον χρησιμοποιούμε για να εμπλουτίσουμε τη ζύμη του ψωμιού, τα μπισκότα ή τα κέικ μας. Τον διατηρούμε σκεπασμένο στο ψυγείο για λίγες μέρες.
• Με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες αναλογίες μπορούμε να φτιάξουμε φυτικό γάλα ή φυτική κρέμα από ωμούς ξηρούς καρπούς.

*** Το στάδιο 3 μπορούμε να το παραλείψουμε και να έχουμε ένα πιο πλήρες ρόφημα

πηγή

Με αξίες Διατροφικές, Φαρμακευτικές, Περιβαλλοντικές, Αισθητικές, Οικολογικές, Βιομηχανικές… Εθνικοοικονομικές

Του Σταμάτη Σεκλιζιώτη#

Στην Ευρώπη και στην Βόρειο Αμερική, έχει επικρατήσει ο νέος όρος “Food Forest”. Θα αναφέρω στη συνέχεια φυτά “αυτοφυή” τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος και “βοσκούνται από ζώα και ανθρώπους”…. με κίνδυνο να έχω ξεχάσει μερικά, επίσης σημαντικά. Πολλά τα καλλιεργούμενα, με καρποφορία, χυμούς, φλοιούς & ιστούς, χρήσιμα στην διατροφή, την παραγωγή υπερτροφών, αιθέριων ελαίων, στην ζαχαροπλαστική, στην φαρμακευτική, στον χρωματισμό οινοπνευματωδών ποτών καθώς και στην βαφή υφασμάτων, πολλά από αυτά σημαντικά μελισσοκομικά φυτά, σπουδαίοι συντελεστές και ισχυροί κρίκοι συνοχής του φυσικού μας χώρου και των κατά τόπους δασικών οικοσυστημάτων.
Τα περισσότερα απ’ αυτά αντιπυρικά και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αισθητικής που προσφέρουν στο τοπίο, στις εποχικές τους εμφανίσεις και φάσεις (ανθοφορίας, καρποφορίας, εποχικές αλλαγές χρωμάτων φυλλώματος για τα φυλλοβόλα, γυμνές σιλουέτες στα χειμωνιάτικα ξημερώματα και σούρουπα).
Τα φυτά αυτά αποτελούν φυσική αλλά και “αγροδασοπονικού” χαρακτήρα βιοποικιλότητα και συνεπώς μια τεράστια τράπεζα γενετικού υλικού και βιοαποθέματος που παραμένει περιθωριοποιημένη και αναξιοποίητη στη χώρα μας.
Ελάχιστη έως ανύπαρκτη η έρευνα και ακόμη πιο λίγη η ανάδειξη αυτού του “θησαυρού” της Ελληνικής φύσης ο οποίος κατά το μεγαλύτερο μέρος κινδυνεύει με εγκατάλειψη έως και αφανισμό, για πολλά από τα βοτανικά είδη που τον συνθέτουν… Θα ήταν ευχής έργο ώστε σε Κρατικά (ΥΠΠΑΤ & ΟΤΑ), σε Πανεπιστημιακά και σε Ιδιωτικά Φυτώρια, να υπήρχε συντονισμένη και οικονομικά ενισχυμένη έρευνα & παραγωγή, μέσα από έναν συστηματικό εντοπισμό και προστασία των αυτοφυών πληθυσμών, την “ελεγχόμενη” απόκτηση μοσχευμάτων, με τα αναγκαία πειράματα ριζοβολίας, τον εγκλιματισμό, την δημιουργία πειραματικών συστάδων (pilot forest plant crops), σύμφωνα με τις φυτογεωγραφικές απαιτήσεις αλλά και τα συμβιωτικά χαρακτηριστικά με άλλα δασικά είδη, νέα και παλαιότερα, καθώς και οι απαραίτητες αξιολογήσεις και εγγραφές στον εθνικό κατάλογο ποικιλιών, με φυτοϋγειονομική και γενετική πιστοποίηση πριν την διανομή τους, μέσα από οργανωμένη αναπαραγωγική δραστηριότητα και διάθεση στην αγορά (για νωπή χρήση των καρπών αλλά και στην βιομηχανία τροφίμων, φαρμάκων, καλλυντικών, κλπ).
Στην χώρα μας η Γεωπονική & η Δασοπονική Έρευνα (και όχι μόνον – και πάντα πλην εξαιρέσεων) δεν γίνεται όπως παλιά, ενώ χαρακτηρίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος ως “έρευνα για την έρευνα” που εξυπηρετεί τους ερευνητές και τα ερευνητικά τους Ιδρύματα και Κέντρα (π.χ. προς απορρόφηση πόρων και την κατά κεφαλή αριθμητική αύξηση των δημοσιεύσεων για σκοπούς καριέρας) και σπάνια την Εθνική μας Οικονομία.
Οι Τεχνολογίες και οι Τεχνικές στη χώρα μας, συχνά και πιο απλές, αποτελούν είδη εισαγόμενα και ακριβοπληρωμένα. Να προσθέσουμε εδώ ότι η διδακτέα ύλη πολλών Πανεπιστημιακών κατευθύνσεων, παραμένει ξένη προς τις ανάγκες της αγοράς και αποστασιοποιημένη από “συνεργασίες” με την ελεύθερη αγορά, της οποίας όλες οι πτυχές ως Μηχανισμοί και ως Εφαρμοσμένες Επιστήμες εξελίσσονται ταχύτερα από το Εθνικό σύστημα Παιδείας (ΑΕΙ) και από την Επιστημονική Έρευνα της χώρας.
Με μειωμένη φαντασία σε διοικητικό επίπεδο (το κλασικό ΥΠΑΑΤ πνιγμένο στην Διαχείριση μιας καθημερινότητας χωρίς όραμα και χωρίς αλλαγή…) και με ελάχιστους πόρους, συντηρείται μια υποτίθεται “έρευνα”,
χωρίς καμία ή την ελάχιστη εφαρμοσιμότητα,
χωρίς δημιουργία ζήτησης και άρα ευρύτερη αποδοχή της από το εμπόριο και την βιομηχανία ως εργαλείο ανάπτυξης,
χωρίς εκπαίδευση του τοπικού πληθυσμού προς την κατεύθυνση ανάπτυξης των “Food Forests” και όχι μόνο…,
χωρίς Γεωργικές Εφαρμογές στην Περιφέρεια της χώρας με εξειδικευμένες αρμοδιότητες που θα αντιστοιχούν στα αγροτικά προβλήματα σε γεωγραφικά διαμερίσματα του τόπου και θα παρέχουν γνώση και τεχνικές…,
και χωρίς αναπτυγμένο μεταποιητικό κλάδο απορρόφησης των προϊόντων.
Σε συνθήκες “διοικητικού τέλματος” για μια Εθνική Αγροτική Πολιτική, η απόδραση από τα τετριμμένα, προς νέες Γεωργικές Πρακτικές, προς Νέες καλλιέργειες και Προϊόντα, αλλά και Νέες Μεταποιητικές Τεχνολογίες που θα αξιοποιούν και θα αυξάνουν προστιθέμενες αξίες, φαντάζει ακόμη πολύ μακρινή…
Ολόκληρο το ζήτημα αναδάσωσης του Ελληνικού χώρου, επιβάλλεται να απαιτεί και να αποτελεί μια τελείως διαφορετική προσέγγιση, σε ότι αφορά τα βοτανικά είδη που χρησιμοποιούνται, κατά πόσο αυτά θα προσφέρουν στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό, στην προστασία χλωρίδας υπό εξαφάνιση και της πανίδας, στην εθνική οικονομία, στην πυροπροστασία, τις επιπτώσεις της στην προστασία των εδαφών, την οικονομία των υδάτινων πόρων και στις τοπικές οικονομίες οι οποίες ενόψει εγκατάστασης π.χ. των Αιολικών Πάρκων έχουν χαρακτηριστεί “πτωχές”, ανίκανες να επιβιώσουν από την γεωργία και την κτηνοτροφία ή τον αγροτουρισμό και καλούνται να στραφούν προς άλλες κατευθύνσεις “αγνώστου” προορισμού και βιωσιμότητας.
Οι παραδοσιακές αγροτικές πρακτικές, το πλούσιο φυτικό γενετικό υλικό που παλεύει και όσο ακόμη καταφέρνει να επιβιώνει στον τόπο μας, αλλά και η παγκόσμια ζήτηση σε υπερτροφές, φάρμακα και καλλυντικά φυτικής προέλευσης, αποτελούν την μοναδική εναλλακτική διέξοδο με “αειφορικό” πρόσωπο για περιοχές του τόπου, ευτυχώς αναρίθμητες, που θα μπορούσαν να ξαναυποδεχθούν τα δένδρα και την καρποφόρα βλάστηση που έχασαν, αυτή τη φορά με την βοήθεια μιας πολύ προηγμένης επιστήμης και τεχνολογίας του Γεωπονοδασολογικού κλάδου και συναφών επιστημών.
Μερικά δένδρα και θάμνους που δεν είναι ευρύτερα γνωστοί, τους αναφέρω και με τα λατινικά τους ώστε να είναι εύκολη και η εύρεσή τους στο διαδίκτυο.
Καρυδιές
Καστανιές Φουντουκιές (Corylus avellana)
Αγριοφουντουκιά ή Κόρυλος (Corylus colurna)
Κουμαριές
Κρανιές (Cornus mas)
Κράταιγος
Βελανιδιές
Κυδωνιές
Γκορτσιές (Pyrus amygdaliformis)
Χαρουπιές
Μηλιές
Μουριές
Αχλαδιές
Δαμασκηνιές
Pecan (γιατί όχι….)
Κορομηλιές (τζανεριές)
Βανίλιες
Κερασιές
Αμπέλια
Ακτινίδια
Αρώνια η µελανόκαρπη (Aronia melanocarpa)
Τσουκνιδόδενδρα (Celtis australis)
Βατομουριές (Rubus sanctus)
Μύρτιλα (Vaccinium myrtillus)
Κόκκινο μύρτιλο (Vaccinium vitis-idaea)
Τσαπουρνιά (Prunus spinosa)
Σμέουρα ή φραμπουάζ ή red raspberry (Rubus idaeus)
Σουμάκι ή Ρούδι (Rhus coriana)
Σαμπούκος (Sambucus nigra)
Αμελάγχιον το ωοειδές (Amelanchier ovalis)
Σουρβιά Σορβιά (Sorbus domestica)
Prunus cocomilia Αγριοκορομηλιά
Σκλήθρο (Alnus glutinosa)
Λαγοκέρασο (Ribes uva-crispa)
Τίλιες Αγριοκερασιές (Prunus avium)
Αγριοτριανταφυλλιά (Rosa Canina)

#Γεωπόνος (ΑΠΘ), Αρχιτέκτονας Τοπίου και πρώην Β’ Ακόλουθος Γεωργικών υποθέσεων Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ. Έχει τιμηθεί δυο φορές (2002, 2009) με τα Βραβεία Αριστείας για το Αγροτικό Ρεπορτάζ (Honorary Awards «Excellence in Reporting») του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ.

πηγή

Ο ζαπατιστικός συνεταιρισμός καφέ «Σιτ Λεκίλ Λουμ» (Ssit Lequil Lum), 2011, διάρκεια: 22′, ελληνικοί υπότιτλοι.

Στο ντοκιμαντέρ αυτό, το οποίο γύρισαν Ζαπατίστας που έχουν επιμορφωθεί και προωθούν προγράμματα επικοινωνίας, τα μέλη του αυτόνομου συνεταιρισμού «Σιτ Λεκίλ Λουμ» μάς μιλούν για την οργάνωσή τους και εξηγούν τη συλλογική εργασία παραγωγής του καφέ. Το ντοκιμαντέρ είναι πλέον διαθέσιμο διαδικτυακά:
Διαβάζουμε: Ssit Lequil Lum σημαίνει «οι καρποί της μητέρας γης». Ο ζαπατιστικός αυτός συνεταιρισμός παραγωγών καφέ ανήκει στο Καρακόλ του Ρομπέρτο Μπάρριος. Δημιουργήθηκε το 2008 και αποτελείται από 520 ιθαγενείς παραγωγούς τσολ, τσελτάλ και τσοτσίλ.

Η καλλιέργεια του καφέ γίνεται υπό σκιά, κάτω από αυτοφυή δέντρα της πυκνής τροπικής βλάστησης σε εκτάσεις που κυμαίνονται από 5 έως 20 στρέμματα. Η συγκομιδή του γίνεται από τον Νοέμβριο μέχρι τον Ιανουάριο, ανάλογα με την περιοχή, τα δενδρύλλια του καφέ όμως χρειάζονται φροντίδα όλον τον χρόνο και σε αυτή συμμετέχουν όλα τα μέλη της οικογένειας. Ο καφές είναι ένα από τα ελάχιστα εμπορεύσιμα είδη και συνεπώς μία από τις ελάχιστες πηγές εσόδων.

Παρόλο που ο καφές καλλιεργείται χωρίς χημικά μέσα, όπως στους υπόλοιπους ζαπατιστικούς συνεταιρισμούς, τα μέλη της Ssit Lequil Lum αποφάσισαν να μην πιστοποιήσουν τον καφέ τους σε κάποιον επίσημο φορέα: “δεν θέλουμε να μπούμε σε ένα εμπόριο με την κυβέρνηση και τις επιχειρήσεις αλλά με κόσμο αλληλέγγυο που έχει καρδιά για να αγωνίζεται. Όλοι αυτοί δεν ενδιαφέρονται για την υγεία των παραγωγών και των κοινοτήτων. Εμείς δεν προσέχουμε μόνο τον καφέ αλλά και τη γη, το νερό και τους ανθρώπους.”
Ο συνεταιρισμός εφαρμόζει ένα εσωτερικό σύστημα πιστοποίησης, με κανονισμούς που θα έχουν φτιαχτεί από τα ίδια τα μέλη του και σύμφωνα με το οποίο ειδικά εκπαιδευμένοι ζαπατίστας ελέγχουν τα χωράφια άλλων παραγωγών.
∗Audiovisuales de los caracoles zapatistas∗ ∗http://promediosfrance.free.fr/∗

Δείτε το ντοκυμαντέρ εδώ

Μια παρέα έξι παιδικών φίλων από τη Θεσσαλονίκη, με μηδενικά κεφάλαια φτιάχνουν τα δικά τους αρωματικά φυτά.

Πέτρος Γκόγκος
Απάντηση στις επιχειρηµατικές ανησυχίες έξι νέων ανθρώπων χωρίς κανένα αγροτικό υπόβαθρο έδωσε η καλλιέργεια αρωµατικών φυτών στον Όλυµπο, µέσα στο πλαίσιο ενός καθετοποιηµένου και συνεργατικού µοντέλου παραγωγής. Από την καλλιέργεια του Σιδερίτη στους πρόποδες του Ολύµπου, κοντά στο χωριό Μηλέα, µέχρι τη διάθεση του συσκευασµένου πλέον προϊόντος σε καταστήµατα της Γαλλίας, της Γερµανίας και σύντοµα των ΗΠΑ, η παρέα των έξι παιδικών φίλων από τη Θεσσαλονίκη αποφασίζει από κοινού για κάθε πρόκληση και επιµελείται αρµοδίως την εξέλιξη του σταδίου. 
«Ξεκινήσαµε µε µηδενικά κεφάλαια» αρχίζει την αφήγηση της ιστορίας της Collecteave στην Agrenda ο Γιάννης ∆εληκάρης, που είδε στην αγροτική παραγωγή το περιθώριο για να ξεφύγει αυτός και οι φίλοι του από τον κορεσµό της ζωής στην πόλη, ή αλλιώς µια δική τους, εφικτή εκδοχή της ουτοπίας που συνθέτει στο οµότιτλο έργο του ο Τόµας Μορ τον 16ο αιώνα.  
«Πάντα ψάχναµε να βρούµε έναν τρόπο να κάνουµε κάτι δικό µας, να γίνουµε κύριοι της δουλειάς µας. Όταν ο φίλος µας ο Αχιλλέας, έτυχε από εξωτερική συγκυρία να σπείρει δύο στρέµµατα τσάι του βουνού, άρχισε στο µυαλό µου να παίζει η προοπτική των αρωµατικών φυτών» συνεχίζει ο συνοµιλητής µας.  
Ένα κοινό ταµείο που κάθε µήνα γέµιζε από λίγο µε τις «συνδροµές» της παρέας, άνοιξε τον δρόµο ώστε το 2016 να βρεθεί το ιδανικό σηµείο για να στηθεί ο πυρήνας της επιχείρησης. «Ο άλλος φίλος µας, ο Φώτης, κατάγεται από τη Μηλέα Ελασσόνας. Το χωριό µας βοήθησε να βρούµε ένα χωράφι, στα 750 µέτρα υψόµετρο µε την κατάλληλη κλίση. Νοικιάσαµε 100 στρέµµατα και ξεκινήσαµε» λέει. 


Mε τα σχέδια βελτίωσης θέλουμε να πάμε 10 βήματα παρακάτω την επιχείρηση μας
Σε αυτό το εγχείρηµα δεν υπάρχουν όρια, εξηγεί ο Γιάννης ∆εληκάρης, επειδή βασίζεται στην πρωτογενή παραγωγή και την καθετοποίηση. Συσκευαστήριο, υπηρεσίες τυποποίησης, εξαγωγές, όλα µπορούν να προσδεθούν στο άρµα της αγροτικής υπόστασης της επιχείρησης και να επεκτείνουν το χαρτοφυλάκιό της. Βέβαια ακόµα είναι νωρίς. Από τα 100 στρέµµατα, καλλιεργούνται τα 50 ενώ µέρος της παραγωγής του 2019 και του 2020, που ήταν από τις πρώτες, πωλήθηκε χύµα χάριν εξασφάλισης ταµειακής ροής. Ήδη όµως τρέχουν Σχέδια Βελτίωσης, µε επενδύσεις που θα εξασφαλίσουν τη φύτευση των υπόλοιπων 50 στρεµµάτων, τη δηµιουργία καινούριας αποθήκης, ενός θαλάµου ξήρανσης, κοπτικό και ζυγιστικό µηχάνηµα. «Με τα Σχέδια Βελτίωσης θέλουµε να πάµε 10 βήµατα παρακάτω την επιχείρηση» δηλώνει ο συνοµιλητής µας.  
Η σπορά και η συγκοµιδή γίνονται χειρωνακτικά και η φυσική ξήρανση των αρωµατικών φυτών λαµβάνει χώρα σε ειδικά διαµορφωµένη αποθήκη, σε συνθήκες ιδανικού περιβάλλοντος. Οι µόνες επεµβάσεις αφορούν τον καθαρισµό της καλλιεργήσιµης έκτασης χειρωνακτικά και χωρίς προσθήκη σκευασµάτων. 
Στα επόµενα βήµατα περιλαµβάνεται η διαµόρφωση ενός σύγχρονου συσκευαστηρίου, ενώ νέα προϊόντα από µείξη αρωµατικών θα επεκτείνουν το προϊοντικό χαρτοφυλάκιο. Ήδη άλλωστε καλλιεργούνται πειραµατικά λουίζα, µελισσόχορτο, χαµοµήλι, άγριο τριαντάφυλλο. 


Βασικές αγορές των προϊόντων, η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα, που ξέρουν άλλωστε να πίνουν τσάι του βουνού, καθώς και η Γαλλία, η Γερµανία, ενώ έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία πιστοποιήσεων για το άνοιγµα της αγοράς των ΗΠΑ.  
Όπως αναφέρει ο ίδιος, όλες οι συνεργασίες αναπτύσσονται µε διαπροσωπική επικοινωνία ανάµεσα στην εταιρεία και το κατάστηµα που διαθέτει τα προϊόντα.
Προσπαθούµε να αποφεύγουµε όσο γίνεται την κακή µορφή των ενδιάµεσων» ξεκαθαρίζει, αφού όπως λέει, δεν ταιριάζει στη φιλοσοφία τους

πηγή

Τον τελευταίο καιρό, εν μέσω των περιορισμών που έχουν επιβληθεί λόγω της πανδημίας του Covid-19, έχουμε αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε πολύ σημαντικά ζητήματα που αφορούν την τροφή μας. Οι περισσότερες συσκευασμένες τροφές που καταναλώνουμε έχουν διανύσει πολλά “τροφοχιλιόμετρα” πριν φτάσουν στο πιάτο μας, ενώ την ίδια στιγμή, οι μικροί τοπικοί παραγωγοί πιθανότατα πετούν τη συγκομιδή τους, γιατί λόγω των περιορισμών δεν μπορούν να τη διαθέσουν. Υπάρχουν παραγωγοί που καλλιεργούν με ιδιαίτερη φροντίδα για την ποιότητα των προϊόντων τους, τα προϊόντα τους όμως δεν φτάνουν ποτέ στα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Σύντομα στην αγορά θα παρατηρηθεί έλλειψη φρέσκων φρούτων και λαχανικών και ο μόνος τρόπος να προμηθευτούμε φρέσκια τροφή θα είναι σε συσκευασμένη μορφή.
Οι παραγωγοί που συμμετέχουν στην πανελλήνια δράση σύνδεσης παραγωγών - καταναλωτών μένουν στο χωράφι και συνεχίζουν την παραγωγική διαδικασία, με την ίδια αγάπη και προσήλωση και με περισσότερη αφοσίωση.
Η μάχη θα κερδηθεί αν όλοι και όλες μαζί ριχτούμε σ’ αυτή και δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό.
Σε αυτή τη δύσκολη ώρα πρέπει να στηρίξουμε τους παραγωγούς μας. Τους ανθρώπους που μας τρέφουν.
Μάθε περισσότερα στο παρακάτω link.
https://www.agroecopolis.org/covid-19/
#μένουμεσπίτι #απότοναγρόμας #στοσπίτισου #apotonagromas #stospitisou #καθαρήτροφή #τρώμετοπικά #Agroecopolis