Για μας, το να είναι κανείς πολιτικά ενεργός σημαίνει να αντιστέκεται ενεργά στους κοινωνικούς καταναγκασμούς του καπιταλισμού. Ενάντια στο γεγονός ότι το κέρδος τοποθετείται πάνω από τις ανάγκες. Ενάντια στο γεγονός ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν πράγματα που ούτε απολαμβάνουν ούτε που θεωρούν λογικά για να μπορούν να ικανοποιούν τις ανάγκες τους. Ενάντια στην πραγματικότητα του καπιταλιστικού κόσμου που βασίζεται στην εκμετάλλευση και τον ανταγωνισμό. Ενάντια στο γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν έχουν την ευκαιρία να έχουν στη διάθεσή τους τα πράγματα που χρειάζονται και να έχουν λόγο για το τι συμβαίνει μαζί τους.
Πολιτικά ενεργός σημαίνει να αντιστέκεσαι ενεργά στους κοινωνικούς καταναγκασμούς-περιορισμούς του καπιταλισμού! Αλλά αυτό δεν αρκεί!
Πολιτικά ενεργός σημαίνει επίσης τη δημιουργία και την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων σε αυτό το σύστημα. Για να δημιουργήσουμε χώρους που δεν λειτουργούν σύμφωνα με την καπιταλιστική λογική. Χώρους στους οποίους μπορούμε να μάθουμε πώς είναι να σκεφτόμαστε συλλογικά και να αυτοοργανωνόμαστε μαζί. Χώρους στους οποίους μαθαίνουμε ξανά να κάνουμε εθελοντικά σημαντικές δουλειές - γιατί σχετίζονται και είναι σημαντικές για τη λειτουργία της κοινωνίας και επομένως και για εμάς. Χώρους στους οποίους προσπαθούμε να μειώσουμε τις δομικές διακρίσεις και να διαφοροποιήσουμε τη συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψη μας.
Πάνω απ 'όλα, ωστόσο, είμαστε πολιτικά ενεργοί επειδή είναι διασκεδαστικό και αισθανόμαστε ότι είναι καλό και σωστό. Επειδή παρατηρούμε κάθε μέρα ότι είναι η μόνη σημαντική δραστηριότητα για μας που μπορούμε να φανταστούμε. Και αισθανόμαστε με αυτό πολύ ελεύθεροι και αυτοκαθορισμένοι.
Γνωρίζουμε όμως ότι πολλοί άνθρωποι δεν είναι τόσο προνομιούχοι ώστε να μπορούν να ζήσουν μια ελεύθερη, αυτοκαθοριζόμενη και αντιστασιακή ζωή. Έτσι θα χρειασθεί να παλέψουμε για αυτό μαζί τους. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ελεύθερος, όσο δεν είναι ελεύθερα όλα τα ανθρώπινα όντα.
Αντίσταση και οικοδόμηση του καινούργιου
Από τη μία πλευρά θα χρειασθεί να αντισταθούμε στους καπιταλιστικούς καταναγκασμούς και στην καταστροφή των οικοσυστημάτων και του κλίματος. Ο καπιταλισμός δεν επιδιώκει την καλύτερη λύση για όλους τους ανθρώπους, αλλά την οικονομία και το κέρδος. Είναι αδύνατο να αποφευχθεί π.χ. η κλιματική αλλαγή και οι συνέπειές της σε αυτό το σύστημα Από την άλλη πλευρά, συνεχώς θα πρέπει να προσπαθούμε να οικοδομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και μια ζωή που λειτουργεί σύμφωνα με μια διαφορετική λογική από την καπιταλιστική. Να χτίσουμε άλλες δομές μαζί με άλλους ανθρώπους, ώστε να μπορούμε να μάθουμε ξανά πώς λειτουργεί μια συλλογική ζωή.
Ο δρόμος προς τα εκεί περιλαμβάνει πολλά μικρά βήματα. Πάνω απ 'όλα, να έρθουμε ξανά σε επαφή μεταξύ μας και να μιλήσουμε για ουτοπίες. Βρίσκοντας ομοιότητες και μαθαίνοντας να αντιμετωπίζουμε τις διαφορές. Για να μάθουμε τι σημαίνει αυτοοργάνωση. Για να βρούμε π.χ. μια δομή για μια κοινή προμήθεια τροφίμων ή για τακτικές συναντήσεις στις οποίες κατανέμονται καθήκοντα και συζητούνται προβλήματα. Για να μάθουμε ξανά να μοιραζόμαστε, να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο και να χτίζουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Όλα ακούγονται τόσο μικρά, αλλά αυτά είναι ακριβώς τα πράγματα που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα ζητήματα.
Άνθρωποι που κάποτε ένιωσαν ότι υπάρχει άλλος τρόπος ζωής, δεν μπορούν πλέον να τον ξεχάσουν στο μέλλον και αυτό είναι η ελπίδα μας. Ο νέος ανθρωπολογικός τύπος που χρειαζόμαστε για τις γενικότερες κοινωνικές και οικολογικές αλλαγές, δεν θα προέλθει από το πουθενά, αλλά θα έχει μαθητεύσει σε τέτοια εγχειρήματα συλλογικής ζωής. Υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να ζουν μαζί και διαφορετικά. Αυτή η συλλογική σκέψη και δράση δεν είναι μόνο δυνατή, αλλά είναι και σωστή και μας κάνει και καλό. Και αυτό είναι ακριβώς ένα από τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνουμε για να μάθουμε γενικότερα πώς μια κοινωνία μπορεί να λειτουργεί πέρα από τον καπιταλισμό.
Για να βρούμε μια μορφή κοινωνίας που να είναι καλή για όλους μας, πρέπει να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλο, να ακούσουμε ο ένας τον άλλο και να συνεργαστούμε. Για να είναι εφικτό αυτό, εμείς, του «αναπτυγμένου» κόσμου-στον οποίο ανήκουμε και οι Έλληνες ως νοτροπία, παρόλο που η χώρα μας είναι ένας από τους «ναυαγούς της ανάπτυξης»- ως λευκοί και «δυτικοποιημένοι», πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα προνόμιά μας, τον ρατσισμό και τις συνέπειες της αποικιοκρατίας και να εξαλείψουμε τις δομικές διακρίσεις που έχουμε με τους «υπανάπτυκτους», για να αποφύγουμε την συνολική κατάρρευση της ανθρωπότητας.
Και αυτό δεν είναι τελικά απλώς ένα αστείο, θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη και ισχύει για τον καθένα μας. Εάν θέλουμε πραγματικά μια κοινωνία στην οποία ο καθένας να μπορεί να ζήσει μια καλή, ελεύθερη ζωή, τότε πρέπει να ενώσουμε τους απανταχού αγώνες των ανθρώπων που είναι λιγότερο προνομιούχοι και να αγωνισθούμε μαζί, δίπλα-δίπλα για να πετύχουμε τις απαραίτητες αλλαγές, που είναι αναγκαίες σε παγκόσμιο επίπεδο, ξεκινώντας κάθε φορά από το τοπικό επίπεδο!