Topikopoiisi
Σελίδες στα Social Media
  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Θέσεις
  • Άρθρα
  • Οικο-γεωργία
  • Κοινωνική - αλληλέγγυα οικονομία
  • Εκδηλώσεις
  • Βίντεο
  • Ενδιαφέροντα Ιστολόγια
  • Εικόνες
  • Βιβλία
  • Επικοινωνία

Για μια άμεση/συμβουλιακή/κοινωνική/οικολογική δημοκρατία στα πλαίσια μιας Xωρικής Eνότητας

25/7/2016

0 Comments

 
Με αφορμή τις αλλαγές στον Νόμο του “Καλλικράτη” για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που προωθεί η σημερινή κυβέρνηση
Καταρχήν είναι αναγκαίο να καθορισθεί η έννοια της Χωρικής Ενότητας(Χ.Ε.), που μπορεί να μη συμπίπτει με τον καθορισμό από τον «Καλλικράτη», με βάση τις πρακτικές δυνατότητες (π.χ. γεωγραφικοί και χωροταξικοί/πολεοδομικοί όροι, προβλεπόμενη διαθεσιμότητα, κ.λ.π.). Έτσι για παράδειγμα η χωρική ενότητα στην Αθήνα, μπορεί να είναι ένας δήμος, (π.χ. Δήμος Αθηναίων) ή μία ευρύτερη περιοχή (π.χ. νοτιοανατολική Αθήνα). Εκτός Αθήνας μπορεί να είναι μία ενιαία περιοχή (π.χ. Πήλιο), τα όρια ενός νομαρχιακού διαμερίσματος (π.χ. νομός Μαγνησίας) ή και μία ακόμα μεγαλύτερη γεωγραφική ενότητα (π.χ. ανατολική Θεσσαλία ή ολόκληρη η Θεσσαλία). 
Στα πλαίσια μιας τέτοιας Χ.Ε., οι κοινότητες της υπαίθρου θα πρέπει να έχουν την αυτονομία τους και να λειτουργούν με γενικές συνελεύσεις και το εκλεγόμενο κάθε φορά ανακλητό Συμβούλιο Κοινότητας(Σ.Κ.). Μέχρι και 10 τέτοιες κοινότητες μπορούν π.χ. να αποτελούν έναν ιδιαίτερο δήμο, όπου μετά από σε δεύτερο επίπεδο συνέλευση των μελών των Σ.Κ. αποφασίζεται ο τρόπος επίλυσης και η προτεραιότητα των προβλημάτων και ο συμμετοχικός προγραμματισμός και προϋπολογισμός του Δημου, γίνεται κοινωνικός έλεγχος και εκλέγεται το συμβούλιο του αντίστοιχου Δήμου(Σ.Δ.), για να εκφράζει το Δήμο στο τρίτο επίπεδο, στη συνέλευση της Χωρικής Ενότητας.
Στα πλαίσια μιας τέτοιας Χ.Ε. μια πόλη αυτοοργανώνεται ως εξής: τα νοικοκυριά1 ενός δρόμου μπορούν να συστήσουν μια κοινότητα(1000 ή 2000 κατοίκων), που λειτουργεί με συνέλευση μελών- κάθε φορά ενός-των νοικοκυριών και ασχολείται με όλα τα προβλήματά τους τα οποία βάζει σε μια προτεραιότητα για επίλυση, είτε εκ των ενόντων πόρων της κοινότητας, είτε με προώθησή τους προς την συνοικία και εκλέγει το Σ.Κ. Όλες οι κοινότητες μιας γειτονιάς συμμετέχουν στη συνέλευση γειτονιάς(Σ.Γ.) με τα Σ.Κ. και εκλέγουν το Συνοικιακό Συμβούλιο(Σ.Σ.). Όλα τα Σ.Σ. συμμετέχουν στη συνέλευση του Δήμου της πόλης για τον συμμετοχικό προγραμματισμό-προϋπολογισμό και τον κοινωνικό έλεγχο και εκλέγουν το Σ.Δ.
Οι μεγάλες πόλεις χωρίζονται σε περισσότερους δήμους, ανάλογα με τον πληθυσμό (μπορούμε να επιλέξουμε για παράδειγμα δήμους των 50.000 κατοίκων). Στις μεγάλες λοιπόν πόλεις μπορεί να δημιουργηθεί και ένα τέταρτο επίπεδο διαβούλευσης, η Συνέλευση Πόλης(Σ.Π.) που εκλέγει και το Συμβούλιο Πόλης(Σ.Π.) και μαζί με τα συμβούλια των υπαίθριων και των αστικών δήμων συμμετέχουν στη συνέλευση της Χ.Ε. Και αποφασίζει για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την Χ.Ε. και εκλέγει το Συμβούλιο της Χωρικής Ενότητας για τη συμμετοχή στην Ομοσπονδία των Χ.Ε. της επικράτειας.
Στη Συνέλευση της Χ.Ε. συμμετέχουν επίσης και ιδιαίτερα συμβούλια όπως: Συμβούλιο Αγροδιατροφικού Τομέα (ΣΑΤ), το οποίο με βάση τις διατροφικές ανάγκες που θα έχουν προταθεί από τις υπό διαμόρφωση Κοινότητες και σε συνεργασία με το υπόλοιπο Συμβουλιακό Σύστημα (Σ.Σ.), θα ολοκληρώσει και ένα πρόγραμμα για τις αγροδιατροφικές οικονομικές δραστηριότητες στα πλαίσια του κάθε δήμου και στη συνέχεια της περιφέρειας. Επίσης θα είναι σημαντικό να γίνει σε κάθε δήμο ένα ιδιαίτερο Συμβούλιο Δημοτικού Τομέα Οικονομίας (ΣΔΤΟ),για τη στήριξη του ιδιαίτερου οικονομικού ρόλου του δήμου που θα αφορά σε όλους τους πολίτες
Το ίδιο θα χρειασθεί να γίνει και για κάθε άλλον τομέα της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας-στηριγμένης στη συνεργατική και συνεταιριστική οργάνωσή της- στους δήμους και τις περιφέρειες, όπως για την υγεία, την χειραφετητική παιδεία-εκπαίδευση, τη δικαιοσύνη, τη βιοτεχνική- βιομηχανική παραγωγή, τον ενεργειακό εφοδιασμό, τοπεριβάλλον και την οικολογική ισορροπία, την αυτοάμυνα κ.λπ.
Ένα τέτοιο Σύστημα Συμβουλίων (ΣΣ), εξελισσόμενο από βαθμίδα σε βαθμίδα, θα αποτελέσει τον πολιτικό κορμό για τη μετάβαση σε μια κοινωνία Δημοκρατικής Αυτονομίας και θα πρέπει να ενεργοποιήσει και να εμπλέξει όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στις διεργασίες του, ώστε το πρόγραμμα μετάβασης που θα αναπτύξει να είναι όσο γίνεται πιο αντιπροσωπευτικό.
Μια τέτοια δομή θα μπορούσε να εκφράσει την άμεση συμβουλιακή κοινωνική και οικολογική δημοκρατία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, έως ότου αυτή η δομή λειτουργώντας για μεγάλο διάστημα σαν δυαδική εξουσία προς το κεντρικό κράτος, μπορέσει να ολοκληρώσει τη διαμόρφωση ενός νέου Κοινωνικού Συμβολαίου και σε μια Συνταγματική Συνέλευση διακυρυχθεί η Δημοκρατική Συνομοσπονδιακή Κοινοπολιτεία σαν νέας μορφής κοινωνική οργάνωση σε επίπεδο ελληνικής επικράτειας.
Από τον «αδύνατο καπιταλιστικό κρίκο της «Ενωμένης Ευρώπης» να μετατρέψουμε τη χώρα σε  κόμβο κοινωνικής, πολιτικής και οικολογικής ανάτασης στα πλαίσια του πραγματικού μας «οίκου» που είναι η Μεσόγειος και τα Βαλκάνια. Όπου ανεξάρτητα των θρησκευτικών και φυλετικών διαφορών, καθώς και συνόρων, μπορούν να δημιουργηθούν συνομοσπονδισμένες περιφέρειες. Που θα στηρίζονται σε ένα εκτεταμένο δίκτυο συνεργασιών και μεταξύ τους ροών και θα αναπτύσσουν το μοντέλο της ευζωίας χωρίς «ανάπτυξη» και καταναλωτισμό , αλλά με κοινωνική ισότητα και ατομική εγκράτεια, στηριζόμενοι στα κοινωνικά και συλλογικά αγαθά και την άμεση δημοκρατία, για την επέκτασή της και εκτός των υφιστάμενων συνόρων και σύνδεση με την Κούρδικη Δημοκρατική Αυτονομία, όπως αυτή διακηρύχθηκε στην περιοχή της Ροζάβα στη Συρία και διεκδικείται ταυτόχρονα και από τις κούρδικες κοινότητες στην Τουρκία.
1Οικογένειες ή “διευρυμένες οικογένειες” με κοινό ταμείο: http://www.topikopoiisi.eu/theta941sigmaepsiloniotasigmaf/4


0 Comments

Tα Σχεσιακά Aγαθά

13/7/2016

0 Comments

 
Picture
​Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται συνεργατικά, αν κάνουν το ίδιο και οι άλλοι!
Είτε πρόκειται για τους δίπλα τους, είτε πρόκειται για όσους συναναστρέφονται στα πλαίσια των κοινοτήτων τους.
​

Τότε οι διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσονται είναι ένας πλούτος για τον καθένα.
Παίρνει τη μορφή της μαγικής συμβολικής εικόνας του βάζου:
Δυο πρόσωπα, μεταξύ τους ένα ανεκτίμητο βάζο!
Είναι ένας συμβολισμός που σημαίνει ότι μια διαπροσωπική σχέση δεν δημιουργεί μόνο υλικά αγαθά αλλά και άυλα, πολύ σημαντικά όπως είναι ένα καλλιτεχνικό βάζο, το οποίο το «φυλάμε σαν τα μάτια μας για να μη σπάσει».
Μόνο που για να γίνει αντιληπτό ένα σχεσιακό αγαθό, να γίνει ορατό και να αποκτήσει αξία, πρέπει να το εξετάσουμε σε βάθος, με συνέχεια και επιμονή, αλλά και φαντασία στην παρατήρησή μας: μόνο έτσι μπορούμε π.χ. να αντιληφθούμε το βάζο μεταξύ των προσώπων της μαγικής εικόνας.
Το βασικότερο βέβαια εργαλείο για τη δημιουργία σχεσιακών αγαθών-που παριστάνονται από το βάζο της συμβολικής εικόνας-είναι η γλώσσα και το κέντρο επικοινωνίας του εγκεφάλου. Η γλωσσική επικοινωνία-ακόμα και η γραπτή ή η εικονική μέσω των νέων Μ.Ε.- είναι το ανθρώπινο εργαλείο-καθεαυτό της συνύπαρξης και της συλλογικής οργάνωσης των ανθρώπινων δραστηριοτήτων για τη στήριξη της ζωής μας-που μας κάνει διαφορετικούς-σαν homo sapiens-από τα άλλα είδη και τα ξαδέρφια μας τους Χιμπατζίδες.
Ο ανταγωνισμός στο ίδιο είδος και ανάμεσα στα διαφορετικά είδη, όπως το είδε και το διατύπωσε και ο Δαρβίνος, υπάρχει ταυτόχρονα με τη συνεργασία. Στον άνθρωπο όμως, με την ικανότητα για γλωσσική επικοινωνία, η συνεργασία στα πλαίσια των προσώπων και των κοινοτήτων τους, ανεβαίνει σε υψηλά επίπεδα τελειότητας με την ανάπτυξή της σε αφηρημένο επίπεδο σκέψης, και πριν από την πράξη.
Βέβαια και ο ανταγωνισμός χρειάζεται τον χώρο του στις διανθρώπινες σχέσεις: η επιδίωξη της προσοχής των άλλων, για παράδειγμα, είναι ένα σημαντικό διεκδικήσιμο άυλο αγαθό. Στην διεκδίκηση της αναγνώρισης και της στοργής από τους άλλους, η συνεργασία πάει συνήθως περίπατο.
Αν συγκρίνουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα μιας δυναμικής σχέσης μεταξύ ενός ζευγαριού, με τα προβλήματα για το πώς μπορούμε καλύτερα να χειριζόμαστε και να ρυθμίζουμε συλλογικά π.χ. τους αλγόριθμους στις τεχνικές εφαρμογές, τις συνταγές της επιστημονικής κατανόησης της πραγματικότητας, την πνευματική ιδιοκτησία ή την πρόσβαση στη γνώση και τα συλλογικά αγαθά, τα τελευταία είναι ένα παιγνίδι. Όχι απλό βέβαια.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα δυσκολίας: η σύγκρουση σε σχέση με τη πνευματική διοκτησία τις πατέντες και τα copytights.
“Γιατί θα έπρεπε κάποιος να επωφεληθεί από ένα κείμενο το οποίο μόλις έχει αντιγράψει από μένα;», είναι η συνήθης αντίδρασή μας. «Αλλά γιατί όχι, εφόσον αναφερθεί στην πηγή», θα ήταν η σωστότερη αντιμετώπισή μας.

​Η ανθρώπινη ομάδα ξεκινά από την απαρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Μαζί με την αντίληψη για τη «μάνα θεά φύση», κυριάρχησε και η αντίληψη για τη «μάνα κοινότητα».
Στη βάση αυτών των δύο βασικών αντιλήψεων για τις δύο «μαμάδες» ενηλικιώθηκε ο άνθρωπος σαν όν και είδος, περνώντας από τις πρωτόγονες εξισωτικές κοινωνίες στις πιο σύνθετες, στις οποίες υπήρξαν ταξικές διαφοροποιήσεις, λόγω της ανισοκατανομής της εξουσίας .
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κοινοτισμός υπαγορεύεται και από την βιολογία του ανθρώπινου είδους, σαν λογικού όντος, που έβλεπε πάντα τα πλεονεκτήματα του «συνυπάρχειν», «συμβιώνειν», «συμπράττειν», «συναποφασίζειν».
Όσο η ηθική του ανθρώπου κατάγεται από τη ζωική του φύση, άλλο τόσο εξελίχθηκε στην πορεία κοινωνικοποίησής του στα πλαίσια των ιστορικών κοινωνιών όπου διαμορφωνόταν οι νέες γενιές του.
Υπάρχει σίγουρα σαν βιολογική καταβολή από το ζωικό βασίλειο η επιδίωξη της συνεργασίας με τους άλλους. Η τάση για συνεργασία είναι βαθειά ριζωμένη μέσα μας.
Το ίδιο όμως συνυπάρχει η προκατατάληψη ή η δυσπιστία προς τους άλλους.
Έχουμε και συναισθηματική νοημοσύνη και ξέρουμε ότι «αξίζει να είμαστε καλοί», το συναίσθημα του «συμπάσχειν» π.χ. έχει βιολογικές ρίζες, όπως ακριβώς και το συναίσθημα που μας καταλαμβάνει όταν δεν αντιμετωπιζόμαστε δίκαια από τους άλλους και συχνά έχουμε αισθήματα μίσους και επιθετικότητας. Όσο λαχταρούμε την αγάπη, την αρμονική σχέση και ειρήνη μεταξύ μας, άλλο τόσο πονάμε και σωματικά από τη στέρησή της (σωματική νοημοσύνη). Η νόησή μας βέβαια δεν μας βγάζει απαραίτητα και πάντα στον δρόμο της «αρετής» (έλλειψη ολιστικής-ολοκληρωμένης νοημοσύνης ).

Τις μεταξύ μας σχέσεις τις καθορίζει η απόσταση μεταξύ της βιολογικής έκφρασης του ενστίκτου για συλλογικότητα και του τρόπου σκέψης του καθένα πάνω στην ανάγκη για συλλογικότητα, καθώς και της αντίστοιχης συμπεριφοράς μας σαν αποτέλεσμα του τρόπου σκέψης μας. Την ποιότητα αυτών των σχέσεων την καθορίζει ο βαθμός ανταγωνισμού και επιβολής του προσώπου πάνω στο άλλο πρόσωπο. Για αυτό είναι απαραίτητη και η δράση της συλλογικότητας ή της κοινότητας στη διαμόρφωση της ατομικής ηθικής μας, των αντιεξουσιαστικών και μη εμπορευματοποιημένων μεταξύ μας σχέσεων, με προσπάθεια να μικρύνει η απόσταση μεταξύ του «κοινού θέλω» και του «κοινού πράττειν», ώστε ταυτόχρονα να επιτυγχάνεται το ίδιο και με το «προσωπικό θέλω» και το «προσωπικό πράττειν», μέσα από την επιλογή και όχι την επιβολή. Ιδίως αυτό θα χρειασθεί να γίνεται στα πλαίσια των υπαρχόντων σήμερα κοινοτήτων αγώνα και αντίστασης στο υπάρχον, καθώς και των οικοκοινοτήτων, στην πορεία προς την κοινοτική οργάνωση της κοινωνίας. 
 Και πρώτα από όλα να εξασκεί τα μέλη της στην «τέχνη του να μην είναι εγωιστικά». Να τα διαπαιδαγωγεί στη συνεργατικότητα και αλληλεγγύη και να κριτικάρει την ιδιοτέλεια και τον εγωισμό, με σύνθημα: «όποιος φροντίζει για όλους και την κοινότητα, φροντίζει και για τον εαυτό του. Το αντίστροφο δεν ισχύει».
Η γλώσσα βέβαια είναι το πιο σημαντικό εργαλείο στη μεταξύ μας επικοινωνία. Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν (π.χ. ο Noah Harari) ότι ο άνθρωπος εξαπλώθηκε και επικράτησε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, λόγω της ανάπτυξης των γλωσσικών δυνατοτήτων επικοινωνίας στα πλαίσια της ομάδας του. Η ανάγκη για επικοινωνία μεταξύ των μελών της ομάδας- θα το λέγαμε με σύγχρονους όρους η ανάγκη για κοτσομπολιό-ήταν η αιτία για την ανάπτυξη της γλωσσικής έκφρασης του homo sapiens.
Η κοινωνική-κοινοτική  συνεργασία ήταν βέβαια το κλειδί, αλλά οι γνώσεις για τον έξω κόσμο, για το που υπήρχαν οι βίσονες ή τα λιοντάρια, δεν απαιτούσαν και πολλές γλωσσικές ικανότητες- τέτοιες έχουν και οι ομάδες π.χ. των πράσινων μαϊμούδων, που επικοινωνούν μεταξύ τους με ένα σύνολο κραυγών και φθόγγων που έχον συγκεκριμένο νόημα. Το πιο σημαντικό για την ανθρώπινη ομάδα -κοινότητα ήταν οι γνώσεις και οι πληροφορίες ενός μέλους για τα άλλα μέλη της ομάδας: ποιός συμπαθεί ή αντιπαθεί ποιόν, ποιός είναι ειλικρινής ή ποιός ψεύτης, ποιός κοιμάται με ποιόν κ.λπ.
Οι διατομικές σχέσεις, αλλά και οι οι σχέσεις μεταξύ υποσυνόλων της ομάδας, είναι πάρα πολλές. Οι συνδυασμοί που προκύπτουν- μόνο ανά δύο- σε μια ομάδα π.χ. 50 ατόμων είναι 1225 (προκύπτει από αντίστοιχο τύπο της συνδυαστικής). Κάτι τέτοιο απαιτεί ένα μεγάλο όγκο πληροφοριών και για να τις αποκτήσει κανείς, να τις “αποθηκεύσει” και να τις χρησιμοποιεί, ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις και τις μεταβαλλόμενες διανθρώπινες σχέσεις στην ομάδα, χρειαζόταν μεγάλη γλωσσική ικανότητα και δημιουργία πολυποίκιλων γλωσσικών όρων. Με τη σειρά τους οι γλωσσικοί όροι ανέπτυξαν παραπέρα τη δυνατότητα συλλογισμών και τρόπων σκέψης που οδήγησαν και στην εφεύρεση λύσεων (π.χ. εργαλείων, μεθόδων) για τα προβλήματα των μελών αλλά και της ομάδας σαν σύνολο.
Οι διανθρώπινες σχέσεις- αυτό που εμείς σήμερα ονομάζουμε σχεσιακά αγαθά- ήταν το μεγάλο πλεονέκτημα που τότε οδήγησε στην γνωσιακή επανάσταση  και στην κατάκτηση του “δένδρου της γνώσης”, τον homo sapiens.
Σήμερα με την επικράτηση του ατομικισμού, έχουμε χάσει τον θησαυρό των σχεσιακών αγαθών που μπορούν να αναπτυχθούν στα πλαίσια της ομάδας-κοινότητας. Έχουμε χάσει τα πλεονεκτήματα της συνύπαρξης, συνδιαβούλευσης, συναπόφασης, συνεργασίας, συνεργατικότητας και συνδράσης, που έχουν πάντα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα(στην κυριολεξία παραγοντικά, όπως το λέμε στα μαθηματικά της συνδυαστικής).
Για αυτό η επιστροφή στην κοινότητα και τον κοινοτισμό-με κοινοτίστικες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και πολιτικές σχέσεις- μόνο πλεονεκτήματα μπορεί να μας φέρει, όχι μόνο για να ξεπεράσουμε τη σημερινή κρίση, αλλά και να πάμε πιο πέρα τις ίδιες τις ανθρώπινες κοινωνίες. Να στηριχθούμε βασικά στα “σχεσιακά αγαθά”και τα “Κοινά”, για να προχωρήσουμε προς την ευτοπία, αφήνοντας πίσω τη δυστοπία του ατομικισμού.

0 Comments

    Αρχείο

    January 2023
    September 2022
    August 2022
    June 2022
    May 2022
    February 2022
    January 2022
    December 2021
    October 2021
    August 2021
    April 2021
    March 2021
    January 2021
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    July 2020
    March 2020
    February 2020
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    May 2019
    March 2019
    February 2019
    December 2018
    November 2018
    July 2018
    April 2018
    October 2017
    September 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    December 2016
    November 2016
    July 2016
    June 2016
    March 2016
    October 2015
    July 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    January 2015
    December 2014
    October 2014
    September 2014
    June 2014
    March 2014
    February 2014
    September 2013
    July 2013
    April 2013
    February 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΕΜΠΑΣ 

    Πρώην εκπαιδευτικός ΜΕ(Μαθηματικός)και οικο-γεωργός στο Πήλιο. Από το 1990, που "επανατοπικοποιήθηκε", προσπαθεί δια του "παραδείγματος" να συμβάλει στη διαμόρφωση της κατεύθυνσης της τοπικοποίησης 

    Επικοινωνία: gkolempas@yahoo.gr 

    Κατηγορίες

    All
    Διατροφική Κυριαρχία
    Η διευρυμένη οικογένεια
    Η κατεύθυνση της τοπικοποίησης
    Μια ανάλυση που οδηγεί σε άλλα μονοπάτια.
    Οι δομές της κοινωνίας της αποανάπτυξης
    Τα χαρακτηριστικά της τοπικοποιημένης
    Τι να κάνουμε: τα πρώτα βήματα
    Το κίνημα του Κοινοτισμού σήμερα
    Το νέο είδος πολιτικής και οργάνωσης
    Το πλαίσιο της Τοπικοποίησης

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.