Ήταν αρχές του Ιούνη και ο μπαξές ήταν στις δόξες του. Οι νάνες φασολιές είχαν "δέσει" και τα φασολάκια σε λίγες μέρες θα ήταν για μάζεμα. Οι καλαμποκιές είχαν γίνει ένα γόνατο ψηλές. Οι πατάτες ως το τέλος του μήνα θα ήταν έτοιμες για μαγείρεμα. Οι φραουλιές αν και σοκαρισμένες από την όψιμη μεταφύτευση, έδωσαν στα κορίτσια μερικές ζαχαρωμένες και μυρωδάτες φραουλίτσες που μαζεμένες με την πρωινή δροσιά ήταν χάρμα. "Του χρόνου που θα απλώσουν τα φυτά και θα γίνουν περισσότερα θα μας δώσουν μεγαλύτερη παραγωγή" παρηγόρησε τα κορίτσια ο κύριος Ηρακλής
Το σπανάκι η γιαγιά το είχε κάνει κιόλας σπανακόπιτα. Οι ντοματιές είχαν δέσει καρπούς αλλά δεν θα ήταν έτοιμες παρά στις αρχές του Ιούλη. Τα καρότα τρώγονταν, οι μικρούλες τσιμπούσαν από κανένα όπου ήταν πυκνά. Οι πιπεριές δεν θέλανε και πολύ ενώ τα φρέσκα κρεμμυδάκια είχαν φαγωθεί μαζί με τα μαρούλια. Ένα – δύο όμως τα πλήρωσαν για φόρο στη φύση. Έτυχε να φυτευτούν πάνω σε μια φωλιά από μυρμήγκια. Μόλις μεγάλωσαν αρκετά και η Μαργαρίτα τα είχε βάλει στο μάτι για τα σάντουιτς με την πάστα ελιάς και το σκορδάκι, τα περίλαβαν τα μυρμήγκια και δεν άφησαν παρά μόνο τα χοντρά νεύρα στο κέντρο κι αυτό μέσα σε 24 ώρες.... ήταν απίστευτο.
Αλλά και οι γυμνοσάλιαγκες τους έκαναν κάποιες επιθέσεις κουρελιάζοντας τα εξωτερικά φύλλα. Ο κύριος Ηρακλής είπε να θάψουν στο επίπεδο του εδάφους πιατάκια με μπίρα γιατί έτσι τους αρέσει. Μ αυτό τον τρόπο έσωσαν τα υπόλοιπα. Τα δεντρολίβανα, ο βασιλικός και το μποράγκο πήγαιναν πολύ καλά. Οι αγγουριές και αυτές μέσα στον Ιούνιο θα έδιναν τα πρώτα αγγουράκια τα ραδίκια σε 1,5 μήνα από τη σπορά ήταν ήδη έτοιμα. Αυτά τα κόβεις με το μαχαίρι σ ένα ύψος πάνω από το χώμα και "ξαναχτυπάνε", δηλαδή τα φύλλα τους μεγαλώνουν ξανά και ξανά. Αν πιάσουν όμως απότομες ζέστες και δεν τα έχει κόψει σχηματίζουν στο κέντρο το ανθικό στέλεχος και σποριάζουν, τότε είναι ακατάλληλα για σαλάτα. Ο μαϊντανός ήταν ακόμη μικρός και η σελινόριζα θα ήταν έτοιμη στις αρχές του Ιούλη. Τα παντζάρια θέλανε ακόμη για να μεγαλώσουν και τα λάχανα μπορούσαν να φαγωθούν τον Ιούνιο.
Αλλά τι μπελάς αυτές οι άσπρες πεταλούδες έστηναν τρελό χορό γύρω από τα λάχανα και γεννούσαν τ αβγά τους στο πίσω μέρος των φύλλων κάθε μέρα. Τα κορίτσια τα επιθεωρούσαν και τα έλιωναν συνέχεια. Όταν όμως τους ξέφυγαν κάποια και βγήκαν απ αυτά μικρές κάμπιες που έτρωγαν τα φύλλα τότε αποφάσισαν να τα ψεκάσουν με τον βάκιλο θουριγκιένσις. Όσο για τα κολοκυθάκια τα είχαν ήδη δοκιμάσει με διάφορες μαγειρικές.
Σ όλο αυτό το διάστημα πότιζαν τα φυτά πριν κινδυνέψουν να μαραθούν και τα ψέκασαν δύο φορές με εκχύλισμα φυκιών. Μόλις γύρισαν από την Έδεσσα το πρώτο Σάββατο πήγαν στο βουνό να μαζέψουν πολυκόμπι (εκουϊζέτο) και τσουκνίδα για να κάνουν κάποια από τα παρασκευάσματα που καλό είναι να έχει ο κάθε βιοκαλλιεργητής στο "οπλοστάσιό του". Κουβαλώντας 2 πλαστικές κλούβες κάνα δυο τσουβάλια, σχοινί, γάντια και ψαλίδια ξεκίνησαν πρωί - πρωί. - "Είναι μακριά αυτό το μέρος;" ρώτησε η Μαργαρίτα - "Όχι - όχι και πολύ ακολουθώντας το μονοπάτι θα είμαστε εκεί σε μισή ώρα. Θα τα βρούμε κοντά σε ρεματιές που κρατάνε υγρασία". είπε ο κύριος Ηρακλής.
Καθώς ακολουθούσαν το μονοπάτι σ ένα σημείο που φάρδαινε ο δρόμος είχαν μια απρόσμενη συνάντηση. Στα 2-3 μέτρα μπροστά τους σέρνονταν προς το μέρος τους μια αλεπού. Η Μυρτώ, η Αιμιλία και η Μαργαρίτα σταμάτησαν απότομα την κουβέντα και έμειναν σαν αγάλματα. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν τέτοιο ζώο από τόσο κοντά. - "κάτι δεν πάει καλά κορίτσια", παρατήρησε ο κύριος Ηρακλής, "θα πρεπε κανονικά να έχει εξαφανιστεί". - "Κοιτάξτε κοιτάξτε!!! σέρνεται προς τα δω και μας κοιτάει σαν να μας παρακαλεί να τη βοηθήσουμε..." φώναξε όλο έξαψη η Μυρτώ. - "Δεν έχει άδικο θα την πλησιάσω να δω τι έχει" και ο κύριος Ηρακλής πήγε κοντά της φορώντας τα υφασμάτινα γάντια έπιασε το άγριο ζώο από το σβέρκο. Εκείνο αντέδρασε ελάχιστα. Το βλέμμα του ήταν καθαρό αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. - "Παιδιά νομίζω ότι πρέπει να τη βάλουμε μέσα στην κλούβα και να τη στείλουμε στο κέντρο προστασίας άγριων ζώων και πουλιών" πρότεινε ο κύριος Ηρακλής. - "Ευτυχώς που έχουμε μαζί μας ότι χρειάζεται" είπε η Μυρτώ - "Ναι είναι τυχερή που τη βρήκαμε", πρόσθεσε η Μαργαρίτα.
Της δώσανε να πιει λίγο νερό σ ένα πλαστικό κεσεδάκι που ήταν πεταμένο πιο κει αλλά η αλεπού ούτε που το άγγιξε. Προσεκτικά ο κύριος Ηρακλής την έβαλε στη μια κλούβα και τοποθέτησε την άλλη από πάνω. Τις έδεσε καλά - καλά και ξεκίνησαν για το σπίτι τη φόρτωσαν στο αυτοκίνητο και βιαστικά κατευθύνθηκαν στο ΚΤΕΛ για να τη στείλουν με το λεωφορείο στη διπλανή πόλη, όπου υπήρχε σταθμός περίθαλψης άγριων ζώων και πουλιών. Φόρτωσαν τις κλούβες αφού τις σιγούρεψαν καλά με τα σχοινιά γιατί αν τυχόν συνερχόταν η αλεπού και πήγαινε να ελευθερωθεί.... Εντελώς τυχαία με το ίδιο δρομολόγιο έφευγαν μέσα σε δύο χαρτόκουτα 2 τραυματισμένα γεράκια. "Από τι τραυματίστηκαν;" ρώτησαν τα κορίτσια. "Από όπλα κυνηγών" απάντησε η γυναίκα που τα συνόδευε. - "Μα.... τρώγονται τα γεράκια;" ρώτησε η Μυρτώ - "Όχι αλλά φαίνεται ότι έπεσαν πάνω σε ασυνείδητους κυνηγούς που πυροβολούν ότι κινείται μπροστά τους". "Ξέρετε ότι οι αλεπούδες και τα γεράκια τρώνε τους ποντικούς; Είναι κάποιοι από τους φυσικούς τους εχθρούς. Αναλογεί περίπου ένας θηρευτής σε 20-30 θηράματα. Κανονικά θα πρεπε να τα προστατεύουμε". Πρόσθεσε η κυρία
"Πάνω από το κτήμα μας πετάνε πολύ συχνά δύο γερακίνες. Τις βλέπω που κάνουν κύκλους όλο και πιο μικρούς όλο και πιο χαμηλά κρώζοντας ώσπου κάνουν μια βουτιά χάνονται για λίγο και ξανά από την αρχή". Περιέγραψε η Μαργαρίτα και συνέχισε "ο γείτονάς μας είπε: Ε!! ρε και να πάρω το τφέκι θα σας κουβαλήσει τις κότες, αλλά ο μπαμπάς μου είπε ότι δεν πειράζει χαλάλι τους"
Η μέρα είχε προχωρήσει, η ζέστη μεγάλωνε και ανέβαλαν το μάζεμα των βοτάνων για την άλλη μέρα. Έτσι στις 8 η ώρα το πρωί βρισκόντουσαν ήδη στο δρόμο και κουβέντιαζαν τι άλλο τα νεότερα για τη φιλενάδα τους. Ο κύριος Ηρακλής είχε επικοινωνήσει με τον υπεύθυνο του σταθμού προστασίας και έμαθε ότι η αλεπουδίτσα όταν την παρέλαβαν βρισκόταν σε κώμα και σε λίγο πέθανε. Η αιτία ήταν ένα δηλητήριο. Ήδη στο χωριό κουβέντιαζαν αυτές τις μέρες ότι κάποιος σκόρπισε δηλητηριασμένα κομμάτια κρέας, "φόλες", στο βουνό για να δηλητηριάσει τις αλεπούδες και μαζί μ αυτές πέθαναν και 3 τσομπανόσκυλα από τα κοπάδια που έβοσκαν τριγύρω. - "Μα γιατί το κάνουν αυτό" αναρωτήθηκε η Αιμιλία στενοχωρημένη. - "Δεν ξέρω ίσως να το κάνουν κάποιοι τσομπάνοι γιατί οι αλεπούδες επιτίθενται στα μικρά αλλά πάλι δεν μπορεί γιατί θα γνώριζε ότι μπορεί να το φάνε τα σκυλιά του. Ίσως κάποιος κυνηγός γιατί οι αλεπούδες κυνηγάνε τους λαγούς". - "Ναι αλλά η αλεπού σκοτώνει το λαγό για να φάει ενώ ο κυνηγός για διασκέδαση" σκέφτηκε φωναχτά η Αιμιλία. - "Και πάλι όμως" συμπλήρωσε ο κύριος Ηρακλής "δεν πρέπει να είναι κυνηγός γιατί η περίοδος που επιτρέπεται το κυνήγι πέρασε άλλωστε οι κυνηγοί προτιμούν την πυροβολούν όταν τη βρίσκουν γιατί τους χαλάει το κυνήγι ξέρετε τα σκυλιά τρέχουν πίσω απ αυτήν και αφήνουν το θήραμα. Ίσως ήταν κάποιος που η κυρά Μάρω τους έκανε ζημιά στο κοτέτσι κι αυτός αποφάσισε να δηλητηριάσει τις αλεπούδες αντί να φυλάγει καλύτερα τις κότες του. Ξέρετε ότι η αλεπού είναι επιχορηγούμενη από το κράτος; ρώτησε τα κορίτσια ο κύριος Ηρακλής. - "Τι θα πει αυτό;" - "Θα πει ότι κάποια ζώα και πουλιά που θεωρούνται βλαπτικά όχι μόνο έχεις δικαίωμα να τα σκοτώσει αλλά παραδίδοντάς τα στο Δασαρχείο ή σε κυνηγετικό σύλλογο, τα πόδια και την ουρά της αλεπούς π.χ. παίρνεις σαν κάποιο αντίτιμο σε σκάγια ή σε χρήματα. - "Και πως συμβιβάζεται αυτό με όσα μας είπαν στο σχολείο για την προστασία του οικοσυστήματος" αναρωτήθηκε η Αιμιλία. - "Πολλά έχουν να γίνουν γλυκιά μου" της είπε και την αγκάλιασε ο πατέρας της.
Σε λίγο έφθασαν στη ρεματιά και βρήκαν όσο πολυκόμπι και τσουκνίδες θέλανε. Τα έκοψαν με το ψαλίδι και αφού γέμισαν τα τσουβάλια τους πήραν το δρόμο της επιστροφής. Η ατμόσφαιρα ήταν ακόμη βαριά αλλά με τη δουλειά ξεχάστηκαν. Γυρίζοντας στο σπίτι έβαλαν σ ένα πλαστικό βαρέλι 10 μέρη νερού και 1 μέρος φρέσκιας τσουκνίδας και το άφησαν ανοιχτό σε μια σκιά. - "Θα πρέπει να μείνει εκεί για 10 - 15 μέρες, μόνο που θα πρέπει να το ανακατεύετε κάθε μέρα και υπ όψιν μυρίζει πολύ - πολύ άσχημα. Όταν περάσουν οι μέρες θα το στραγγίσουμε και θα το φυλάξουμε σε δοχεία. - "Σε τι μας χρησιμεύει αυτό πατέρα;" ρώτησε η Μυρτώ - "Με το ζουμί αυτό ψεκάζουμε τα φυτά αφού το αραιώσουμε με το τριπλάσιο ή τετραπλάσιο νερό. Όσο πιο τρυφερά είναι τα φυτά τόσο πιο μεγάλη αραίωση χρειάζεται. Κάνει τα φυτά να ζωηρεύουν, τα δυναμώνει και γίνονται πιο ανθεκτικά σε προβλήματα με έντομα και αρρώστιες".
Στο δεύτερο βαρέλι ακολουθώντας των αναλογία 10 λίτρα νερό 1 κιλό φρέσκο πολυκόμπι ετοίμασαν το κρύο έμβρεγμα. Αυτό θα το αφήσουμε 8 μέρες και θα το ανακατεύετε κάθε μέρα. Όταν θα είναι έτοιμο σ ένα άλλο πλαστικό δοχείο θα διαλύσουμε σε χλιαρό νερό 400 gr πράσινο τριμμένο σαπούνι και αφού διαλυθεί καλά θα το προσθέσουμε στο έτοιμο πολυκόμπι. Επίσης θα προσθέσουμε και 800 gr οινόπνευμα και θα συμπληρώσουμε με νερό μέχρι να φτάσουμε τα 40λίτρα συνολικά. Αφού ανακατέψουμε καλά μ αυτό το παρασκεύασμα μπορούμε να ψεκάζουμε ενάντια σε έντομα που ρουφάνε χυμούς από τα φυτά μας, όπως οι μελίγκρες ή τρώνε τα φύλλα τους όπως οι κάμπιες".
- "Δεν θα το βάλουμε όλο το πολυκόμπι;" ρώτησαν τα κορίτσια. - "Όχι το υπόλοιπο θα το αποξηράνουμε στη σκιά και όταν θα έχουμε κάποια αρρώστια από μύκητες στα φυτά μας όπως περονόσπορο ή ωΐδιο ή φουζικλάδι θα κάνουμε ένα τσάι. Θα βράζουμε 500 gr αποξηραμένα πολυκόμπι για μισή ώρα σε 5 λίτρα νερό. Αυτό αν το στραγγίσουμε και το αραιώσουμε προσθέτοντας 20 λίτρα κρύο νερό μπορούμε να ψεκάζουμε κάθε4 μέρες μέχρι να εξαφανιστεί η αρρώστια. Αν το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στα φυτά είναι πολύ έντονο τότε σ αυτό το παρασκεύασμα μπορούμε να προσθέτουμε και βρέξιμο θειάφι ή θεϊκό χαλκό από 0,1 έως 0,3% που θα πάρουμε από το γεωπονικό κατάστημα. Σας φαίνεται πολύπλοκο;" τις ρώτησε ο κύριος Ηρακλής όταν τις είδε να τον κοιτάζουν κάπως... "Ελάτε πάμε να ετοιμάσουμε το μεσημεριανό μας και το απόγευμα θα σας πάω για μπάνιο στη θάλασσα θέλετε;" Εκεί ζωήρεψαν κάπως τα βλέμματα.
Το σπανάκι η γιαγιά το είχε κάνει κιόλας σπανακόπιτα. Οι ντοματιές είχαν δέσει καρπούς αλλά δεν θα ήταν έτοιμες παρά στις αρχές του Ιούλη. Τα καρότα τρώγονταν, οι μικρούλες τσιμπούσαν από κανένα όπου ήταν πυκνά. Οι πιπεριές δεν θέλανε και πολύ ενώ τα φρέσκα κρεμμυδάκια είχαν φαγωθεί μαζί με τα μαρούλια. Ένα – δύο όμως τα πλήρωσαν για φόρο στη φύση. Έτυχε να φυτευτούν πάνω σε μια φωλιά από μυρμήγκια. Μόλις μεγάλωσαν αρκετά και η Μαργαρίτα τα είχε βάλει στο μάτι για τα σάντουιτς με την πάστα ελιάς και το σκορδάκι, τα περίλαβαν τα μυρμήγκια και δεν άφησαν παρά μόνο τα χοντρά νεύρα στο κέντρο κι αυτό μέσα σε 24 ώρες.... ήταν απίστευτο.
Αλλά και οι γυμνοσάλιαγκες τους έκαναν κάποιες επιθέσεις κουρελιάζοντας τα εξωτερικά φύλλα. Ο κύριος Ηρακλής είπε να θάψουν στο επίπεδο του εδάφους πιατάκια με μπίρα γιατί έτσι τους αρέσει. Μ αυτό τον τρόπο έσωσαν τα υπόλοιπα. Τα δεντρολίβανα, ο βασιλικός και το μποράγκο πήγαιναν πολύ καλά. Οι αγγουριές και αυτές μέσα στον Ιούνιο θα έδιναν τα πρώτα αγγουράκια τα ραδίκια σε 1,5 μήνα από τη σπορά ήταν ήδη έτοιμα. Αυτά τα κόβεις με το μαχαίρι σ ένα ύψος πάνω από το χώμα και "ξαναχτυπάνε", δηλαδή τα φύλλα τους μεγαλώνουν ξανά και ξανά. Αν πιάσουν όμως απότομες ζέστες και δεν τα έχει κόψει σχηματίζουν στο κέντρο το ανθικό στέλεχος και σποριάζουν, τότε είναι ακατάλληλα για σαλάτα. Ο μαϊντανός ήταν ακόμη μικρός και η σελινόριζα θα ήταν έτοιμη στις αρχές του Ιούλη. Τα παντζάρια θέλανε ακόμη για να μεγαλώσουν και τα λάχανα μπορούσαν να φαγωθούν τον Ιούνιο.
Αλλά τι μπελάς αυτές οι άσπρες πεταλούδες έστηναν τρελό χορό γύρω από τα λάχανα και γεννούσαν τ αβγά τους στο πίσω μέρος των φύλλων κάθε μέρα. Τα κορίτσια τα επιθεωρούσαν και τα έλιωναν συνέχεια. Όταν όμως τους ξέφυγαν κάποια και βγήκαν απ αυτά μικρές κάμπιες που έτρωγαν τα φύλλα τότε αποφάσισαν να τα ψεκάσουν με τον βάκιλο θουριγκιένσις. Όσο για τα κολοκυθάκια τα είχαν ήδη δοκιμάσει με διάφορες μαγειρικές.
Σ όλο αυτό το διάστημα πότιζαν τα φυτά πριν κινδυνέψουν να μαραθούν και τα ψέκασαν δύο φορές με εκχύλισμα φυκιών. Μόλις γύρισαν από την Έδεσσα το πρώτο Σάββατο πήγαν στο βουνό να μαζέψουν πολυκόμπι (εκουϊζέτο) και τσουκνίδα για να κάνουν κάποια από τα παρασκευάσματα που καλό είναι να έχει ο κάθε βιοκαλλιεργητής στο "οπλοστάσιό του". Κουβαλώντας 2 πλαστικές κλούβες κάνα δυο τσουβάλια, σχοινί, γάντια και ψαλίδια ξεκίνησαν πρωί - πρωί. - "Είναι μακριά αυτό το μέρος;" ρώτησε η Μαργαρίτα - "Όχι - όχι και πολύ ακολουθώντας το μονοπάτι θα είμαστε εκεί σε μισή ώρα. Θα τα βρούμε κοντά σε ρεματιές που κρατάνε υγρασία". είπε ο κύριος Ηρακλής.
Καθώς ακολουθούσαν το μονοπάτι σ ένα σημείο που φάρδαινε ο δρόμος είχαν μια απρόσμενη συνάντηση. Στα 2-3 μέτρα μπροστά τους σέρνονταν προς το μέρος τους μια αλεπού. Η Μυρτώ, η Αιμιλία και η Μαργαρίτα σταμάτησαν απότομα την κουβέντα και έμειναν σαν αγάλματα. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν τέτοιο ζώο από τόσο κοντά. - "κάτι δεν πάει καλά κορίτσια", παρατήρησε ο κύριος Ηρακλής, "θα πρεπε κανονικά να έχει εξαφανιστεί". - "Κοιτάξτε κοιτάξτε!!! σέρνεται προς τα δω και μας κοιτάει σαν να μας παρακαλεί να τη βοηθήσουμε..." φώναξε όλο έξαψη η Μυρτώ. - "Δεν έχει άδικο θα την πλησιάσω να δω τι έχει" και ο κύριος Ηρακλής πήγε κοντά της φορώντας τα υφασμάτινα γάντια έπιασε το άγριο ζώο από το σβέρκο. Εκείνο αντέδρασε ελάχιστα. Το βλέμμα του ήταν καθαρό αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. - "Παιδιά νομίζω ότι πρέπει να τη βάλουμε μέσα στην κλούβα και να τη στείλουμε στο κέντρο προστασίας άγριων ζώων και πουλιών" πρότεινε ο κύριος Ηρακλής. - "Ευτυχώς που έχουμε μαζί μας ότι χρειάζεται" είπε η Μυρτώ - "Ναι είναι τυχερή που τη βρήκαμε", πρόσθεσε η Μαργαρίτα.
Της δώσανε να πιει λίγο νερό σ ένα πλαστικό κεσεδάκι που ήταν πεταμένο πιο κει αλλά η αλεπού ούτε που το άγγιξε. Προσεκτικά ο κύριος Ηρακλής την έβαλε στη μια κλούβα και τοποθέτησε την άλλη από πάνω. Τις έδεσε καλά - καλά και ξεκίνησαν για το σπίτι τη φόρτωσαν στο αυτοκίνητο και βιαστικά κατευθύνθηκαν στο ΚΤΕΛ για να τη στείλουν με το λεωφορείο στη διπλανή πόλη, όπου υπήρχε σταθμός περίθαλψης άγριων ζώων και πουλιών. Φόρτωσαν τις κλούβες αφού τις σιγούρεψαν καλά με τα σχοινιά γιατί αν τυχόν συνερχόταν η αλεπού και πήγαινε να ελευθερωθεί.... Εντελώς τυχαία με το ίδιο δρομολόγιο έφευγαν μέσα σε δύο χαρτόκουτα 2 τραυματισμένα γεράκια. "Από τι τραυματίστηκαν;" ρώτησαν τα κορίτσια. "Από όπλα κυνηγών" απάντησε η γυναίκα που τα συνόδευε. - "Μα.... τρώγονται τα γεράκια;" ρώτησε η Μυρτώ - "Όχι αλλά φαίνεται ότι έπεσαν πάνω σε ασυνείδητους κυνηγούς που πυροβολούν ότι κινείται μπροστά τους". "Ξέρετε ότι οι αλεπούδες και τα γεράκια τρώνε τους ποντικούς; Είναι κάποιοι από τους φυσικούς τους εχθρούς. Αναλογεί περίπου ένας θηρευτής σε 20-30 θηράματα. Κανονικά θα πρεπε να τα προστατεύουμε". Πρόσθεσε η κυρία
"Πάνω από το κτήμα μας πετάνε πολύ συχνά δύο γερακίνες. Τις βλέπω που κάνουν κύκλους όλο και πιο μικρούς όλο και πιο χαμηλά κρώζοντας ώσπου κάνουν μια βουτιά χάνονται για λίγο και ξανά από την αρχή". Περιέγραψε η Μαργαρίτα και συνέχισε "ο γείτονάς μας είπε: Ε!! ρε και να πάρω το τφέκι θα σας κουβαλήσει τις κότες, αλλά ο μπαμπάς μου είπε ότι δεν πειράζει χαλάλι τους"
Η μέρα είχε προχωρήσει, η ζέστη μεγάλωνε και ανέβαλαν το μάζεμα των βοτάνων για την άλλη μέρα. Έτσι στις 8 η ώρα το πρωί βρισκόντουσαν ήδη στο δρόμο και κουβέντιαζαν τι άλλο τα νεότερα για τη φιλενάδα τους. Ο κύριος Ηρακλής είχε επικοινωνήσει με τον υπεύθυνο του σταθμού προστασίας και έμαθε ότι η αλεπουδίτσα όταν την παρέλαβαν βρισκόταν σε κώμα και σε λίγο πέθανε. Η αιτία ήταν ένα δηλητήριο. Ήδη στο χωριό κουβέντιαζαν αυτές τις μέρες ότι κάποιος σκόρπισε δηλητηριασμένα κομμάτια κρέας, "φόλες", στο βουνό για να δηλητηριάσει τις αλεπούδες και μαζί μ αυτές πέθαναν και 3 τσομπανόσκυλα από τα κοπάδια που έβοσκαν τριγύρω. - "Μα γιατί το κάνουν αυτό" αναρωτήθηκε η Αιμιλία στενοχωρημένη. - "Δεν ξέρω ίσως να το κάνουν κάποιοι τσομπάνοι γιατί οι αλεπούδες επιτίθενται στα μικρά αλλά πάλι δεν μπορεί γιατί θα γνώριζε ότι μπορεί να το φάνε τα σκυλιά του. Ίσως κάποιος κυνηγός γιατί οι αλεπούδες κυνηγάνε τους λαγούς". - "Ναι αλλά η αλεπού σκοτώνει το λαγό για να φάει ενώ ο κυνηγός για διασκέδαση" σκέφτηκε φωναχτά η Αιμιλία. - "Και πάλι όμως" συμπλήρωσε ο κύριος Ηρακλής "δεν πρέπει να είναι κυνηγός γιατί η περίοδος που επιτρέπεται το κυνήγι πέρασε άλλωστε οι κυνηγοί προτιμούν την πυροβολούν όταν τη βρίσκουν γιατί τους χαλάει το κυνήγι ξέρετε τα σκυλιά τρέχουν πίσω απ αυτήν και αφήνουν το θήραμα. Ίσως ήταν κάποιος που η κυρά Μάρω τους έκανε ζημιά στο κοτέτσι κι αυτός αποφάσισε να δηλητηριάσει τις αλεπούδες αντί να φυλάγει καλύτερα τις κότες του. Ξέρετε ότι η αλεπού είναι επιχορηγούμενη από το κράτος; ρώτησε τα κορίτσια ο κύριος Ηρακλής. - "Τι θα πει αυτό;" - "Θα πει ότι κάποια ζώα και πουλιά που θεωρούνται βλαπτικά όχι μόνο έχεις δικαίωμα να τα σκοτώσει αλλά παραδίδοντάς τα στο Δασαρχείο ή σε κυνηγετικό σύλλογο, τα πόδια και την ουρά της αλεπούς π.χ. παίρνεις σαν κάποιο αντίτιμο σε σκάγια ή σε χρήματα. - "Και πως συμβιβάζεται αυτό με όσα μας είπαν στο σχολείο για την προστασία του οικοσυστήματος" αναρωτήθηκε η Αιμιλία. - "Πολλά έχουν να γίνουν γλυκιά μου" της είπε και την αγκάλιασε ο πατέρας της.
Σε λίγο έφθασαν στη ρεματιά και βρήκαν όσο πολυκόμπι και τσουκνίδες θέλανε. Τα έκοψαν με το ψαλίδι και αφού γέμισαν τα τσουβάλια τους πήραν το δρόμο της επιστροφής. Η ατμόσφαιρα ήταν ακόμη βαριά αλλά με τη δουλειά ξεχάστηκαν. Γυρίζοντας στο σπίτι έβαλαν σ ένα πλαστικό βαρέλι 10 μέρη νερού και 1 μέρος φρέσκιας τσουκνίδας και το άφησαν ανοιχτό σε μια σκιά. - "Θα πρέπει να μείνει εκεί για 10 - 15 μέρες, μόνο που θα πρέπει να το ανακατεύετε κάθε μέρα και υπ όψιν μυρίζει πολύ - πολύ άσχημα. Όταν περάσουν οι μέρες θα το στραγγίσουμε και θα το φυλάξουμε σε δοχεία. - "Σε τι μας χρησιμεύει αυτό πατέρα;" ρώτησε η Μυρτώ - "Με το ζουμί αυτό ψεκάζουμε τα φυτά αφού το αραιώσουμε με το τριπλάσιο ή τετραπλάσιο νερό. Όσο πιο τρυφερά είναι τα φυτά τόσο πιο μεγάλη αραίωση χρειάζεται. Κάνει τα φυτά να ζωηρεύουν, τα δυναμώνει και γίνονται πιο ανθεκτικά σε προβλήματα με έντομα και αρρώστιες".
Στο δεύτερο βαρέλι ακολουθώντας των αναλογία 10 λίτρα νερό 1 κιλό φρέσκο πολυκόμπι ετοίμασαν το κρύο έμβρεγμα. Αυτό θα το αφήσουμε 8 μέρες και θα το ανακατεύετε κάθε μέρα. Όταν θα είναι έτοιμο σ ένα άλλο πλαστικό δοχείο θα διαλύσουμε σε χλιαρό νερό 400 gr πράσινο τριμμένο σαπούνι και αφού διαλυθεί καλά θα το προσθέσουμε στο έτοιμο πολυκόμπι. Επίσης θα προσθέσουμε και 800 gr οινόπνευμα και θα συμπληρώσουμε με νερό μέχρι να φτάσουμε τα 40λίτρα συνολικά. Αφού ανακατέψουμε καλά μ αυτό το παρασκεύασμα μπορούμε να ψεκάζουμε ενάντια σε έντομα που ρουφάνε χυμούς από τα φυτά μας, όπως οι μελίγκρες ή τρώνε τα φύλλα τους όπως οι κάμπιες".
- "Δεν θα το βάλουμε όλο το πολυκόμπι;" ρώτησαν τα κορίτσια. - "Όχι το υπόλοιπο θα το αποξηράνουμε στη σκιά και όταν θα έχουμε κάποια αρρώστια από μύκητες στα φυτά μας όπως περονόσπορο ή ωΐδιο ή φουζικλάδι θα κάνουμε ένα τσάι. Θα βράζουμε 500 gr αποξηραμένα πολυκόμπι για μισή ώρα σε 5 λίτρα νερό. Αυτό αν το στραγγίσουμε και το αραιώσουμε προσθέτοντας 20 λίτρα κρύο νερό μπορούμε να ψεκάζουμε κάθε4 μέρες μέχρι να εξαφανιστεί η αρρώστια. Αν το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στα φυτά είναι πολύ έντονο τότε σ αυτό το παρασκεύασμα μπορούμε να προσθέτουμε και βρέξιμο θειάφι ή θεϊκό χαλκό από 0,1 έως 0,3% που θα πάρουμε από το γεωπονικό κατάστημα. Σας φαίνεται πολύπλοκο;" τις ρώτησε ο κύριος Ηρακλής όταν τις είδε να τον κοιτάζουν κάπως... "Ελάτε πάμε να ετοιμάσουμε το μεσημεριανό μας και το απόγευμα θα σας πάω για μπάνιο στη θάλασσα θέλετε;" Εκεί ζωήρεψαν κάπως τα βλέμματα.
RSS Feed
