Οι Ροβιές είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό στη βόρεια Εύβοια, που όμως χαίρει μνείας για κάτι παραπάνω από τον ήλιο και τη θάλασσά του. Εδώ έχει οργανωθεί ένας πρότυπος αγροτικός συνεταιρισμός, του οποίου τα 130 μέλη είναι πλέον αποκλειστικά βιοκαλλιεργητές. «Ξεκινήσαμε το 2000, και το 2006 το 70% των ελαιοπαραγωγών είχε μεταβεί στη βιολογική καλλιέργεια», διηγείται στην «Κ» ο κ. Νίκος Βαλλής, πρόεδρος του συνεταιρισμού και εκ των πρωτεργατών του εγχειρήματος. «Τον Μάιο του 2011 ξεκίνησαν τη διαδικασία και οι τελευταίοι εναπομείναντες στη συμβατική». Η μετάβαση ήταν ομαλή και τα αποτελέσματα ορατά στο περιβάλλον και στην υγεία των αγροτών. Σύμφωνα με τον κ. Βαλλή, «μεγάλη εταιρεία που κατασκευάζει φυτοφάρμακα διενήργησε επιτόπια έρευνα για την επίδραση των χημικών στα πτηνά και διαπίστωσε απώλεια μεγάλου πληθυσμού αμέσως μετά τον ψεκασμό». «Κρίνω ότι ολόκληρη η ελληνική ελαιοπαραγωγή θα μπορούσε να γίνει βιολογική», ισχυρίζεται ο πρόεδρος, που πέρα από βιοκαλλιεργητής ο ίδιος είναι και πυρηνικός μηχανικός. «Είμαστε το μόνο κράτος της νοτίου Ευρώπης που το κράτος αναλαμβάνει τη δακοκτονία», επισημαίνει. Ενας επιμελής βιοκαλλιεργητής, που παρακολουθεί στενά τα δένδρα και χρησιμοποιεί βιολογικές παγίδες, φαίνεται να μην έχει λόγο να φοβάται τον δάκο. Ωστόσο, η ρηξικέλευθη σκέψη στις Ροβιές δεν σταματάει μόνο στην αλλαγή καλλιεργητικής τακτικής. Ο συνεταιρισμός, που ιδρύθηκε το 1982, εδώ «τιμά» το όνομά του. «Δεν αποσκοπούμε σε κάποιο ατομικό κέρδος», σημειώνει ο πρόεδρός του. Λειτουργώντας συλλογικά κατόρθωσαν να προσδώσουν υπεραξία στον τόπο και να αποκτήσουν εξαγωγικό προσανατολισμό. «Μέχρι το 1992 δίναμε τη σοδειά μας σε βαρέλια των 150 κιλών στην Ελαιουργική, που τα εξήγε στην Ιταλία», εξηγεί· «εν συνεχεία κληθήκαμε να συνεχίσουμε τις εξαγωγές μόνοι μας». Το βάπτισμα του πυρός ήρθε από Ελληνα του Λονδίνου που διαθέτει εταιρεία για ελληνικά τρόφιμα. «Πήγαμε στις πρώτες εκθέσεις τροφίμων με νέες, μικρότερες συσκευασίες». Σήμερα, ο συνεταιρισμός εμπορεύεται ελιές, πάστα ελιάς και γεμιστές ελιές (με αμύγδαλο, πιπεριά Φλωρίνης, σκόρδο, λεμόνι). Εξάγουν πάνω από το 50% σε Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Νορβηγία, Σουηδία και Ιταλία, πωλούν ένα 40% σε δύο εξαγωγικές εταιρείες, ενώ στην Ελλάδα συνεργάζονται με επιλεγμένες επιχειρήσεις. Διάκριση στη Γερμανία Οι πράσινες ελιές από τις Ροβιές (με ετικέτα γερμανικής αλυσίδας τροφίμων) έλαβαν, μάλιστα, τον Αύγουστο του 2010 τη διάκριση «sehr gut» από το περιοδικό OKO-TEST που διενεργεί ελέγχους, δίνοντάς τους σημαντικό προβάδισμα στη γερμανική αγορά. «Κρατούμε ημερολόγια παραγωγών, προσφέρουμε στον πελάτη όλες τις πληροφορίες για την πορεία του προϊόντος από το δέντρο έως το ράφι», υπογραμμίζει ο κ. Βαλλής. Γι’ αυτές τις διαδικασίες, όπως και τη συντήρηση, τη ζύμωση, τη συσκευασία αλλά και το «γέμισμα» των ελιών, έχουν δημιουργηθεί 50 θέσεις εργασίας. Φυσικά και εδώ η κρίση «χτύπησε» την πόρτα. «Οι Αγγλοι από το 2009 μείωσαν δραστικά τις αγορές τους στα βιολογικά, ενώ ο ανταγωνισμός στις γεμιστές ελιές από παραγωγούς που είτε τις στέλνουν για γέμισμα στη Βουλγαρία είτε τις αγοράζουν από την Τουρκία έχει ως συνέπεια συρρίκνωση των πωλήσεών μας». Ωστόσο, ο συνεταιρισμός δεν προτίθεται να αλλάξει τις προτεραιότητές του. Ο πρόεδρός του πιστεύει στην ποιότητα του προϊόντος. «Η Γεωπονική Αθηνών έκανε μετρήσεις σε όλα τα είδη ελιών και στα στάδια της διαδικασίας ανάλογα με τη μέθοδο (ελληνική με άλμη, ισπανική με σόδα, καλιφορνέζικη με οξείδωση) και αποδείχθηκε ότι οι ελληνικές ελιές υπερέχουν σημαντικά σε συγκέντρωση τριτερπενικού οξέως, που προλαμβάνει τον καρκίνο του παχέος εντέρου».
RSS Feed
